9,038 matches
-
întrebă el. Gosseyn îi răspunse imediat. Lăsase deja cel de-al doilea creier să "palpeze" obiectul. Era activ din punct de vedere chimic, dar nu periculos. Presimțea că era vorba de un material absorbant. În orice caz, avea un lucru straniu, un produs evident al științei galactice și nu avea chef să trateze treaba asta cu ușurință. - Acest Discipol, zise el în sfârșit, a prezis el, efectiv vă voi urca în ascensor la ora 9 și 28 dimineața? Greu de crezut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
acum insistent. De această dată, femeia nu răspunse direct. - Așadar, marele Discipol s-a lovit de cineva care nu este maleabil? zise ea. Substanța din umbră tremură, ca pentru a se scutura de aceste vorbe. Răspunsul întârzia. - Este un univers straniu, zise în sfârșit Discipolul. Ici și colo, pe miliarde de planete, se găsesc indivizi care, ca și mine, posedă o facultate unică, care-i ridică peste normă. Iată-l pe Enro - și acum Gosseyn. Se opri, apoi spuse încet de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
mistice nu pot ajunge prea departe. Vine o vreme când omul acționează. Poftim, Enro este un exemplu remarcabil de om de acțiune. Un geniu militar de prim plan. Vor trece secole până va mai apărea unul ca el în galaxie. Straniu compliment, din partea lui Eldred Crang. Și fiindcă totul era fals - oricare venusian non-A instruit cu metodele militare putea să egaleze "geniul" lui Enro - era aici, se vedea bine, o intenție. O așeză mai bine pe Nirena pe genunchi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
facă. Cum se poate opri viața inimii sale și a plămânilor - sau fluxul interneuronic emis subit și fără avertizare de creierul său secund? Se așeză pe pat, o privi pe Leej. Vru să-i mărturisească eșecul, când văzu un lucru straniu. Ea părea că se ridică, se duce până la ușă. O vedea așezată la o masă la care se găseau deja Gosseyn și căpitanul Free. Figura sa se clătina. O revăzu, mai departe, acum. Figura era mai vagă, ochii săi măriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Adormit și nu cred că mai trebuie să subliniez că mesajele pe care dumneata le-ai primit din Templu au fost pentru mine o indicație prețioasă asupra punctului spre care trebuie să-mi îndrept atenția. Credea. Credea în religia sa stranie. Ochii luceau sin-ceri. Gosseyn îl observă și era foarte clar că omul nu era întreg la minte. Întrebă: - Enro e mort? Secoh nu șovăi decât o clipă. - Cred că a bănuit ceva, mărturisi. M-am dus în apartamentul său în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
din nou spre femeie, zburlindu-i iarăși părul. Apoi s-a așezat pe gard, ciripind agitată cu partenerul său. Nu mai încăpea nicio îndoială: pasărea, de fapt, a atacat-o și dorea ca ea să plece deacolo! I sa părut stranie insinuarea, dar și-a pus în gând să nu se lase și culegea zmeura mai departe, așa cum nici ele nu se lăsau și se certau cu tanti în continuare. Ea se încuraja și le răspundea. Ea : „ Am dreptul să culeg
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
sfârșit, târziu În noapte, șeful guvernului confirma faptul că nu se Înregistrase nici un deces În toată țara de la Începutul noului an, solicita moderație și simț de răspundere În aprecierile și interpretările care s-ar formula pe baza faptului atât de straniu, amintea că nu trebuia exclusă ipoteza că putea fi vorba de o Întâmplare fortuită, de o modificare cosmică pur accidentală și fără continuitate, de o conjugare excepțională de coincidențe intruse În ecuația spațiu-timp, dar că, pentru orice eventualitate, se inițiaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
vede apărând În mâinile lui un plic de culoare violetă căruia poate că Încă nu i-ar da o atenție specială, Întrucât ar putea fi vorba de Încă o impertinență a domnilor de la publicitatea directă, dacă nu ar fi caligrafia stranie cu care e scris pe el numele său, exact la fel cu cea din faimosul facsimil publicat În ziar. Dacă inima Îi sare-n piept de spaimă În acel moment, dacă-l invadează o presimțire lugubră a unei nenorociri iremediabile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
adunate la un loc i-ar fi dus până la cer, agenții reușiră să identifice două dintre aceste femei, care difereau de portretele existente În arhive doar pentru că beneficiaseră de intervenții chirurgicale estetice care, printr-o coincidență uimitoare, printr-o Întâmplare stranie, accentuaseră asemănările chipurilor lor cu chipurile modelelor reconstituite. Totuși, o examinare minuțioasă a respectivelor biografii elimină, fără vreo marjă de eroare, orice posibilitate ca ele să se fi dedicat vreodată, fie și În timpul liber, activităților ucigătoare ale parcei, atât ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
vedere pătrunzătoare, se prezintă la picioarele patului nostru În ceasul din urmă ca să ne facă un semn asemănător celui cu care trimite scrisorile, dar invers, adică, semnul nu spune du-te Încolo, spune vino Încoace. Printr-un oarecare fenomen optic straniu, real sau virtual, moartea părea acum mult mai mică, ca și cum osatura i s-ar fi micșorat, sau poate că a fost mereu așa și doar ochii noștri, măriți de spaimă, fac din ea un gigant. Sărmana moarte. Ne vine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
ceva care inducea supliciul lui tantal, ca apa care s-a retras când voiam s-o bem, ca ramura care s-a Îndepărtat când era să culegem fructul. Nu zic că e nebună, gândi el, dar că e o femeie stranie, În legătură cu asta nu Încape Îndoială. Termină de mâncat și se Întoarse În sala de muzică, sau camera pianului, cele două moduri În care am desemnat-o până acum, când ar fi fost mult mai logic s-o numim camera violoncelului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
ca să văd pe unde calc. Totuși, când am pășit în vestibulul nordic, în ceea ce fusese cândva sala de așteptare, am tras zgomotos de cocoșul Mauserului, pentru a da de știre oricui m-ar fi așteptat că sunt înarmat. În tăcerea stranie, plină de ecouri, acest zgomot răsună mai tare decât o șarjă a cavaleriei prusace. — N-o să ai nevoie de ăla, zise o voce de deasupra mea, din galeria de la etaj. — Nu contează, îl mai țin puțin așa la îndemână, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Stinse lumina și după câteva clipe l-am auzit revenind în cadrul cercului. M-am chinuit să mă uit prin întuneric spre locul în care stătea Weisthor, dar, oricât aș fi încercat, n-am putut să văd nimic altceva decât umbrele stranii care se formează în spatele retinei atunci când aceasta este privată de lumină. Ceea ce spusese Weisthor despre flori sau nori am descoperit că pe mine mă ajuta să mă gândesc la pistolul automat Mauser de la brâu și la frumoasa formațiune de muniție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
birou și să arunc o privire cercetătoare prin cameră înainte de a scotoci sertarele și dulapurile. Și merita să arunci o privire. Gustul lui Weisthor în decorațiuni nu era mai puțin excentric decât al nebunului rege Ludwig. Existau calendare cu înfățișare stranie, blazoane heraldice, picturi ale unor pietre care stăteau în picioare, Merlin, Sabia din piatră, Graalul și cavalerii templieri și fotografii cu castele, Hitler, Himmler și în sfârșit cu Weisthor însuși în uniformă: întâi ca ofițer într-un regiment din infanteria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
o posibilitate îndepărtată pe care el probabil o păstra și pe care eu, din orgoliu, n-am luat-o niciodată în considerare. Remușcarea se cristalizase în sufletul meu întunecată și tăcută. Era vară și mai eram încă atent la acea stranie stare de disconfort. Poate că frigul m-ar fi pus din nou pe picioare. Mă îndreptam cu mașina spre mare și mă gândeam să plec împreună cu Elsa în vacanța de vară în Norvegia. Aveam chef să mă plimb pe marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Eram gras, nu-mi aduceam aminte să fi fost așa. Câțiva ani mai târziu eram deja slab ca un țâr, cum se vede într-o fotografie din primul an de facultate. Curiozității i-a luat locul încetul cu încetul o stranie tulburare. Îmi dădeam seama că lipsea ceva. Viața mea era acolo, puteam să o las să curgă pe sub degete pe hârtia lucioasă, până la imaginile mai recente, unde apăream rareori, niciodată în centrul fotografiei, cu ochii orbiți de lumină, prins din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Să nu deschizi nimănui. — Cui ar trebui să-i deschid? — Nu știu, dar să întrebi întotdeauna cine este. O pauză, apoi o aud râzând în receptor, îmi imaginez obrajii ei, gropițele pe care le face când râde. — Paternitatea are un straniu efect asupra ta, parcă ai fi bunica. Râd și eu, pentru că mă simt ridicol. Casa mea este în ordine, soția mea este puternică, înaltă și puternică. Seara privesc pe fereastră. Mă aflu în dormitor, dau la o parte perdeaua și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
am gândit la tata. El frecventa femei oarecare și o făcea cu multă prudență, fără să aibă de fapt vreun motiv, deoarece de când se despărțise de mama trăia singur. Și totuși, îi plăcea să țină anumite lucruri în secret. Alegea stranii figuri singuratice, femei între două vârste puțin atrăgătoare, aparent spălăcite, dar poate cu calități ascunse. Una era casieră la un cinematograf de mâna a doua, avea părul vopsit, un chip acvilin și sânii mari strânși într-un sutien rigid. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
spre locul în care se afla ieslea sfântă. Câteva figuri de ghips aproape de mărime naturală. Fecioara într-o mantie cu lungi pliseuri fixe își ținea ochii plecați spre o grămăjoară puțin ridicată de fân, pe care se odihnea statuia pruncului. Stranii, picioarele mi s-au îndoit în fața acelui grup urât de statui cu expresii mirate. M-am cufundat într-o patetică conversație cu mine însumi, ca și cum o prezență invizibilă m-ar fi văzut și judecat. Evident că nu s-a întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
seara valizelor pătrate cu rotile. Eu rămân calm, impasibil. Întreb: — Ce vrei să spui? — Am vândut astăzi o astfel de valiză. — Cui? — Unui străin. Ca dumneata. Mergea la gară, pleca. Cu valiza goală, abia cumpărată. Ca a dumitale. — E ceva straniu în asta? Dumneata nu vinzi valize? — De când le am pe astea în magazin, nimeni n-a cumpărat nici una. Nu plac. Sau nu sunt practice. Sau lumea nu are idee de ele. Trebuie să fie comode, totuși. Nu pentru mine. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de a transmite...“ Remarcați că ambele verbe sunt la frecventativ... Un lucru îți este clar de la-nceput: cartea asta n-are nimic de-a face cu cea pe care o începuseși. Numai unele nume proprii sunt identice, amănunt firește foarte straniu, dar asupra căruia nu te oprești să meditezi, căci, puțin câte puțin, din traducerea improvizată și trudnică a lui Uzzi-Tuzii se conturează schema unei întâmplări; din descifrarea gâfâită de cuvinte amestecate se naște o narațiune amplă. Ițindu-se de pe coasta abruptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
se prezintă într-o formă grafică specifică. Dar nu e numai forma grafică: titlul ce tronează pe supracopertă este Într-o rețea de linii ce... Sunt două copii ale aceleiași cărți! Nu te așteptai la asta. Asta e într-adevăr straniu! Nu mi-aș fi închipuit niciodată că Ludmila îl avea deja... Irnerio nici n-o atinge. — Asta nu e a Ludmilei. Cu cartea asta nu vreau să am de-a face. Credeam că nu mai există nici un exemplar. — De ce? A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
femeie care citește pe o terasă în fundul văii, i-am povestit. Mă întreb dacă volumele pe care le citește sunt liniștitoare sau alarmante. — Cum vă pare femeia? Liniștită sau alarmată? — Liniștită. — Atunci citește cărți alarmante. I-am povestit Ludmilei ideile stranii pe care le am despre manuscrisele mele: că dispar, reapar, nu mai sunt la fel ca înainte. Mi-a spus să fiu foarte atent: există un complot al apocrifilor care-și întinde pretutindeni ramificațiile. Am întrebat-o dacă în fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Din păcate, nu-mi putea povesti mai mult, nici nu-mi putea arăta volumele, căci înainte de a le putea sfârși îi fuseseră furate amândouă, al doilea la mai puțin de un kilometru de aici. Era încă tulburat de acest episod straniu; mi-a povestit că, înainte de a se prezenta la domiciliul meu, voia să fie sigur să eram acasă și, în același timp, voia să continue lectura cărții, pentru a putea vorbi despre ea în cunoștință de cauză; se așezase, prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
pace, vrei să te combini din lumea de dincolo? Eu sunt om serios, ginere cu state vechi de serviciu! Oricum nu erai pe gustul meu! Face ochii mari. Închide. Așază telefonul pe masă. Gore și Gicu Îi urmăresc fiecare mișcare. Straniu, domnilor, acum m-a sunat nevastă-mea. A zis că dacă am ajuns să vorbesc cu fufele atunci când sunt la cârciumă să nu mai vin acasă, să-mi dea ele să mănânc. Era gata masa. Gore, mă primești la tine
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]