8,610 matches
-
o bluză de cașmir oranj (DKNY1) și pantaloni crem, strânși pe picior (de la Joie). Împreună cu accesoriile, o curea bej, cercei-lacrimă din aur, sandale turcoaz-deschis de la Jimmy Choos, cu un toc delicat, auriu, și o geantă de pânză zebrată, aveam o ținută care emana o strălucire discretă à la Liz. Nimeni nu va ști că la New York m-am gândit, timp de trei zile încheiate, cu ce să mă îmbrac. Toaleta nu era tocmai 100% potrivită pentru peisajul rural englez, dar, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
grețos, mai ales dacă ultima oară când ai vorbit cu ei aveau capul în același loc unde-l avusese Chad cu mult timp în urmă. Partea și mai grețoasă era că Charlie încă arăta foarte, foarte bine. Era îmbrăcat în ținuta lui de LA - cu pantaloni de catifea-cord și un tricou. Zahărul din sânge mi-a scăzut cu repeziciune. Eram pe cale să fac un atac de hipoglicemie. Când Charlie a dat cu ochii de mine, a fost la fel de uluit. —Ce naiba s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
puțin, și numai într-un moment cu totul dramatic al existenței sale), de altfel nici nu avea prea mare încredere în acest gen și în cultivatorii lui, deoarece grija de a ține un jurnal, credea el, îți poate afecta calitatea ținutei vitale, ținând jurnal riști să trăiești subordonat grijii de a găsi neapărat ce anume să consemnezi în paginile lui. Atitudinea lui intransigentă, de „basc castilian“, de iubitor și retrăitor al lui Don Quijote, îndurerat de soarta Spaniei și nedispus la niciun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
cu patru pesete nu poți pretinde luna de pe cer, nici limbi de fazan în mujdei de vânt turbat, iar el era foarte pretențios. Și nu prea curat. Și așa, făcându-și rondul din pensiune-n pensiune, a nimerit într-una ținută de-o venerabilă patroană binișor în vârstă, mai bătrână decât el, adică, știi, mai aproape de șaizeci decât de cincizeci, și de două ori văduvă: prima oară după un dulgher care s-a sinucis aruncându-se de pe o schelă în plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
SUA), m-a invitat la prânzul dat pentru Dahl la Tudor’s room: am fost cam opt inși cu marele political theorist și nevasta lui. Întâi, se ține superb: e un bărbat înalt și drept, nu are nimic gârbovit în ținută, are o figură plăcută, chiar frumoasă, și vorbește extrem de cald și de agreabil. Am vorbit amândoi destulă vreme. I-am spus și că este citit în România, a surâs cu plăcere, știa evident că e tradus în română. Sigur că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
care ne captează atenția pe loc. E singurul dintre noi care nu e nici roșu la față și care nu arată ca stors, nici măcar obosit. E ca un motor gata să intre în funcțiune în orice clipă, și are o ținută la fel de impecabilă ca azi dimineață. Când se înfurie, nu i se deranjează nici un fir de păr. Doar emană o furie tăcută, tăioasă ca oțelul. — Va trebui să ne oprim aici. Poftim ? Ridic ușor capul. S-au ridicat și alte capete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Trish își înclină capul grațios, în timp ce eu torn cafeaua. Pentru moment, ne ajunge atât. Mă simt de parcă aș fi nimerit din întâmplare în nu știu ce film ciudat de epocă al lui Merchant Ivory, doar că în acest caz costumele constau în ținută roz de yoga și trening de golf. — Ăă... prea bine, doamnă, spun, jucându-mi rolul. După care, nu știu ce-mi vine și fac o reverență. Urmează o tăcere încremenită. Ambii Geigeri se holbează la mine uluiți. — Samantha, mi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
să adaug întrebări pe margine. După care mă opresc brusc. Ce naiba fac aici ? Iau o gumă și-mi șterg iute toate amendamentele. Iau un pix și mă duc drept la sfârșitul paginii, unde o bufniță ca din desene animate, în ținută de avocat, îmi arată spre o linie punctată. Nume : Samantha Sweeting Ocupație : După o clipă de șovăială, scriu „ajutor domestic”. În clipa în care scriu cuvintele, clipesc de uimire. Chiar fac asta. Chiar mă angajez pe postul ăsta, la sute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
a fost stârnită curiozitatea. Cineva mi-a trimis un SMS acum doar câteva secunde. Cineva, undeva, a ținut în mână mobilul și a tastat un mesaj pentru mine. Am o viziune subită cu Guy, în pantaloni sport și cămașă albastră, ținuta lui din afara orelor de program. Îl văd stând la birou, scriind încruntat. Cerându-și scuze. Dându-mi vești. Despre o evoluție surprinzătoare a situației, pe care nici n-aș fi bănuit-o posibilă ieri... Nu mă pot abține. În ciuda tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
legând o sfoară de un copac. În clipa în care pornesc spre el încep să simt o agitație ridicolă. Am gura iască - și, ce-i asta, au început să-mi tremure picioarele ? Dumnezeule, ai crede că știu să-mi păstrez ținuta. Ai crede că faptul că am fost avocată timp de șapte ani m-a pregătit pentru orice situații. Ignorându-mi tremuriciul cât pot, mă opresc la picioarele scării, îmi dau părul pe spate și-i zâmbesc, încercând să-mi țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
față, îmi dau seama brusc îngrozită. Și probabil că am pupilele cât casa. N-aș putea fi mai explicită de atât nici dacă mi-aș scrie “îmi placi” cu markerul pe frunte. Îmi duc repede mâinile în poală, îmi îndrept ținuta și-mi iau o expresie impenetrabilă. Încă n-am uitat situația absolut penibilă de azi-dimineață. De fapt, cred că ar fi bine să profit de ocazie ca să lămuresc situația. — Deci... încep, în clipa în care Nathaniel deschide gura să zică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o văd ieșind din sufragerie cu pași absenți, cu un pahar de cocktail în mână, ochi injectați și obraji îmbujorați. Deci ! spune binevoitoare. Ieși în oraș cu Nathaniel. — Da. Arunc o privire de control în oglindă. Am optat pentru o ținută casual. Jeanși, top simplu, sandale. Păr proaspăt aranjat. Fâl. — E un tânăr foarte arătos. Mă scrutează curioasă pe deasupra paharului de cocktail. Foarte musculos. — Ăă... da. Cred că da. — Așa te duci ? Mă măsoară din priviri. Nu e prea epatant, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Cât am dormit ? Îmi duc mâna la față și-mi îndepărtez o pietricică. Mă simt total dezorientată. — Câteva ore. Vrei puțin ? Arată către sticlă. E rece. Mă ridic în picioare, mă scutur de praf, îmi pun fusta și sutienul, o ținută cât de cât acceptabilă și vin lângă el pe iarbă. Îmi întinde sticla și iau o înghițitură, precaută. E prima oară când beau bere în viața mea. Dar așa cum e, rece și spumoasă direct din sticlă, e cea mai răcoritoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
asupra mea. Samantha, peste o jumătate de oră vom servi șampanie pe terasă cu niște... îhm... prieteni. Și aș vrea să porți altceva, și nu uniforma asta. Mă măsoară din ochi cu ușoară neplăcere. Nu e chiar cea mai flatantă ținută a ta. Tu ai ales-o ! îmi vine să țip la ea. Însă mă mulțumesc să fac o reverență, să-i întorc spatele și să mă duc la mine în cameră, spumegând de furie. Lua-o-ar naiba pe Trish
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
posibil să fie o mulțime de persoane, care nu intră în raza privirii mele. Ei, e un risc pe care trebuie să mi-l asum. Inspir adânc de câteva ori, încercând să mă îmbărbătez. N-o să mă recunoască nimeni în ținuta asta alb-verde de chelneriță. Și am și o poveste pregătită dacă mă întreabă cineva : mă aflu la etajul ăsta pentru a-i pune domnului Saville această sticlă de șampanie în birou, ca o surpriză. Haide. Nu mai e timp de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
clădire, mă trezesc replicându-i la fel de tăios. N-am avut de ales. O, Doamne. Răspuns greșit. Prea plângăcios și insipid. Trebuie să-mi regăsesc cumpătul, sau o să pierd această dispută verbală. Deja mă aflu în dezavantaj, cum stau așa în ținută de chelneriță și întreaga asistență se uită la mine de parcă aș fi o mizerie adusă de-afară de un câine. Trebuie să fiu calmă, neclintită și inspirată. Dar vederea lui Arnold în carne și oase după tot acest timp m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ținut de un genevez. Dimineața, am Închiriat o iapă bătrână ca să mă duc, Într-o vizită de curtoazie foarte utilă, la legația americană, În Bulevardul Ambasadorilor. Apoi am mers la discipolul preferat al lui Djamaledin. Mustață fină, tunică lungă, albă, ținută maiestuoasă a capului, o umbră de răceală - Fazel corespundea, În totalitate, imaginii pe care mi-o alcătuise despre el exilatul din Istanbul. Aveam să devenim cei mai buni prieteni din lume. Dar cel dintâi contact fu distant, limbajul său direct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
aranjeze ca prin minune în teancuri frumos împăturite. Ca în articolele alea despre cum să‑ți faci bagajul de prin reviste; afli cum poți să pleci în concediu cu un sarong ieftin și să‑l transformi cu inteligență în șase ținute vestimentare diferite. (Ceea ce mie întotdeauna mi s‑a părut o mare abureală, pentru că, OK, să zicem că sarongurile costă zece lire, dar tonele de haine pe care le adaugă costă câteva sute, și noi se pare că nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
notat cu conștiinciozitate: Mama ta - cu ce te îmbraci la nunta lui Tom și a lui Lucy? Mama ta - să nu te‑mbraci în violet, pentru că nu se potrivește cu pălăria ei. Mama ta - Luke știe că e vorba de ținută de zi? Mama ta - Luke vine categoric, da? David Barrow - te roagă să‑l suni. Mama ta - Stai așa. David Barrow. Cine‑o mai fi și ăsta? Hei, Suze! strig. David Barrow ăsta ți‑a spus cine e? — Nu, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
lui Luke, lângă care scrie Best of Brandon, pagina 74! De ce naiba nu mi‑a spus că o să apară în Tatler? Fotografia este cea mai recentă fotografie a lui de presă, cea pentru care l‑am ajutat să‑și aleagă ținuta (cămașă albastră, cravată bleumarin Fendi). Se uită în obiectiv, foarte serios, ca un adevărat om de afaceri, dar, dacă te uiți mai bine în ochii lui, descoperi umbra unui surâs. Mă uit la acest chip familiar și simt cum mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
s. Nu mai sunt vechea Becky; sunt o persoană nouă și scânteietoare. Mă uit pe furiș la propria mea imagine într‑o oglindă din apropiere și mă trece un fior de încântare. Pe bune, uită‑te la mine! Am o ținută și o coafură de vis, mă aflu într‑un restaurant din New York, port o rochie care costă mii de dolari și sunt împreună cu iubitul meu, un tip minunat și un om de succes; iar mâine am un test video pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
fiecărui centimetri din cașalotul ăsta gri decât pereți decolorați și mașini blocate. ― Mie mi-e indiferent, zise degrabă Lambert. Reveniră pe urme și se opriră cu grijă în jurul buzelor căscate. Dallas îngenunchie, atent să nu facă o mișcare greșită cu ținuta incomodă și-și trecu mâna pe interiorul tivit al puțului. ― Cu mănușile astea idioate nu pot să vă spun decât că pare destul de regulat. Trebuie să fie o parte normală a navei. Credeam că se datorează unei explozii. Ceea ce ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Cutia se prăbuși. Șocul răsună lugubru, dar cușca nu se sparse. Apendicele o ridică și o lovi de perete. Jones era în culmea disperării. Ripley își puse în sfârșit casca și o închise. Nu era nimeni care să-i verifice ținuta. Oricum, dacă nu era bine închis, va afla cât de curând. Activă rezervorul de aer. Oxigenul îi umplu plămânii. În această situație demențială nici un laser nu ar ajuta-o. Ar fi fost o nebunie să-l folosească. Trase aer în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
că pentru nasul lui Robespierre e o chestiune de câteva secunde să identifice un Côte du Rhône de 5 euro sticla, de la Monoprix. Bichonul începe să latre dezlănțuit. În timp ce deschide ușa, Liliane intră în joc și-i spune, intrigată de ținuta lui: — N-am comandat nimic. — Nici nu v-am adus nimic. Lionel intră în cameră, cu privirea în pământ. Când începe să-și ridice privirea, rămâne mască în fața talciocului în care a intrat. Robespierre îl latră agresiv și încearcă să
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Ce surpriză! Când le-ai scris? — Diseară. Apropo, diseară ești invitata mea la cină. La Duc d’Anjou . Ia-l și pe Robespierre: o să facem un triunghi amoros liber consimțit. La ora 8 fix vin să te iau din fața ușii. Ținuta obligatorie. La revedere. Lionel iese. Liliane rămâne mută de uimire. După un timp, își revine și formează un număr de telefon. Când i se răspunde, spune doar atât: — Duc d’Anjou! Și închide. E ora 20.25. Lionel și Liliane
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]