7,594 matches
-
celui de-al doilea război mondial și terminarea Războiului Rece, America s-a depărtat de moștenirea ei istorică și a intrat În relații multilaterale cu restul lumii. Când intelectualii europeni Îi acuză pe liderii americani de astăzi că fac o „diplomație cowboy”, au dreptate. Tradiția americană În politica externă urmează În linii mari visul american. Viziunea noastră despre americanul nobil este cea a unui om singur, Într-o lume ostilă și care nu poate fi prevăzută, care este capabil, prin perseverență
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
peste 50 de pagini ale capitolului Războiul ruso-turc din 1806-1812 și anexarea Basarabiei, din cartea citată de noi și până aici. Procedeul anexării Basarabiei prin Tratatul de la București (16/28 mai 1812) a ilustrat perfect lipsa de scrupule și cinismul diplomației țariste. Rușii au purtat cu turcii, pentru încheierea păcii, „târguieli vrednice de un bazar oriental, demnitarii țarului au pretins, la început, stăpânirea integrală a ambelor Principate Române, apoi numai a Moldovei; după aceea, scăzând din preț, doar a teritoriului dintre
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
și Insula Șerpilor). Prin același art. 19, Rusia - nedorind să-și anexeze aceste teritorii - își rezervă facultatea de a le schimba cu partea Basarabiei detașată la 1856 și mărginită la sud cu talvegul brațului Chilia și cu gura Stari-Stambulului. Tatonările diplomației românești la Berlin, Viena, Paris și Londra nu au găsit un sprijin efectiv față de amenințările rusești. În condiții în care nu ne ocupăm aici, valabilitatea tratatului de la San Stefano a fost contestată și s-a ajuns la ținerea unui congres
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
dreptul nu-i cu putință”. Rusia urmărea să șteargă orice amintire cu privire la înfrângerea din războiul Crimeii și să-și asigure accesul la Dunăre, de unde Congresul de la Paris o silise să se retragă. Interese de ordin politic și economic au determinat diplomația rusească să respingă argumentele României. „Înțelească mai dinainte cu Austria, care ocupase Bosnia și Herțegovina, Rusia stărui cu orice preț asupra cesiunii Basarabiei, pe care congresul (de la Berlin - n.ns., I. A.), i-o și confirmă, trecând peste orice simț
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
Ceea ce săvârșiseră românii în marele an 1918 era întărit acum de reprezentanții aleși ai cetățenilor de pe întinsul statului. Actele de Unire primeau o nouă sancțiune democratică. În cadrul Conferinței de pace de la Paris, care-și deschidea lucrările la 18 ianuarie 1919, diplomația română s-a angajat într-o amplă acțiune de recunoaștere internațională a Marii Uniri. În același timp, campaniile armatei române din 1918-1919 au avut drept scop apărarea statului național unitar, aflat la începutul existenței sale. Urmărind, în primul rând, să
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
la tratatul de față de îndată ce va exista un guvern recunoscut de ele” (art. 9). În redactarea și semnarea tratatului s-au întâmpinat numeroase dificultăți, ca urmare a presiunilor puternice, exercitate de emigrația rusă din capitala Franței, a rezervelor manifestate de diplomația americană, preocupată de viitorul relațiilor cu Rusia, de necunoașterea situației din zonă etc. Rusia Sovietică a protestat și a declarat că nu recunoaște acest tratat. În aprilie 1922, după adoptarea în unanimitate în Senat și în Adunarea Deputaților, legea de
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
Pactul oriental nu s-a realizat, s-a ajuns însă la încheierea pactului franco-sovietic, din 2 mai 1935, și a celui dintre Uniunea Sovietică și Cehoslovacia, la 16 mai 1935. Astfel, în cadrul unor eforturi la care a participat activ și diplomația românească, s-au realizat pași importanți în direcția realizării sistemului de asistență mutuală între România și U.R.S.S. Discuțiile Titulescu-Litvinov, angajate la Geneva și Montreux, au dus la redactarea bazelor pactului de asistență mutuală și parafarea unui protocol, la 21
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
pact de neagresiune, România. Aceasta se explică prin existența unei chestiuni litigioase nerezolvate, aceea a Basarabiei, a cărei anexiune de către România nu a fost niciodată recunoscută de U.R.S.S., deși aceasta nu a pus niciodată chestiunea înapoierii Basarabiei pe cale militară”. Diplomația românească s-a arătat îngrijorată față de această amenințare, care conținea, în fond, varianta ocupării prin forță a Basarabiei. Alexandru Cretzianu, secretar de stat la Ministerul Afacerilor Străine, comentând declarațiile lui V. Molotov, va observa: „Așadar, Kremlinul a hotărât să ignoreze
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
deci, complet eronat - continua ilustrul istoric - a accepta, ca punct de plecare în examinarea chestiunii basarabene și a raporturilor ruso-române tratatul de la București din 1812, care tratat ar fi eliberat Basarabia de sub jugul turcesc, „teză” ce va fi susținută de diplomația rusă și reluată, după 1918, atât de rușii „albi”, cât și de cei „roșii”. Din păcate, acest „argument” va fi reluat după al doilea război mondial și mai este susținut de unii chiar în zilele noastre. După ocuparea cetății Hotinului
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
dar pe teren acesta va fi moldo-rus. Procedeul anexării Basarabiei prin Tratatul de la București (16/28 mai 1812) a ilustrat pe deplin nu numai proiectele expansioniste ale Rusiei în defavoarea statelor de la frontierele sale, ci și lipsa de scrupule și cinismul diplomației țariste. Demnitarii țarului au pretins, mai întâi, stăpânirea celor două principate românești, apoi numai a Moldovei, „mulțumindu-se” în final cu teritoriul dintre Prut și Nistru. Ocuparea acestui teritoriu, asupra căruia se va extinde denumirea de Basarabia, a însemnat o
Basarabia în acte diplomatice1711-1947 by Ion AGRIGOROAIEI () [Corola-publishinghouse/Science/100958_a_102250]
-
pilon fundamental de imunizare a economiei românești. Este demonstrat că țările care au avut o politică industrială activă și o bază industrială puternică au rezistat cel mai bine în fața crizei. Acordarea unor facilități punctuale investițiilor străine cu valoare adăugată, reîncărcarea diplomației economice în acest sens, dezvoltarea parcurilor industriale și tehnologice, concomitent cu stimulente acordate învățământului tehnic, vor imuniza economia românească, mărind capacitatea de export cu valoare mare. Constituirea unei celule de criză la nivelul Ministerului Finanțelor Publice, care să implementeze un
România spre Compactul Fiscal by Cristian SOCOL () [Corola-publishinghouse/Science/206_a_422]
-
unor poziții în instanțele instituționalizate ale câmpului (Poantă - redactor și critic la revista Steaua; Opriță - fost redactor-șef adjunct al editurii Dacia, în 1997 diplomat; Bădescu - fost director al Teatrului Național Cluj, cu funcție politică în vechiul regim, aflat în diplomație în 1997; Cubleșan, Buzura, Rău, Savu ș.a.). Este interesant că actorii care fac parte din aceste două grupuri au poziții relativ similare (poziții dominante) în cadrul unor instituții diferite ale câmpului literar. Ținând cont de gradul de formalizare a acestor poziții
[Corola-publishinghouse/Science/2075_a_3400]
-
Papahagi, Pop, Vartic), al căror suport nu este unul instituțional, ci bazat pe capital cultural. Și, în fine, două poziții singulare ocupă Opriță, fost redactor-șef adjunct al editurii Dacia, respectiv Igna, fost redactor-șef al editurii Dacia (ambii în diplomație în 1997). Ele reflectă capitalul instituțional deținut ca urmare a ocupării unor poziții dominante în cadrul principalei instanțe de consacrare a scriitorilor clujeni, editura Dacia. Dimensiunea 1 poate fi considerată, ținând cont de tipul de capital instituțional deținut de diferitele grupuri
[Corola-publishinghouse/Science/2075_a_3400]
-
1995, 277; Ovidiu Ghidirmic, Un mare poet oltean: Dumitru Ciurezu, „Cuvântul libertății”, 1996, 21-22 ianuarie; Florin Constantiniu, Mihail Roller voia să suprime și numele de român, „Curierul național magazin”, 1996, 234; Geo Șerban, Poetul și filosoful Lucian Blaga în slujba diplomației, LCF, 1996, 14; Constantin Cubleșan, Eminescu în perspectivă critică, Oradea, 1997, 66-70; Nicolae Manolescu, Din nou despre „cazul” Arghezi, RL, 1998, 10; Constantin Cubleșan, Amurgul demiurgilor ieri și azi, ST, 1998, 4-5; Ion Bălu, „Amurgul demiurgilor”, APF, 1998, 6; Z
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290295_a_291624]
-
factorii culturali. Situațiile de comunicare interculturală care au existat dintotdeauna nu mai reprezintă în prezent o cantitate neglijabilă, și este foarte posibil, de fapt previzibil, ca într-un termen scurt acestea să devină frecvente. Domenii diverse, precum relațiile economice internaționale, diplomația, educația, cărora li se cuvin pe drept adăugate totalitatea domeniilor socio-umane, trebuie să includă în sfera proprie dimensiunea comunicării interculturale. Pe de altă parte însă, importanța tot mai mare a comunicării interculturale nu înseamnă că aceasta ar fi atins deja
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
dezvolta o veritabilă politică culturală internațională, destinată în primul rând promovării culturii naționale în străinătate și încurajării dialogului intercultural, deoarece chestiunile culturale nu mai constituie în prezent un simplu mijloc utilizat conform oportunităților de politică externă, ci o dimensiune a diplomației."69 Premisa acestei conștientizări o constituie dubla tendință de valorificare a dimensiunii internaționale a politicii culturale, și a dimensiunii culturale a politicii internaționale. Politica culturală internațională nu trebuie văzută ca un demers autonom, ci ca un demers coordonat cu alte
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
parte că Europa este un cadru pertinent pentru a nu fi supus logicilor mondializării liberale."79 "Europa rămâne în mod fundamental o soft power. Desigur, ea va putea să se doteze cândva cu un aparat militar propriu și cu o diplomație autonomă"80. Se poate crede că dacă există vreun consens cultural în Europa, el este chiar cel al unei reticențe profunde față de erijarea în jandarm mondial. Istoric vorbind, toate construcțiile politice s-au dezvoltat la interior plecând de la constrângeri externe
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
exclusiv din legionari, care părăsesc țara după instaurarea regimului antonescian. Asupra acestui prim val autorul nu se oprește „din motive a căror prezentare nu face obiectul scrierii de față”. În al doilea val Îi plasează pe oamenii politici români și diplomații, În timp ce al treilea val din anii ’60-’70 este constituit din persoane cu „anumite proveniențe socio-profesionale”, pentru ca ultimul val să fie plasat În ultimii ani dinaintea lui 1989. Primul val de refugiați din România care au activat În afara granițelor țării
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
antrenate În Războiul Rece reducea sensibil Încrederea În potențialul inițiativei unei acțiuni politice În Occident care ar fi avut vreun efect În relațiile internaționale. În ceea ce privește profesia celor care alcătuiau comunitatea românilor din prima decadă a Războiului Rece, pot fi menționați diplomații care refuzaseră să se mai Întoarcă În țară după instaurarea regimului antonescian, legionarii care părăsiseră România după rebeliunea legionară din ianuarie 1941, diplomații care făcuseră pare din guvernul condus de Ion Antonescu, soldații și ofițerii care, după ce fuseseră prizonieri În
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
didactice universitare” (p. 342). Din text s-ar putea deduce că este vorba de foști greco-catolici deveniți ortodocși doar de formă. Dar oare au pătruns aceștia chiar În rîndurile corpului profesoral al Institutului Teologic din Sibiu? Și cine sînt ei? Diplomația ecleziastică ortodoxă a secundat, mai ales din anii ’60, politica externă a regimului de la București. Unii clerici ortodocși condamnați la ani grei de Închisoare sub regimul comunist au ajuns să facă parte din această diplomație bisericească și chiar să ocupe
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Sibiu? Și cine sînt ei? Diplomația ecleziastică ortodoxă a secundat, mai ales din anii ’60, politica externă a regimului de la București. Unii clerici ortodocși condamnați la ani grei de Închisoare sub regimul comunist au ajuns să facă parte din această diplomație bisericească și chiar să ocupe demnități ecleziastice importante (cazul cel mai semnificativ este reprezentat de Antonie Plămădeală). Chiar și profesorul Dumitru Stăniloae, o dată eliberat din Închisoare, este integrat În cadrul Arhiepiscopiei Bucureștilor (p. 282) și devine unul dintre referenții Sfîntului Sinod
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
o rafinată subtilitate, În America, la „Vatra Românească” reprezintă Încă o treaptă către monografia comunității române din Lumea Nouă, recomandîndu-l pe Alexandru Nemoianu ca pe un virtual autor al ei. Gheorghe I. Florescu ROGER KIRK, MIRCEA RĂCEANU, România Împotriva Statelor Unite. Diplomația absurdului 1985-1989, Editura Silex, București, 1995, 366 p. În rîndurile ce urmează, propunem o prezentare mai puțin obișnuită: recenzia unei cărți pe care n-o putem recomanda călduros lecturii publicului larg pentru că, pur și simplu, nu se mai găsește decît
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
al societății românești din perioada respectivă (nu trebuie uitat că inițial cartea se adresa publicului american) și al conducerii politice grupate În jurul lui Nicolae Ceaușescu. Teza centrală este aceea a unei lipse totale de Înțelegere reciprocă - de aici și „absurdul” diplomației -, numai că Răceanu, respectiv Kirk au opinii diferite despre modul În care au gerat Statele Unite relațiile cu România: diplomatul român consideră că o intransigență mai mare ar fi Înlăturat un punct de sprijin important al regimului Ceaușescu, acela al relațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
a celor doi autori, cît și pe unele documente anterior clasificate, cum ar fi schimbul de scrisori dintre Ceaușescu și Reagan. Afirmăm Însă că o relectură În prezent ar aduce unele clarificări. Pentru aceasta, intenționăm să facem o comparație Între diplomația românească dinainte de 1989 și cea postrevoluționară, din punctul de vedere al atitudinii față de relațiile româno-americane. Dacă pentru ultimii ani ai epocii comuniste dispunem de acest document important, conținînd informații din interiorul ambelor tabere, pentru perioada postrevoluționară nu ne putem baza
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
În această categorie: suprimarea drepturilor și libertăților fundamentale, imixtiunea Securității În toate aspectele vieții individuale, omnipotența Statului, incarnat de figura lui Ceaușescu, totul fondat pe o ideologie de tip național-comunist. Din această perspectivă, multe dintre misperceptions sînt perfect explicabile. Desigur, Diplomația absurdului se referă exclusiv la perioada comunistă, Însă există suficiente date care să sugereze că unele dintre aceste concepții eronate se manifestă și În prezent. Așadar, nu ar fi vorba de o trăsătură specifică diplomației din România lui Ceaușescu, ci
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]