8,234 matches
-
furișează spre bucătărie. Ceva nu era în ordine, probabil că îl priviseră prea insistent și acesta băgase de seamă, pentru că individul voia s-o șteargă pe neobservate. Toma știa sigur că de la bucătărie se putea ieși în străduța din dosul terasei, iar odată ajuns afară era foarte ușor să se piardă pe aleile întunecoase din parc. Aruncă banii pe masă și se ridică repede în picioare, încercând ca această mișcare să pară cât mai firească, să nu dea impresia că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
bucătărie, aceștia probabil că ar fi încercat să-l împiedice. Trebuia să găsească repede o soluție să poată ieși din local fără să stârnească suspiciuni. Încercă să refacă din memorie topografia locului și se întrebă dacă avea timp să ocolească terasa și să ajungă în spatele ei în timp util ca să-l mai poată prinde pe cel urmărit. Da, dacă se mișca repede, putea. Se îndreptă deci spre ieșire încercând să pară cât mai natural cu putință. Ieși afară și mai privi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
și alte lovituri. Dar liniștiți-vă, acum totul este în regulă, operația a reușit și sunteți în afară de orice pericol. Din acest moment totul depinde de dumneavoastră ca să vă recuperați cât mai rapid. Cristi începea să-și amintească. Seara petrecută la terasă, urmărirea în noapte a suspectului și incidentul de pe aleea din parc. Încet, în mintea lui se făcea lumină. Vă las să vă odihniți, spuse medicul, văzându-l adâncit în gânduri, dacă puteți, e bine să dormiți cât mai mult. Mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Baia de Sus, o clădire veche cu două etaje în stil neoclasic. Avea fațada proaspăt zugrăvită și ornamente în jurul ferestrelor. Lângă ușa de intrare, un panou rezemat de zid, informa pe oricine trecea pe acolo că în spatele clădirii se află terasa hotelului. O săgeată vopsită în verde era îndreptată spre o boltă generoasă străjuită de o poartă masivă din lemn dată acum de perete. Cristi se îndreptă într-acolo și pătrunse înăuntru. O pergolă năpădită de iederă acoperea întreaga grădină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
dincolo de perdeaua de mărgele. Toma se lăsă pe spate în scaun și își aprinse o nouă țigară. Se juca absent cu vârful acesteia în scrumieră, construind diverse figuri din movilița de scrum adunată acolo. Vecinii lui din celălalt capăt al terasei șușoteau între ei, adunați toți cu capetele aplecate peste masă. Hotărât lucru, ceva nu era în ordine. Trecuseră minute bune de când Maricel le ceruse să facă liniște și, lucru neobișnuit pentru un grup de țigani, liniștea era păstrată în continuare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Fugi, măi, de aici! Spune-mi, cât costă berea! Parol, domnule polițist! Mi-a făcut plăcere să vă tratez cu o bere. Cristi încercă să-și facă o idee cam cât ar fi putut costa o halbă de bere la terasa din Baia de Sus. Trei lei, poate cinci? Nu putea accepta sub nici o formă să nu plătească. Se hotărî la cinci lei, așa încât, își scoase portofelul din buzunar și numără douăzeci de lei. Lăsă bancnotele pe masă și se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
el. Luați-vă banii, v-am spus că e din partea casei. Foarte bine, spuse Cristian, dacă e din partea casei, mulțumesc! Ăștia sunt pentru tine, e bacșișul pentru serviciul prompt, zâmbi Toma amintindu-și de peripețiile de la început, când intrase pe terasă. Hai, nu fiți supărat! răspunse Maricel care pricepuse aluzia. A fost o neînțelegere regretabilă. Fii pe pace, nu sunt supărat. Gata, trebuie să plec. La revedere! Maricel îl conducea pe Cristian spre ieșire, mergând la jumă tate de pas în urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
coboară decât foarte rar în oraș ca să-și ia de ale gurii. Pe deasupra, veniră ieri la secție să facă reclamație. Cică le dispăru și lor un puradel noaptea trecută. Erau disperați și speriați totodată. Știu, i-am văzut ieri la terasă în oraș, spuse Cristi calm, nedezlipindu-și privirea de la grupul de țigani, iar dacă îți amin tești, am venit și eu ieri la secție unde am aflat de dispariția copi lului. Iaca, se pare că găsiră ceva! îl făcu atent Vasilică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ce, ceva nu i se părea în ordine acolo, lucru care îl frământa pe Cristi. Abia după ce începură să coboare spre vale își dădu seama despre ce era vorba. Nici unul dintre copiii care fuseseră cu o seară în urmă la terasă nu se vedea pe acolo și nici nu le auzea vocile prin preajmă. Ieri văzuse șase copii de diferite vârste alergând gălăgioși printre mese. Reușiseră să coboare panta abruptă și acum mergeau prin nisipul de pe mal spre grupul de țigani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
acea comunitate mică, nu se putea bucura de nici un pic de intimitate. Acolo, fiecare știa ce face fiecare iar el avea nevoie de discreție ca de aer. În orășelul acela nici nu avea unde să iasă seara să se distreze. Terasa din centru era singurul loc unde se putea duce. Și, ce să facă acolo? Să bea bere? Ce băutură era asta? Nici măcar nu aveau o votcă mai de Doamne-ajută. Fără a fi dependent de alcool, lui Vlad îi plăcea viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
prea omorau cu votca din moment ce aveau la dispo ziție așa ceva, însă din când în când, tot îl mai încerca dorul după o petrecere între bărbați stropită din belșug cu votcă. La sfârșit de săptămână își făcuse obiceiul să meargă la terasa unde se ducea toată suflarea din micul orășel. Nu făcea mare lucru acolo, altfel înțelegea el să se distreze la local. Muzica nu-l încânta de loc, pentru că țânțarii din orchestră nu erau în stare să cânte nici măcar un cazacioc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
erau în stare să cânte nici măcar un cazacioc ca lumea, iar berea nu-i stârnea nici o dorință. Auzi, bere la cârciumă! Asta nu era o băutură pentru bărbații adevărați. La el acasă, nici femeile nu beau așa ceva. Fiindcă tăria de la terasă nu era pe placul său, negociase cu Maricel și, contra unui bacșiș gras, cumpăra de la local numai apa minerală, pălinca și-o aducea el. Singura condiție era să nu țină sticla pe masă, dar Vlad nu prea se omora să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cârciuma învelită cu bușteni, Carmen își manifestă nervozitatea printr-un stacatto în tăblia jegoasă a tejghelei, cu degetele scurte cu unghiile vopsite bleu. Atunci meseriașii nu mai știu cum să-și ia repede băuturica și să se care afară. În terasa acoperită toți se uită cruciș unul la altul, cei care s-a întâmplat să vină în grup beau în tăcere, mai mult tac decât beau. Omul care venise din Germania să vândă o duzină de ilustrații prost retușate de la Dresda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
chem eu când e gata! Ușurat de acte, Tudor se întoarce frumușel în coadă, târând după el geamantanul cât toate zilele. Lasă, bre, ăla, să nu zică ăștia că mai ții locu’ la înc-o persoană. Uite-aici pune-l, pe terasă, că nu-l ia nimeni (băiatul de treabă a și trântit peste geamantan tricoul lui soios și s-a topit cu actele lui undeva spre capătul nevăzut al cozii). Să mai fi stat Tudor în coada aia, șerpuitoare ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
cu actele lui undeva spre capătul nevăzut al cozii). Să mai fi stat Tudor în coada aia, șerpuitoare ca o iguană, vreo cinci minute, până i s-au muiat picioarele și a simțit nevoia să se așeze - jos, pe cimentul terasei, unde fusese geamantanul lui și acum nu mai era nimic. Pe omul cu actele lui l-a așteptat până pe la cinci după-amiază, când în fine s-a hotărât să meargă la Miliție. Din informație în informație contradictorie, până a găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
spre civilizație, trebuia să trec prin satul țigănesc, conceput ca peste tot, câteva rânduri de corturi din țoale, după ele palatele vopsite prăzuliu, citron, frez, fără nici o fereastră spre partea lui Sevgin, doar cu o aglomerare de minarete, foișoare, loggii, terase, grădini suspendate, unde n-am intrat niciodată - ba am intrat, am să-ți povestesc când o veni vremea... Până acolo sunt în altă bolgie. O haită de câini nemâncați își cască boturile negre spre trupul meu semiîmbrăcat, răstignit în vârf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
în alta, nu mustățile ei, ci aripile unei păsări. Priveliștea mi-a tăiat dintr-odată pofta de mâncare; mama s-a arătat mult mai înțelegătoare decât mine la ofrandele de pisică-vânătoare ale lui F., doar că a închis-o pe terasă să-și desăvârșească festinul.) Mama nu-l mai avea de-acum nici pe avocatul Arghiropol, care a mai vizitat-o o vreme după proces. La început venea numai după-amiezele, pe urmă începuse să se înființeze dimineața, când o știa singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
între niște buchete de flori mitocănești, totdeauna în jur de o sută de fire, semănând frapant cu un papagal. La fiecare vizită de-a lui, mama trebuia să umple cu flori vasul mare din camera bună, plus două vase pe terasă, pe urmă între flori întinerea, începea să râdă și-i dădea telefon soră-mii să-i spună că ăsta-i domn, dragă, face vânzare la florărese... patru Până la poștă trebuia să ajung în oraș, drum de vreun kilometru, bun pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
București. Abia după ce-a scos profesorul Kahane ziarele lui de epocă și-a amintit în fine și mama Antoniei, curat ca la psihiatru, că în seara aceea din 1970 plouase atât de tare, încât căderea unui pom bătrân pe terasa blocului unde stăteau a provocat, aproape simultan pe la ora zece seara, jocul imaginii la TV și durerile ei de facere... Până să mă trezesc din somnul dinspre zori, evident soarele ardea și mai tare. Zilele ploioase, când ești așa sechestrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
să-și plătească datoria la întreținere și scăpa dintr-un foc de toată problema banilor! În fine, eram sigur că pe Zina n-am s-o mai revăd. Ieri beam cu ea o bere, rece de-ți paraliza gâtul, la terasa turcului pe care Ilie nu-l frecventează fiindcă-i prea ieftin (ba îl înjură tot timpul că a blocat traficul punând mese și scaune de-a curmezișul străzii principale, dar asta-i îngăduit în oraș de când au venit americanii), astăzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
părul strâns într-o basma veche de-a mamei, învârte cu o vâslă în oloiul de magiun care stă pe două ochiuri de aragaz. Mama supraveghează popota, mâțele se încurcă printre picioarele iuți ale femeilor, dintr-un colț mai spre terasă se ridică și fumul subțire al țigării lui Anton. Puteam să știu dinainte că la noi acasă „se coace“ ceva, după aerul misterios al lui Sile, care își fuma puturoasele lui sub geamul bucătăriei noastre, expunându-și în lumina generoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
șosete de lână vârâte în niște ghete descheiate din fermoar) și se duce afară cu păhăruțul ei, țipând din stradă Șefa, am terminat, pe un ton între anunț și întrebare, mai aproape totuși de prima. Neașteptând deci răspuns, trece pe terasă, unde bea în tăcere prima gură de alcool, la masa bărbatului. El, cu reflexele de la stat încă nevindecate, are parapon pe patronul care-i cheamă la muncă în ziua de sărbătoare, dar răbufnește numai după ce-a înjumătățit conținutul păhărelului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
o dată să încălzească atmosfera dând drumul la stație, cu decibeli mulți. Fata sare, răsturnându-și scaunul pe care de-abia se așezase, și se pune pe dănțuit pe muzica de manea, cu fața îmbujorată proiectată spre tablele ondulate care plafonează terasa. Picioarele îi scapă din încălțările desfăcute, și-aruncă și haina de piele pe scaun lângă bărbatu-său, ăla se ridică și începe să dănțuiască, pocnindu-și sonor picioarele în jurul ei. Băieții cu muzica se pun să bată din palme, Viner
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
s-a oprit după o melodie, la fel de brusc cum începuse, dansatoarea se uită în jur parc-ar fi căzut din altă lume, pe urmă se lasă dusă de bărbatu-său pe scaun. Frisonată, își trage cu picioarele ghetele din mijlocul terasei, își vâră picioarele-n ele, se înfășoară și în haină, îngropându-și fața în guler - nu pentru multă vreme, fiindcă o așteaptă berea și păhărelul. Fiecare calup publicitar de la TV îmi dă sentimentul unei victorii à la Pyrrhus: m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
clădirea existentă au demolat-o și toate ruinile, au făcut una nouă cu etaj, ca În filme, În mijlocul curții, cu multe camere, câteva băi, două bucătării; una la parter și alta la etaj, piscina atât În curte cât și pe terasa amenajată, sus, la etaj, toate, mobilate după ultima modă. A amenajat curtea cu o grădină mare ca un fel de parc, cu fel de fel de arbuști exotici aduși de ei și fel de fel de flori, cu un chioșc
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]