7,750 matches
-
care aceștia își apleacă politicos ochii și întorcându-și capul în momentele în care subordonații îl privesc cu atenție. Nu este repezit, nu are ticuri, nu se foiește și nu șovăie". (Morris, 2010, pp. 60-6) Desmond Morris ne oferă un repertoriu al elementelor asociate în mod inerent cu poziția de autoritate, ceea ce înseamnă că el ar trebui regăsit și în cazul în care purtătorul autorității este profesorul; acesta are catalogul în care consemnează prezența sau absența copiilor și validează sau invalidează
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
care purtau semnele imixtiunii culegătorului”, notează cercetătorul în prefața la Folclor din Bihor. Criteriile estetic și documentar sunt cele care decid în principal antologarea materialelor. Ambele criterii sunt subordonate principiului reprezentativității, astfel încât textele oferă de regulă o imagine reală a repertoriului folcloric din zonele investigate, cu o atenție sporită acordată variantelor, importante pentru sesizarea procesualității în folclor. O pondere însemnată o au aici textele legate de obiceiuri. Studiile care precedă culegerile se definesc ca niște micromonografii etnofolclorice informate și atent concepute
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288884_a_290213]
-
folosite ca pretext pentru desfășurarea experimentului au fost abordate în conformitate cu manualele școlare. Titlul temei: Compoziția decorativă: principiile artei decorative, stilizarea, repetiția, alternanța, jocul de fond și simetria. Obiectivele urmărite vizează: organizarea, desfășurarea și evaluarea activității pe o temă impusă specifică repertoriului artei decorative; modificări ale organizării spațiului plastic pe următoarele componente: elemente de limbaj plastic; mijloacelor de expresie; ritm compozițional, originalitate, expresivitate. secvențialitatea distribuției orelor, împărțirea timpului de învățare în funcție de ritmul elevului și spațiul alocat activității. Obiectivele de referință specifice temei
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
Pivniceru, Dorina Grădinaru, Ion Vantea, Maica Lina, Maria Savel, Marcu Ionescu, Marin Opreanu, Moș Nae, N. Macedoneanul, P. A. Triot, Vasile Stănoiu, Vintilă Bratu, Vlad Astronomu și multe altele. Ziaristul B. abordează fără complexe, în continuarea tradiției gazetărești autohtone, un întreg repertoriu de subiecte politice, culturale sau literare. Gazetăria sa este una de atitudine partizană, de dezbatere pasionată, cu enunțuri limpezi, cât mai aproape de nivelul de înțelegere al unor cititori puțin pretențioși. Primele scrieri literare ale lui B., anecdote versificate, schițe, sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285673_a_287002]
-
sumă și mai diversă de probleme acumulate. Fiecare generație este modelată cu cea mai mare forță de către propria sa experiență directă în încercarea de a se confrunta și de a stăpâni problemele din timpul său. Incontestabil, matematica a avut un repertoriu stabil de teme de bază. Unele, pe care le-a acumulat în decursul secolelor, includ numerele, geometria și aplicațiile ei în spațiu, soluția ecuațiilor algebrice, procesele infinite și matematica schimburilor de cantități, continuități și probabilități. Ea are o componentă stabilă
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
și o creștere a permeabilității vasculare. Acest model de neutrofile explică inflamația generalizată după modelul ARDS. Ulterior, s-a stabilit un rol tot atât de important și imunității mediate celular limfocit T-macrofage (Slic limfocit T-macrofage), care sunt dotate cu același repertoriu și cu aceeași „iritabilitate” în reacție. Excitarea celulară a neutrofilelor, macrofagelor, celulelor endoteliale și, în ultimul stadiu, a tuturor liniilor celulare, este procesul critic pentru declanșarea desfășurării către injuria tisulară sistemică și MSOF. Celulele de reacție (inflamatorii și ale imunității
Peritonitele acute: tratament etiopatogenic by Dorin Stănescu () [Corola-publishinghouse/Science/91842_a_93199]
-
culturale (semnând Hârșoveanu). Sceneta versificată Codiriște și Hoinărescu și o traducere din Lamartine, Genevieva. Istorie a unei serve, sunt ale lui S. Mihăilescu, totodată autor de articole în care cere autorităților și protipendadei să sprijine dramaturgia națională, făcând observații în legătură cu repertoriul lui Matei Millo. R. Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290741_a_292070]
-
Curs de poezie scrisă și nescrisă, sunt atacați poeții fideli puterii, pe care Orășanu îi numește „călifari ai poeziei”. Cei vizați erau, probabil, Al. Depărățeanu, Al. Sihleanu, Radu Ionescu. Un alt obiectiv al satirei este actorul Matei Millo, al cărui repertoriu N. T. Orășanu îl găsește demodat și deci necorespunzător imperativelor epocii. Ziarele timpului, atât cele guvernamentale, cât și unele din opoziție, cum era „Reforma” lui I. G. Valentineanu, sunt ironizate pentru lipsa de independență. Viața politică nu este cruțată, mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286225_a_287554]
-
scriitorului semna Kostache Karagiali iar turcescul cara a intrat în componența multor nume românești (Caraiman, Caraman, Caramitru) și chiar etimonului caravlah (Vlah negru) și toponimelor Caravlahia (Vlahia Neagră) și Carabogdania (Moldova). Numele de persoană sînt selectate în această familie din repertoriul biblic, în special cel neotestamentar și au tendința să se repete ca semn al unității de sînge și spirit; atît de frecventele în familie Ion și Luca sînt numele cunoscute ale evangheliștilor, ale bine-vestitorilor noii credințe; la fel Mateiu în
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
în statutele Societății "Românii verzi" stă scris că membrele societății sînt datoare să-și boteze copiii cu nume străbune ca Caracala, ca Cornelia, ca Catone...) iar Paul Zarifopol (al cărui fiu fusese rebotezat de același Caragiale Pipifax) remarca în celebrul repertoriu de nume proprii ciudățenii scatologice precum Bravul Cufurenko și Măcufurescu. Se află în acest celebru repertoriu un inventar onomastic impresionant pe care autorul a avut intuiția să-l păstreze în rezervă și care ar putea demonstra că, chiar în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
cu nume străbune ca Caracala, ca Cornelia, ca Catone...) iar Paul Zarifopol (al cărui fiu fusese rebotezat de același Caragiale Pipifax) remarca în celebrul repertoriu de nume proprii ciudățenii scatologice precum Bravul Cufurenko și Măcufurescu. Se află în acest celebru repertoriu un inventar onomastic impresionant pe care autorul a avut intuiția să-l păstreze în rezervă și care ar putea demonstra că, chiar în cazul unui autor genial, o calitate exagerată peste măsură produce în chip necesar și rebuturi; iată cîteva
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
în colaborare cu Iacob Negruzzi) se introduc jocuri facile de cuvinte (calambur, măgar-ambur sau Iată în ce hal, în ce halat am ajuns!) iar în celebra traducere Roma învinsă își fac loc expresii pe care le-am putea presupune în repertoriul Ziței sau Vetei: "Iubite, resignează, precum resignez eu, / Nu tulbura a morții pretinderi cu suspine, / Trăiește tu, trăiește și... plînge după mine!" toate voind parcă a demonstra că "nenea Iancu și I. L. Caragiale erau una și aceeași ființă". În acest
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
dovedit un inovator radical ca mentalitate, concepție artistică, inspirație, stil argumente suficiente pentru a explica constituirea unui veritabil front anti-Caragiale format din public, presă, critică literară. După cum pe bună dreptate observa chiar tînărul dramaturg (Cercetare critică asupra teatrului românesc 1878), repertoriul propus scenei naționale cuprindea doar "trei mari categorii: localizări, plagiate și traducții" și după cum traducțiile nu fac o literatură (M. Kogălniceanu), "Afară de "Răzvan" nimic" concluziona Caragiale. Zece ani mai tîrziu, volumul său de Teatru (Socec, 1889) este respins de la premiere
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
micile noastre mizerii. La a doua reprezentație am fost fluierat, huiduit și amenințat de o droaie de patrioți din garda civică cu bătaia în piața teatrului. Niște tineri ofițeri m-au scăpat de furia poporului. Piesa a fost scoasă din repertoriul teatrului." În numele moralei intransigente și ipocrite, Fr. Damé proclama în ziarul Românul (1879) "Mărturisesc că mi-e rușine să povestesc aici asemenea lucruri" și avertiza tăios: "Dar să ne cheme la teatru cu nevestele noastre, cu copiii noștri, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
hommes supérieurs appréciaient, et ignorante des barrières qui fermaient son intelligence" [Maupassant, Notre cœur, p.83]. Morală sau lipsa ei, în perioada decadenta, îi interesează în mod deosebit pe romancierii timpului 119. Morală Parizienei este una a negarii, incluzând un repertoriu de forme asemănător cu cele ale dandy-ului, care poate fi considerat omolog masculin al mondenei franceze: indiferență, nepăsarea, ignorarea convențiilor, provocarea, subversiunea, refuzul, capriciul, tupeul, insolenta, impertinenta, cinismul [v.Babeți, p.184]. Dar contestarea pe care o practică este
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
în marile cicluri ale lui Balzac și Zola. Odată cu revoluția, teatrul iese în stradă; episodul napoleonian, încărcat cu imagini și mișcare, trimite verbul pe planul al doilea. Teatrul își deplasează "scenă" din sălile tradiționale (Palais Royal, Théâtre français, Odéon-ul cu repertoriu clasic și recent) și, avid de senzații puternice mai mult decât de rafinamente estetice, migrează spre cartierele populare. Evoluția teatrului în jumătatea a doua a secolului al XIX-lea se poate împărți convențional în două perioade, cea a teatrului din
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
de vedere, o grupare de indivizi care există ca ființe sociale, în primul rând, datorită rolurilor lor, pe baza cărora stabilesc și întrețin relații unii cu altii. Deci viața urbană ia forma atunci cand persoanele combină mai multe roluri într-un repertoriu și într-o anumită măsură îi adaptează pe unii la alții. Structura socială a orașului constă în relațiile care leagă persoanele între ele prin intermediul diferitelor componente ale repertoriilor lor de roluri" [trad. apud Panea, p.57, subl.n.] Mobilitatea citadina
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
viața urbană ia forma atunci cand persoanele combină mai multe roluri într-un repertoriu și într-o anumită măsură îi adaptează pe unii la alții. Structura socială a orașului constă în relațiile care leagă persoanele între ele prin intermediul diferitelor componente ale repertoriilor lor de roluri" [trad. apud Panea, p.57, subl.n.] Mobilitatea citadina sugerează mai multe roluri, pe care ea le preschimba că toaletele noi. Spre deosebire de sedentarismul vieții provinciale, viața tumultuoasa a capitalei oferă numeroase manifestări la care Pariziana dorește neapărat
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
său. Artă afișării corporale, părul lăsat pe spate, fardul, parfumurile, pudra toate participa la expunerea și erotizarea corpului feminin. Animat, pus în evidență de o anumită coregrafie, acesta devine o promisiune de plăcere pentru spectatorul bărbat și devine spectacol erotic. Repertoriul punerii corpului în scenă include ținută, arta de a merge 377, de a sta în picioare 378 sau a fi așezată, arta gestului, inflexiunile vocii, expresia chipului. Încărcătură de mister este legată de corpul ascuns și interzis. "Pe strada sau
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
excitare și de divertisment [p.96]. Alte surse menționează de asemenea versatilitatea, spontaneitatea și deschiderea parizienilor. Parizianul se caracterizează prin gustul și renumitul sau chic parisien, si este predispus spre lux, exces, rafinament. Consultând și alte lucrări, vom observa că repertoriul de trăsături ale Parizianului/ Parizienei este relativ constant, iar organizarea lor într-un sistem confuză și fluctuanta. 95 Opinia curentă în care se întrunesc judecățile esteților și moraliștilor este următoarea: "Rien n'est sérieux dans cette ville, disent-ils. Leș femmes
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
de vedere, o grupare de indivizi care există ca ființe sociale, în primul rând, datorită rolurilor lor, pe baza cărora stabilesc și întrețin relații unii cu altii. Deci viața urbană ia forma atunci cand persoanele combină mai multe roluri într-un repertoriu și într-o anumită măsură îi adaptează pe unii la alții. Structura socială a orașului constă în relațiile care leagă persoanele între ele prin intermediul diferitelor componente ale repertoriilor lor de roluri" [Hannerz apud Panea, p.57]. 182 Doamna Desforges aranjează
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
viața urbană ia forma atunci cand persoanele combină mai multe roluri într-un repertoriu și într-o anumită măsură îi adaptează pe unii la alții. Structura socială a orașului constă în relațiile care leagă persoanele între ele prin intermediul diferitelor componente ale repertoriilor lor de roluri" [Hannerz apud Panea, p.57]. 182 Doamna Desforges aranjează în casa ei întrevederea lui Mouret cu Denise, pentru a înscena incompetență ultimei în fața admiratorului ei: ""Mme Desforges, vous savez que cette fille doit être ici à cinq
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
românesc odată cu prima reprezentație scenică, în limba română, în 1816, a pastoralei Mirtil și Hloe, dramatizare de Florian după S. Gessner. Reprezentația, cu o semnificație moral-educativă, s-a transformat într-un eveniment teatral și patriotic de răsunet. Pentru crearea unui repertoriu, el apelează la traduceri din Racine, Voltaire (Alzira), Goldoni (Camarierul di doi stăpâni), V. Alfieri (Saul) sau din librete de operă (Norma, Attila). Prelucrările sale din Aug. von Kotzebue corespund gustului epocii pentru dramele larmoaiante, pentru comediile și vodevilurile acestuia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
textul idilei Piatra Teiului (în care jucase și Matei Millo), și Țiganii (1856, la momentul dezrobirii lor), ce aduce un personaj insolit de țigan bucătar, trecut prin civilizația Parisului, sunt menite a risipi prejudecăți sociale. Preocupat de a servi un repertoriu național, A. compune, eclectic, pastorale idilice, cu aer desuet și interstiții de agrement, și drame istorice, ce preiau elemente de recuzită romantică (efecte tari, deghizări), amestecă monologuri prea ample și dialoguri fără savoare, declamate de personaje artificiale. În contextul literaturii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
teatrale. El își propune să publice și beletristică, informații bibliografice, o cronică a reprezentanților operei italiene, critică literară, precum și cronici referitoare la spectacolele teatrelor din Iași, București, Craiova, Cernăuți și chiar din Botoșani. Din primul număr Fundescu atinge probleme esențiale: repertoriul teatral, calitățile artistice ale trupei, lipsa de mijloace materiale. El cere, așa cum făcuseră și C. A. Rosetti în „Românul” din 1857-1858 sau N. Filimon, să se reprezinte piese legate de realitățile sociale și naționale, să se renunțe la farsele superficiale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290117_a_291446]