76,091 matches
-
pe susținătorii vechiului regim, dar Într-o manieră precaută și „democratică”, mai degrabă reformistă decât revoluționară. Înainte de sfârșitul războiului sau imediat după aceea, fiecare țară din Europa de Est avea un asemenea guvern de coaliție. Chestiunea responsabilității pentru scindarea Europei suscită Încă experților răspunsuri divergente, de aceea merită poate subliniat faptul că nici Stalin, nici reprezentanții săi nu aveau ezitări asupra obiectivului lor final. Coalițiile erau doar o etapă necesară pentru accesul comuniștilor la putere, În zone În care, În mod tradițional, partidele
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
un preludiu, ținta următoare fiind Germania - raționament alimentat și de afirmația imprudentă a lui Walter Ulbricht, potrivit căruia următoarea victimă avea să fie Republica Federală. Cu opt luni Înainte, URSS testase cu succes bomba atomică, ceea ce i-a făcut pe experții militari americani să exagereze capacitatea de război a Uniunii Sovietice; chiar și așa, creșterea bugetului solicitată În documentul nr. 68 din 7 aprilie 1950 al Consiliului de Securitate Națională nu ar fi fost aprobată dacă nu ar fi avut loc
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
activitatea În Rezistență și deportat la Mauthausen. Ciocnirea celor doi foști partizani de stânga și supraviețuitori ai lagărelor naziste dovedea În ce măsură vechile alianțe și apartenențe politice erau umbrite acum de chestiunea arzătoare a comunismului. Pentru Rousset au depus mărturie diferiți experți, care mai de care mai credibili, ai sistemului penitenciar sovietic, culminând cu depoziția emoționantă a Margaretei Buber-Neumann, care trecuse nu numai prin lagărele sovietice, ci și pe la Ravensbrück, după ce Stalin a predat-o autorităților naziste În 1940 (o consecință printre
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
adulților și necenzurată era la adăpost de acuzația de „obscenitate” dacă era „În interesul științei, literaturii, artei sau educației”. Din acel moment, editorii și autorii se puteau justifica la tribunal invocând valoarea de ansamblu a cărții, folosind În apărare opinia „experților”. În octombrie 1966 a avut loc faimosul proces cu privire la Lady Chatterley’s Lover (Amantul doamnei Chatterley), un roman altfel neinteresant de D.H. Lawrence, publicat pentru prima oară În versiune necenzurată În Marea Britanie de editura Penguin Books. Cazul Chatterley a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
procuror dacă ar lăsa acest roman pe mâna „nevestei sau a cameristei” (sic), un martor a replicat că n-ar avea nimic Împotrivă - dar că În ruptul capului nu l-ar lăsa pe mâna paznicului său de vânătoare. Treizeci și cinci de experți au depus mărturie În favoarea editurii, care a fost achitată de acuza de obscenitate: declinul autorității morale a instituțiilor britanice poate fi datat cu precizie În momentul acestei sentințe. În același an, În Regatul Unit au fost legalizate jocurile de noroc
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
comuniste (și troțkiste, În acest caz) se prăbușea, iar Împreună cu ea Întreaga logică a politicii revoluționare clasice. Nu-i de mirare că stâlpii marxismului au contraatacat. Louis Althusser - doctrinar principal al Partidului Comunist Francez, profesor la École Normale Supérieure și expert marxist cu faimă internațională - și-a clădit reputația profesională și gloria efemeră pe un zid Înălțat Între tânărul Marx, hegelian, și celălalt Marx, matur și materialist. Numai scrierile celui din urmă, susținea Althusser, erau științifice și, prin urmare, realmente „marxiste
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
stagnarea economică (În 1964, rata creșterii economice din Cehoslovacia era cea mai mică din blocul sovietic), care a afectat mai ales industria grea din centrul Slovaciei. În ianuarie 1967, Novotný trebuia să inițieze implementarea unor reforme economice pe care propriii experți din partid le cereau de mult. Propunerile reformiștilor de a descentraliza procesul decizional și de a mări autonomia locală fuseseră primite favorabil la Bratislava - deși unele reforme, cum ar fi primele proporționale cu profitul, nu-i ajutau cu nimic pe
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dacă nu chiar mai gravă. În Marea Britanie s-a vorbit chiar, la un moment dat, de inadecvarea instituțiilor democratice În fața crizelor moderne, iar presa a făcut speculații pe marginea avantajelor unui guvern de tehnocrați sau ale unei alianțe „corporatiste” de experți „apolitici”. Ca și de Gaulle (În mai 1968), politicieni importanți din Marea Britanie au considerat necesar să stea de vorbă cu poliția și șefii armatei pentru a se asigura de sprijinul lor În cazul unor tulburări publice. Chiar și În Scandinavia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
o imagine deloc măgulitoare de obor instituționalizat, În care statele tocmeau alianțe politice În schimbul recompenselor materiale. Iar recompensele erau reale. Spaniolii și portughezii au profitat semnificativ de pe urma „Europei” (deși nu atât de mult ca Franța); Îndeosebi negociatorii spanioli au devenit experți În obținerea de avantaje financiare pentru țara lor. Însă potul cel mare a revenit Atenei: inițial rămasă În urma Comunității (În 1990, ea și nu Portugalia era cea mai săracă țară a Comunității), Grecia a beneficiat din plin de apartenența sa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cunoscuți, aleși prin vot direct. În măsura În care „Europa” avea un țel distinctiv, strategia sa economică se baza Încă pe calculele și ambițiile anilor ’50. În ceea ce privește politica, tonul intervenționist și sigur al edictelor Comisiei Europene, Împreună cu felul autoritar și generos În care experții europeni se aplecau asupra regiunilor Îndepărtate trădau un stil de guvernare ancorat În epoca de aur a social-democrației de la Începutul anilor ’60. Cu toate eforturile lor lăudabile de a transcende deficiențele politicii naționale, oamenii care construiau „Europa” În anii ’70
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
vreme de 40 de ani din punctul de vedere al Înzestrării cu armament - Însă prețul era teribil. La apogeul cursei Înarmărilor, 30-40% din bugetul sovieticilor (de patru-cinci ori mai mult decât În cazul Statelor Unite) era destinat cheltuielilor militare. Pentru mulți experți sovietici era deja evident că țara nu putea duce la infinit o asemenea povară. Scadența pentru generații Întregi de acumulare militară trebuia să sosească până la urmă. Pe termen scurt Însă, tensiunile externe chiar au consolidat regimul. Poate că Uniunea Sovietică
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
numai costisitoare, ci și inadecvată: așa cum explicase Gorbaciov În octombrie 1986, În cursul unei vizite În Franța, „ideologia” nu era o bază adecvată pentru politica externă. Acest punct de vedere reflecta recomandările făcute lui Gorbaciov de o nouă generație de experți sovietici În afaceri externe, Îndeosebi de colegul său Aleksandr Iakovlev, care Înțelesese că URSS putea exercita un control mai eficient asupra relațiilor sale externe prin concesii bine calculate decât printr-o confruntare zadarnică. În comparație cu problemele insolubile pe care Gorbaciov le
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
nivel național, puteri reale și o independență considerabilă. Elțîn și susținătorii lui ruși au realizat mult mai repede decât Gorbaciov că noul Soviet ales prin vot liber va deveni un forum pentru exprimarea nemulțumirilor de orice fel; Elțîn a devenit expert În alinierea intereselor Rusiei cu cele ale diverselor națiuni și republici din URSS. Gorbaciov a sesizat că astfel de alianțe puneau În pericol Însăși Uniunea, dar era deja prea târziu: el nu a mai putut decât să se alăture stânjenit
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
stagnarea și corupția aduse de guvernul autoritar al lui Mečiar - ca exemplu și avertisment pentru alții. Au urmat cinci ani de negocieri intense și uneori acrimonioase. „Bruxelles-ul” s-a aplecat asupra capitalelor țărilor candidate și le-a copleșit cu experți, recomandări, exemple, programe și instrucțiuni, În Încercarea de a le ridica instituțiile, legile, regulamentele, practicile și administrația civilă la un nivel minim compatibil cu UE. Candidații, la rândul lor, au insistat (pe cât și-au permis) să li se dea asigurări
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și cu atât mai puțin de a implementa) un sistem federal sau democratic. Ei au promovat un proiect de modernizare a Europei de sus În jos: o strategie vizând productivitatea, creșterea economică și eficiența concepută În stil saint-simonian, opera unor experți și oficiali pe care nu Îi interesau dorințele beneficiarilor. Creatorii și exponenții proiectului și-au consacrat toată energia complexității tehnice a construcției europene. În măsura În care alte preocupări au apărut pe parcurs, ele au fost amânate sistematic. În anii ’90, Uniunea Europeană funcționa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ales din 1979 prin vot direct, exercita o funcție de supraveghere care s-a extins cu timpul (Tratatul de la Roma Îi atribuia o funcție strict consultativă), dar nu avea drept de inițiativă. Deciziile necontroversate erau luate de obicei la Bruxelles de experți și funcționari civili. Politicile care puteau afecta electorate importante sau interese naționale erau dezbătute În Consiliul de Miniștri și se soldau cu compromisuri alambicate sau aranjamente costisitoare. Ce nu putea fi soluționat rămânea pur și simplu În suspans. Statele membre
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
locuri, extrema dreaptă profita din plin de prejudecățile rasiale; pentru prima oară În 40 de ani, antisemitismul se accentua În Europa. Văzut de peste Atlantic, antisemitismul din Franța, Belgia sau Germania a devenit un laitmotiv În discursul politicienilor eurofobi și al experților neoconservatori, fiind echivalat spontan cu o Întoarcere la trecutul sumbru al continentului. În mai 2002, influentul editorialist George Will scria În Washingon Post că recrudescența sentimentelor antievreiești În Europa e „a doua - și ultima? - fază a luptei pentru o «soluție
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
contracepția erau la Îndemâna tuturor, homosexualitatea era permisă legal și practicată deschis. Ravagiile pieței capitaliste nerestricționate, fie ele globale sau locale, continuau să atragă criticile intelectualilor de pretutindeni, dar, În absența unui contraproiect anticapitalist impunător, aceasta era o dezbatere mai potrivită experților decât filosofilor. Singura arenă În care intelectualii europeni mai puteau Îmbina onestitatea morală și principiile politice universale era politica externă, neîntinată de compromisurile murdare din politica internă și unde chestiunea binelui și a răului, a vieții și a morții era
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
avea loc prea târziu: prea târziu pentru a-l pedepsi pe octogenarul Papon pentru crimele săvârșite; prea târziu pentru a le răzbuna pe victime; prea târziu pentru a salva onoarea țării. Un număr de istorici francezi chemați În instanță ca experți au refuzat să depună mărturie, susținând că sarcina lor era să evoce și să explice ce se Întâmplase cu 50 de ani În urmă, nu să-și folosească aceste cunoștințe Într-un proces penal 12. Procesul a fost, oricum, exemplar
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
000 ha de viță de vie, soiuri de masă, timp de zece ani, echivalează cu 10 milioane de hectolitri de vin retrași de pe piață (pe baza aproximării cu 70 de hectolitri la hectar). De exemplu, pentru campania din anii 1989-1990, experții sunt de părere că o scădere de aproximativ 2 milioane de hectolitri a producției vinurilor de masă franțuzești ar fi imputabilă celor 28 000 ha desființate între anii 1988-1989. În cadrul deciziilor luate de către cele douăsprezece state membre cu ocazia punerii
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
lipsa dumisale de delicatețe față de sexul opus, care prin definiție este și frumos și deci s-ar putea afirma că femei urâte nu există, aș îndrăzni să-i dau domnului Coposu nume și adrese de legionare pe care domnia sa, ca expert în materie cum se afirmă și acum, să le contemple cinstit și nu cred că pe fețele ofilite de ani și de suferințe în închisori nu ar descoperi totuși trăsăturile de netăgăduit ale frumuseții din tinerețea acestor „băbuțe” care, chiar dacă
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
Socrate: Ce trebuie să deranjeze pe cel care-l ajută, Ce este un creator de actori sau subiecte”<footnote Ibidem, pp. 24-25. footnote>. Rolul „șefului” în noua direcție de resurse umane se modifică esențial, căci „el nu mai este un «expert funcțional» ci un «deblocher», cu alte cuvinte facilitează schimbarea prin depășirea obstacolelor din calea gestiunii managementului schimbării”<footnote McCue, Peter, „Étude pour Royaume-Uni”, Europe Sociale, no. 2, 1992, p. 52. footnote>. Cei din direcția resurse umane acționează cu tact și
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
fiind „de a crea metode care să permită cooperarea grupurilor de salariați pricepuți”<footnote McCue, Peter, op. cit., p. 53. footnote>. În relațiile cu publicul, managementul resurselor umane își va redefini rolul „șefului de personal”, căci el nu mai este un „expert funcțional”, ci un „deblocher” (debloquer) ce facilitează schimbarea prin negociere, depășirea obstacolelor, instaurarea consensului. Managementul resurselor umane devine un factor esențial în promovarea programului unei afaceri. „Astfel, obiectivul principal al societății noastre* în anii 1990 este realizarea misiunii comerciale, grație
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
puncte<footnote Steers, Richard M., op.cit., p. 185. footnote> Această metodă, în forma sa „clasică” poartă denumirea de metoda clasificării pe puncte<footnote Mathis, Robert L., Nica, Panaite C., Rusu, Costache, op. cit., pp. 205-210. footnote> și folosește o serie de experți în vederea evaluării diferiților factori (caracteristici) care exprimă dificultățile postului prin acordarea de puncte. „Specialiștii americani iau în considerare următorii factori de dificultate: îndemânarea, responsabilitatea, efortul, condițiile postului”<footnote Ibidem, p. 206 (sublinierea noastră). footnote>. Acești factori, la rândul lor, se
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
1946-1949) și ale Facultății de Drept (întrerupte în 1948). Funcționează un an (1949-1950) la Horezu ca profesor de limba și literatura română, apoi ca redactor la Editura Politică (și profesor la licee bucureștene), redactor la Editura Didactică și Pedagogică (1958-1966), expert și secretar al Comisiei de Științe Sociale și Umane la Centrul Național al Cercetării Științifice (din 1966). Între 1971 și 1996 a fost secretar general al Societății de Științe Filologice din România. Înființează, sub patronajul Societății, revista „Limbă și literatură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287410_a_288739]