9,986 matches
-
domnul“, mi-ai spus că avea un titlu obscur sau ceva de genul ăsta - ei, în fine, Charles al nostru era dependent de droguri. Ce zici de asta? Destulă heroină pură în sânge încât să omoare un cal. În ciuda tonului vesel, Hawkins se uita intens la mine. Probabil a văzut că eram sincer uimită. —Doamne, am murmurat. Charles de Groot, băiatul de aur, bomba blondă, un toxicoman. — Nu mai poți fi sigur de nimeni în ziua de azi. — Deci nu știai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
pariu că doamna Hermesetas ne-a auzit venind și și-a băgat țigara în toaletă exact la timp. Părea foarte zăpăcită. Mai erau de înghițit apartamentele lui Suki (acestea erau văruite predominant în galben: „culoarea mea preferată, este atât de veselă“), apartamentul Belindei, excluzând dormitorul în care se odihnea (deși am presupus că acesta era de un roz pal, pentru al se asorta cu salonul de zi și cu baia) și a lui Sir Richard (de o culoare masculină, verde închis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
un vis - Charles, toată povestea asta... totul s-a petrecut atât de repede... adică, bineînțeles că îmi este dor de el, dar încă nu-mi vine să cred... —De cât timp erați împreună? Ah, nu de mult, mi-a spus veselă. Ne-am distrat, bineînțeles, și arăta atât de bine, însă niciodată nu am simțit că îl cunosc cu adevărat, dacă înțelegi ce vreau să spun. M-am trezit ieri și m-am gândit: cine era el de fapt? Cine era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mine spre cealaltă parte a camerei, fără să se mai uite înapoi. Am privit-o fără voie cu admirație amestecată cu milă cum se îndepărta. James nu-i va ajunge niciodată la nas, fiind tipul de bărbat care prefera femei vesele și fără pic de creier în locul unora serioase, care l-ar iubi fără să îl critice. Chiar dacă s-ar fi căsătorit cu Jordan - ceea ce nu avea să se întâmple - ar fi înșelat-o fără milă. Ea era sortită cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
să-știu-că este duminică și nu vreo altă, oarecare zi din săptămână. Aș putea vorbi, de-o pildă, despre aerul de pace festivă; pe care-l au sărbătorile; vara și la țară. Aș putea, de-o altă pildă, să scriu-descriu liniștea veselă a clopotelor (care-i cheamă pe credincioși la datorie); să insist asupra plăcerii lenevirii Într-o duminică - dimineața - de vară (la țară). Și nu: nu era pace, nici sărbătoare cu clopote; nici lenevire. Așa: că nu era. Clopote - de unde, clopote
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
a face două, că are de unde; o altă boambă pe casa lui Scridon - tot avea el de gând să-și facă alta, din nou, numai din cheatră, acoperită cu oale și să-i puie și calidor... Femeia lui Scridon e veselă, de parcă boamba i-ar fi făcut, nu desfăcut casa. Au mai luat - on chic di foc saraiuri, case, poiete - da-așa-i la război, nu?, las-că vin ei, ai noștri, Românii. Dacă nu azi, atunci mâne! Plumbi Însă au căzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cu puțin timp Înainte de Începerea războiului. Tata a fost ridicat cu mult timp Înainte, dar nu contează: mama află cine și din ce sat s-a mai Întors, și se duce să se intereseze. Uneori se Întoarce plângând; alteori aproape veselă, dar din următoarea călătorie iar plângând vine: nici o veste - sau proastă, vestea. Dar nu-i nimic: prin colegele ei de Normală și prin Învățătoare necolege de Normală, mama și-a făcut o rețea - așa-i zice ea; pe tot cuprinsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
dacă din pricina ochilor de in, dar Bălana e mereu speriată; o sperii din nimica toată; tresare la cel mai neînsemnat zgomot și-și scuipă În sân. Apoi Își face cruce. Are fuste frumoase, Înflorate, barijuri la fel, pline de flori vesele. Dar mai ales are ciuboțele roșii cu toc Înalt. E hoholiță de pe la Mitoc de aceea vorbește limba noastră de parc-ar cânta-o. Întâia oară când o văd În bucătăria noastră, Îi văd roșul ciuboțelelor. Vreo două zile Îmi fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
duce În spinare crucea de stejar, grea, dezgropată din țintirim, de lângă crucea de piatră a lui Petrică, frate-meu. Parcă am mai văzut eu ceva asemănător: Într-o carte. Numai că, În carte, ducătorul de cruce nu era așa de vesel ca tata: cu păru-n văz și cu ochii albiți de băutură; nici atât de veseli și de băuți și de gălăgioși Însoțitorii. Iar pe acela Îl băteau - adevărat, numai unii, dar pe tata nimeni nu-l bate. Apoi tata, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
lui Petrică, frate-meu. Parcă am mai văzut eu ceva asemănător: Într-o carte. Numai că, În carte, ducătorul de cruce nu era așa de vesel ca tata: cu păru-n văz și cu ochii albiți de băutură; nici atât de veseli și de băuți și de gălăgioși Însoțitorii. Iar pe acela Îl băteau - adevărat, numai unii, dar pe tata nimeni nu-l bate. Apoi tata, În carte, nu trântea crucea În mijlocul curții și n-o spărgea cu toporul; n-o stropea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Florian Târgul de Carte de la Frankfurt a fost, zic eu, un show, nu un șoc. Probabil, pentru biata literatură (cât e pământul de mare și de rotund), aici se rostește cel mai des, mai apăsat și mai gol de conținut veselul Nice to meet you. După un calcul aritmetic simplu, înmulțind numărul participanților cu numărul întâlnirilor (programate ori întâmplătoare) și cu cifra 5 (a zilelor de târg) s-ar obține un rezultat aiuritor, de ordinul milioanelor sau al zecilor de milioane
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
toată noaptea (...) Nu degeaba îl «cheamă» Pițu cel Mare și Bun.“ Pe Pițu cel Mare și Bun i-l adusesem, cândva, mic, speriat și urecheat; celălalt, Gălbenuș, se lipise de familie pe parcurs, compensându-și traumele din copilărie printr-o veselă obrăznicie, care ni-l făcea drag. Pițu era inteligent, sensibil și distins, ca un aristocrat căzut între plebei. Înțelegea imediat și uita greu; avea în comportament o doză de ironie și comunica pe mai multe frecvențe cu Valeriu Cristea. Gălbenuș
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
trust de combustibil? Începe să-mi placă! Comportarea LUI din dimineața respectivă... Parcă Încep și eu să mă mai descurc prin labirint. Deci există o legătură Între Întreprinderea Dainen și domnul M! — Dar e nedrept... spuse soția pe un ton vesel dar contrastant cu conținutul observației. Mă Întreb cît o s-o mai ducă așa ?... M-am Întors și m-am uitat peste umăr prin geamul de la ușă. Sub cornișa din zinc tipică magazinelor de combustibil, doi bărbați tineri descărcau niște butelii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și fratele dumitale. — Fratele meu ? V-ați Întîlnil cu el ? — Ciudat, dar Îl Întîlnesc oriunde merg. De fapt, chiar Înainte să vină Încoace, am băut un pahar cu el, ca niște vechi amici. — Foarte straniu. — E un tip plăcut și vesel. Dacă o să continuăm tot așa, o să ne Întîlnim și de zece ori pe zi. A, da! PÎnă nu uit... mîine trece pe-aici să-ți lase pentru mine jurnalul soțului... — Jurnalul? — Se pare că n-are nici o valoare. Am privit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
au Înroșit ochii de la gaze. — Nu, e electrică. Atunci e prea uscat aerul. — Am și apă Într-un ibric pus pe foc. S-o fi stins. Mi-am dat silința să rîd cît mai plăcut și să par cît mai vesel cu putință, apoi am Împins bancnota de cinci sute de yeni mai aproape de bătrîn. — Vă amintește de cineva fotografia aceasta ? L-ați mai văzut vreodată pe omul acesta ? Cu mai multă vreme În urmă ... — De ce? Căutăm o mașină furată, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
a microarmoniei, neconflictuală, cum ar zice V. Nemoianu. Romanul acesta irigat de umor (negru, adesea) și de ironie e până la urmă un dialog pașnic, convivial aproape, cu Moartea, insinuată în fibrele cele mai delicate ale cărții. Un fel de Apocalips vesel à la Broch, dar asumat, ca singură cale de salvare. O conviețuire tandru-ironică cu Cea-mereu-învingătoare. Drumul meu până la această Transilvanie este nu doar estetic, ci și etic. Confruntat în propria mea familie cu situații dramatice, de care literatura nu duce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
De ce totuși creioane? „Sunt niște obiecte cu o simbolistică extrem de puternică. Toți avem creioane, toți ne amintim de ele... sunt frumoase, colorate... când le sculptez, capătă un luciu foarte plăcut... Îmi amintesc de copilărie, cu bune și cu rele. Sunt vesele, dar și incredibil de fragile și, odată rupte, nu mai pot fi reparate.“ Ceea ce nu este nici bine, nici rău. Ci pur și simplu. Poveștile ne ajută să trăim mai intens „Bunica mi-a spus unele dintre cele mai frumoase
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
fără probleme, saltul făcut prin aer a fost surprinzător de înalt și lung. Nu se așteptase la un așa zbor. A pierdut controlul și a Marian Malciu ridicat ambele brațe, țipând în momentul în care a constatat că sania alunecă veselă la vale și ea cade în zăpadă. Încerca să se ridice și nu reușea. Aluneca la fiecare încercare și se mai rostogolea de douătrei ori, până când două brațe au prins-o de umeri și au oprit-o. Era un tânăr
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Sper că nu ți-ai rupt vreun picior... Stai, stai așa! Încerc eu să te ridic. Nu forța picioarele, o sfătui acesta, în timp ce-și apropia fața de părul ei scăpat din strânsoarea căciuliței căzute în zăpadă, învăluindu-se vesel în părul ei. În fața lor, un alt tânăr urmărea atent scena, îndoindu-se din mijloc de atâta râs. Laura și-a revenit repede din sperietură, mai ales când a înțeles din privirile lor că se distrau pe seama ei. S-a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
salturilor, reducerea vitezei, oprirea, iar ceva mai târziu a convins-o să-și prindă schiurile și să facă primii pași. Cu el alături nu a căzut niciodată și, foarte curând, a putut parcurge jumătate de pârtie singură, fără probleme. Urcau veseli să coboare și mai veseli și, curând, urcau ținându-se de mână. Se sorbeau din priviri, dar cu mare grijă să nu fie văzuți unul de celălalt. Se întreceau în viteză, făcând slalomuri mari printre alți oameni la fel de veseli ca
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
ceva mai târziu a convins-o să-și prindă schiurile și să facă primii pași. Cu el alături nu a căzut niciodată și, foarte curând, a putut parcurge jumătate de pârtie singură, fără probleme. Urcau veseli să coboare și mai veseli și, curând, urcau ținându-se de mână. Se sorbeau din priviri, dar cu mare grijă să nu fie văzuți unul de celălalt. Se întreceau în viteză, făcând slalomuri mari printre alți oameni la fel de veseli ca ei, ea pe sanie și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
Urcau veseli să coboare și mai veseli și, curând, urcau ținându-se de mână. Se sorbeau din priviri, dar cu mare grijă să nu fie văzuți unul de celălalt. Se întreceau în viteză, făcând slalomuri mari printre alți oameni la fel de veseli ca ei, ea pe sanie și el pe schiuri. Laura își însușise foarte repede tehnica mânuirii săniei Tainicele cărări ale iubirii și era chiar mândră de acest lucru, nu de puține ori tăindu-i lui calea ori frânând brusc și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
de privirea-i hipnotică. Înghiți în sec și, acoperindu-i palmele cu palmele lui, încercă să le îndepărteze cu toată blândețea de care era în stare. Deschise gura, dar nu mai apucă să vorbească. - Hei! Bună ziua, lume bună! răsună vocea veselă a doctorului Emilian Grigore, intrat în salon fără să se anunțe, potrivit obiceiului său. Ce făceați voi, dragilor? Ați pus de o ședință ori mi se pare? întrebă el mucalit, privindu-i cu multiple înțelesuri. Ca de obicei, după vizita
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
lăsă pradă amintirilor în mica pauză înainte de contravizită. „O urmăream cu o insistență greu de mascat și ce m-a frapat la ea era o chestie extrem de interesantă. Mă chinuia o întrebare: Cum se poate ca o frumusețe de fată, veselă și...destupată la minte..., să fie singură? Nu ducea lipsă de priviri admirative, remarci de tot felul, dar..., cu toate acestea... Dar din toamnă până aproape în vară, cam multă apă a curs pe Dâmbovița. Abia atunci, după multe tatonări
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
întorc pe jos apoi... Ne oprim în parc ori în centru și ne plimbăm... Alege tu! - În parc? Mai sunt debarcaderul și bărcile? Dacă ești de acord...., acolo aș dori... - Mergem. Este în drumul nostru și destul de aproape, răspunse el vesel, deschizându-i portiera. Umbrele lungi ale copacilor făceau ca seara să se instaureze mai repede pe alei, dar era plăcut. Aerul curat și mirosul proaspăt al florilor și straturilor de iarbă ce străjuiau majoritatea aleilor provocaseră la plimbare mulți oameni
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]