9,442 matches
-
sunt instrumente până la urmă, bune sau rele“ Adriana Gheorghe Institutul Cultural Român a organizat pe 20 martie o seară dedicată regizorului „devenit celebru pe Internet“, născut la Chișinău și format la București, Igor Cobileanski. Au fost prezentate trei scurtmetraje de ficțiune - Când se stinge lumina sau „filmul cu becul“, Sașa, Grișa și Ion și (Plictis) și Inspirație - și un documentar, Murind pentru Madrid (despre un colectiv de dansatori de muzică populară din Ungheni care, în 1986, în schimbul unei deplasări la Madrid
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
la Chișinău, unde a început să regizeze videoclipuri (șase numai pentru Zdob si Zdub), spoturi publicitare și filme documentare (Murind pentru Madrid, Răsăritul Bălților, Legendele Țâpovei, în intervalul 1999-2000). În urmă cu doi ani, a regizat primul său scurtmetraj de ficțiune: Când se stinge lumina (2006). După el, au urmat: Sașa, Grișa și Ion (2006) și (Plictis) și Inspirație (2007), care au devenit celebre pe Internet, ulterior fiind invitate la festivaluri internaționale și la diferite „săptămâni ale filmului românesc“ la Toronto
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
Grișa și Ion (2006) și (Plictis) și Inspirație (2007), care au devenit celebre pe Internet, ulterior fiind invitate la festivaluri internaționale și la diferite „săptămâni ale filmului românesc“ la Toronto, Londra ș.a. În 2008, a debutat în regie de lungmetraj (ficțiune). Este vorba despre comedia Tache, după un scenariu scris de Mara Nicolescu. Următorul pas ar fi să regizeze un lungmetraj după un scenariu propriu. Un scenariu e deja gata: Afacerea Est, pentru care a încercat, în mod repetat și fără
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
gata: Afacerea Est, pentru care a încercat, în mod repetat și fără succes, până acum, să obțină finanțare de la CNC. În paralel lucrează la scenariul pentru un lungmetraj după romanul Simion liftnicul de Petru Cimpoeșu și la un scurtmetraj de ficțiune, al cărui nume de lucru e Andrei are talent. Cel mai recent scurtmetraj al său, (Plictis) și Inspirație, e înscris în competiție la Festivalul B-EST IFF 2008 care va începe la București pe 14 aprilie, dar și la Festivalul NexT
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
de inventivitatea artiștilor cu darul improvizației. Până la urmă, domnul Fischer îi mulțumi pentru țigară. Îi era parcă teamă să nu devină prea intim cu un pitic. Încercase să-și aducă aminte unde îl mai văzuse pe acest ciudat personaj al ficțiunilor sale, care-l așteptase la poartă într-o zi plină de neliniști reale. Aflase că Nina aștepta un copil și se simțea răspunzător pentru ușurința cu care își crescuse unica odraslă. Și el și soția lui, actrița, fuseseră exemple de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
haină în sus, exact cum făcuse și barmanul, spunând: niciodată! Apoi îl lăsase brusc la pământ, cuprins de rușine că se lăsase pradă furiei, o ieșire de nepermis în fața unui necunoscut care altădată, după cum pretindea el, făcuse parte din lumea ficțiunii lui. - Știu că e prea frumoasă pentru mine, dar în starea ei chiar frumusețea e oarbă la urât. Gura domnului Fischer se uscase de tot. Între timp portarul venise lângă ei ca „să-l apere pe domnul regizor“ de asaltul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
cu patru ani înainte de schimbarea cursului istoriei contemporane la 9/11, Charles Gaines redă mecanica prăbușirii unui Boeing la periferia Manhattanului. Un accident dintr-o posibilă istorie civilă a New York-ului se poate suprapune peste istoria reală a unei posibile ficțiuni cu teroriști. În oglindă, lucrarea lui León Ferrari redă crucificarea lui Cristos pe aripile unui bombardier american, aflat în picaj lângă o ciupercă atomică atât de similară sculpturilor ce redau formele vieții organice. Colând imagini ale iconografiei militare actuale a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
să se scrie, ci care ar trebui recomandat „de văzut“. Tratând caricatural probleme resimțite global și modificate artificial de mass media, Perjovschi examinează realități controversate pe care le înscrie empiric „pe coala albă a minții“ tuturor. Fiecare „adevăr“ e o ficțiune subînțeleasă, cu consecințe rechizitorii. Sunt chestionate războiul pentru democrație, inerția exploatării, prejudecățile burgheze, uzura sistemelor politice. Creînd mici monumente ale contradicției și contrarierii, Perjovschi disrupe socluri ale acceptării „narațiunilor oficiale“, propunând interpretări ironice, uneori chiar cinice, care ar reevalua situații
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
Național al Cinematografiei (CNC), în calitate de scenarist. Scenariul câștigător este realizat după romanul Sunt o babă comunistă!, semnat de Dan Lungu și apărut la începutul acestui an în colecția „Ego. Proză“ a Editurii Polirom. CNC va finanța proiectul la secțiunea lungmetraj ficțiune, titularul acestuia fiind casa de producție Media Pro Pictures, iar regia aparținându-i lui Stere Gulea. Lucian Dan Teodorovici s-a aflat pe lista câștigătorilor de anul trecut cu alte trei scenarii. „Prima oară am participat sesiunea trecută, cu un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
ceea ce Dan Lungu a prins în carte“, este de părere realizatorul rubricii „Circul nostru vă prezintă:“ din „Suplimentul de cultură“. Cea mai mare finanțare din partea CNC - 1,92 milioane de lei - a primit-o Nae Caranfil, pentru proiectul de lungmetraj ficțiune Alice în țara tovarășilor. Pe lângă Sunt o babă comunistă, proiect clasat pe locul al doilea și finanțat cu 1,6 milioane de lei, CNC a mai finanțat alte cinci proiecte de lungmetraj ficțiune: Ceva bun de la viață (Media Pro Pictures
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
-o Nae Caranfil, pentru proiectul de lungmetraj ficțiune Alice în țara tovarășilor. Pe lângă Sunt o babă comunistă, proiect clasat pe locul al doilea și finanțat cu 1,6 milioane de lei, CNC a mai finanțat alte cinci proiecte de lungmetraj ficțiune: Ceva bun de la viață (Media Pro Pictures), regia Dan Pița, scenariul Răsvan Popescu - 1,15 milioane de lei -, Domnișoara Christina (MDV Film), regia și scenariul Adrian Istrătescu-Lener - 1,13 milioane de lei -, Recviem pentru un evreu (Castel Film), regia Alexa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
4 luni, 3 săptămâni și 2 zile, a obținut la această sesiune de concurs o sumă totală de 1,1 milioane de lei, în calitate de scenarist pentru două proiecte: 900.000 de lei, împreună cu Ioana Uricariu, pentru proiectul de debut lungmetraj ficțiune - Periferic, produs de Saga Film și regizat de Anatol Reghintovschi -, și 200.000 de lei, pentru proiectul de scurtmetraj ficțiune Baia Mare-Constanța și retur, produs de Mobra Film și regizat de Constantin Popescu. S-a dezbătut încă o dată. Aceeași concluzie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
milioane de lei, în calitate de scenarist pentru două proiecte: 900.000 de lei, împreună cu Ioana Uricariu, pentru proiectul de debut lungmetraj ficțiune - Periferic, produs de Saga Film și regizat de Anatol Reghintovschi -, și 200.000 de lei, pentru proiectul de scurtmetraj ficțiune Baia Mare-Constanța și retur, produs de Mobra Film și regizat de Constantin Popescu. S-a dezbătut încă o dată. Aceeași concluzie: Stăm prost cu cinema-ul R. Chiruță Ar fi nevoie de minimum un milion de spectatori în cinematografe pentru ca filmele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
povestea" asta: l-am cunoscut pe Ruletist. De acest lucru nu mă pot îndoi, în ciuda faptului că era imposibil ca el să existe, totuși el a existat. Dar există un loc în lume unde imposibilul e posibil, și anume în ficțiune, adică în literatură. Acolo legile statisticii pot fi încălcate, acolo poate apărea un om mai puternic decât hazardul. Ruletistul nu putea trăi în lume, ceea ce e un fel de a spune că lumea în care el a trăit este fictivă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
nu există nimic în viața mea care să merite să fie scos la lumină. Deci nu încerc să fac o punere în abis, ci vreau doar să iau lucrurile de la început, pentru că sânt convins că, și în viață, și în ficțiune, începutul dă tonul și în nebunie; îmi amintesc cum a început s-o ia razna un fost prieten al meu. A venit într-o seară foarte agitat în garsoniera mea și mi-a povestit ciudat de coerent ce i se
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
stinse, de la cafeniu la cenușiu și la grena-ul morii și verdele negru al frunzelor de salcâm. Nu mai spun că, întrerupîndu-se dintr-o povestire oarecare, cu arabi și caravele, ne lăsa pregătiți pentru revelație, învăluiți în parfumul aspru al ficțiunii... Așa ne-am petrecut, adunați în jurul Mendebiului, o întreagă lună de vară. Nu făceam nimic fără să-l întrebăm, și părinții noștri, deși se mirau ce curate ne sânt de la o vreme maieurile tetra și bluzițele cu imprimeuri, nu prea
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
află acolo, înăuntrul magaziei, ci în afara ei, că de fapt noi sîntem REM-ul, tu și cu mine, și povestirea mea, cu toate locurile și personajele ei, și Bloody Mary, și cățelul lovit de mașină, că lumea noastră e o ficțiune că sîntem eroi de hârtie și că ne-am născut în creierul și mintea și inima lui, pe care eu l-am văzut. Că până și el s-a cuprins pe sine în REM. Că poate până și el, în
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în desișuri de pădure“. Iată de ce-l menținem, în traducere, pe Lichtung ca atare. — Și, pentru că n-avem altă rimă, zise Carmen, îl rimăm cu Dichtung ca atare (greu traductibil și acesta în română, în care „poezie“ nu este chiar „ficțiune“). — Așa e, zise Elisav; încât primele patru versuri ale acestei compoziții ar suna astfel în română (nu fără, bineînțeles, inevitabilele pierderi și libertățile fatale): „Dom’ Heidegger citea,-ntr-o Lichtung,/al doilea tom al cărții Dichtung/și Adevăr;/sub cer nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
pământul, să cărăm cu toții pietre dintr-o parte într-alta. Și pentru că e până la urmă prietenos cu subiecții, optimist în concluzii și de o muzicalitate cum rar am văzut în filmele documentare. Cred că atunci când un cineast, fie că face ficțiune, fie documentar, e pregătit să primească inspirație, ea vine ca și cum s-ar crăpa cerurile. Și cineastul e ajuns de subiect din urmă, pentru că numai acel subiect trebuie să-l facă, pe acela pe care trebuie să-l aprofundeze pentru sine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
din Vama, fiul „dușmanului poporului” Vladimir Cotlarciuc, și al profesoarei Ana Cotlarciuc, născută Sasu. Și din copilăria aceea fericită și chinuită totodată, dintr-o experiență existențială bogată, aproape picarescă s-a născut incitantul volum Meandrele destinului. Un interesant amestec între ficțiune, memorialistică, monografie, eseu, o carte cu amintiri din copilărie își nu numai), concepută și materializată nu doar de scriitorul, ci și de publicistul Sorin Cotlarciuc, al cărui exercițiu jurnalistic este valorificat și în paginile pe care le-a adunat prin
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
o dată și murim pe rând. Poporul moare, dar nu se predă, îndreptându-se spre ce-i mai rău, cu mintea în beznă, ca măgaru-n ceață, spre primitivism, analfabetism și violență, iar în final spre un harakiri mioritic. Nu e o ficțiune că, de mai bine de douăzeci de ani, după ce l-am înlocuit pe dracul cu tată-su, s-a instituit la noi pedeapsa cu viața, într-o lume a posibilului „nebună, nebună de legat”... Lumea nu se îndreaptă în primul
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
la care Lejeune nu găsea în practică nici un exemplu. De aici se naște ideea de a conceptualiza o asemenea cercetare sub termenul de „autoficțiune”. S-a pus întrebarea dacă este necesar și chiar pertinent să se erijeze acest amestec de ficțiune și referențial, de autobiografic, la rangul de concept. Formele scrierilor despre sine care reprezintă conceptul autoficțiunii, încearcă să definească și să-i dea pertinență autobiografiei, după denumirea dată de Lejeune. Nimic nu pare să distingă a priori o autobiografie de
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
să existe undeva în text sau în paratext, un pact care să fie autobiografic și să garanteze că autorul a vrut să facă povestirea propriei existențe și că subiectul povestirii sale este el însuși. Autoficțiunea ar fi, după Serge Doubrovski, „ficțiune de evenimente și de fapte strict reale”, definiția ambiguă care are valoarea unui pact. În Pactul autobiografic, Philippe Lejeune subliniază aparenta simplitate a dispozitivului global al unui text autoficțional, o povestire în care autorul, naratorul și protagonistul împărtășesc aceeași identitate
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
conservându-și identitatea reală. Ficționalizarea ar duce în acest caz către substanța experienței trăite. Colonna spune că proprietatea comună a ființelor fictive din autoficțiune este că înrolează autorul în lumea imaginară care le este proprie. Există o interdependență între jocul ficțiunii și cel al unui text referențial, pactul de lectură romanesc fiind adesea marcat prin indicația paratextuală de „roman”. Colonna face diferența între autobiografia romanescă și autoficțiune pentru că autobiografia are ca scop povestirea vieții autorului într-un mod semi-veridic sau semi-fictiv
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
care fac loc dezvoltării autoanalizei. Textul propune analiza și instaurează un dialog de tip analitic între figura celui analizat și cea a analistului. G. Genette nu acceptă nici o definiție a autoficțiunii, considerând că această construcție a unui personaj scindat între ficțiune și realitate este de neprimit. Pentru el acest concept nu este nici inovator, nici pertinent în măsura în care el răspunde unuia dintre acele procedee ale ficțiunii care constă în a preface intrarea autorului în ficțiune. Genette merge până la a ignora tehnica doubrovskiană
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]