9,537 matches
-
mă priviți așa? Nu mai semăn cu cel de altă dată? Cu care cel de altă dată? Cu Lo, cu care, oare, altul, decât cu micuțul și cu mutalăul de Lo, de la grădinița din spatele gării centrale a municipiului ăstuia?! Bătrâna, măruntă ca tufușoara de arbuști Încă vivaci, de pe marginea trotuarului, ridică fruntea, drept În sus, către muntele de bărbat care i se păru că o salută. Da. Eu v-am spus, sărut mâna, doamnă Iuli. Eu, ăsta, din partea dreaptă, a bătrânului
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Fiu-său, Dorel, căpitan de infanterie, fu epurat. Se retrase și acela, tot aici, tatăl făcând pe administratorul, iar fiul, pe contabilul. O duseră binișor, niște ani, fiind puțin cunoscuți de lume, neieșind la suprafața apei, ci, viețuind, ca niște mărunți șalăuași, puțin sub Învelișul valurilor, unde-și puteau asigura și hrana, dar, și protecția societății, În fața mărimilor trecătoare ale acesteia. Au dus-o, de azi pe mâine, ca niște autentici infimi mafioți. Trebuie să mai spun, că, pe atunci, mafia
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
a fost modest. Un minuscul café-bar, la poarta cimitirului din municipiul reședință de județ. Motivația; ca să nu mai umble, bieții necăjiți, cu procesiunile funerare, de ici-colo, pe drumuri, iar, la urmă, să caute, până le va cânta capul, mici săli, mărunte localuri, unde să Încropească și praznicul preconizat, iar, mai apoi, să-și țină următoarele prăznuiri, stabilite prin ordinea bisericească. Totul, să fie aproape, la Îndemâna tuturor nevoiașilor, mai cu seamă. La drept vorbind, așa și ar fi, să fie, gospodărește. Păi
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
opun rezistență. Dar știi... un timp indestructibil se zbate amarnic iar peticul acela de cer hărăzit numai mie se extinde, jocul minții se ascute sub molatece unde sau aleargă în vrie. Îl opresc... o iarnă mutilată dezvăluie în pictograme mentale, mărunte de Kirk sau Cabanel ce nu mai vor să învie în detaliu.
Depresie nocturn? by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83722_a_85047]
-
de mult seamănă unele zile de toamnă târzie cu zilele de primăvară timpurie! Întocmai cum uneori" râsul se aseamănă cu plânsul, sau zorile cu amurgul! Aleea mă primește cu aceeași căldură ca și acum douăzeci de ani; iar grilajul ei mărunt, de trestie îndoită în semicercuri ce se-ntretaie, parcă îmi surâde ia fel de prietenos. De după o perdea de plopi uriași se ivește liceul, vechi de trei sferturi de veac, maiestuos și frumos pentru mine ca nici un alt liceu din
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
TINERIMEA ROMÎNĂ" În clasa a II-a, la Limba română, l-am avut profesor pe Toma Dicescu, un dascăl tare bun, de modă veche. Era bătrân, în ultimul său an de învățămînt, pentru că în anul următor a ieșit la pensie. Mărunt și gras, cu mustăți și cioc, cu ceas de aur purtat la vestă, Nea Tomiță, cum îi ziceam noi, ne făcea lecții frumoase. Era un om de o rară sensibilitate și avea pentru scriitorii noștri clasici un adevărat cult. Ne-
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
cu tot felul de pachete, făcând plecăciuni adânci În fața fiecărui om pe care-l Întâlneau În cale. Își luau rămas-bun făcând semne cu mâna chiar și stâlpilor de telegraf. Ajungând acasă, trimiteau rudelor scrisori de mulțumire, așternute cu un scris mărunt. Scrisorile miroseau a sărăcie, a teamă și a odecolon. Babulea le Închidea În sipet. Încetul cu Încetul, mirosul se răspândea În toată casa și, odată cu el, și groaza de Siberia. Dincolo de graniță, rareori se zărea țipenie de om. Câteva pufoaice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
O lacrimă de rubin. Am trimis un elev să vadă de aproape ce-i. Un măr, doamnă. Primul și singurul măr din livadă. Înveliți-l în ceară să rămână ca amintire. În ceară zici? Bine. Și l-am tăiat bucățele mărunte, mărunte de am dat la fiecare copil câte o cumenecătură de paradis din munca și speranțele noastre din care o parte rămânea și aici. Speranțele și puțina avere am încărcat-o în trei căruțe. Trei arce de unde guițau porcii, cârâiau
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
lacrimă de rubin. Am trimis un elev să vadă de aproape ce-i. Un măr, doamnă. Primul și singurul măr din livadă. Înveliți-l în ceară să rămână ca amintire. În ceară zici? Bine. Și l-am tăiat bucățele mărunte, mărunte de am dat la fiecare copil câte o cumenecătură de paradis din munca și speranțele noastre din care o parte rămânea și aici. Speranțele și puțina avere am încărcat-o în trei căruțe. Trei arce de unde guițau porcii, cârâiau păsările
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
Gosseyn pusese în funcțiune super-creierul pentru a lua informații complete despre corpul băiatului împărat. Era vorba despre o radiografiere mentală completă a fiecărei molecule, atom, electron și particulă. Acum băiatul vorbea: - O să scoatem noi secretele din tine. Până la cea mai măruntă informație. Cum ai făcut lucrul acesta cu nava noastră? Așa că dă-ți drumul la gură Și ca să știi că nu mă joc, o să te ard puțin. Chiar și după aceea, Gosseyn nu putu să-și dea seama exact ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
vorba de acel tip de conștiinciozitate care îl asigura că nici un subaltern Troog nu avea să-i preia comanda. Probabil din același motiv fusese adus tânărul la bord. Pentru a-i ajuta să nu scape nici un detaliu. În aceste probleme mărunte și în relație cu știința, sistemul avea meritele lui. Dar altfel... Puse ceașca pe masă și se uită spre comandant care, remarcă el, sorbea lichidul din paharul care-i fusese adus. Gosseyn scutură din cap către el. - Îmi este dificil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
cap al altul. Gosseyn Trei realiză că, aproape în mod inconștient, încearcă să se opună unei interacțiuni care tindea să-l smulgă de pe scaun spre celălalt corp. Gosseyn Doi părea să se opună la fel; și chiar făcu câțiva pași mărunți spre Trei înainte ca, brusc, să reușească să se opună. Un zâmbet mic, amar, relaxă trăsăturile puternice, frumoase, ale feței sale. Arăta ca un om perfect stăpân pe sine când spuse: - Se pare că totul o să fie în ordine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
am fost cazată de fiecare dată în condiții bune, în camere din care puteai admira priveliștea frumoasă a mării. Mâncarea a fost destul de bună și parcă nu era atâta înghesuială. —Și la Mamaia este plăcut, plaja largă, nisipul foarte, foarte mărunt și marea treptat se adâncește. Intrând în apă, te simți ca pe o vastă câmpie pe acre te poți îndepărta până să te scufunzi în apă. Malul nu este abrupt ca în alte stațiuni și parcă nici valurile nu sunt
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
În ciuda agitației, Noimann Își păstrase o oarecare eleganță, mersul său era distinct, ca de obicei, și ținuta Îngrijită. Doar ochii Îi aveau o lucire neobișnuită și părul Îi era năclăit de o sudoare rece, ce i se scurgea În șuvițe mărunte pe tâmple și pe frunte... Toată noaptea, stomatologul Paul se zvârcolise În așternut, căzut pradă unor halucinații și Închipuiri, care de care mai ciudate. Mai Întâi, În camera lui Noimann pătrunse cu pași furișați o femeie Înaltă, Înveșmântată Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
să fi participat la act? Ca un tată bun, nu trebuia El să-l inițieze pe fiul Său născut din lut? Oare În lutul acesta primordial nu trebuia aruncată sămânța divină? Lucrurile acestea, desigur, mă frământă. Iubirea În doi e măruntă. Meschină, egoistă. Abia dăruirea altuia Îi conferă măreția. Nu e nici un fel de sacrilegiu ceea ce vă spun. Ideile mele sunt la fel de sănătoase ca oricare altele. Egoismul Însă trebuie spart de undeva. Binomul acesta bărbat-femeie e ca o cochilie În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
așează pe calea ferată, În calea altor mâini și altor degete. „Mathilda, Mathilda... Lilith, Lilith...” PAGINĂ NOUĂ XI. Locomotiva Noimann Construită În secolul trecut, gara Iași Îi impune călătorului venit din provincie și obișnuit să vadă În preajma sa doar clădiri mărunte și făcute În grabă un sentiment de mândrie națională. Privind-o ori din față, ori din spate, nu-ți poți stăpâni strigătul lăuntric de admirație: „Ce construcție solidă, ce turn, ce coloane, ce bolți, astăzi asemenea clădiri nu se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
împiedica să găsesc pacea și liniștea interioară care m-ar fi ajutat să îmi revin. Gândirea mea devenise o boală. Nu știam că dincolo de minte, de gânduri, există o arie vastă a inteligenței native, iar gândul este numai un aspect mărunt al acesteia. Analizând și gândind prea mult pierdusem contactul cu mine însumi. Devenisem un robot care avea un program bine stabilit și care nu se putea opri oricum. Mintea mea haotică devenise un monstru și mă controla. Nu știam pe
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
sensurile adânci ale existenței. Pe toți ne-a cuprins un fel de miraj pentru atingerea plăcerilor imediate și facile, în care posesiunile materiale și multitudinea experiențelor superficiale țin loc de viață. Toți ne refugiem în fel de fel de preocupări mărunte și de aceea nu mai avem timp pentru a ne pune ordine în viață, nu mai vedem lucrurile cu adevărat frumoase care ne înconjoară, nu mai auzim sunetul interior al muzicii de calitate. Când ne oprim din fuga zilnică spre
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
mă ridic la un standard de viață mai aproape de valorile sufletului meu și mai aproape de „eu așa doresc să fiu”. De curajul nebunesc m-am ajutat pentru a elimina frica, fostul ucigaș al minții mele și era ca o moarte măruntă care ar fi dus la desființarea mea totală, am înfruntat frica cu acel curaj nebun și am lăsat-o să treacă prin mine, peste mine, iar acum că frica a trecut, îmi întorc ochiul meu vigilent interior și privesc în urma
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
noi în noua viață. Bagajele noastre psihice pot avea toate formele și mărimile, solicitându-ne tot atâta energie ca și un bagaj fizic uriaș și acest bagaj psihic se manifestă sub forma convingerilor și sensibilităților egoului, dramelor din trecut, dorințelor mărunte, rănilor percepute, nevoi speciale, comparațiilor, nevoia de protecție familială, competițiior și altor tipare negative de control. Datorită acestui bagaj psihic, lumina spiritului nostru lăuntric răm=ne îngropată și acoperită, iar frâiele sunt preluate de Egoul nostru fals construit pe tiparele
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
făcea că nu vede lumea Împrăștiindu‑se, În vreme ce Sofia, credincioasa lui Însoțitoare, Îi ștergea fruntea și‑i dădea urciorul cu apă, acum călâie, deși un altul stătea adânc Îngropat În nisip. Sofia era o femeie cam de treizeci de ani, măruntă la trup, cu părul Învolt și cu ochii negri precum boabele de porumbă. Peste mantaua străvezie purta un șal de mătase pestriț, târguit, probabil, din India. Ucenicii lui Simon vorbeau despre ea ca despre Întruchiparea Înțelepciunii și frumuseții feminine, În vreme ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
enfant, aproape un copil. Îl vedea aievea pe grecul acela respingător, o pocitanie, luând‑o de mână la un carnaval, palidă și cam amețită de la berea căreia‑i sorbise spuma, ca orice copil; cum mergea docilă după grec, cu pași mărunți, de sălbăticiune Înfometată, pe străduțele Înguste ale Marsiliei, ce coborau În port; cum apoi urca niște trepte Într‑o clădire Întunecoasă din preajma depozitelor, alunecând cu mâna pe o balustradă dintr‑o funie groasă, marinărească; apoi urmărea În sinea sa, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
adus laude. Au venit și de prin vecini să‑i vadă opera. Până și nepoțelul lui drag și‑a manifestat sincer admirația. Și uite așa a Început totul. A urmat fereastra de la baie, pe care a Împodobit‑o cu floricele mărunte de câmp, albăstrele, dar a lăsat‑o baltă, șoldie, Încât acest motiv floral pictat direct pe sticla geamului crea iluzia unei perdele un pic ridicate. De atunci s‑a apucat serios de treabă, picta neobosit, zile Întregi, tot timpul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
fără coperte. (Mi‑l imaginez stând ciucit lângă valiză, Înclinând cartea după lumina lămpii.) O Întoarse pe toate fețele, după care o duse la nas. Îi plăcea mirosul de carte veche.) Pe ultima pagină dădu de un cuvânt cu litere mărunte, despre care Întâi crezu că era doar titlul unui roman. În pagina a noua găsi o reflecție a lui Machiavelli - sau poate atribuită lui Machiavelli - care‑i trezi curiozitatea: „Statele au două tipuri de inamici, externi și interni. Ce fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
și vor da mai departe această carte, să aibă parte de Lumină în viața aceasta și în cealaltă, să primească mai mult, mult mai mult decât au dat și să fie fericiți ! Să știți că fericirea se face din lucruri mărunte, iar noi trecem de multe ori pe lângă ea fără să o vedem. Deschideți ochii, oameni buni, și primiți fericirea, că ea ne-a fost dată ca so trăim, nu s-o lăsăm pe seama altora ! Copiilor mei le doresc să cugete
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]