7,594 matches
-
-lea deceniu al secolului 20 era caracterizat printr-o cursă furibundă a înarmărilor, inclusiv a celor nucleare, prin definitivarea constituirii blocurilor militare, integrarea celor două state germane în alianțe internaționale opuse, adoptarea de către Statele Unite a doctrinei represaliilor masive și promovarea diplomației pe "marginea prăpastiei", ca răspuns la ceea ce era perceput drept amenințarea sovietică pentru Occident. De ambele părți, era un curs către confruntare de natură să ducă, probabil inevitabil, la criza rachetelor din Cuba (1962). Privind retrospectiv, această criză în care
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
participare privată la mijloacele circulante ale întreprinderilor de stat. Evoc în cele ce urmează câteva momente care au jalonat cursul României spre o linie independentă; simt că acest lucru este necesar pentru a caracteriza condițiile în care eu intram în diplomație În anii 1961-1963, Bucureștiul se opunea tentativei sovietice de a imprima organizației CAER caracteristici supranaționale. În 1962, Gheorghiu-Dej, iar în 1963, Alexandru Bârlădeanu, reprezentant în Comitetul executiv al CAER, respingeau asemenea planuri sovietice, în numele respectării suveranității statelor membre. Iată cum
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
român, îl informa confidențial pe omologul său american, Dean Rusk, că, în cazul unui conflict între SUA și URSS, România avea să rămână neutră, ceea ce ar îndreptăți ca teritoriul său să nu fie ținta unor lovituri americane. Această mișcare a diplomației românești era fără precedent și reprezenta un pas semnificativ în direcția afirmării unei politici externe independente. Bucureștiul nu se lăsa atras în polemica dintre partidul sovietic și cel chinez și se pronunța în repetate rânduri împotriva intenției de a condamna
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
celor 9, cum apreciază ambasadorul Valentin Lipatti într-o admirabilă lucrare dedicată procesului CSCE, realiza "o experiență unică în domeniul colaborării între statele mici și mijlocii din Europa postbelică, o experiență care a erodat structurile bipolare, a promovat afirmarea unei diplomații independente și a constituit fără îndoială la vremea respectivă anticamera în care se plămădeau opțiunile Conferinței de la Helsinki"3. În ianuarie 1967, România recunoștea din punct de vedere diplomatic Republica Federală Germania, măsură aspru criticată de Moscova și de capitalele
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
formule noi de contacte și de acțiune comună în Europa, adică necesitatea unei conferințe dedicate securității și cooperării pe Continent. România își declara statutul de țară în curs de dezvoltare, stabilind legături cu Grupul celor 77; și această mișcare a diplomației românești irita Moscova, deoarece URSS nu considera compatibile condiția de țară socialistă și cea de țară în curs de dezvoltare. De asemenea, România se apropia de Mișcarea de Nealiniere, devenind parte la o serie de acțiuni ale acesteia. Deși continua
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
dezvolta relații tot mai ample cu Comunitățile Europene și statele membre ale acestora; ea avea să devină prima țară din Centrul și Estul Europei care stabilea raporturi reglementate juridic (contractuale) cu CE. De ce reamintesc asemenea aspecte ale politicii externe și diplomației românești în perioada dată? Pentru că ele ilustrează afirmarea unui curs către independență a României și pun în relief pozițiile de pe care Bucureștiul se angaja în acțiuni menite să pregătească viitoarea conferință pe problemele europene. Totodată, unele dintre elementele evocate reprezentau
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
care intram în activitatea diplomatică. Am avut șansa ca această intrare să se facă într-o perioadă fastă, când audiența României pe plan internațional se situa la o cotă maximă. Iar această audiență se răsfrângea direct asupra condiției în care diplomații români erau priviți și apreciați de partenerii lor, atât din Est, cât și din Vest și din Lumea a 3-a, în raporturile bilaterale, precum și în reuniunile multilaterale. Politica externă a țării pe care aceștia o serveau era deschisă, onestă
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
poziție publice că Washingtonul acorda o atenție deosebită Reuniunii de la Helsinki, că atitudinea finală a SUA față de o posibilă Conferință pentru Securitate și Cooperare în Europa depindea de rezultatele acestei reuniuni, care trebuia să răspundă unor obiective fundamentale urmărite de diplomația americană în Europa și în relațiile generale dintre Est și Vest. În schimb, la ambasada Canadei era o forfotă vizibilă: se auzeau bătând teleimprimatoare, bărbați îmbrăcați lejer pe care aveam să îi întâlnesc apoi frecvent în ținută oficială în delegația
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
prin faptul că Bucureștiul nu consultase în prealabil Moscova în privința ei, în ansamblu, în privința regulilor de procedură pe care le avansase la Dipoli. Menționez că din această delegație făceau parte V.F. Malțev, ambasadorul URSS în Finlanda, și doi "grei" ai diplomației sovietice: V.A. Zorin și L. I. Mendelevici. De aceea, nu a fost de mirare că, în ședința de vineri 24 noiembrie, ultima înainte de weekend, ambasadorul Mendelevici i-a "sfătuit pe prietenii români" să renunțe la propunerea respectivă. Nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
mediu de intelectuali rafinați. Făcuse studii în Franța și îmbrățișease inițial cariera universitară, având ca mentor, între alții, pe Tudor Vianu. Prin căsătoria cu Catinca Ralea, intra într-un alt cerc de intelectuali, gravitând în jurul lui Mihai Ralea. Debuta în diplomație prin cultură, reprezentând cu brio România în vârfurile UNESCO. Apropierea evenimentelor preconizate a se petrece în capitala Finlandei, îl îndruma și pe el pe căile nordice. Intra în echipa Ministerului de Externe, care pleca la Helsinki, devenind conducătorul ei recunoscut
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
coseur cât stă bine, plin de vervă, dar și capabil să asculte pe alții cu atenție și deferență, inepuizabil în inventivitate și imbatabil în argumente, Valentin Lipatti a fost un diplomat de înaltă clasă, între cei mai remarcabili reprezentanți ai diplomației românești postbelice. În echipă, Romulus Neagu, era un diplomat de carieră, crescut și hârșit prin toate gradele domeniului, până la cel de consilier. Era potrivit ca statură, îndesat, cu o față deschisă și un zâmbet larg, ce dezgolea o strungăreață cât
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
un zâmbet larg, ce dezgolea o strungăreață cât toate zilele. Era metodic și temeinic în tot ceea ce făcea, animat de un înalt spirit de răspundere pentru actul diplomatic, foarte bun în munca de relații, în care promova cu perseverență pozițiile diplomației românești și din care reușea să scoată întotdeauna informații de calitate de la interlocutori. Dimitrie Stănescu, și el diplomat de carieră, era înalt, suplu, negricios, cu ochi iscoditori și vorba puțin repezită. Era foarte bun în munca de contacte, din care
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
foștii mei colegi. După 1 august 1975, drumurile noastre se despărțeau din nou, de această dată în mod definitiv. Pe unii dintre ei îi întâlneam ocazional; m-am bucurat când am aflat, mai târziu, că au făcut frumoase cariere în diplomație ambasadori în MAE sau în diferite capitale. De Valentin Lipatti m-a legat, după "episoadele Helsinki", o caldă prietenie, care s-a extins și asupra familiilor noastre. Am scris împreună despre procesul european și despre integrarea României în NATO și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
concurs de împrejurări care îmi scapă, după Helsinki și, mai ales, după reuniunea CSCE de la Belgrad (1977) cariera sa diplomatică a intrat într-un con de umbră. Apoi, a fost pensionat, deși ar fi putut aduce, în continuare, mari servicii diplomației române. Îl părăsea de timpuriu, răpusă de o boală nemiloasă, soția sa Relly actrița Aurelia Sorescu, o frumusețe aparte, de care îl legase o dragoste puternică. În ceea ce mă privește, îl omagiam în Discursul de recepție, pronunțat la primirea mea
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
am întâlnit în numeroase ocazii la Strasbourg. În anul 1998, când s-au aniversat cinci ani de la aderarea României la Consiliul Europei (7 octombrie 1993 n.n.), Heinrich Klebes a vizitat România. Cu acest prilej, s-a lansat și cartea sa "Diplomația Parlamentară", în limba română. Volumul pe care mi l-a dăruit are dedicația sa: For ambassador Valeriu Tudor in appreciation of his friendship, and remembering our cooperation before Romania's accession to the Council of Europe". Semnează Heinrich Klebes. Comentariile
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
economic și social-politic, pozițiile examinate și a susținut necesitatea dezvoltării armonioase, atât a agriculturii, cât și a industriei de fiecare țară. Elogiind poziția argumentată a delegației române, prezentată de vicepremierul A. Bârlădeanu, Gh. Gheorghiu-Dej a apreciat, la o întâlnire cu diplomații ambasadei noastre, că discursul demnitarului român, strălucit economist și vorbitor fluent al limbii ruse, i-a lăsat pe toți participanții, inclusiv pe Hrușciov, fără drept de replică. 2. Un alt eveniment important, axat pe problemele generale ale colaborării economice ale
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
regretații ambasadori N. Guină, M. Dalea și V. Șandru. S-a mai și râs însă la Belgrad (după plecarea lui V. Șandru) și la Budapesta, de la început. În primele cazuri, am lucrat cu șefi care nu aveau nici o treabă cu diplomația și se bucurau de o proastă reputație în corpul diplomatic, pe ei neinteresându-i decât mapa lor politică și calitatea de activiști de partid. * * * Îl felicit din inimă pe profesorul și ambasadorul Ion M. Anghel pentru frumoșii ani ce îi
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
unui "fir roșu" între Phenian și Seul etc. Așa cum se va vedea, în continuare, instrucțiunile despre care vorbeam mai sus stabileau destul de amănunțit, dar și cu multă precauție, atitudinea pe care, începând cu data de 16 decembrie 1972, instituțiile românești, diplomații și alte categorii de cetățeni urmau să o adopte față de cetățenii Republicii Coreea și instituțiile sale, astfel: ● Diplomații, delegații și alte categorii de reprezentanți români să nu inițieze contacte cu diplomați și reprezentanți sud-coreeni, dar ei să nu refuze sau
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
mai sus stabileau destul de amănunțit, dar și cu multă precauție, atitudinea pe care, începând cu data de 16 decembrie 1972, instituțiile românești, diplomații și alte categorii de cetățeni urmau să o adopte față de cetățenii Republicii Coreea și instituțiile sale, astfel: ● Diplomații, delegații și alte categorii de reprezentanți români să nu inițieze contacte cu diplomați și reprezentanți sud-coreeni, dar ei să nu refuze sau să evite să aibă contacte în cadrul acțiunilor protocolare organizate în țara de reședință sau să aibă convorbiri telefonice
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
timp de aproximativ 15 ani. Cunoscând evoluția situației politice și economice din China și intuind cursul evenimentelor din țările socialiste europene, Roh Tae-woo, noul președinte al Republicii Coreea a lansat, în cuvântarea rostită la preluarea mandatului, la 25 februarie 1988, "Diplomația Nordului", o campanie de acțiuni fără precedent vizând "stabilirea de legături economice și politice cu statele comuniste din Europa de Est" și "deschiderea unei noi perioade de reconciliere și cooperare între cele două state coreene". Rezultatele s-au văzut imediat, mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
anului 1982, traduse din limba engleză, după o lucrare a tânărului poet și traducător renumit, regretatul Cornel Popescu. Un moment de memorat l-a constituit problema colaborării româno-pakistaneze în domeniul energiei nucleare. Se negocia intens și se făcea apel la "diplomația navetă", prin ambasadorul român la Islamabad, care a pendulat între capetele celor două țări; tentativa de a promova o asemenea colaborare a fost însă afectată de slăbiciunea părții pakistaneze, care a acceptat, se pare, o colaborare, în acest domeniu, cu
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
arena.uio.no/publications/ wp01 17.htm, accesat 22.11.2007 * Autorul este diplomat de profesie și profesor universitar, cu doctorat în drept. A desfășurat activitatea didactică în instituții de învățământ superior, unde a predat cursuri de Drept diplomatic și consular, Diplomație, Tehnica negocierilor, Organizații internaționale, la nivel de licență și masterat. A parcurs, succesiv, gradele diplomatice, ultima funcție fiind aceea de ambasador al României la Viena; în Centrala M.A.E., a fost director și purtător de cuvânt al ministerului, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
fi suportat. Fosta lui soție și prietenul s]u se mutaser], deci nu puteau fi învinuiți sau influențați direct de membrii grupului. S-a aflat c] ei erau fericiți, dar c] b]rbatului îi lipsea fostul s]u prieten. O diplomație subtil] a revelat dorința cuplului de a se reîntoarce și de a încerca un aranjament f]r] precedent de tipul ménage à trois. Poliandria era o practic] total necunoscut]; p]rea a fi adulter, dar era, din moment ce era acceptat] tacit
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
însumarea utilit]ților individuale aparținând persoanelor implicate în acțiunea respectiv]. Acesta este criteriul pe care trebuie s] îl aplic]m în mod individual în alegerea acțiunilor noastre personale. Mai mult decât atât, acesta este și principiul pe baza c]ruia diplomații trebuie s] își întemeieze deciziile de care depinde bună funcționare a întregii societ]ți. Aceast] etap] - a însum]rii utilit]ților - a constituit subiectul mai multor discuții. Reunirea utilit]ților individuale într-o utilitate colectiv] este desigur o chestiune delicat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
noua putere este decisivă. Și va fi cîștigătoare. Zilele trecute, Uniunea Scriitorilor a înmînat puterii o listă cu oameni de recunoscută valoare, care să pătrundă în ambasadele noastre din străinătate. Foarte bine. Pictorii, muți prin definiție, tac. Nu-i interesează diplomația. Îi interesează pictura. E bine și-așa. Bubuitură sub fereastra atelierului: s-au ciocnit două Mercedesuri. Cei doi coboară, calmi, se privesc în ochi, după care își dau mîna, se urcă la volan și pleacă. Lume bună! 22 februarie Lumea
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]