8,373 matches
-
Paris cu membrii Clubului de la Roma: 22 noiembrie 1972 Creșterea economică Invitat: François Jacob Logica viului: 1972 Sosirea de noi membri în Grupul celor Zece: 1972 Jacques Attali și Henri Atlan Moartea lui Robert Buron: aprilie 1973 Data publicării volumului Paradigme perdu (Paradigma pierdută) de Edgar Morin: 1973 Sosirea lui Odette Thibault, Michel Serres și Michel Rocard: 1973 Invitat: Michel Phillipot (Despre compoziția muzicală): 1973 Zi cu André LeroiGourhan la Pincevent: 22 iunie 1973 Rencontres Sciences et Politique (Intîlniri Științe și
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
membrii Clubului de la Roma: 22 noiembrie 1972 Creșterea economică Invitat: François Jacob Logica viului: 1972 Sosirea de noi membri în Grupul celor Zece: 1972 Jacques Attali și Henri Atlan Moartea lui Robert Buron: aprilie 1973 Data publicării volumului Paradigme perdu (Paradigma pierdută) de Edgar Morin: 1973 Sosirea lui Odette Thibault, Michel Serres și Michel Rocard: 1973 Invitat: Michel Phillipot (Despre compoziția muzicală): 1973 Zi cu André LeroiGourhan la Pincevent: 22 iunie 1973 Rencontres Sciences et Politique (Intîlniri Științe și Politică) (Seuil
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
imuabil și ire ductibil. Or, am înțeles treptat că identificarea, departe de a fi în mod natural dată pentru totdeauna, este, dimpotrivă, efectul unei construcții, al unui proces niciodată încheiat, niciodată deplin, mereu deschis. Problema o constituie faptul că, chiar dacă paradigma care a dat naștere conceptului de "identitate" nu mai este operantă, alte concepte, diferite sau complementare, care să țină seama de toate aceste schimbări de perspectivă, întîrzie să apară, ceea ce ne constrînge la a continua să gîndim prin intermediul celei vechi
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
înțelege Salman Rushdie literatura engleză ("despre care am considerat mereu că înseamnă, simplu, literatura de limbă engleză") (Salman Rushdie, 1993)? Teoriile recente din jurul limbii ca numitor comun al scriitorilor ziși francofoni, îndeosebi cele ale Lisei Gauvin, vorbesc despre o anume paradigmă care ar fi cea a raportului de alteritate cu limba. E cu siguranță valabil pentru acea categorie de scriitori "minori", dar nu este, oare, vorba de o situație emblematică pentru orice scriitor autentic? De oriunde vin, ei întrețin cu toții o
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
sau regiune. Deci mitul se întîlnește cu literatura la nivelul rescrierii, al circulației sensului între identitate și diferențe, al jocului între repetiție și variație. Adică la nivel de structură de mecanism esențial de funcționare a spiritului uman. Și de nouă paradigmă culturală, în care produsul finit, oricît de reușit, e secundar în comparație cu procesul, cu "facerea" unui text, în care autorul, naratorul, personajele și cititorii sunt deopotrivă implicați, opera rămînînd astfel deschisă, infinită, nesupusă reificării, iar literatura evoluînd sub semnul dinamismului complice
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
anvergură, care să permită cernerea unei producții agresive și eterogene; incredibil, îndeosebi, venind din partea unui grup care predică abandonul romanescului psihologic și al manierismelor culturale în beneficiul trăirii personale, pledînd pentru o "multiplicitate a textelor" și identităților! Cu alte cuvinte, paradigma lipsei de model permisivitate discutabilă în abstract, dar lăudabilă în ceea ce privește acceptarea programatică a totalei libertăți creatoare. Și atunci, cu atît mai surprinzătoare ne apare dezavuarea flagrantă a fostului maestru și acolit de către "Perpendiculari", după un rechizitoriu tragi-comic în care, culme
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
putea deschide un nou drum, o "cale". În întreaga lume, spune el, existe o sumedenie de inițiative creatoare, pozitive, din păcate ele sunt dispersate, se ignoră reciproc, deci nu pot alcătui încă acea masă critică necesară unei schimbări majore de paradigmă și, în consecință, de comportament, în care diferențele culturale nu trebuie să joace conflictual, ci complementar. E drept că există un punct ușor nevralgic în argumentația lui Morin care, se știe, a fost întotdeauna un gînditor de stînga, cu toate
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
identificarea unui prototip de raportare la corp, tributar unei anumite viziuni despre lume, autoarea se apleacă și, ba chiar mai cu seamă, asupra abaterilor de la acest prototip, care definesc inserția literară personală a fiecăruia din cei trei autori aleși. Trei paradigme prind astfel contur: cea a corpului distrus / deconstruit, cea a corpului reconstruit și cea a corpului în interacțiune, fiecare beneficiind de ilustrări și comentarii de o finețe analitică de excepție. Parcurgerea teoriilor despre corp are meritul de a releva încă
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
incitîndu-ne la descoperirea altor civiziliații, care se sprijină pe posibile și imposibile radical diferite, el ne invită la modestie, smerenie și înțelegere. Dar mai ales, reușește să reabiliteze omul în singularitatea și forța sa creatoare. Ilustrînd la fiecare pagină fragilitatea paradigmelor umane, demersul său transdisciplinar ne conduce pe drumuri neobișnuite, sprijinindu-se pe analiza unor opere de artă, a unor lucrări de etnologie, economie sau neuropsihologie, examinînd această facultate umană prin excelență care este imaginația creatoare de lumi. Iată un fragment
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
de fraze: declarațiile, întrebările, cererile și exclamațiile - a fost inițiată de Austin prin conferințele sale reunite sub titlul How to do Things with Words („Cum să facem lucruri cu cuvintele”), dezvoltată și continuată de Searle, Vanderveken, Recanati și alții. În paradigma teoriei actelor de limbaj, limbajul este considerat un act comportamental, este actul de a spune ceva și în același timp actul de a face ceva, sau a face prin a spune. Istoric vorbind, legătura intre limbaj și acțiune a fost
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
cognitivă, referențială, dinspre o figură de stil spre o figură de gândire. De fapt „cele două aspecte, cognitivul și expresivul, coexistă, numai că, în știință, metafora este preponderent cognitivă, iar în artă precumpănitor expresivă.” (idem:119). Metafora reprezintă, în această paradigmă un „mod non-definițional de fixare a referinței”, definindu-se ca „raționalitate imaginativă” (idem:122-123). Departe de a fi doar un simplu „ornament retoric”, metafora funcționează ca instrument de cunoaștere, ea apărând pentru a compensa carențele de „denumire”, lacune ale unui
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
și puterea.” (Tim O’Sullivan, 2001:167). Însuși discursul științific poate fi contaminat de forme ideologice, el nefiind total dezinteresat, dar și datorită faptului că - după Khun și Feyerabend - teoriile științifice sunt produsele unei anumite comunități științifice, într-o anumită paradigmă, într-un anumit context, și, forțând nota, am putea asemăna paradigma cu o ideologie, doctrină. Cu toate acestea, fenomenul ideologic este specific manifestărilor sociale, în special în politică și religie, unde asistăm la un conflict, o competiție a doctrinelor, ideologiilor
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
fi contaminat de forme ideologice, el nefiind total dezinteresat, dar și datorită faptului că - după Khun și Feyerabend - teoriile științifice sunt produsele unei anumite comunități științifice, într-o anumită paradigmă, într-un anumit context, și, forțând nota, am putea asemăna paradigma cu o ideologie, doctrină. Cu toate acestea, fenomenul ideologic este specific manifestărilor sociale, în special în politică și religie, unde asistăm la un conflict, o competiție a doctrinelor, ideologiilor, în care fiecare vrea să câștige supremația, să domine, ba chiar
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
concluzia că „prin aceasta el se manifestă ca un discurs educațional”, formativ. (Sălăvăstru, 1995:211-212). În modernitatea târzie, rolul discursivității nu este altul decât cel formativ, de emancipare și edificare, în timp ce în copilăria modernității accentul cădea pe vericondiționalitatea acesteia. În paradigma rortyană și davidsoniană, acest rol formativ îl are, în special, limbajul metaforic sau metaforizarea. „Noi, filosofii - va spune Rorty - tindem încă să considerăm „cunoașterea” drept cel mai mare compliment pe care-l putem aduce discursului”, iar în ce privește limbajul metaforic va
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
sensibilității, ci îi dă, prin contrast, o mișcare mai vie. În jgheabul de piatră, șuvoiul tragic răsună mai sonor. Efortul perpetuu cu care autorul se identifică e îndreptat spre un scop etic precis. M. are un ideal moral, urmărește o paradigmă a acțiunilor de împlinit. În lumina severă a unei cauze finale, bilanțul e adesea descurajant. Faptele mărunte, nesemnificative, în care s-a risipit și ale căror urme vrea să le acopere în grabă, ca un răufăcător, par să îi copleșească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288132_a_289461]
-
Marisol Touraine, care mi-a dat un exemplu pentru cum poate o minte ascuțită, analitică, adesea realistă, să dea sens politicii internaționale contemporane. În 1988, teza mea de masterat de la London School of Economics and Political Science arăta că disputa paradigmelor a creat o imagine greșită atît despre istoria științelor în viziunea lui Kuhn, cît și despre actualele dezbateri din domeniul relațiilor internaționale și al economiei politice internaționale. Deși poate că Michael Banks nu-mi împărtășește în totalitate opiniile, fără cursurile
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
preocupările politice interna-ționale ale SUA și de criteriile științifice caracteristice comunității academice a științelor sociale americane. Înțelegerea realismului ca relație între o istorie interioară și una exterioară este inspirată din filosofia științei. Ea se bazează în special pe conceptul de paradigmă al lui Thomas Kuhn. Dubla istorie urmează gîndirea lui Kuhn sub trei aspecte (vezi și Bernstein 1983: 77, 131). Ca și Kuhn (și nu numai), această lucrare susține că teoriile ar trebui înțelese în contextul evoluției sau al istoriei lor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
împrumutat de la Kuhn, mai specific pentru el de astă dată, este accentul pus pe funcția și dinamica comunităților celor interesați de înțelegerea teoriilor și a evoluției lor. Iar în al treilea rînd, întrebuințarea unui sens mai atenuat al conceptului de paradigmă a lui Kuhn este însăși punctul de plecare al teoriilor realiste. Kuhn însuși era preocupat de utilitatea cercetărilor sale în științele sociale (vezi capitolul 12). Însă realismul a jucat un rol aproape unic în disciplina relațiilor internaționale prin aceea că
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cercetărilor sale în științele sociale (vezi capitolul 12). Însă realismul a jucat un rol aproape unic în disciplina relațiilor internaționale prin aceea că a fost conceput inițial ca identificîndu-se cu limitele și înțelegerea de sine a întregii discipline. Conceptul de paradigmă este cel care leagă într-adevăr istoria interioară cu cea exterioară a realismului. Prima parte a acestui capitol va discuta conceptul de paradigmă, așa cum l-a înțeles Kuhn și va prezenta cadrele unei sociologii istorice a realismului. Lucrarea mea urmărește
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a fost conceput inițial ca identificîndu-se cu limitele și înțelegerea de sine a întregii discipline. Conceptul de paradigmă este cel care leagă într-adevăr istoria interioară cu cea exterioară a realismului. Prima parte a acestui capitol va discuta conceptul de paradigmă, așa cum l-a înțeles Kuhn și va prezenta cadrele unei sociologii istorice a realismului. Lucrarea mea urmărește schimbul dintre dezbaterile conceptuale interne și contextul extern al gîndirii realiste, concentrîndu-se asupra comunității academice în măsura în care aceasta constituie legătura necesară dintre cele două
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
apăra independența legitimă a disciplinei. Pe de altă parte, susținerea instituțională a disciplinei și a comunității sale academice a influențat din ce în ce mai mult dezbaterile interne asupra asumpțiilor realiste. Suprapunerea dintre disciplină și teorie a avut efecte în ambele direcții. REALISMUL CA PARADIGMĂ INIȚIALĂ A RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE De-a lungul ultimelor decenii, disciplina relațiilor internaționale a început să reflecteze mai vădit asupra propriei ei dezvoltări. Reflecția asupra ei însăși a fost în mare măsură influențată de filosofia și istoria științei. Conceptul de paradigmă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
PARADIGMĂ INIȚIALĂ A RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE De-a lungul ultimelor decenii, disciplina relațiilor internaționale a început să reflecteze mai vădit asupra propriei ei dezvoltări. Reflecția asupra ei însăși a fost în mare măsură influențată de filosofia și istoria științei. Conceptul de paradigmă propus de Kuhn (1970) a căpătat un rol important în această disciplină. Într-adevăr, unii savanți nu s-au putut abține să nu facă o serie de remarci ușor zeflemitoare la adresa acestui obicei, aparent de neînlăturat, de a te folosi
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pentru o introducere în realism, deși, așa cum voi arăta mai tîrziu (în capitolele 8 și 12), eu nu împărtășesc multe din punctelor de vedere ale celor care s-au bazat, în domeniul relațiilor internaționale, pe teoriile lui Kuhn. Conceptul de paradigmă Fundalul pe care a apărut conceptul de paradigmă a fost creat de cercetările lui Kuhn în istoria fizicii. Istoria științei este de obicei prezentată ca un progres, adică o acumulare de cunoștințe. Teoriile mai vechi pot fi înlocuite de altele
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
arăta mai tîrziu (în capitolele 8 și 12), eu nu împărtășesc multe din punctelor de vedere ale celor care s-au bazat, în domeniul relațiilor internaționale, pe teoriile lui Kuhn. Conceptul de paradigmă Fundalul pe care a apărut conceptul de paradigmă a fost creat de cercetările lui Kuhn în istoria fizicii. Istoria științei este de obicei prezentată ca un progres, adică o acumulare de cunoștințe. Teoriile mai vechi pot fi înlocuite de altele noi, în urma unei comparări raționale din care să
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
nu se conformează în întregime conexiunii logice sau celei empirice, Kuhn a trebuit să definească un cadru mai general pentru a putea înțelege deliberările, alegerile și schimbările din știință. Acesta este contextul în care Kuhn și-a dezvoltat conceptul de paradigmă. Au existat nenumărate discuții în legătură cu ce a înțeles el exact prin acest concept. Margaret Mastermann (1970) a inventariat 17 sensuri numai în textul lui Kuhn. Dar, dacă ținem seama de definiția originală, se pot distinge totuși două înțelesuri principale. Kuhn
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]