7,696 matches
-
și a luat 8 comprimate de 0,25 mg de alprazolam. Informare și formare Doamna S. stăpânește de acum înainte perfect controlul respirației. Sedința este consacrată relaxării, pe care pacienta o trăiește cu mai multă plăcere decât săptămâna precedentă, deoarece resimte mai bine starea de relaxare a corpului său. S-a luat decizia ca la ședința viitoare să se realizeze o expunere în imaginație, având ca temă fie cinematograful (împreună cu soțul său, locuri aproape de ieșire), fie cumpărături într-un mare magazin
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Se face rezumatul întâlnirii și pacienta prezintă un feedback foarte pozitiv: ea se simte liniștită și mai puțin descurajată în legătură cu atacurile de panică nocturne. Sedința 6 Doamna S. este îngrijorată, deoarece se teme de expunerea în imaginație. Ea afirmă că resimte unele ameliorări datorită faptului că numărul atacurile de panică s-a diminuat, dar se teme de o „recădere” dacă va face din nou atacuri de panică. Este conștientă că trebuie să treacă prin această experiență, pentru că nu se simte mai
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
ceea ce o ajută să facă față atacurilor de panică nocturne. Dar nu reușește să se relaxeze decât într-o manieră aproximativă, cu condiția ca în prealabil să fie calmă și să nu aibă motive de îngrijorare. Dificultatea pe care o resimte în încercarea de a se relaxa poate fi legată de teama sa de schimbări fiziologice: relaxarea capătă aspectul unei expuneri interoceptive. In auto-observația sa, doamna S. nu identifică nici un factor declanșator special (serile erau calme și nu trăia nici un sentiment
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
ierarhia). Terapeutul o felicită și o încurajează să continue, reamintindu-i că nu trebuie să amplifice dificultatea decât în mod progresiv. Expuneri realizate: - plimbare singură pe stradă, prelungită imediat cu o plimbare în parc. După ce a ajuns acolo ea a resimțit o anxietate brutală și majoră (7/8), spunându-și ca a mers prea departe și că a fost o proastă. S-a așezat pe o bancă și s-a forțat să respire calm. S-a simțit repede mai bine și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Are puține speranțe deoarece: „am gândit și am trăit întotdeauna în acest mod”. S-a luat decizia, deci, că următoarele ședințe vor fi axate pe un efort de restructurare cognitivă. Terapeutul cere pacientei să-și noteze gândurile automate și emoțiile resimțite în situațiile percepute ca fiind anxiogene, într-o manieră mai sistematică în ceea ce privește identificarea distorsiunilor cognitive care au reușit să activeze: inferența arbitrară, suprageneralizarea, eroarea de atribuire. Pacienta identifică maniera sa de a trata informația și va fi ajutată să manifeste
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
facă să plutiți așa cum un val face să plutească un dop, apoi observați-l cum scade, cum se ridică din nou, etc.; dacă nu vă speriați, veți pluti fără probleme. Pacienta efectuează exercițiul timp de o jumătate de oră și resimte o diminuare clară a anxietății subiective. Ea iese afară și se plimbă prin cartier (în timp ce terapeutul îl primește pe pacientul următor) având sarcina de a privi câteva momente în ochi trecătorii. Ea revine apoi la cabinet pentru o scurtă dare
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
revin la preocupările lor (citesc, vorbesc, somnolează) și nu mai acordă nici o atenție evenimentului. Ea însăși efectuează de patru ori exercițiul, în patru vagoane diferite. In timpul ultimei expuneri, ei îi face plăcere să înfrunte situația și constată că poate resimți un disconfort interior suportabil și unul exterior fără consecințe dăunătoare. Activitățile de menținere După ce activitatea grupului ia sfârșit, terapeutul împreună cu Isabelle rezervă trei ședințe pentru a planifica întreruperea tratamentului și ceea ce urmează în continuare. Discursul terapeutului se prezintă astfel: „Vă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
întărire negativă. Pe de altă parte, datorită faptului că pacientul are impresia că evită mai multe consecințe negative în acest mod, acest lucru îi amplifică în același timp, în mod paradoxal, credințele eronate privind utilitatea neliniștilor. In pofida eficienței lor resimțite pe termen scurt, strategiile de evitare amplifică frecvența gândurilor incomode și agravează disconfortul asociat. De exemplu, întreruperea deliberată a unui gând generează un „efect de ricoșeu”. Comportamentele securizante Comportamentele securizante utilizate în scopul reducerii anxietății asociate stărilor lor de neliniște
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
trebuie să fie precizate în timpul analizei funcționale. Incapacitatea pacientei de a recunoaște caracterul excesiv al neliniștilor sale apare de mai multe ori în timpul evaluării tulburării de anxietate generalizată. Pentru a aborda această problemă, terapeutul o face să vorbească în legătură cu ceea ce resimte (epuizare) sau în legătură cu ceea ce spun persoanele din anturajul său. Marie recunoaște atunci caracterul excesiv al neliniștilor sale. Identificarea tulburărilor concomitente Identificarea tulburărilor concomitente și excluderea altor cauze care ar putea explica neliniștile sunt elemente necesare. Această etapă este uneori dificilă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și își caută o poziție confortabilă. Inchide ochii și își imaginează o scenă plăcută (de exemplu, valurile pe o plajă). La prima experiență, ea îi descrie terapeutului ceea ce vede (valuri, păsări...), ceea ce aude (valuri, vânt...), ceea ce simte (apă sărată...) și resimte (plăcere, bucurie...). Marie reface acest exercițiu acasă, lucru care îi oferă posibilitatea să organizeze spațiul care îi va permite să se expună neliniștilor și o învață să-și amplifice atenția. Ea poate apoi să refacă în fiecare zi exercițiul privitor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să fie probleme. „Apoi, doi medici au intrat în încăperea în care mă aflam pentru a-mi spune că aveam un hematom la cap și că mă rețineau în spital deoarece nu știau cum va evolua acesta. Terapeutul - Ce ați resimțit în acel moment? Pacienta - Am impresia că m-am prăbușit, nu prăbușit... dar cred că în acel moment, pentru prima dată în viața mea, am simțit într-adevăr că... că puteam muri. Terapeutul - Hum, hum. Pacienta - In momentul accidentului, mi-
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și propriei sale persoane. Dobândirea schemelor precoce Schemele precoce neadaptate sunt dobândite prin intermediul frustrării în ceea ce privește nevoile emoționale fundamentale postulate asociate unui temperament predispozant. Ele reprezintă, într-o oarecare măsură, amprenta dureroasă a condiționării traumatizante inițiale care se reactivează în timpul evenimentelor resimțite ca fiind asemănătoare în prezentul trăit de subiect. In plan cognitiv, se regăsește noțiunea de contract stabilit în copilărie: pacientul adult rămâne supus imaginii unui univers construită de copilul rănit care a fost odată. Declanșarea repetitivă a unor astfel de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
predicții negative care constituie obstacole, să se țină cont de ele stabilind etape intermendiare sau apelând la o repetiție cognitivă. 8. Trecerea la îndeplinirea sarcinii. 9. După ce acțiunea a fost realizată, să se stabilească două cotații: controlul acțiunii și satisfacția resimțită în timpul desfășurării activității. La sfârșitul acestei faze, pacientul se simte deja mai bine. Repertoriul său comportamental a crescut, subiectul a regăsit un oarecare control în efortul de a-și îndeplini obiectivele și, mai ales, în ceea ce privește satisfacția. Acest lucru are drept
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și al plăcerii. Sedința 6: evaluarea activităților și a problemelor întâlnite Trecerea în revistă a sarcinilor Martine anunță cu mândrie că și-a îndeplinit toate sarcinile. Ea are impresia că-și „controlează mai bine viața”, chiar dacă plăcerea pe care a resimțit-o nu este încă la un nivel ridicat. Ea s-a surprins totuși râzând împreună cu soțul și cu fiica sa când, în ziua în care făceau cumpărături, soțul său nu-și mai găsea mașina în parcare. Terapeuții și grupul o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
validate prin lucrări experimentale recente. Imageria prezintă un interes particular în specificarea schemelor. Pornind de la auto-observații, de exemplu, terapeutul îl determină pe pacient să se focalizeze asupra a ceea ce simte, apoi să-și amintească în detaliu momentul în care a resimțit pentru prima dată această emoție, înainte de a întreba pe copilul care era ceea ce ar fi vrut să facă, sau să spună, dacă ar fi putut. Acest exercițiu permite, în plus, identificarea trebuințelor emoționale de bază frustrate pe care pacientul trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
ce reprezintă acest lucru pentru dumneavoastră? Xavier - Că am uzurpat postul, că nu sunt demn de încredere, că nu sunt capabil. Terapeutul - Nerecunoașterea capacităților dumneavoastră apare ca fiind elementul central în acest exemplu. Dacă vă concentrați asupra acestui sentiment, ce resimțiți fizic? Xavier - ... Mă simt ca și cum aș fi într-un tunel îngust, înconjurat de vid, cu un laț strâns în jurul creierului. Sunt paralizat și nervos, simt că devin violent. Pacientul își descrie cu exactitate emoția în dimensiunea sa corporală, ceea ce permite
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de vid, cu un laț strâns în jurul creierului. Sunt paralizat și nervos, simt că devin violent. Pacientul își descrie cu exactitate emoția în dimensiunea sa corporală, ceea ce permite amplificare preciziei și intensității acesteia. Terapeutul - Puteți să vă reamintiți când ați resimțit această emoție pentru prima dată? Xavier - ... Da. Terapeutul - Puteți să o revedeți în imaginație și să mi-o descrieți ca și cum ați trăi acest sentiment în prezent? Xavier - ... Sunt așezat pe jos în bucătăria bunicilor mei, podeaua este rece. In fața
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
acum? Xavier - Se ridică și surâde, se simte mai bine. Ipoteze După discuții și sinteză, terapeutul și pacientul emit împreună ipoteza că schema principală este carența afectivă: strategia experiențială identifică emoția carențială ca fiind cea mai reprezentativă pentru ceea ce pacientul resimte cel mai adesea în prezent. Intr-o manieră corolară dar secundară, schema conține abandonul, care se manifestă în același timp cu carența afectivă. Exigența crescută (a fi perfect pentru a evita critica și pentru a fi susținut) și inhibiția emoțională
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
bulimie. Menținerea bulimiei Incepând cu anii 1980, Fairburn propune un model de menținere a bulimiei. Persoana bulimică are o stimă de sine scăzută. Se autodevalorizează. Trăiește sentimente de eșec și de incompetență. Asociată unei subestimări a propriei sale persoane, aceasta resimte o insatisfacție corporală majoră. Ea își supraestimează dimensiunile corpului și trăiește ca o persoană grasă și urâtă. Aceste preocupări corporale o incită să dorească să-și controleze alimentația și silueta. Insatisfacție corporală Simptomul principal al bulimiei ar fi imaginea negativă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
având drept obiectiv acela de a fi eficient. Sunt propuse două exerciții de observare: observarea punctelor de sprijin ale corpului pe scaun, observarea senzațiilor fiziologice care apar în brațe după ce întreaga musculatură a fost contractată. Doamna B. își exprimă disconfortul resimțit în timpul celui de al doilea exercițiu de observare. In ciuda eforturilor realizate, ea nu percepe diferențe între senzațiile fiziologice care preced exercițiul și cele care apar după încetarea acestuia. Cu lacrimi în ochi, ea își declară incompetența și amenință că
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
controla situația. In final, ea a a ajuns la concluzia că trebuie să meargă la poștă pentru a recupera scrisoarea, a lua cunoștință de conținutul acesteia și a face ceea ce trebuie pentru a rezolva situația. Doamna B. descrie că a resimțit apoi un fel de declic și o imensă alinare. Modulul de reglare a emoțiilor Definiția emoțiilor Este propusă o teorie a emoțiilor: sunt identificate opt emoții de bază. Ele sunt învățate ulterior. Emoțiile sunt reacții la evenimente particulare - interne sau
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
îi cer Doamnei B. să exerseze armonizarea limbajului său corporal și verbal în timpul ședințelor de grup. Descrierea emoțiilor Activitatea de învățare continuă prin însușirea capacității de a numi cât mai exact posibil emoțiile. Analizând mai multe situații în care a resimțit o tristețe intensă, Doamna B. conștientizează faptul că această emoție este secundară furiei. Ea constată, de asemenea, că este speriată la ideea de a numi această emoție primară, temându-se ca utilizarea cuvântului „furie” să nu declanșeze emoția și să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
invadează. Ea descrie terapeuților eforturile pe care le face pentru a nu se mai gândi la acest lucru și ineficiența acestei strategii. Aceștia o invită atunci, în timpul ședinței, să se concentreze asupra senzațiilor fiziologice legate de teama pe care o resimte fără a le amplifica sau anula. In primele momente, exercițiul o determină pe Doamna B să constate amplificarea panicii apoi diminuarea progresivă a acesteia, până când această emoție ajunge la o intensitate tolerabilă. Organizarea de activități agreabile O competență importantă necesară
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
jumătate modifică expresia facială și contrabalansează expresiile faciale asociate trăirilor emoțiilor negative. Doamna B. constată faptul că senzațiile fiziologice pe care i le procură bucata de gheață ținută în mână îi permit să contracareze accesele de furie pe care le resimte atunci când este confruntată cu un refuz. Pentru a utiliza această tehnică a producerii de senzații concurente într-un număr maxim de situații, ea testează o variantă a bucății de gheață: să țină mâna sub un jet de apă rece timp
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
unui eșec sau a unei judecăți negative, de exemplu. De exemplu, în cazul unei disfuncții erectile, dispariția sau menținerea erecției în situații precise. De exemplu, starea de sănătate, oboseală, locuri sau situații. De exemplu, a merge la magazine. Ceea ce subiectul resimte sau își spune ca urmare a unui comportament problemă. Ceea ce am resimțit sau gândit; ceea ce o persoană apropiată a spus sau a făcut. De exemplu, un alcoolic poate bea pentru a resimți unele senzații agreabile, sau pentru a fugi de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]