8,653 matches
-
și Înaintam, astfel, În direcția caravanseraiului, fără să caut s-o iau pe scurtături. Nu eram grăbit să ajung, aveam nevoie să meditez, fierberea nopții nu se risipise În mine, retrăiam imagini, gesturi, cuvinte șoptite, nu mai știam dacă eram fericit. Simțeam, Într-adevăr, un fel de plenitudine, dar străbătută de inevitabila vinovăție care Însoțește dragostele clandestine. Reveneau neîncetat gânduri, obsedante așa cum știu să fie meditațiile din nopțile fără somn: „După plecarea mea, a adormit oare la loc cu un zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
paradisul? Pe drumul de Întoarcere, am fost tot timpul izoat și absent, preocupat numai de argumentele pe care aveam să i le aduc lui Șirin. Să plecăm, să plecăm, Îmi va spune ea descurajată, nu te poți mulțumi să fii fericit? Dar nu-mi pierdeam speranța de a-i risipi reticențele. Când cabrioleta Închiriată la țărmul Mării Caspice m-a lăsat la Zarganda, În fața porții mele Încuiate, acolo se găsea deja un automobil, un Jewel-40 care arbora chiar la mijlocul capotei un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
te gândești. Asta e ceea ce ar face orice om cu scaun la cap. Mă grăbesc să traversez casa Websterilor, care e plină ochi de persoane de la firma de aprovizionare și de chelnerițe, și mă îndrept direct spre cort. Deja zâmbesc fericită la gândul de a‑l vedea, și de a‑i povesti momentul ăla îngrozitor din biserică și de a‑i vedea chipul încrețit de râs... Dar cortul e gol. Complet gol. Rămân acolo, șocată, preț de câteva clipe, apoi ies
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mă îngână Elinor neîncrezătoare. — Îhm... da. Îmi dreg glasul, încercând să mă gândesc cum să scap de subiectul cu realizările. Deci. Cred că sunteți foarte mândră de Luke. Sper ca această mică remarcă a mea să provoace un mic discurs fericit din partea ei, care să țină măcar vreo zece minute. Însă Elinor se mulțumește doar să se uite la mine în tăcere, de parcă aș fi spus prostii. — De faptul că... are o firmă și tot restul, insist, încăpățânată. Are atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
scris, care să poată coordona un buletin informativ lunar. Tu ai fi ideală la așa ceva. Dar avem nevoie ca persoana respectivă să se priceapă la oameni. Cineva care să prindă chestiile din zbor, să aibă grijă ca oamenii să fie fericiți și să raporteze conducerii orice problemă... Ridică din umeri. Sincer, nu mă pot gândi la cineva mai potrivit ca tine. — Îmi... îmi oferi o slujbă? zic nevenindu‑mi să cred și străduindu‑mă să‑mi ignor tresăririle de speranță din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
te‑au părăsit... — Din contră, am serviciu. În după‑amiaza asta plec spre Statele Unite, unde mă așteaptă o nouă carieră. E un fel de pariu personal... și va fi, în mod sigur, o provocare. Dar cred sincer că voi fi fericită acolo. Și prietenii mei... -glasul începe să îmi tremure ușor și respir adânc... prietenii mei sunt cei care m‑au ajutat să ies din impas. Prietenii mei sunt cei care au fost lângă mine. O, Doamne, nu‑mi vine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
care se juca cu axiometrul clipitor. V-ați dat seama; a extrage tot echipajul din hipersomn nu se face cu una cu două. E riscant. ― Cui i-o spui, mormăi Parker. Numai Brett, așezat alături, captă remarca malițioasă. ― Veți fi fericiți să aflați, continuă Dallas, că alerta nu se referă la Nostromo. Mama a confirmat că avem un profil perfect. Un "amin" murmurat se auzi în camera strâmtă. ― Alerta este în altă parte... și mai exact în această galaxie necunoscută în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
capătul călătoriei. În congelatoare nu se iau hotărâri. Curând, se liniști, curând fiecare va putea să-și regăsească în cutia personală confortul mult dorit. Acele vor înțepa carnea, somniferul va intra în vene și le va îngreuna creierul, vor pluti fericiți spre tărâmurile comatoase, unde hotărârile nu vor mai fi de resortul lor, unde surprizele macabre ale unui univers ostil nu vor mai putea pătrunde. După ce termină cafeaua zise. gânditor: ― Kane va trebui pus în carantină. ― Da. Și noi. Ripley păru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
obținut ultima victorie și tînjește spre alta, se resoarbe spre ea. El nu va cădea În robia labirintului,” dar nici nu e liber să rămînă vreodată pe loc. Îl fascinează ceea ce urmează să se Întîmple. Și, Într-un fel, e fericit. E un erou sortit sa părăsească, un erou de acțiune; n-are vreme să-și contemple faptele. Dar, poate, n-ar trebui să-l judec prin prisma sensibilității mele retractile, care se teme să piardă ceea ce venețienii numesc la terra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
lumina cade pe mine ca pe o plantă, dar imediat Îmi spun că nu o asemenea liniște Îmi e necesară și nu ea mi-ar da dreptul la orgoliu, ci Îndrăzneala de a fi eu Însumi și de a fi fericit fără să uit nimic. Pentru a-l urma pe Ulise În insula nimfei Calypso (cea care i-a făgăduit să-i dăruie nemurirea dacă-și șterge din inimă Ithaca) nici n-ar trebui să alerg prea departe. Am văzut În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
venim În contact e o descoperire a adulților. Nici un copil nu e sceptic, toți ne naștem cu darul de a crede În ceea ce descoperă simțurile noastre și În ceea ce ni se propune și, de aceea, probabil, numai atunci putem fi fericiți cu adevărat. Pe măsură ce ne-am schimbat, am coborît tot mai jos, la poalele acestui Olimp personal, pînă ne-am văzut despărțiți pentru totdeauna de propria noastră copilărie al cărei miracol rămîne unica mitologie adevărată. Nevoia de mituri e, poate, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
voi putea urma. Apropiindu-mă de soare, mă simt liber și egal zeilor. Și poate chiar sînt zeu, dacă mă simt egal zeilor. Niciodată nu m-a scăldat atîta lumină... Înțeleg că tocmai gîndul acesta mă va pierde. SÎnt prea fericit acum ca zeii să nu mă pedepsească pentru Îndrăzneala mea. Din Olimp ei vor vrea să reamintească oamenilor că nu sînt păsări. Dar greșeala mea mă umple de o bucurie fără margini și tocmai prin ea au aflat și zeii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
cînd mă tăvălesc În nisipul plin de soare și mă simt ca o tulpină care pentru a se usca trebuie smulsă din pămînt. Tot trupul meu se umple atunci de amintiri, cum se umplu măslinii primăvara de sevă. Și sînt fericit că nu m-am Înstrăinat. Deasupra mea păsările zboară, țipînd de bucuria zborului, Însă eu știu că dincolo de gloria care uită se ascunde moartea. Brațele lipite de nisipul fierbinte zvîcnesc și-n loc de sînge curge parcă prin mine ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
sînt, tot ce vreau și ce simt. Pot să uit ce-am discutat cu cineva Într-o asemenea amiază, dar lumina mă face să repet, amețit de soare, ceea ce au crezut grecii despre fericire. SÎnt momentele cînd aș putea fi fericit. Sau, poate, chiar am fost. CÎnd, Îndeobște, nu-mi spun: prea tîrziu; pentru că niciodată nu e prea tîrziu să iubești un gînd ce te poate face fericit; ca simpla privire asupra unui cer pictat de Fra Angelico sau a zăpezilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
zbuciumul cărnii pentru ca oamenii să aibă armonia și frumusețea zeilor. Acum, În locul buzelor care să surîdă ca zeii, Pygmalion preferă să simtă sîngele cald al unor buze omenești. Dărîmă piramida pentru ca sub cerul gol, În plin soare, s-o Îmbrățișeze fericit pe Galateea. Dragostea e pentru el sensul libertății. Dragostea acestei vieți muritoare pe care surîsul n-a făcut decît s-o trădeze În schimbul unei himere. Pe măsură ce dalta lovește, Pygmalion Înțelege că Își joacă toate șansele pe o singură carte. Dorește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Nu uita că numai redus la rolul de simplu muritor te-ai gîndit la fericire. - Atunci? - Atunci Înseamnă că fericirea este o speranță și o cucerire a oamenilor. Zeii au nemurirea, În schimb oamenii pot visa și dori să fie fericiți. CÎnd Rhea ți-a dat să Înghiți În locul trupului lui Zeus o piatră Înfășurată În scutece nu știai toate aceste lucruri. - Acum le știu. - În cazul acesta ar trebui să știi și că lumea e Însetată de frumusețe. - Olimpienii sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
cu apariția lui Policlet; ei au introdus nu numai cultul frumuseții, ci și cultul limitelor, Înlăturînd ceea ce era inform și grosolan; Își vor cîștiga gloria Încurajînd umanul și creînd un alt sfinx pe care-l vor mîna la Theba.) „Ești fericit?”, Îl Întreabă Cain În poemul lui Byron pe Lucifer, iar acesta răspunde „SÎnt puternic”. E singurul răspuns pe care l-ar fi putut da și Saturn Înainte de a fi fost detronat. Dar e nevoie să ne amintim că pașnica ramură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
și pentru incendiu. Râd amândoi de gluma lui Sami. Nu știu cât de bun e domnul Hirsch la asigurări, dar la bancuri e imparabil. Nu rămâi să bei ceva, din partea casei? — Eu am imigrat mai demult și nici nu sunt atât de fericit. E bine să nu fiu văzut... — Și asta-i adevărat, îl citează Claude. Exact în clipa în care Dalida, excitată, anunță Arriva Gigi l’Amoroso!, Claude scoate capul din chepeng. Kiril îl detectează imediat și-l strigă: — Domnule Claude, ia
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
ți-e frică, mușcă. Dacă simt că ești slab, sar la tine. Îți sparg ușile, ferestrele, casa, îți dau foc. Îți trimit, noaptea, cadavre arzând, să te viziteze... Excepții? Care sunt excepțiile? Amicii dumitale? Doctorul filantrop? Menajeră, spălătoreasă, șofer... pacienții fericiți de bunăvoința zeului! Psihoterapie, ergoterapie, ergonomie, cum naiba s-o fi numind... sau Bebelușul Gafton, hipnotizat de marile idealuri? Ziarist, auzi, ziarist, în locul ăsta și în timpurile astea! Și-a schimbat numele în Gafton, numele nevestei? Să arate ce, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
o cafea, Tolea. Nu, nu vrei. Mai bine terminăm repede. Ce-i cu ăla cu gradul unu? L-ai văzut, Florine? Nu? Bine, atunci să intre Vivi, Vivi Ionel. Un băiat îngrijit îmbrăcat. Temător, mâinile balansau fără vlagă. Zâmbea larg, fericit: dantura perfectă. În spate, o femeie suplă, brunetă, ridată. Vocea ei moale, rarefiată: „Nu se mai poate fără însoțitor. Are 28 de ani. Trebuie supravegheat mereu. Nu-l pot lăsa singur nici cinci minute“... — Da, ar fi o problemă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
câte un fir de iarbă de pe buza izvorului și ți‐ l dădeam și îți spuneam fără de vorbe: „Acestea sunt sprâncenele copilului nostru, Iar aceștia sunt ochii” - îți mai spuneam în tăcere Stropindu‐ ți pântecele cu boabe de rouă. Eu eram fericit, ca o primăvară timpurie 175 și‐mi plăcea să mă topesc asemeni zăpezilor și să contopesc apele mele cu apele tale. Doar tu, părea că nu ești, deși te vedeam și‐ ți simțeam reîncărnarea ca pe un semn al nemorții
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
al Uniunii Epigramiștilor din România și al Academiei Libere „Păstorel” Iași, devenit G.L.U.P.I. Are un volum personal de versuri, inclus în peste 14 culegeri/antologii. Zodie ratată S-a născut într-o zi fastă, Însă n-a fost fericit, Pentru că a sa nevastă În altă zi s-a ivit... Copil ingrat Nu-și recunoaște vina, Că nu-și iubește tătuțul: Tata a condus mașina, Mama a condus căruțul. Tânără cosmopolită N-o preocupă etica, Compatrioții îi displac, Străinii însă
ION T?RZIMAN by ION T?RZIMAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83940_a_85265]
-
lui Dumnezeu cu întreaga Fire și excluderea transcendentului; totul se află aici, totul este imanență; de asemenea, analoage sunt tonul ritualic și profetic al Ethicei spinoziste. Iată un fragment din poemul Lui Spinoza: Înclinat către " Totul în Unul", Amor dei, fericit prin rațiune Scoateți-vă sandalele ! Pământul este de trei ori sfânt ! Solitarule, Te-am recunoscut ? Nietzsche s-a recunoscut în Spinoza prin ideea de amor intellectualis Dei și a înțeles puritatea cuvântului său aflat dincolo de bine și rău: "Non ridere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
mărturisesc că marele om de teatru parcă vorbește cu cuvintele mele : „Teatrul fără uimire, fără emoții, nu este teatru.[...] CÎnd lucram la Paris, Încă se mai juca Indiile galante, un spectacol care necesita sute de costume. Eu aș fi fost fericit numai cu trei, dacă aș fi implicat emoțional publicul”(p.52). E vorba despre esența artei, independentă de opulența scenografică. Și mai departe, cu o frumoasă metaforă, Lev Abramovici continuă : CÎnd aritmetica devine grija noastră principală, talentul Începe să se
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
greu. * Iar guvernul ne lansează Noi scumpiri ca mari torpile, De mă întreb cin’ ne pansează Rănile din aste zile? * Unde merge mia, mergea, ieri, și suta Mia, azi, e slabă, suta e cu pluta. Triumfând dolarul, leul nu există, Fericind pe unii într-o țară tristă. * „Leneșul mai mult aleargă” Până cade mort pe targă. Din ce strâns-a ca nimicuri, Încap bine-n două dricuri. * Fac cu toții pariul mare, De aici sau depărtări, Că-n oricare guvernare Suntem ași
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]