8,188 matches
-
Era o diferență de vârstă scandaloasă. Mai tânără decât fiica lui din altă căsătorie. Dacă bătrânul mai trăiește, o regretă, cu siguranță. Și dacă a ajuns în cer, tot o regretă, sunt convins. Se plictisește fără ea. Ea era minunea, învierea, soarele... — Marea Târfă din Biblie? Curvoiul? Știi că i se spune Curvoiul? Doctorul Marga refuză să zâmbească. Fața umbrită de barba romantică rămase neclintită. — Prostii, vorbe goale. Sursele de bucurie sunt rare în lume, amice. Trebuie prețuite, să știi. Bucuria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
să neegalizeze! Nu, n-au reușit, profesore, să știi, n-au reușit. Dovada a fost brutală și regretabilă, recunosc. O dovadă, totuși, trebuie să admiți... Renăscuse doamna Venera, trebuia să admită. Ochii întineriseră, ca și mișcările și obrazul. O adevărată înviere, ce mai. Gata să facă o criză, sărăcuța, dar își revenise instantaneu, scumpa de ea, spectacolul nu se încheiase, Sfânta Sâmbătă nu se încheiase. — Zic că dumneata înțelegi, asta zic. Ai făcut tot felul de aluzii până acum... Proces, excluderea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ce fusese îndrăgostit de sora lui și, respins, ar fi încercat să se răzbune. Anumite indicii cronologice din roman lasă să se înțeleagă că Tolea a pornit în urmărirea lui Tavi în săptămâna de dinainte de Paști. Chiar în noaptea de Înviere a anului 1980, Tolea își pierde mințile și este internat în clinica doctorului Marga. În acea noapte caldă de aprilie, Bucureștiul era cufundat într-un întuneric ca smoala (Ceaușescu interzisese iluminatul public, pentru „economisirea“ energiei electrice), dar, după slujba de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
a anului 1980, Tolea își pierde mințile și este internat în clinica doctorului Marga. În acea noapte caldă de aprilie, Bucureștiul era cufundat într-un întuneric ca smoala (Ceaușescu interzisese iluminatul public, pentru „economisirea“ energiei electrice), dar, după slujba de Înviere de la miezul nopții, străzile se umplu de mii de oameni cu lumânări aprinse în mână, așa cum cere vechea tradiție ortodoxă. Acest final sugerează că Manea a vrut să recurgă la o povestire pe care orice școlar din România ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
aluziv și ironic. Personajul principal al lui Caragiale este Leiba Zibal, un evreu, un hangiu de țară și un negustor de vinuri, care e terorizat de o fostă slugă, brutalul țăran Gheorghe. Răzbunarea lui Gheorghe fusese anunțată pentru noaptea de Înviere. Este o puternică povestire despre antisemitism, răzbunare și nebunie. Dacă acest intertext exotic va fi pierdut pentru cititorul american, multe altele, de la Kafka la Orwell, vor fi ușor de recunoscut. Evenimentele-cheie sunt învăluite într-o aură, în care simbolismul primăverii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
o puternică povestire despre antisemitism, răzbunare și nebunie. Dacă acest intertext exotic va fi pierdut pentru cititorul american, multe altele, de la Kafka la Orwell, vor fi ușor de recunoscut. Evenimentele-cheie sunt învăluite într-o aură, în care simbolismul primăverii, al Învierii, al morții, al duplicității, al tiraniei și al falsității este în mod constant și imaginativ evocat, uneori pe un ton sarcastic, alteori cu accente grave, meditative. Și sunt și alte voci ce se întrepătrund în această carte polifonică, ce descrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
nerostitul, veghind, Toate‐ s în urmă. Liniștită de suferință‐nțeleasă Mă ții în brațe și pe furiș Mă legeni ușor. Leagănă‐mă, mamă. Trei zile numai sunt lăsat să m‐odihnesc În moarte și în poala ta. Va veni apoi Învierea și din nou nu‐ ți va mai fi dat să ‐ nțelegi. Trei zile numai, Dar până atunci Mi - e atât de bine În poala ta coborât de pe cruce, Încât de nu mi‐ ar fi teamă că te‐nspăimânt, Lin mi
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
de biruință. și de‐ ai rămas la țărm, uitată și singură de‐aici‐nainte, Nu pentru tine plângi deodată, În rugăciunea ta fierbinte. Durere, grijă, se destramă Când ne reverși o mângâiere. Ești Joia Patimilor, mamă, și sfânta zi de Înviere. Tu care luminezi pustiul și pentru noi oprești furtuna și‐ au răstignit odată fiul: Tu ești jertfită - ntotdeauna. Măreață, sfântă, fără teamă E jertfa ta făr‐de răsplată. Pământul dă , dar cere, mamă, Tu dai și nu ceri niciodată! O
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
plenitudinea sacră" despre care vorbește autorul lui Empedocle, o neoființare al cărei cuprins este bucuria dezrobirii din orice sistem definitoriu, stare de pregeneză sublimată la maximum. Ca și în extazul mistic, se ating zorile unei dizolvări transfiguratoare, urmată de o înviere oarbă. Oarbă prin prea multa lumină revelatoare ca în finalul Paradisului dantesc, și prin prea multa energie existențială ce va să înfăptuiască un sine în nelimitată expansiune. Și anume, expansiune către o a treia stare care, prin actul inițiatic poetic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
inima, a actului de instituirea a unei neorealități ideale; pe de altă parte, transa acestor trăiri devine inițiatică, produce atât la creator cât și la contemplator, acel fior (Schauder) eliberator goethean, acel "fulger sacru" hölderlinian, care ne "explodează" moarte și înviere în cel mai fascinant Dincolo; de fapt, cea mai densă și orbitoare Plenitudine. Tempt me no more; for I Have known the lightning's hour, The poet's inward pride, The cetainty of power. Cecil Day Lewis Poezia orfică Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
realitate, umplând atât spațiul lăuntric, cât și pe cel exterior și confundând totul în aceeași vibrație a negrăitului. Starea inefabilă generată de cânt, în forma ei cea mai înaltă, mai pură, mai "creatoare" este o stingere inițiatică purificatoare ducând spre înviere într-o bucurie fără nume, beatitudinea deplinei descătușări ontice. In felul acesta inefabilul cântului, poezia "salvează ființa", afirmă autorul După amiezii unui faun. În Sonetele către Orfeu, Rilke și-a ales drept simbol al universului său poetic pe zeul muzicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Poeme: Laudă formei, Ed.Tineretului, 1969; Constelația Hyperion, Junimea, 1978; Orfeu și Euridice, Junimea, 1986; Inițieri, Timpul 1999; Înălțarea mai sus de sine, Cugetarea, 2002. Catrenele din Valea Vinului, Cugetarea, 2002. Meditații orfice, Cugetarea, 2003. Vitraliile Bunei Vestiri, Cugetarea, 2004, Învierea preludiilor, Panfilius, 2007. Poezii, Panfilius, 2009, Tratat de uimire, Panfilius, 2010. Cântec infinit, Antologie poetică, Princeps 2011. Pe pagini de eter, Panfilius, 2012. Ecouri din transposibil, Panfilius, 2014. Corezonanțe orfice George Popa-Leonida Maniu, Panfilius, 2014. Aforisme: Însemnările unui oaspete al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
ascultată și ajutată, că așa cum crângul vrea soare, tot așa și oamenii trebuie să aibă sorii lor. Și Steluța nu știe ce înseamnă ura, minciuna. Când le simte se face mică, parcă se topește și pleacă sau râde ca o înviere din depărtări. Steluța aduce și seamănă pace. Și când vine, toți sunt fericiți că o văd: - Ea este Steluța, frumoasa din lumini! Dar o rănește o pasăre neagră cu ciocul, o frânge în inimă și Steluța închide ochii și adoarme
Cartea binelui : poezie şi proză : antologie by Sanda Sfichi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/544_a_724]
-
că la ei în comună cultele sunt de altă orientare decât aceea patriotică promovată la cenaclu. I-a răspus că nu poate să se ducă. Domnul Păunescu făcuse o chestie urâtă la adresa Bisericii. Ținuse Cenaclu chiar în noaptea sfântă a Învierii. Încuiase ușile să nu poată pleca tinerii aceia la slujbă. Ca slujitor al Bisericii, nu putea să aprobe așa ceva. Dar să mai și vină la spectacol. Primarul s-a enervat. L-a chemat și pe activistul de partid, unul venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
tricoloră de pe brațe. Unuia, cu o căciulă „Alioșa“, cu urechi mari, clăpăuge, i-a fixat micul tricolor deasupra urechii stângi. Un corist a aprins lumânarea episcopului și apoi lumina s-a întins de la unul la altul, ca în noaptea de Înviere. Se întunecase de-a binelea. Luminile nu se mai aprinseseră pe stradă, cine să le mai poarte de grijă! Emoționat Burtăncureanu privea ceata revoluționarilor. Îngenunchiați, cu automatele lăsate pe cimentul curții sau sprijinite de poarta metalică, ocroteau în căușul palmelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
minune îi dăduse Dumnezeu lui Macatist să-mi aducă și să aibă grijă de mine, de parcă ar fi fost primul om de pe pământ și mama mea mă făcuse anume pentru el să-i fiu lui Macatist al meu alinarea și învierea aia de pe urmă, tocmai când mă nășteam din mine că-mi eram atunci și mamă și copila în dulcia chinurilor odrăslită. Și eu l-am crezut și l-am respectat și nu aveam de ce să nu-mi placă, că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
-a nainte de-a fi zeii Și din noian de ape puteri au dat scânteii, El zeilor dă suflet și lumii fericire, El este-al omenirii izvor de mîntuire: Sus inimile voastre! Cântare aduceți-i, El este moartea morții și învierea vieții! Și el îmi dete ochii să văd lumina zilei, Și inima-mi împlut-au cu farmecele milei, În vuietul de vânturi auzit-am al lui mers Și-n glas purtat de cântec simții duiosu-i viers, Și tot pe lîng-acestea
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
ești cu EA, ANY PALADE îmbrăcată în închipuire, machiată cu culorile faraonice, emană a personaj de legendă. Totul e pentru că EA există sau EA este lumea. Toamna urâtă e primăvară veselă. Frunzele ude, vântul tăios de Bărăgan e boare de înviere a naturii, morbidul explodează eflorescent. Îmi luam Închipuirea cu mine în pat ca să fac dragoste cu ea fără ca Any Palade să știe... EA cea adevărată, se scaldă în mirosul de mâncare, iar a doua zi, înspăimântat de gospodina din fața mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nimic, ronțăiau mecanic, mestecau, dar în mintea lor subculturală nu-și dădeau seama că ele mănâncă magia din partitura eternă a pământului, în noaptea aceasta notele având o armonie specială, ceva mai tulburătoare decât o naștere, mai misterioasă decât o înviere. Sinele lor bănuia că a venit primăvara, deși abia se înstăpânise vara. Un greiere, prizonier veșnic iubirii pentru soția pe care o furase de acasă pe când abia trecea în clasa a V-a pentru ca, iată, acum să serbeze, peste două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
n-ar fi murit fratele meu! 22. Dar și acum, știu că orice vei cere de la Dumnezeu, Îți va da Dumnezeu." 23. Isus i-a zis: "Fratele tău va învia." 24. "Știu", I-a răspuns Marta, "că va învia la înviere, în ziua de apoi." 25. Isus i-a zis: "Eu sunt învierea și viața. Cine crede în Mine, chiar dacă ar fi murit, va trăi. 26. Și oricine trăiește, și crede în Mine, nu va muri niciodată. Crezi tu lucrul acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85101_a_85888]
-
orice vei cere de la Dumnezeu, Îți va da Dumnezeu." 23. Isus i-a zis: "Fratele tău va învia." 24. "Știu", I-a răspuns Marta, "că va învia la înviere, în ziua de apoi." 25. Isus i-a zis: "Eu sunt învierea și viața. Cine crede în Mine, chiar dacă ar fi murit, va trăi. 26. Și oricine trăiește, și crede în Mine, nu va muri niciodată. Crezi tu lucrul acesta?" 27. "Da, Doamne", I-a zis ea, "cred că Tu ești Hristosul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85101_a_85888]
-
creștinismul statutează unitatea indisolubilă, valoarea în sine a celor două elemente constitutive ale omului, duh și trup“. Când însă vrem să evaluăm semnificația metafizică a celor două în actul întrupării, apare o dificultate de netrecut. Teologia iese din încurcătură prin învierea morților, care arată că trupul nu e un element prin care omul să fie condamnat. Metafizic însă problema rămâne insolubilă. Această discuție e străină de Underhill. De asemenea, când discută semnificația mistică a nașterii/întrupării, Nae Ionescu o face de pe
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
iertat. De urmărit acest final, Întâlnirea dintre victimă și călău (maiorul de securitate, personaj cu care se deschide și se Închide romanul), final percutant și cu mare Încărcătură simbolică, care este, de fapt, tabloul În care se concentrează titlul volumului: „Învierea pământeană”. În ansamblul construcției lui Val Andreescu, se distinge și filonul liric, poetul care vede poetic natura, prin tablouri edificatoare (bălțile, pădurile În noapte etc.), sau poetul care simte poetic iubirea, erotismul. Scenele de amor, dacă ar fi să le
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
În nefericitul siaj al nefericiților delatori, antieroi, asupritori sunt ceilalți; În situația de asumare În singurătate a experiențelor de viață, suntem toți. Cum calea de mijloc nu a Împăcat, Încă pe nimeni, toată povestea „va urma”... cu singura șansă a „Învierii pământene”. Închei aceste câteva note de lectură cu bucuria Întâlnirii, În scris, cu un autor maturizat, experimentat și exersat În pagină, cu asumată iubire de limba română și substraturile sale fine, cele care pot oricând să ofere cititorului scrieri care
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
vă referiți cumva la Ștefan Girovescu? Exclus, este vorba de o greșeală, nu-i așa? Nicidecum și te rog să mă ierți, fiule! Mi-a fost frică, tare frică de Securitate! Apoi, Victor Olaru Începu să spună Întreaga poveste a „Învierii pământene”, adevărată minune săvârșită de Dumnezeu dar și de oamenii săi aleși. În acest timp, cei doi treceau prin stări sufletești greu de definit, plouau și fulgerau Întrebări și priviri, dar cei doi oameni nici nu Îndrăzneau să-l Întrerupă
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]