9,442 matches
-
evadare mai veche cu care-l confundă. Nu-l vrea pe el; vrea doar să nu fie descoperită. Încearcă să obiecteze: —Casa mea e așa de mică... Și pământul e atât de mare. Trebuie, repetă el. Da, viața e o ficțiune. Dar ficțiunea poate fi controlată, orice ar însemna asta. Ea știe ce se întâmplă. Se preface, totuși. Pornește mașina și arată spre sud-est. După câțiva kilometri, cu glasul tot numai ispită, îl întreabă: —La ce te gândești? El clatină din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
veche cu care-l confundă. Nu-l vrea pe el; vrea doar să nu fie descoperită. Încearcă să obiecteze: —Casa mea e așa de mică... Și pământul e atât de mare. Trebuie, repetă el. Da, viața e o ficțiune. Dar ficțiunea poate fi controlată, orice ar însemna asta. Ea știe ce se întâmplă. Se preface, totuși. Pornește mașina și arată spre sud-est. După câțiva kilometri, cu glasul tot numai ispită, îl întreabă: —La ce te gândești? El clatină din cap. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
și mine, așa că aveam convorbiri scurte, dar marți a reușit să mă prindă și să mă facă să-i promit că vom petrece următoarea duminică împreună. Am acceptat știind că voi anula întâlnirea în ziua respectivă. Ed devenise deja o ficțiune pentru mine, o amintire vagă, ceva intangibil ca o parte dintr-un vis. Realitatea însemna Mark, Harry și Lynn, cum fusese dintotdeauna. Miercuri a venit cu vești bune, vești proaste și o mâncărime urâtă. Iritația nu era ceva groaznic, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
spectatoare Încadrată de lojă, este ea Însăși un spectacol pentru ceilalți”-p.179)... Așadar, nu putea fi eludată, În lucrare, metafora lumii ca teatru : Miriam Cuibus , după ce ne reamintește că „este o supremă nebunie să faci realitatea să joace În ficțiunea ta”, continuă exercițiul comparatistic, aducîndu-i la rampă pe companionii pre și post bovarici ai eroinei lui Flaubert - „adormiții treji” Jacques Melancolicul, Hamlet, Viola (A douăsprezecea noapte), Dromio și Antipholus (Comedia erorilor), Don Quijote (ca și el, crede Miriam Cuibus, Emma circulă
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
care i-a devenit nevastă), nu se știe mai nimic despre iubirile lui efemere, ori de durată. Deși cehovologii au căutat cu obstinație modele reale ale eroinelor lui din proză și teatru, greu transpare, de vreo trei-patru ori, „documentul” din spatele ficțiunii! „Se spunea, În anturajul lui, că avusese legături cu o balerină și, de asemenea, cu o actriță franțuzoaică de la Teatrul Lentovski. Chiar el mărturisea că Îi plăcea să frec venteze Salonul de Varietăți, un șantan renumit al Mos covei În
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
gen(ă). (Doamna Bovary, pe strada Toamnei, România liberă, 22 octombrie 1993) LAURENȚIU ULICI L a Editura Phoenix au apărut, de la o vreme încoace, cîteva volumașe cu sigla "Colecția Nouzăci" (coordonată de Dan-Silviu Boerescu), cuprinzînd fie "texte pentru teatru", fie "ficțiuni critice", fie originale "antologii", dedicate unor spectatori / cititori de școală nouă. Chiar astfel se intitulează prefața lui Horia Gârbea la volumul de "texte pentru teatru" Doamna Bovary s(u)nt ceilalți (mă va ierta autorul pentru contribuții ortografice originale): Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
administrarea unor medicamente ce i-au permis să lucreze și să ducă o viață de familie exact ca și până atunci. Dragă Zuckerman, După cum știi, în trecut, faptele au fost întotdeauna însemnări de bloc-notes, felul meu de a da naștere ficțiunii. — O să le notez. Tu începi. Taică-meu își pierduse aproape complet vederea la ochiul drept până la vârsta de optzeci și șase de ani, dar, altminteri, părea să se bucure de o sănătate extraordinară pentru un om de etatea lui, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
Un meteor căzut aici, printre noi, din alte lumi. A fost prea mare pentru vremea când a apărut, pentru cultura acelei epoci, vreau să spun, pentru cei care au voit să-i priceapă integral psihologia, viața, opera. 54. ...operele de ficțiuni care se isprăvesc cu triumful bineluiși cu fericirea sunt false, pentru că contrazic realitatea și dezmint experiența omenirii; sunt imorale, pentru că creează iluzii zadarnice; sunt lipsite de interes, pentru că toate fericirile sunt la fel... 55. Iubirea, nebunia filozofiei, nu se poate
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
teoretic, și am sărit alături în considerații estetice. Grav și doctoral (și doară în stare normală nu sunt un om lipsit cu totul de bun-simț), i-am ținut o prelegere, la sfârșitul căreia a asistat și doamna M... - Operele de ficțiune - i-am spus Adelei, care începuse săzîmbească și zâmbi toată vremea cât ținu prelegerea, - operele de ficțiune care se isprăvesc cu triumful binelui și cu fericirea sunt false, pentru că contrazic realitatea și dezmint experiența omenirii; sunt imorale, pentru că creează iluzii
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
sunt un om lipsit cu totul de bun-simț), i-am ținut o prelegere, la sfârșitul căreia a asistat și doamna M... - Operele de ficțiune - i-am spus Adelei, care începuse săzîmbească și zâmbi toată vremea cât ținu prelegerea, - operele de ficțiune care se isprăvesc cu triumful binelui și cu fericirea sunt false, pentru că contrazic realitatea și dezmint experiența omenirii; sunt imorale, pentru că creează iluzii zadarnice; sunt lipsite de interes, pentru că toate fericirile sunt la fel, cum zice Tolstoi, aici de față
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
au o identitate perfectă. Cititorul vede în personaj un "tip" pe care tinde să și-l apropie până la identificare. Criticul-analist rupe legăturile, desparte, impune discriminările necesare: una este în viață, alta în carte, împiedicînd deliberat realizarea "fericirii" personajelor: "Operele de ficțiune - i-am spus Adelei, care începuse să zâmbească și zâmbi toată vremea cât ținu prelegerea, - operele de ficțiune care se isprăvesc cu triumful binelui și cu fericirea sunt false pentru că contrazic realitatea și dezmint experiența omenirii; sunt imorale, pentru ca creează
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
identificare. Criticul-analist rupe legăturile, desparte, impune discriminările necesare: una este în viață, alta în carte, împiedicînd deliberat realizarea "fericirii" personajelor: "Operele de ficțiune - i-am spus Adelei, care începuse să zâmbească și zâmbi toată vremea cât ținu prelegerea, - operele de ficțiune care se isprăvesc cu triumful binelui și cu fericirea sunt false pentru că contrazic realitatea și dezmint experiența omenirii; sunt imorale, pentru ca creează iluzii zadarnice; sunt lipsite de interes, pentru că toate fericirile sunt la fel, cum zice Tolstoi, aici de față
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
spune, de aceea, cu o expresie curentă, "ce mai roman și viața asta a mea!", subliniindu-se, cu auto-admirație, existența unor episoade excepționale a căror coerență o asigură personajul "autentic", și posibilitatea transcrierii lor într-un tot semnificativ (realitatea "depășind" ficțiunea pe chiar terenul acesteia, în Imaginar). Faptul se datorează calității esențiale a amintirii, care o deosebește de imaginea obișnuită și care constă în imposibilitatea comunicării ei directe, nemijlocite. Amintirea este o imagine autistă, definitiv închisă în subteranele ființei. Cel care
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
lecturii. Cititorul nu-și poate depăși condiția decât într-un singur sens, printr-o lectură "vizionară": scrutând, prin fanta-vizor deschisă între două rânduri, neantul. Mihai DINU GHEORGHIU, Ibrăileanu. Romanul criticului, Editura Albatros, București, 1981, p. 136-155. OMUL DIN GÎND ȘI FICȚIUNE Amintirile, prin statutul lor, reprezintă o cheie pentru descifrarea unei personalități așa cum vrea ea să pară și, uneori, așa cum este în realitate. Nu e nevoie de cine știe ce subtilitate pentru a sesiza tonul (non) obiectiv, intenția (non) deformatoare, (im) pudoarea mărturisirii
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
unei logici, unei motivări artistice. Autorul și-a gândit romanul, a dozat efectele, a păstrat o succesiune a secvențelor epice în deplină concordanță cu avatarurile unei psihologii interesante. Psihologia și arta se întîlnesc armonizat, proiecțiile erotice se confundă cu erosul ficțiunii. Iubirea se textualizează păstrând, transfigurat, figura celei ce-a inspirat-o, respectând datele structurale ale celui ce-a imaginat totul. * * * Trăirile personajului, după cum ne-am dat seama, nu sunt reprezentate epic, ci numite, interpretate. Cu alte cuvinte, Adela nu este
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
că nu putem descoperi dimensiuni ale tragicului în roman (cum crede Mihai Drăgan în monografia sa despre Ibrăileanu, ed. Albatros, 1971, p. 188-195). Din datele scrierii, din intențiile estetice, tocmai tragiculeste eludat. Nu trebuie confundat timpul scrierii cu cel al ficțiunii. Putea într-adevăr omul Ibrăileanu să fi traversat o etapă convulsivă a existenței sale când își (re)scria romanul, dar prin scris autorul se plasează în alt timp, mai senin. El își construiește din amintire suportul ficțiunii, compensație a marasmului
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cu cel al ficțiunii. Putea într-adevăr omul Ibrăileanu să fi traversat o etapă convulsivă a existenței sale când își (re)scria romanul, dar prin scris autorul se plasează în alt timp, mai senin. El își construiește din amintire suportul ficțiunii, compensație a marasmului existenței, menținîndu-se într-o ambiguitate care să permită regretul. Această atenuare (escamotare) a durerii prezentului - de altfel, singura soluție reală a unui ins inteligent ca Ibrăileanu - poate să explice grava poezie a romanului. O neputință, o criză
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
toată perioada. Temă pentru acasă: la festivaluri nu se merge la bifat concerte. A fost stabilit juriul CNC Ioan Grigorescu, Dan C. Mihăilescu, Vlad Rădescu, Magda Mihăilescu și Laurențiu Brătan vor face parte din comisia de selecție pentru proiectele de ficțiune la concursul Centrului Național al Cinematografiei (CNC) din această vară, a anunțat, miercuri, 18 iulie, ministrul Culturii și Cultelor, Adrian Iorgulescu. Juriul pentru proiectele de documentar și animație va fi format din Laurențiu Damian, Florin Iepan și Adina Brădeanu. Concursul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
al traiului întru credință și fidelitate (conjugală) și „Fiul“ - însetat de pofte carnale și iubitor de existențialiști - care își zdruncină „moralul și sănătatea“ vrând să se ia la trântă cu „Tatăl“ într-o carte. Personajele lui François Weyergans nu sunt ficțiune, autorul e naratorul, într-o scriere versatilă, ironică, dramatică și surprinzătoare, cum n-am mai citit de mult. Belgianul Weyergans a făcut să freamăte lumea literară franțuzească în 2005, când a câștigat Premiul Goncourt, și nu oricum, ci „detronându-l
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
la ore de dirigenție, nu pricep de ce nu ar crea și ministerele noastre (al Educației sau al Culturii) un fond destinat unui proiect educațional care să presupună următoarele: multiplicarea în format dvd sau video a câtorva documentare sau filme de ficțiune despre perioada comunistă, care să fie împărțite în liceele din țară și proiectate, la clasă, o dată pe lună, în cadrul unor ore suplimentare celor de istorie, de pildă. Nu e deloc o treabă grea, nici pentru ministere (fondurile implicate sunt minime
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
o durere surdă În piept, pentru că realizez că genealogiile nu-ți spun nimic. Tessie știa cine cu cine e Înrudit, dar habar n-avea cine era propriul ei soț sau ce erau socrii ei unul pentru celălalt. Totul era o ficțiune născocită În barca de salvare, unde bunicii mei Își reconstruiră viețile. Din punct de vedere sexual, pentru ei lucrurile erau simple. Doctorul Peter Luce, marele sexolog, poate recita statistici uluitoare, conform cărora Înainte de 1950 sexul oral nu exista În cuplurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mea, care-și petrecuse toată ziulica la cinematograful Fox, ronțăind bombonele. „Ne-au pus să tăiem cearșafuri vechi ca să facem fâșii pentru bandaje. Ar trebui să vezi ce bășică am la degetul mare. E cât o chiflă.“ Nu vărsase aceste ficțiuni cu toptanul de la Început. În primele dăți, Tessie relatase sincer Întâmplările de zi cu zi. Dar Într-una din scrisori Michael Antoniou spusese: „Filmele sunt bune pentru delectare, dar cu războiul ăsta, mă Întreb dacă e modul cel mai bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
persoană care m-a Încurajat să scriu. În fiecare noapte citea ceea ce scrisesem În timpul zilei. Nu știa, normal, că inventam aproape tot ce scriam, prefăcându-mă că sunt fiica americană ideală pe care o voiau părinții mei. Am transpus În ficțiune „joaca sexuală“ timpurie și pasiunile pentru băieți de mai târziu, mi-am transferat sentimentele pentru Obiect asupra lui Jerome și mi s-a părut incredibil cât de bine a funcționat: cele mai mărunte adevăruri făceau credibile cele mai mari minciuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pe noi chiar ne interesează viețile scriitorilor, că am vrea să știm chiar și "de câte ori a căscat Cantemir", că ne-am da pielea de pe noi să-l putem vedea și auzi măcar câteva minute pe Eminescu. Că nevoia noastră de ficțiune și afecțiune nu erau satisfăcute de studiile atât de subtile și savante dinainte. Dar nu o "reîntoarcere la bătrâna și buna istorie literară" e ceea ce dorim astăzi, ci o reconstituire (chiar și o reconstruire) afectivă a trecutului, o restaurare a
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ne mișcăm aici pe o planetă străină, artificială, inumană, monstruos de estetică. Un paradis artificial mai înspăimîntător decât cel al lui Baudelaire, din vis. în 1984, al doilea volum (cu o copertă, desigur, de Florin Iaru), La cea mai înaltă ficțiune, este carne din carnea primului. Imposibil de constatat vreo evoluție sau vreo diferență semnificativă: aceeași lume scindată, străină, autistă. Același stil imposibil de confundat, frenetic și risipitor. Aceeași dezordine stupefiantă: par a fi mai multe cărți amestecate aici fără nici o
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]