8,218 matches
-
interogatoriu, se gândi el, să-i spun, de exemplu, sunteți suspectă de a fi organizatoarea, responsabila, conducătoarea supremă a mișcării subversive care a pus într-un grav pericol sistemul democratic, mă refer la mișcarea votului în alb, nu vă mai prefaceți și nu mai pierdeți timpul întrebându-mă dacă am dovezi ale celor afirmate, dumneavoastră sunteți cea care trebuie să vă dovediți nevinovăția, de vreme ce aveți certitudinea că dovezile vor apărea când va fi nevoie, e doar o chestiune de a inventa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
părea să fie reconfortant de cu picioarele pe pământ. Pare atât de drăguță, i-am spus lui Hunter când i-am relatat convorbirea telefonică. Atât de amabilă și de fermecătoare. Absolut deloc ca un star de cinema. — Probabil că se preface, zise Hunter. Actrițele fac asta tot timpul. — Cred că o să arate extraordinar În hainele lui Thack, am spus. — Hai să vedem mai Întâi dacă apare mâine. —Ești atât de cinic... —Sunt doar realist, spuse Hunter ridicându-se și luându-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
când o privești. Alegerile ei sunt atât de bizare (mai țineți minte anul În care Karl Rove a ieșit Cea Mai Fascinantă Personalitate?), Întrebările ei sunt de o politețe ireproșabilă, Încât te poți bucura de toata treaba asta dacă te prefaci că e vorba de o emisiune trucată Saturday Night Live. Apoi, felul În care coafura Barbarei rămâne neschimbată În fiecare an oferă un confort fără margini. Dar, În seara aia, m-am simțit cât se poate de neconfortabil, În ciuda coafurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
cadourile? am spus eu, chiar Înainte de cină. Abia aștept să-mi văd cadouașul. —Of, iubito, mi-e teamă că darul meu pentru tine este foarte modest, așa că nu te entuziasma prea tare. Era tare dulce felul În care Hunter se prefăcea că nu se deranjase prea mult. Muream de nerăbdare să-mi văd colierul. În timp ce Hunter dispăru În dormitorul pentru oaspeți, unde Își depozitase cadourile, m-am dus să le iau pe ale mele de sub patul din dormitorul nostru. Îi Împachetasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
doua zi după vizionarea de la Soho House. Îi povestisem ce Îmi spusese Marci În seara precedentă și bănuiesc că Lauren dorea să-mi mai ridice moralul. Mă dusesem târziu acasă noaptea trecută, Îl văzusem pe Hunter și Încercasem să mă prefac că totul era În regulă. Aveam nevoie de timp ca să Îmi dau seama ce ar trebui să fac În continuare. Când Hunter mă Întrebase de ce păream atât de obosită, Îl mințisem și Îi spusesem că din cauza stresului provocat de realizarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Întrebat dacă aș putea să amân să-i spun ce Îmi povestise Marci: chiar trebuia să o fac În seara aia, dintre toate serile posibile? Sau era mai bine să scap o dată de chestia asta? Nu puteam să mă tot prefac În continuare că toul era bine doar pentru că exista un lucru sau altul pe care urma să-l facem. Pe drum, În taxi, am Încercat să mă Întăresc pentru ceea ce urma: seara aia urma să fie un iad, dar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Chlore vrea să poarte o variantă albastră a rochiei la premiile Oscar. Nu te deranjează, nu-i așa? am Întrebat-o. Sunt flatată că un idol al modei ca Nina este inspirată de cineva atât de ponosit ca mine, zise, prefăcându-se că vorbește serios, În ceea ce o privea. Mergem În partea din față a bărcii să ne uităm după delfini? Spunând asta, Lauren sări din hamac, iar eu am urmat-o. Am luat-o agale spre catarg, unde ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
a fugit cu tipul de la FreshDirect, În timp ce era logodită cu portarul ei, care este terminat acum. A venit să o ia de acasă cu o limuzină albă, lungă cât o zi de post. Tinsley Îl iubește foarte mult și se preface că nu e stânjenită de situație. Oh! Privește, alt delfin! spuse Lauren, Întinzându-și gâtul În jos. —Ai auzit că Marci se gândește să se Împace cu Christopher? am Întrebat-o. —Serios? făcu Lauren. Părea dintr-o dată gânditoare și privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
pe apa sâmbetei, strivită până la sufocare de un munte tot mai greu de mașinării și bani. Cum mai putea omul să gândească în hărmălaia asta? Amândoi au vrut să iasă din joc. Thoreau s-a retras la periferia orașului Concord, prefăcându-se că se exilează în pădure, cu nici un alt motiv decât acela de a demonstra că se poate. Atâta vreme cât omul are curajul de a respinge ceea ce îi impune societatea, el își poate trăi viața în condițiile dictate de el însuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
ostenit să îi spună că, în magazin, fumatul era interzis. — Despre cine vorbim? a întrebat el. — Despre Harry Dunkel. Cine altcineva? — Dunkel? — Înseamnă „întuneric“, dacă nu știai. Tata e un om întunecos și trăiește într-o pădure întunecoasă. Acum se preface luminat, dar e o păcăleală. E tot întunecos. Așa o să fie veșnic, până o să moară. Revelații tulburătoare Lui Harry i-au trebuit șaptezeci și două de ore ca să o facă pe Flora să reînceapă să își ia medicamentele și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
credea că băiatul era destul de înzestrat pentru a o realiza. Iar dacă tablourile nu erau niște clone perfecte până la cel mai mic amănunt ale lucrărilor lui Smith, cel mai probabil avea să ajungă la închisoare. Dryer a ridicat din umeri, prefăcându-se că nu fusese decât un gând fugar, și a schimbat vorba. Cinci zile mai târziu, când Harry a revenit la atelier într-una din vizitele sale de după-amiază și Dryer a dezvelit primul dintre originalele sale semnate Alec Smith
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Steel. „Dumneavoastră o doriți, noi o construim.“ — Sau aș putea să-mi schimb eu numele în Dick, am zis, și lumea o să ne spună Tom, Dick și Harry. — Într-o companie selectă, nu folosim niciodată cuvântul dick, a spus Harry, prefăcându-se scandalizat să mă audă folosind termenul. Spunem „organ bărbătesc“. La nevoie, e acceptabil și termenul neutru de „penis“. Dar dick nu e voie, Nathan. E mult prea vulgar. M-am întors către Tom și am spus: — Trebuie să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
sau îi sălta pe genunchi, cuprinzându-i într-o îmbrățișare dublă, un cerc fermecat de îmbrățișări, cântece și râsete. — Trec pe lângă ei cât pot de încet, a continuat Tom. Un spectacol ca ăsta trebuie savurat, așa că, de cele mai multe ori, mă prefac că scap ceva pe jos sau mă opresc să-mi aprind o țigară - orice ca să-mi prelungesc plăcerea măcar cu câteva secunde. E așa de frumoasă, Nathan, și când o văd cu copiii ăia, mai că-mi vine să vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
sens mai avea să facem cinci sute de kilometri până acolo, când singurul rezultat nu putea fi decât alți cinci sute de kilometri pentru a o aduce înapoi? Îi spusesem că trebuie să dea o șansă cinstită experiementului Pamela. Se prefăcuse că acceptă, dar știam că era deja hotărâtă și că nimic nu o putea face să se răzgândească. Astfel că stătea pe bancheta din spate a mașinii, cu o mutră posomorâtă și retrasă, victima bosumflată și inocentă a unor mașinațiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
de a închiria un autoturism și a ne continua drumul spre Burlington; puteam petrece restul săptămânii împreună cu Pamela și ridica Oldsmobilul când ne întorceam la New York. Sau, mai simplu, puteam închiria camere la un han din localitate și ne puteam preface că suntem în vacanță până era gata mașina. Eu m-am săturat de condus pe ziua de azi, a spus Tom. Votez să rămânem pe loc. Măcar până mâine. Eram înclinat să fiu de acord. Cât despre Lucy - tăcuta, mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
în stare să urmezi un sfat bun, așa-i, Harry? Ești prea lacom. Prea sigur pe tine. Acesta a fost momentul în care Harry a început să se prăbușească. Cruzimea din glasul lui Gordon era insuportabilă; nu se mai putea preface că discuta o afacere, dezbătând detaliile unei înțelegeri care ieșise prost. Aici ieșise prost o iubire, înșelătoria avea dimensiuni pe care nu le mai întâlnise niciodată în viață, iar durerea provocată îi lua orice putere de a se mai opune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
și ale pieselor de jazz cunoscute, interpretate de soliste legendare. Era măreț și absurd. Era caraghios și înduioșător. Era mișcător și comic. Era tot ce era și tot ce nu era. Și iat-o pe Tina, gesticulând din brațe și prefăcându-se că rostește cuvintele cântecului. Pe chip nu i se citea decât tandrețea și iubirea. Ochii îi erau uzi de lacrimi și am rămas cu toții locului, încremeniți, neștiind dacă să plângem împreună cu ea sau să râdem. În ce mă privește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
s-a întors ca să fie cu tâmpita de Georgina Watson, iubirea vieții lui. A fost oribil. M-a lăsat acolo, la țară, cu părinții ăia ai lui de dreapta, antisemiți, și n-am putut să fac altceva decât să mă prefac că savurez fiecare clipă. S-a culcat cu ea. Știu. S-a culcat cu ea și acum știu că nu mă mai iubește. — L-ai întrebat? — Bineînțeles. În clipa în care s-a întors acasă la ai lui. Ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
să crezi că nu se înșală niciodată... Știu că Tom a fost îngrijorat. S-a temut că o să devin vreunul din creștinii ăia ambulanți, renăscuți, dar eu nu sunt făcută pentru așa ceva. David a continuat să mă îndoctrineze, dar mă prefăceam doar că sunt de acord. Dacă vrea să creadă tâmpeniile alea, n-are decât, mie nu-mi pasă. El e fericit și eu n-o să mă opun niciodată la ce-l face pe om fericit. V-am auzit vorbind mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
că eu și Lucy părăsim biserica. El n-avea decât să rămână cât voia, dar noi nu mai puneam piciorul acolo. A fost prima oară când mă răzvrăteam de când eram căsătoriți... și nu mi-a folosit la nimic. S-a prefăcut că mă înțelege, dar regula spunea că toate familiile din parohie trebuie să participe împreună la slujba de duminică. Dacă eu nu mai veneam, avea să fie excomunicat. Bine, am zis, atunci spune-le că eu și Lucy suntem bolnave
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
că inima are să vă îndemne să mai înmuiați regulile ca să ajutați un copil. N-aveam de gând să-i spun ce gândeam cu adevărat. Îmi plăcea sau nu, eram încă enoriașă în tâmpita lui de parohie și trebuia să mă prefac convinsă de ce spun. Am crezut că întrevederea a luat sfârșit, dar, când m-am ridicat să plec, a întins mâna dreaptă și mi-a făcut semn să mă așez la loc. Am fost cu ochii pe tine, femeie, mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
-ți arde de glume. Pentru că nu e treaba noastră, de-aia. — Nancy e fiica mea... — Și Rory e nepoata mea. Și ce-i cu asta? Nu ne aparțin. Le avem doar cu împrumut. — Ce mă fac, Nathan? — Poți să te prefaci că nu știi nimic și să le lași în pace. Sau poți să le dai binecuvântarea ta. Nu e nevoie să-ți placă, dar astea sunt singurele opțiuni. Aș putea să le dau afară din casă, nu-i așa? — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
și mi-a aruncat o privire ciudată. Am început cina cam bulversați pentru că dragul de Jacques nu se simte grozav. Era trist și că n a venit Nicu. Am încercat să-l înveselesc și, fiindcă-i copil bun, s-a prefăcut că am reușit. N-a vrut să șadă cu noi la masă, i-am dat în pat ceasul cu figurine, să-l învârtă cât poftește. Îi place menuetul dulce și nespus de trist pe care se-nclină păpușa bărbat și
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
urmă sala a strigat: Jos Bastaky! Dar mama l-a întrebat cu nerăbdare pe musafirul nostru, cum se face că încă tot n-au deschis cufărul străinului. — Cum se face însă, scumpă doamnă Agata - i-a întors o conu Costache, prefăcându-se mirat - că dumneata le afli pe toate chiar înaintea mea? Știa prea bine că răspunsul sunt servitorii, pe care și doamnele Bucureștilor și Poliția îi folosesc pe post de ziar de dimineață, prânz și seară. Într adevăr, a recunoscut
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
am, dacă am nevastă și copii și mamă și tată și frați. Sunt oameni, ca Otto ăsta, care consideră că trebuie să le spui totul despre tine din primul moment și nu simt când trebuie să se oprească. M-am prefăcut că dorm. După ce s-a dus în treaba lui, m-am sculat și-am încercat să mă adaptez, ca puii de animale, la viață. Nu mi-e ușor, nimic nu se află la locul lui, dar e ca un joc
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]