9,526 matches
-
de intruși cu pușca, ale stăpânei care a trăit o tragedie. Alte episoade par desprinse dintr-un roman noir: dezgroparea casetei puse pe sicriul lui Ash, ce ascunde cheile misterului, urmăriri pline de surprize, furtuni dezlănțuite etc. Nu poate lipsi comedia luptei pentru moștenire dusă de urmași, alunecând în caricatură și grotesc. Poveștile din prezent oglindesc cu distorsiuni și încețoșări pe cele din trecut. Thrillerului îi corespunde un mystery al copilului ascuns, dublei satire universitare îi corespund două istorii ale procesului
Romanul ca romance (sau invers...) by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/7004_a_8329]
-
l 10 iulie, între orele 11-14, spectacol la Muzeul Satului; ora 19,30, Gala de închidere a festivalului, în Parcul Rozelor. „Nuntă cu bucluc“ l Premieră la Teatrul German O „Nuntă cu bucluc“ încheie stagiunea Teatrului German de Stat Timișoara: comedie muzicală de Werner Salm (muzica și regia) și Hugo Rendler (libretul), a cărei premieră va avea loc vineri, 8 iulie, de la ora 19. Scenografia este creația arhitectului Traian Zamfirescu. În distribuție, Daniela Torok, Boris Gaza, Dana Borteanu, Viorel Suciu, Karina
Agenda2005-27-05-cultura () [Corola-journal/Journalistic/283884_a_285213]
-
loc vineri, 8 iulie, de la ora 19. Scenografia este creația arhitectului Traian Zamfirescu. În distribuție, Daniela Torok, Boris Gaza, Dana Borteanu, Viorel Suciu, Karina Reitsch, Tatiana Sessler, Andrei Hansel, Radu Miodrag Vulpe, Rareș Hontzu, Ioana Iacob și Harold Schmeltz. „Acțiunea comediei se petrece în antreul hanului Zum kuhlen Weinkrug, în ale cărui încăperi urmează să aibă loc concomitent atât nunta mirilor Gaby și Franz, cât și parastasul bătrânului Willibald, binecunoscutul încurcă-lume al satului, mereu pus pe glume. Pe de o parte
Agenda2005-27-05-cultura () [Corola-journal/Journalistic/283884_a_285213]
-
Anca Murgoci Maestrul Mircea Diaconu și-a început campania pentru europarlamentare. Debutul a avut loc sâmbătă, la Oradea, la premiera comediei “Sărbători fericite”. Actorul a acordat și un scurt interviu în care a spus că cele două sute de semnături pe care le-a strâns îl încurajează să meargă mai departe. Cele două sute de semnături mă obligă să merg mai departe. Cu
Diaconu și-a început campania. Primul lucru pe care l-a făcut by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/34686_a_36011]
-
lui Fellini. Și totul îmi pare, și astăzi, că purta atmosfera acestui uriaș creator. Mi se pare că și Pălăria florentină continuă să povestească tot despre cum se face teatru. Într-un alt registru, cel al vodevilului și sub rigoarea comediei, dar cu aceeași tandrețe față de iluzie, de iubire, de minciună și păcatul omenesc. Umanitatea spectacolelor lui Silviu Purcărete, generozitatea lui ca artist, fac ca orice formă iau viziunile sale regizorale să tindă spre perfecțiune, dar să nu fie vreodată strivite
Seducția iluziei by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3816_a_5141]
-
în secolul 18. Expresia pomme de terre este calc după cuvântul compus olandez aardappel sau după termenul Ertèpfl din dialectul alsacian. Soclu are, la originea îndepărtată, termenul latinesc soccus, care denumea „un fel de încălțăminte ușoară (purtată de personajele din comediile grecești)“, în opoziție cu cothurnus „încălțăminte înaltă (purtată de actorii de tragedie)“. În latină, cuvântul este atestat la Plautus. Un derivat al acestuia, socculus, s-a transmis limbii italiene în forma zoccolo „sabot, încălțăminte de lemn“, de unde l-a luat
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
de botez dat frecvent copiilor de către venețieni. Ulterior (așa cum precizează Ménage, cunoscut erudit francez din secolul 17), numele acesta a ajuns să fie folosit de ceilalți italieni ca poreclă pentru venețieni, iar apoi a fost dat unui personaj venețian din comedia bufă italiană (commedia dell’arte), care era un bătrân îndrăgostit, desfrânat și foarte zgârcit. Personajul cu pricina purta pantaloni strâmți. De aici vine fr. pantalon, cuvânt care, la început (1650), s-a folosit pentru a desemna ciorapii-pantalon asemănători celor purtați
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
tot cursul anului, afirmată însă solemn în zilele festive. Îi repugnau afecțiunile și demonstrațiile, mulțumindu-se cu noțiunea morală tacit consimțită. Ceea ce stima la Elvira era faptul că aceasta intuia punctul său de vedere, evitând scenele vulgare de explicație, acceptând comedia dezinteresului reciproc. Cu cât era mai liber, cu atât Ioanide se simțea mai legat. Și acum să vină o fată care să-și închipuie că fiindcă o sărutase și-o strânsese în brațe din curiozitate se va desface de Elvira
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de Gaittany, ajunsese un clișeu ca unul să zică deodată: "o duce greu, săracul", aprobat de fizionomiile devenite brusc serioase ale celorlalți. S-ar fi spus că era un caz de interes național, față de care îngrijorarea devenea colectivă. Toată această comedie se întemeia pe obișnuința pe care o au oamenii de lume de a cameleoniza și din sentimentul snob că mizeria persoanelor bine are alt punct de plecare decât a indivizilor de rând, fiindcă de fapt Gaittany trăia nu se poate
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
oară când îți mai cerem. Hagienuș, atunci, pățit, încerca să se scuze, făgăduia că neapărat luna următoare spera să facă rost de niște bani etc. Dacă asta se întîmpla la prânz, guvernanta nu mai apărea la masa de seară. Ultima comedie decurse exact la fel. Se poate întreba de ce Hagienuș nu scotea o vorbă despre dispariția guvernantei, de ce nu făcea uz de autoritatea paternă. Motivul este că i s-ar fi răspuns cu argumente la care era sensibil: "Cum, i-ar
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ascultă în dreptul inimii, cerîndu-i să-și oprească respirația, îl privi în cerul gurii, îi pipăi ganglionii pe la gât și sub maxila de jos. - N-are absolut nimic la pulmoni, se miră doctorul, paremai sănătos ca mine și ca dumneata. Ei, comedie! N-a avut vreodată crize de apendicită, greață, vărsături? - Niciodată, pe cât știu, zise madam Ioanide. - Îmi permiți, stimabile, întrebă doctorul cu ironie, să pipăiabdomenul dumitale? Sper că nu e tabu. Întinde-te pe spate, mai jos, mai jos, așa! Trăgând
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
că e dotat mai bine decât mine. Eu am o bună filozofie a femeii (Ioanide: "Mai bine zis: o nebună filozofie"), de care el ar fi scandalizat, totuși, el aplică inconștient filozofia mea, ajutat de temperament. (Nota lui Ioanide: "Ce comedie!") Sufăr de o anume timiditate, din care cauză, ca să nu capitulez în fața femeilor, prefer să le evit. Sunt femei care se ridică până la condiția bărbatului, căpătând o fermitate de caracter care le face să merite a fi camaradele noastre. În
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
stai, omule? - Ce, se agită Suflețel, mai avem acum case? Ne ascundemîn grote, ca troglodiții, în catacombe. Vin bestiile apocaliptice! Și scuturând precipitat mâna lui Gulimănescu, trecu drumul și se pierdu pe o stradă laterală. Ca să inducă în eroare (lamentabilă comedie!), Suflețel lua un tramvai într-o direcție opusă cartierului său, apoi se dădea jos la stația următoare și revenea pe străzi ocolite la tramvaiul care îi trebuia. Începuse să evite prietenii care i se păreau a nu fi agreați de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
el a fost rău! L-a luat un unchibogat, fără copii, care ținea grozav la el. Ce-i făcea ăstuia?! - Anume ce? - Tot felul ce drăcii. Avea obiceiul de aduna o haită de copii, cu care punea la cale toate comediile. Învățase să prepare niște explozibile, pe care le îngropa în curtea lui unchiu-său sau a școalei primare și pe urmă le exploda nu știu cum, de speria toată mahalaua. A plătit unchiu-său toate geamurile sparte de la școală. - De-aia l-a dat
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
l-a văzut pe Gavrilcea venind pe șosea. De altfel, Gavrilcea se apropia singur de locul întîmplării, interesîndu-se, și fu arestat împreună cu alții, apoi eliberat, în fine rearestat cu puțin înaintea procesului. Gazeta adversă afirma că tot procesul era o comedie, cu intenția de a apoteoza, prin achitare, pe acuzat. Iată și o parte din interogatoriul martorului. Președintele: Ce cuvânt a pronunțat subprefectul când s-a simțit împușcat? Martorul (șovăind): Parcă a zis "canaliile" sau "haimanalele". Președintele: Păi în declarația scrisă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
vorbire și înflăcărat în idei. Așa este tineretul pe care noi, oamenii mai maturi, din generația părinților, trebuie să-i înțelegem, fiindcă ei sunt aceia care preiau destinele țării noastre. Cer juriului un verdict de achitare." Ioanide râse de toată comedia aceasta juridică, însă bombasticul rechizitoriu îl puse pe gânduri. Procurorul era pueril la frază și dădea argumentației un aspect artificios, cu toate astea, Ioanide, din câte aflase despre cazul Dan Bogdan, începuse a recunoaște un tip de regizură: o răspântie
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
oportunist celei generale, gata a se despărți de ea la nevoie și a găsi o altă orientare, la care îl ajutau legăturile lui cu tabăra germanofobă. Ioanide ascultă totul cu un amestec de tristețe și silă. I se părea o comedie de prost-gust, de resortul romanelor senzaționale celor mai detestabile. Arhitectul avea o concepție sublimată despre viață și refuza din câmpul realului tenebrosul și absurdul. Nu era "serios", după el, ca cineva să se ascundă în cimitir, iar agenții să deschidă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
banditului Tunsu, dezgropând o piesă din repertoriul vechilor trupe din epoca Millo-Pascaly. Dar atunci trupa se dizolvă brusc și aparent fără motiv, dat fiind succesul. Adăugăm, ca un amănunt, că la prima reprezentație apăruse, negrimat, în figurație, un actor de comedie foarte popular și ca în sală fuseseră semnalați numeroși intelectuali, printre care și Gaittany. Intriga din Banditul care n-a cunoscut femeia era dintre cele mai simple. Actul întîi se începea astfel: Banda X își alege solemn un nou șef
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
-i alterase admirația pentru tatăl său, considerînd-o ca o umilință meritată pentru felul imprudent cu care expusese viața Pichii. Ura lui Ioanide împotriva bandei lui Tudorel, cum o numea, era așa de impetuoasă, încît de ar fi auzit de asemenea comedie, după el, ar mai fi aplicat o palmă "domnului ministru de externe". Paradoxul era că Ioanide căpătase simpatii, de care habar n-avea, în rândurile "bandei" și totodată se bucura de buna dispoziție a tinerimii adverse Mișcării, ca victimă inocentă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Hagienuș, l-am auzit tocmaiplîngîndu-se că ministrul de război nu-i face nici un serviciu. . - Nu se prinde! respingea Petrișor ipoteza. . - Uite, mă jur! În cele din urmă, Petrișor vâra hârtia în buzunarul hainei lui Hagienuș cu sila. Atunci începea toiul comediei. - Azi n-am putut trece pe la Pomponescu, era primascăpare a lui Hagienuș, tocmai poimâine pot să merg, când e ședință la madam Pomponescu. - Ei, ce-ai făcut cu memoriul? amintea Petrișor în ziua hotărâtă. L-ai dat? Hagienuș lua o
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mă mir! la-o atunci cu zece, să nu zici că vând scump. Mușteriul număra iar zece lei. De data aceasta, în cazul când nu îndrăznea să repete întocmai manevra, de frică de a nu dezgusta clientul (deși de obicei comedia se lungea infinit), negustorul avea grijă a băga banii în tejghea. Apoi aștepta. . - Mai scoate, numai zece? . - Cu zece ne-am învoit. . - Asta marfă de zece lei? Haida de! E cincisprezece lei,nici mai mult, nici mai puțin. . - Uite ce
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
2 Draga mea contesă, știi cum a fost scrisă scrisoarea asta? (engl.). G. Călinescu managerul nostru revoluționar, a fugit cu ajutorul nemților lui, numai eu trebuie să-mi fac aproape singur paza personală. Am ajuns un fel de Iancu Jianu. Toată comedia provine din cauza unui belfer pe care l-au înțepat ai mei într-o criză de carbonarism. Bietul om n-a putut suporta tratamentul și a murit. Întâmplarea e cu totul dezagreabilă. Iată-ne cot la cot cu niște murderes 1
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
Thaw. — Nu știu. Ce vrei să faci? — E irelevant, nu-i așa? — înfruntă realitatea, Duncan. Dacă nu poți trăi făcînd ceea ce vrei, trebuie să te orientezi spre lucrul imediat următor și accesibil. — Vreau să scriu o variantă modernă a Divinei Comedii, cu ilustrații în stilul lui William Blake. — Ei, bineînțeles că lucrul cel mai inteligent pe care l-ai putea încerca e să lucrezi ca artist de reclame. — Pentru asta am nevoie de patru ani la școala de arte și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Apoi adăugă posac: Aproape toate fetele acceptă să pozeze goale pentru un pictor, dacă el nu vrea decît să le deseneze. Reportera își bătu buza cu creionul, apoi îl întrebă: — Considerați că viața e mai curînd o tragedie decît o comedie? Thaw rîse și zise: — Depinde la care dintre aspectele ei privesc. — Și ce veți face după ce veți termina lucrarea de-aici? — Sper să pictez niște reclame. Am nevoie de bani. — Vă place pictura monumentală, domnișoară Byres? o întrebă domnul Smail
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
naște o nouă viață. Poate că lucrul cel mai bun pe care l-aș putea face este să scriu o poveste în care adjective ca banal și obișnuit să aibă semnificația pe care glorios și divin le-au deținut în comediile de demult. Ce crezi? — Cred că încerci să-i faci pe cititori să-ți admire discursul șlefuit. — îmi pare rău. Așa e. Bineînțeles, zise iluzionistul cu năduf. Ar trebui să știi deja că trebuie să-i ung puțintel cu unt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]