8,455 matches
-
emoții de grup (panica, isteria de masă, viziunile colective, sugestibilitatea); comportamente delicvente (vandalismele, contrabanda) (B. Aguirre et al., 1988, 11). O altă clasificare a formelor de comportament colectiv ar fi, conform lui Neil J. Smelser (1962, 5), următoarea: mișcările religioase, migrațiile, vandalismele, panica, excentricitățile, moda, zvonurile, epidemiile sociale, mișcările de reformă. Dintre multiplele mecanisme psihosociologice pe care le desemnează sintagma "comportament colectiv", voi face referire la fenomenul modei (fashion) și al teribilismelor (fads). În ce sens adoptarea unei mode poate fi
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
diferența dintre investițiile străine Într-o țară și cele realizate de firme autohtone În străinătate. Prin acest indicator se realizează o corelație Între cele două fluxuri de capital, obținându-se o imagine mai bună asupra efectului pe care Îl are migrația capitalului de investiții (ieșiri sau intrări) În plan economic. 62. Distribuția geografică a investițiilor străine. Analizează, pe baza unui indice de concentrare, distribuția În plan internațional a surselor de proveniență a capitalului investițional. Cu cât investițiile străine sunt mai uniform
INVESTIŢII INTERNAŢIONALE by ANATOLIE CARAGANCIU () [Corola-publishinghouse/Science/1243_a_2691]
-
IOAN POPOIU ROMÂNII ÎN MILENIUL MIGRAȚIILOR (2751247) Descrierea CIP a Bibliotecii Naționale a României POPOIU, IOAN Românii în mileniul migrațiilor : (2751247) / Ioan Popoiu. Iași : Junimea, 2015 ISBN 978-973-37-1819-2 94(498) Redactor: Florin Cîntec Tehnoredactor: Florentina Vrăbiuță Editura JUNIMEA, Strada Păcurari nr. 4 (Fundațiunea Universitară Regele Ferdinand
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
IOAN POPOIU ROMÂNII ÎN MILENIUL MIGRAȚIILOR (2751247) Descrierea CIP a Bibliotecii Naționale a României POPOIU, IOAN Românii în mileniul migrațiilor : (2751247) / Ioan Popoiu. Iași : Junimea, 2015 ISBN 978-973-37-1819-2 94(498) Redactor: Florin Cîntec Tehnoredactor: Florentina Vrăbiuță Editura JUNIMEA, Strada Păcurari nr. 4 (Fundațiunea Universitară Regele Ferdinand BCU Mihai Eminescu) cod 700511 Iași ROMÂNIA tel./fax. 0232-410427 e-mail: edjunimea@gmail.com
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Vă invităm să vizitați site-ul nostru, la adresa www.editurajunimea.ro, (unde puteți comanda oricare dintre titluri, beneficiind de reduceri), precum și pagina de facebook a editurii Junimea. (c) IOAN POPOIU (c) EDITURA JUNIMEA, IAȘI ROMÂNIA IOAN POPOIU ROMÂNII ÎN MILENIUL MIGRAȚIILOR (275-1247) Ediția a II-a, revăzută și adăugită Editura Junimea Iași 2015 Autorul mulțumește, pentru apariția acestui volum, sponsorilor: Consiliul local și Primăria Câmpulung Moldovenesc Farmacia "Actis" (Câmpulung Moldovenesc) Farmacia "Viofarm" (Câmpulung Moldovenesc) Firma Ianys (Cîmpulung Moldovenesc) Familia ing. Dana
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Farmacia "Actis" (Câmpulung Moldovenesc) Farmacia "Viofarm" (Câmpulung Moldovenesc) Firma Ianys (Cîmpulung Moldovenesc) Familia ing. Dana Popa (Timișoara) Familia ing. George Dumitrașcu (Timișoara) Familia Anca și Adrian Guiu (SUA) PREFAȚĂ Cartea noastră are drept conținut epoca aurorală a istoriei românești: mileniul migrațiilor (275-1247). Primul mileniu al istoriei noastre este unul fundamental, dacă avem în vedere cele două evenimente majore: creștinarea și închegarea neamului românesc. În mod paradoxal, despre această însemnată epocă de istorie românească s-a scris destul de puțin. Manualele și compendiile
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
și asupra oricărui iubitor de istorie românească, tocmai acest "mileniu al tăcerii" exercită o adevărată fascinație! Această atracție inexplicabilă provine din dificultatea de a da un răspuns la întrebarea: cum au putut comunitățile umane daco-romane (românești) să supraviețuiască în vălmășagul migrațiilor, timp de zece secole?! Ne gândim, mai ales, la perioada cea mai dramatică, mai riscantă și mai întunecoasă din istoria neamului nostru, cuprinsă între 602-970. Cum au trăit autohtonii (românii) în acest interval de 350 de ani? Pe bună dreptate
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
retrase, dar și pe trasee de circulație a oamenilor și bunurilor (mărfurilor), pe văile râurilor, pe dealuri și platouri. Aceste așezări se află peste tot acolo unde erau pământuri bune pentru agricultură și locuri de pășune pentru animale. În contextul migrațiilor, a unei epoci de instabilitate, prezența și frecvența așezărilor infirmă vechea opinie a istoriografiei românești despre retragerea și traiul autohtonilor în zonele de deal și de munte (subcarpatice), în timpul migrațiilor, opinie contrazisă de realitatea istorică.14 În ceea ce privește viața economică și
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
pentru agricultură și locuri de pășune pentru animale. În contextul migrațiilor, a unei epoci de instabilitate, prezența și frecvența așezărilor infirmă vechea opinie a istoriografiei românești despre retragerea și traiul autohtonilor în zonele de deal și de munte (subcarpatice), în timpul migrațiilor, opinie contrazisă de realitatea istorică.14 În ceea ce privește viața economică și socială, în perioada cuprinsă între retragerea aureliană și instalarea slavilor pe teritoriul Daciei (275-602), baza activității populației autohtone o constituia agricultura și creșterea animalelor. Acestor ocupații se adăugau meșteșugurile tradiționale
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
evul mediu, toponime slave: Bălgrad (Apulum), Grădiștea (Sarmizegetusa), Moigrad (Porolissum), Orșova (Dierna). Uitarea numelor orașelor, abandonarea toponimiei, în general, nu este un fenomen izolat, prezent doar în Dacia, ci se întâlnește peste tot în antichitatea romană târzie și în perioada migrațiilor barbare. Pierderea numelor orașelor, a toponimiei nu înseamnă însă discontinuitate demografică în spațiul daco-roman cum susțin roeslerienii pentru că hidronimia s-a transmis până astăzi prin populația autohtonă, de la care au împrumutat-o migratorii.17 În plan spiritual-religios, după 275, daco-romanii
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
daco-romani în tot spațiul vechii Dacii. Pe teritoriul fostei provincii se constată persistența așezărilor civile din timpul stăpânirii romane. În Oltenia, Banat și Transilvania, așezările reprezintă dovada concretă a unui fenomen caracteristic: continuitatea de populație în aceeași zonă, în condițiile migrațiilor. Tradiția romană și legăturile permanente cu lumea romano-bizantină și-au pus amprenta nu numai în planul cultural-religios, dar și în economia și tehnica daco-romană, de-aici o anumită superioritate față de alogenii migratori din Dacia și față de populațiile limitrofe. Însă, începând
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
condiții economice și politice foarte asemănătoare care au favorizat închegarea unui complex cultural de mare amploare și dezvoltarea sa coerentă, timp de un secol (275-375). Factorul de unitate pe întinsul spațiu dintre Mureș (Transilvania) și Nipru (Ucraina) l-a reprezentat migrația goților, care și-au impus cu autoritate stăpânirea în acest spațiu întins și au înlesnit circulația permanentă a grupurilor umane și a produselor obținute de aceștia. Acest complex cultural prezintă și diferențieri în activitatea economică, în construirea și amenajarea locuințelor
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
autohtone în spațiul carpato-dunăreano-pontic poate fi cunoscută mai adecvat prin intermediul descoperirilor arheologice și numismatice. În secolele V-VI, asistăm la generalizarea ruralizării la sud și est de Carpați. Centrul activității economice devine comunitatea rurală, care, în noile condiții ale desfășurării migrațiilor, și-a reorganizat structura internă pe baze noi. Acestea au generat transformări importante în toate domeniile, ce prefigurau elemente specifice evului mediu. Cercetările efectuate în așezările și necropolele din teritoriile extra-carpatice, datate între mijlocul secolului al V-lea și începutul
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
aflate în proprietate colectivă: pădurile, pășunile, apele. Satul era grupat pe criteriul "cetelor de neam", cuprindea ateliere meșteșugărești și cimitirul comunal. Toate acestea vădesc o organizare temeinică, după cutume străvechi, ca și adaptarea autohtonilor la condițiile politice noi ale declanșării migrațiilor de populații dinspre răsăritul Europei. Fiecare membru al obștii era un om liber, care poseda o proprietate ereditară, pământul nu se împărțea periodic, ca la germani și slavi. Numai terenurile aparținând întregii obști erau lucrate în comun de toți membrii
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Transilvaniei, care s-a suprapus vechii populații daco-romane aflată aici între 106-275. Subliniem că originea creștinismului românesc nu se află în opera misionarilor veniți din Imperiu, ci în unitatea economică și cultural-religioasă între nordul și sudul Dunării, cât și în migrația creștinilor din Illyricum în Dacia, în secolele IV-VI, ceea ce a consolidat creștinismul local. Creștinismul autohton, cel anterior feudalismului adus de slavi după 602, este un creștinism popular, țărănesc, de jos. Cele aproape 20 de episcopate latine, înființate de la Constantin
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
reducere drastică a obiectelor creștine. Cu toate acestea, viața creștină nu este complet anihilată, au existat, totuși, condiții pentru o continuitate a dezvoltării ei. La est și sud de Carpați, în ciuda informațiilor scrise (literare) care vorbesc despre impactul catastrofal al migrației hunilor asupra autohtonilor (vezi Ammianus Marcellinus, Istoria romană, București, 1982), descoperirile arheologice au arătat prelungirea unor așezări și necropole de tip Sântana de Mureș, în Basarabia și Moldova, până în prima jumătate a secolului al V-lea. Aceeași persistență a așezărilor
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
alte zone, generalizarea ruralizării, transformarea limbii latine în lingua franca. Creștinismul latinofon a fost nu numai un mijloc de păstrare a individualității etnice, lingvistice și religioase, dar și o cale de integrare a celor de altă credință sau etnie. Paradoxal, migrațiile barbare s-au soldat cu triumful romanității creștine. Într-o vreme când misionarismul imperial cunoștea sub Justinian mari reușite, epocă de reafirmare a superiorității romane prin valorile creștinismului, latinofonii creștini nord-dunăreni au fost adevărați "apostoli" anonimi printre păgânii alături de care
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Mureșului). În Banat, la Sânnicolau Mare (jud. Timiș), s-a aflat un tezaur cu vase de aur cu cruci și inscripții, de proveniență bizantină. La sud de Carpați, obiectele creștine sunt puține, situație explicabilă prin impactul foarte puternic pe care migrația slavilor și apoi a bulgarilor l-a avut asupra populației autohtone și a organizării sale bisericești. Între Carpați și Nistru s-au descoperit mai multe materiale creștine sau "creștinate", realitate datorată calmului "politic" instalat de "pax Chazarica", ceea ce a dus
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
apoi a bulgarilor l-a avut asupra populației autohtone și a organizării sale bisericești. Între Carpați și Nistru s-au descoperit mai multe materiale creștine sau "creștinate", realitate datorată calmului "politic" instalat de "pax Chazarica", ceea ce a dus la încetarea migrației neamurilor de stepă în zonă. Ele s-au aflat la: Costești (jud. Iași), Lozna-Străteni (jud. Botoșani), Stoicani (jud. Galați), datate în secolele VII-VIII. Numărul redus de materiale creștine nu înseamnă abandonarea credinței, atât de răspândită anterior, care să justifice o
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
candidații la hirotonie din ținuturile îndepărtate unde s-ar fi preoțit?! Întrebarea, de fapt, rămâne fără răspuns. Ne este greu să admitem astăzi că, pentru două sau trei secole, n-au existat episcopi pe linia Dunării sau în Dobrogea, datorită migrației slavo-bulgarilor păgâni, necreștinați încă. Ar trebui să acceptăm că un candidat la hirotonie din Transilvania sau Maramureș era nevoit să meargă, în condițiile de atunci, până la Thesalonic sau Constantinopol? Repetăm, asemenea întrebări sunt retorice sau inutile, atâta vreme cât nu avem date
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
sunt retorice sau inutile, atâta vreme cât nu avem date certe despre existența unor episcopii în această zonă. Autorul concluzionează astfel: "Toate acestea duc la presupunerea că episcopii aflători în teritoriile dintre Dunăre și Mare sau cei rămași în sudul fluviului după migrațiile avaro-slavo-bulgare (?) hirotoneau un preot de mir văduv (!) sau călugăr din nordul Dunării ca episcop sau horepiscop. Acesta era împuternicit să hirotonească preoți, să sfințească biserici ș. a.". Din păcate, istoria nu se poate clădi pe presupuneri, iar enunțuri ca cele de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
secolelor IV-VI. Ea și-a menținut felul de viață anterior-acel habitatus spiritual specific și tradițiile romane provinciale, și a contribuit astfel substanțial la închegarea unei culturi materiale (civilizații) "de mixtură", prezentă pe pământul fostei Dacii romane în vremea primelor migrații. Este vorba despre civilizația romană nord-danubiană, prezentă peste tot în Transilvania, Oltenia și Banat, în secolele IV-VI. Autohtonii latinofoni și creștini nu au fost nici "redacizați", nici "germanizați", sub aspect etno-cultural și lingvistic, ci și-au păstrat ființa și
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
IV-VI. Autohtonii latinofoni și creștini nu au fost nici "redacizați", nici "germanizați", sub aspect etno-cultural și lingvistic, ci și-au păstrat ființa și identitatea proprie, și au constituit temelia procesului istoric din spațiul ex-provincial roman. 5 Primele valuri ale migrațiilor au produs panică, dislocări de populație și mari perturbări în viața social-economică și politică din întregul sud-est european. Situația politică a fost extrem de instabilă în această perioadă. O stabilitate mai mare și o durată mai îndelungată a așezărilor autohtone, orașe
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
primii se aflau arme, săbii și pumnale, vârfuri de săgeți, piese de harnașament, iar la femei, accesorii vestimentare și obiecte de podoabă. Istoria sarmaților din teritoriile dacice de la est și sud-est de Carpați (Basarabia și Muntenia) s-a schimbat odată cu migrația goților în regiunile de la nordul Mării Negre și Dunării de Jos. În scurt timp, în secolul al III-lea, ei au fost înglobați și asimilați în marele conglomerat etnic, constituit sub conducerea goților, iar civilizația sarmatică a dispărut rapid. Este posibil
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
înglobați și asimilați în marele conglomerat etnic, constituit sub conducerea goților, iar civilizația sarmatică a dispărut rapid. Este posibil ca grupuri restrânse de sarmați să fi trecut în sudul Dunării sau să se deplaseze în altă direcție, dar lipsesc dovezile. Migrația sarmaților în teritoriile dacilor liberi, împreună cu goții cu care s-au amestecat, reprezintă ultimul val masiv de populație sarmatică în mediul dacic, ei se instalează aici în așezări stabile și renunță la viața nomadă. Sarmații care aparțin acestui val (secolele
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]