9,038 matches
-
în evidență liniștea orașului. Endō s-a oprit să asculte pașii ciudatului străin, dar nu se mai auzeau. Imaginea lui îl obseda. „Oare ce are de gând? Să vină el după mine până-n Yamagata...“ Prostul acesta de străin era tare straniu. Endō nu înțelegea deloc de ce-a pornit Gaston în căutarea lui până-n Yamagata. Psalmodierea sutrei se sincroniza cu bătăile tobei. Endō se afla acum în fața templului Senshō-ji, care se întindea pe o suprafață mai mare decât celelalte temple. Dincolo de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de cedri în care se opriseră ei. Le-a trecut prin haine și i-a udat până la piele. Kobayashi avea pelerină cu glugă. În plus, datorită antrenamentului din armată, era încă neașteptat de rezistent. I-a reapărut pe chip zâmbetul straniu când l-a văzut pe Endō prăbușit pe bolovan, sleit de puteri. Părea că se amuză la vederea acestui ucigaș feroce lipsit de rezistență fizică. Era limpede că îi umbla ceva prin minte. Se gândea probabil la vreun plan de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
asupra uriașului nemișcat. Gaston a început să se clatine. Kobayashi s-a înfuriat și mai mult și l-a asaltat pur și simplu cu lovituri. Nu înțelegea nici el de ce, dar omul acela din fața lui i se părea cumplit de straniu. Sub impactul loviturilor repetate, Gaston a căzut grămadă în mlaștină, ca un bolovan care se duce la fund. Endō s-a dezmeticit între timp. A zbughit-o lângă mal ca un iepure și a pus repede mâna pe pistol. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
fiecare seară aceleași gânduri Îmi treceau prin minte, dar În special În seara acesta nu-mi dădeau pace. Am Înțeles care era motivul frământării mele. Era din cauza bărbatului ăluia care intrase În vorbă cu mine ca să-mi pună Întrebarea aceea stranie despre urechea lui Van Gogh. El nu se Încadra deloc În peisajul New York-ului. Restaurantul japonez părea să se integreze perfect, la fel și chelnerii și clienții lui, care vorbeau cu toții despre comediile muzical, despre jazz, pictură, investiții imobiliare, acțiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
ziceau nimic. După ce terminaserăm filmările, am dat mâna cu fiecare. Toți aveau mâinile uimitor de moi. O moliciune care nu se datora oaselor ramolite, ci pielea sau carnea de sub ea părea flască precum un burete. Era o senzație atât de stranie Încât mă temeam ca nu cumva să-mi fi rămas lipite de palmă bucăți de carne sau fluide ale corpului lor, a cărui piele părea să se topească. — Crezi că din cauză că Înnebunise? Bărbatul Își Îndreptă din nou privirile spre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
că am puteri supranaturale, dar am avut senzația că am zărit În acel moment ceva vag plutind În jurul umerilor lui, o neputință apăsătoare. M-am trezit că simțeam un soi de empatie pentru el. Venisem la New York, cunoscusem un vagabond straniu, iar acum trebuia să-i țin de urât acestui puști ce părea apăsat de o mare dilemă. Într-un fel, eram conștient că așa ceva n-aș fi putut experimenta dacă aș fi lucrat În continuare printre calculatoare și faxuri. Mânia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
cere să aibă o personalitate cât mai ștearsă, dar asta nu Înseamnă că trebuie să se transforme Într-un robot. Însă, cum să spun, o ființă umană nevoită să-și anihileze personalitatea emană, mi se pare că emană, un erotism straniu. Cred că are legătură cu starea de supunere totală față de cineva. Era o temă de discuție profundă. Încercam să mi-l imaginez pe Monkey Îmbrăcat În uniforma de băiat de serviciu, asemănătoare cu pe care-o poartă membrii unei fanfare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
de supunere totală față de cineva. Era o temă de discuție profundă. Încercam să mi-l imaginez pe Monkey Îmbrăcat În uniforma de băiat de serviciu, asemănătoare cu pe care-o poartă membrii unei fanfare militare. Supunerea dă naștere unui erotism straniu. Aveam impresia că Înțeleg oarecum ce voia să spună. În cazul ăsta, de ce anume este subjugat un băiat de serviciu? Am deschis frigiderul, am scos două beri Corona cumpărate cu o zi În urmă de la magazinul din apropiere și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Corona care mi se părea mai gustoasă. Simțeam ceva nedefinit cum pulsa repetat undeva În adâncuri, În ciuda toropelii ce-mi cuprinsese toți nervii și În ciuda impresiei că mi se dizolvaseră toate mucoasele corpului. Simțeam cum lua naștere În mine o stranie iritare, ce părea că-mi străbate Întreg sistemul nervos, În căutarea disperată a unei portițe de scăpare. Era o senzație asemănătoare bulelor de gaz, mici și Întunecate, ce-și caută drumul spre suprafața apei Într-o mlaștină pe fundul căreia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
existență plictisitoare și nici nu credeam că acești oameni aveau un magnetism susceptibil de a-i subjuga pe toți cei care se apropiau de ei. La al doilea Tio Pepe, mi-am dat seama că povestea asta semăna În mod straniu cu scenariul unui joc video, din acelea care se găsesc cu miile În Japonia, și anume un joc cu roluri după modelul celebrului Dragon Quest. Era vorba să-ți creezi propria ta legendă. Din punct de vedere cibernetic, toate aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
asta prea puțin contează. Eu continuam să fiu un obiect. În interiorul meu Keiko Kataoka prindea diverse contururi, ba la persoana Întâi, ba la persoana a doua. Eram atât de speriat, Încât nu-mi puteam ridica privirea spre ea. Aveam senzația stranie că mă Înecam În cuvintele ei, ce pătrundeau În mine, acumulându-se acolo, uitând să mai iasă la suprafață. — Motivul pentru care am ales-o pe Noriko este destul de banal și se Întâlnește destul de des În filmele SM, un motiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
nou buzele: Miyashita are impresia că Înțelege ce simte un dependent de droguri, Însă cuvintele se Încăpățânau să nu se facă auzite. În momentul acela, nu știu pentru a câta oară, mi-am simțit propriul eu disipându-se. Era o senzație stranie. Ca și cum eu Însumi dispărusem, dar Îmi păstrasem facultățile senzoriale. Probabil că așa ceva simți În lumea de după moarte. În orice caz, simpla rostire de către Keiko Kataoka a acestor cuvinte, cărți erotice, Îl transformase pe Miyashita În picioarele fotoliului. Așadar Keiko Kataoka
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
trecând prin peretele subțire al stomacului. Noriko simțea cum Îi amorțesc vârfurile degetelor de la mâini și de la picioare și, Încet-Încet, Își pierdea controlul asupra propriului trup. La Început, produsul provoca Întotdeauna un scurt moment de panică celor ce-l consumau. Strania impresie că li se lipește creierul de craniu era urmată de pierderea echilibrului corpului, apoi de amețeli intermitente. Abia atunci conștientizau un comportament sexual care le era străin de obicei, dorința de a face sex În cele mai inimaginabile poziții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Într-un mixer. Asta era senzația! Urmăream imaginile acelea mult mai excitat decât atunci când văzusem pentru prima oară un film pornografic, când m-am auzit brusc strigat pe nume: Miyashita! Mi-a revenit conștiința propriului corp și am avut senzația stranie și neplăcută a unei scene filmate de mine Însumi, În care camera se Întorsese dintr-odată Înspre mine, reflectând pe monitor imaginea mărită a propriului meu chip. Era Îngrozitor! Imaginile video sunt, În esența lor, obiective, iar să-ți vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
lui. Spusese că bărbatul de care mă interesam eu umbla prin Bowery cu scopul de a scrie o carte despre viața vagabonzilor. Ce Însemna asta oare? Va să zică nu ajunsese un cerșetor din cauză că se ruinase? Timpul se scurgea Într-un mod straniu. De Îndată ce eu tăcusem, Gan Începuse să se joace pe calculator cuvinte Încrucișate. — Mă scuzați. De fapt Keiko Kataoka m-a rugat să vă Întreb despre Yazaki și Reiko. Ce relație există Între ei doi? Dar Înainte de asta aș vrea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
care sunt Îmbrăcați pacienții din spitalele de nebuni... Cum Îi spune? Chestia aia cu mâneci lungi cu care Îți leagă efectiv corpul... — Cămașă de forță? — Exact! Te pricepi la cuvintele astea bizare! În orice caz, imprimeurile de pe Îmbrăcămintea ei erau stranii, ceva În genul tatuajelor pe care și le fac pe braț homosexualii skinhead. Mi-aduc bine aminte de ele pentru că, de Îndată ce le-am văzut, mi-a venit poftă să mănânc sushi. În partea de jos a trupului purta ceva la fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
un adăpost social pentru cei fără domiciliu. Yama, pletosul japonez cu accent de Kansai, era Îngrozit de grupurile de golani În stare să spargă dinții cerșetorilor și să-i forțeze să le facă felație, dar atmosfera din acest bar era straniu de liniștită. Nu se simțea nici cea mai mică urmă de violență. Cred că nimeni de aici nu mai avea forța fizică pentru a deveni violent, ceea ce era valabil și pentru mine. Nimeni nu mai avea forța de a vorbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
făcu Reiko. Am văzut buzele ei deschizându-se și pronunțând cele două silabe a-ha, dar corpul nu Îi trăda nici cea mai mică mișcare. Cu toate acestea, nu era nimic mecanic În sunetele pronunțate de ea. Nimic din senzația stranie pe care ți-o dă auzul vocii Înregistrate pe o casetă venind dinăuntrul unei păpuși mecanice ce clămpăne din gură. Reiko pronunțase cele două silabe cu o voce extrem de senzuală. Stătea cu spatele drept și mă privea fix În ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
parte dintr-un trup sau nu. Cuvântul deget plutea undeva În spațiu, impunându-și imaginea sa de organ independent. Nu mai văzusem asemenea degete. Prin comparație cu ele, degetele perfecte ale lui Keiko Kataoka, subțiri și lungi, de o frumusețe stranie, păreau ceva abstract, fără miros, ca și cum ar fi fost pictate Într-un tablou. Doar imaginându-mi aceste degete atingându-mă, și mă lua cu greață din cauza excitării violente. Extremitățile nervoase ale trupului mi-au fost cuprinse de un freamăt mărunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
rămăsese un strop de luciditate care-mi permitea să conștientizez frânturile de imagini care defilau din nou, clipind intermitent. Nu eram Însă În stare să localizez nici sursa acestor imagini, nici cu ce parte a trupului le receptam. În mod straniu, crâmpeiele acelea de imagini alcătuiau un scenariu, și Încă unul grandios. Vedeam o femeie târându-se În patru labe; chipul ei se schimba cu repeziciune; putea fi Keiko Kataoka, Reiko sau la fel de bine putea fi una din prostituatele caucaziene pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
viața o clipă de neatenție. Zăcea, mort, puțin mai departe, lângă o colibă de stuf. Cineva îi azvârlise peste față o cârpă roșie și nimeni nu se mai sinchisea de el. La un moment dat îmblînzitorii s-au oprit din strania lor ocupație. Au rămas privind în gol, absenți, ascultând parcă vântul care suna printre trestii. Tăcerea lor semăna cu un ritual. Sau poate dormeau în picioare în timp ce cobrele se încolăciseră pe butuci. Nu îndrăzneam să fac nici un gest. Mă temeam
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
să adorm. Când m-am trezit, îmi ardeau obrajii. Vorbeam mușcând ca din iască și trebuia să-mi umezesc mereu buzele cu limba. Răcisem, probabil. Vreo două zile mi-a fost rău. Aveam febră și transpiram abundent. Dar, în chip straniu, boala îmi dădea o stare de veselie idioată. Sărisem de la o extremă la alta. Eleonora se uita îngrijorată la mine, în timp ce eu aveam chef să iau în derâdere totul. ― Și ce-o să facem dacă vine trenul? i-am zis pe
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
controlat încă o dată urmele. După asta n-am mai avut nici o îndoială. La toate, semnul se vedea foarte clar. M-am dus din nou până la poarta ruginită unde am constatat că urmele o luau în altă direcție. Aveam o senzație stranie. Mergeam pe urmele mele într-o direcție cu totul necunoscută mie, unde nu fusesem niciodată. Uitasem oare? Priveam în jur cu atenție, dar nu recunoșteam nimic, nici un amănunt. Tot mergând așa, uimit la culme, am călcat pe un șarpe care
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
lumina chioară a becului din sala de așteptare. Afară se auzea vântul, ca un bețiv ce da întruna târcoale gării. Prin geamul murdar se vedeau stelele, dar căldura rămânea înăbușitoare. Aceeași febră existase în atmosferă și în 9, 10 Thermidor. Stranie coincidență, nu? Văzîndu-mă că scriam, Eleonora mă privea mirată. Se învîrtea în jurul meu, mă întreba. Până la urmă a trebuit să-i explic. Atunci m-a lăsat liniștit să-mi termin "procesul". I-am fost recunoscător pentru asta și am uitat
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
Domnul Mavuso, care avea un cap micuț și o mustață minusculă, bine îngrijită, n-ar fi fost băgat în seamă de majoritatea aspirantelor la titlul de Miss, și totuși, din nefericire, după cum dezvăluia articolul, murise călcat de una. În mod straniu, pe Mma Ramotswe o afectase acest articol. Concetățeanul nostru, domnul Richard Mavuso (deasupra) a fost călcat cu mașina, vineri seara, de ocupanta locului doi a concursului Miss Swaziland. Binecunoscuta regină a frumuseții, domnișoara Gladys Lapelala, din Manzini, l-a călcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]