7,733 matches
-
înger al Domnului că urma să-l nască pe Iisus, sau când Iosif a fost avertizat în vis că este voia Domnului ca să se nască Mesia. Din acest motiv și datorită similarității dintre revelațiile Fecioarei si ale lui Iosif și revelațiile fratelui Fiacre, nașterea Delfinului a fost privită ca un act mistic, de bunăvoință divină, semn că Dumnezeu privea din nou zâmbitor la Franța și supușii săi. După venirea pe lume a lui Ludovic al XIV lea, regele a declarat sărbătoare
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
gloria lumească, iar ușa numărul trei este calea către Mama Dragostei (Venus), cale pe care o și urmează. Trecând de cealaltă parte a vitrinei, lui Polifil îi este arătată o procesiune sacră, în numele dragostei lui Zeus. Aceasta determină prima sa revelație, în interiorul templului lui Venus, unde în sfârșit îi este arătată Polia. Pasul al șaselea constă în sacralizarea căsătoriei celor doi, urmat de călătoria către Insula Cytherea, ținutul lui Venus. Punctul culminant al primei cărți este atins când, în mijlocul insulei, unde
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
lui Ismail, 12 discipoli sau însoțitori ai lui Isus, Buddha, Osiris și Quetyalcoatl. De asemene,a există regele Artur și cei 12 cavaleri ai mesei rotunde (cercul zodiacal) și femeia (Isis, Semiramis) cu o coroană de 12 stele din Cartea Revelațiilor. în Scandinavia și în întreaga regiune nordică veți găsi misterele lui Odin. În această tradiție veți întâlni doisprezece«Drottari» care prezidează peste misterele sale. Din nou sacrul 12 însoțit de cel inițiat. Aceste legende nu sunt adevărate din punct de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
scrise de doamna de La Guette constitue o mărturie importantă asupra vieții cotidiene din timpul Războiului de 30 de ani. Umorul său inimitabil, memoria vizuală uimitoare și limbajul utilizat fac din ea o mare povestitoare. Textele sale apocrife sunt o adevărată revelație pe plan istoric si literar. Curtezanele cele mai cunoscute ale lui Ludovic al XIV-lea sunt domnișoara de La Vallière, marchiza de Montespan, și, desigur, viitoarea soție secretă a regelui: marchiza de Maintenon. Pentru exemplificarea conceptului de curtezană, vom prezenta imaginea
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
pe Hitler pe când era un simplu desenator‐ zugrav și au făcut împreună o vizită la Muzeul de la Viena, Stein a fost mirat că viitorul Führer „care intrase în transă la vederea lăncii” i‐a mărturisit: „Mi‐a apărut ca o revelație și investit cu puterea ei, mi‐ am dat seama că aș putea prelua destinul lumii în mâinile mele...” Există convingerea - spune cartea - că lancea care a străpuns trupul Mântuitorului are virtuți care‐ l fac pe cel care o are în
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
la o reflecție particulară asupra ființei umane, a sensului și destinului acesteia, poate mai mult decât ne oferă ca posibilități de înțelegere psihologia și psihanaliza. Psihopatologia este o „întâlnire” unică cu persoana bolnavului psihic în intersubiectivitatea și interioritatea acestuia, o revelație a celor mai intime experiențe sufletești, dincolo de care descoperim sensurile cele mai adânci și poate ultime ale umanului, dar și drama sa cea mai profundă. * * * Această lucrare, concepută după un plan didactic ca tratat de studiu universitar, este rezultatul cercetărilor
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
menținându-i semnificația de „neliniște existențială” pe care o avea inițial în filozofia lui M. Kierkegaard, în raport cu „interogarea ființei umane despre ea însăși, despre existența sa, despre sensul destinului său”. Pentru L. Lavelle „angoasa este considerată ca o formă de revelație a existenței însăși”. J. Maritain susține că „angoasa este o parte a subiectivității noastre”. J.P. Sartre precizează că „angoasa se distinge de teamă care este frica de ființele lumii, pe când angoasa este teama sau frica de sine însuși”. Un studiu
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
definesc Persoana paranoicilor, constatăm că toate converg și se grupează în sfera Eului bolnavului. Paranoicul prezintă o tulburare psihopatologică specifică de personalitate reprezentată prin pierderea sau schimbarea identității propriului său eu. Transformarea delirantă a personalității sale, ca în cazul unei revelații, îi descoperă acestuia o nouă identitate, diferită de cea anterioară delirului. Bolnavul „descoperă” că este inventator, reformator social, politic, religios etc. În raport cu aceste situații pe care le reprezintă, bolnavul își va construi o nouă imagine corespunzătoare noului său statut și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
1974; Boxes, Stairs and Whistle Time, Londra, 1975; The Last Wave, Sydney, 1977; Before and After Edith, Londra, 1978; ed. (Înainte și după Edith), tr. Antoaneta Ralian, București, 1993; In Hot Blood, Los Angeles, 1986; Amazon Beaming, New York, 1991; ed. (Revelație pe Amazon), tr. Radu Paraschivescu, București, 1993; Almost Adam, New York, 1996; ed. (În coasta lui Adam), tr. Radu Paraschivescu, București, 2001; The Return, New York, 1997; ed. (Întoarcerea), tr. Magdalena Popescu și Smaranda Bedrosian, București, 2001; The Oasis, New York, 2001; ed.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288939_a_290268]
-
îi plăcea să discute critic argumentele în favoarea existenței lui Dumnezeu deoarece credea că mulți oameni instruiți sunt dispuși să ia în serios pretenția tradițională a teologilor că existența unei ființe supreme ar putea fi probată prin exercițiul rațiunii, independent de revelație. Nu își refuza nici plăcerea de a semnala inconsistențe în sistemele 348 GÂNDITORUL SINGURATIC dogmatice, bunăoară tensiunea dintre asumarea existenței unei ființe atotputernice și binevoitoare și spectacolul suferințelor nesfârșite ale oamenilor. Totodată, Russell sublinia că dreptul la existență al credințelor
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
află pe poziții raționaliste. Nu tot astfel, însă, atunci când descoperă că poezia, care înseamnă taină, mister, credință, își întinde antenele spre infinit. Cu mult înainte de Radu Ionescu și de Titu Maiorescu, el dă o definiție a frumosului, în spirit hegelian („revelație a însăși ideei poetice sub forme externe și simțite”). În câteva articole, poetul exaltă funcția militantă a literaturii, socotită a fi totodată un mijloc de cunoaștere, un factor de reformă și propășire. Preocupat, în special, de chestiunile de limbă, aplecându
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285808_a_287137]
-
când nu poți împărtăși... acum te înțeleg vreau, însă, să știu că ai ajuns cu bine, că ești bine... ți-am zis că e una din fricile care s-au aciuiat pe lângă mine nu știu ce am, dar parcă am avut o revelație când m-am trezit... m-am gândit serios, de fapt nu știu dacă nu cumva mă obsedează acum... nu știu, pur și simplu nu-mi dă pace gândul... nu aș vrea să suferim, căci nu știu cum vor evolua lucrurile. dar un
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
noastre o "vocație", bazată pe specializare și pusă în slujba introspecției și a cunoașterii raporturilor obiective. Ea nu este un har primit de un vizionar sau de un profet cu scopul de a acorda mîntuirea sufletului sau de a face revelații; ea nu este nici parte integrantă a meditației înțelepților și filozofilor care-și pun întrebări cu privire la sensul lumii. Iată care este condiția ineluctabilă a situației noastre istorice, de care nu putem scăpa dacă ne rămînem fideli nouă înșine. Și acum
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Autorul ei se află încă sub tutela lui G. Călinescu în privința relației dintre istorie și literatură, folosește încă fișele cercetărilor pozitiviste în privința lui Ion Heliade-Rădulescu, Ilarie Chendi sau Ion Agârbiceanu. Însă aglomerarea trimiterilor la critica mai nouă și mai ales revelația cărților lui Mircea Zaciu și Adrian Marino sunt semne vizibile ale unui nou drum al criticului. De altfel, încă din 1972 scrisese o carte de sertar, Eul suveran. Paradigme lovinesciene, editată abia în 1994; un post-scriptum explică drama unei epoci
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289506_a_290835]
-
în Balcani. Vin apele!, pref. edit., București, 1982; Mircea Gesticone, Războiul micului Tristan. Vest, I-II, pref. edit., București, 1983 (în colaborare cu Sabin Vlad); Romanul românesc în interviuri, I-IV, București, 1985-1991 (în colaborare cu Mariana Vartic); Emil Cioran, Revelațiile durerii, pref. Dan C. Mihăilescu, Cluj-Napoca, 1990 (în colaborare cu Mariana Vartic); Eugen Ionescu, Război cu toată lumea. Publicistica românească, I-II, București, 1992 (în colaborare cu Mariana Vartic); Dramaturgia românească în interviuri, I-V, București, 1995-1997 (în colaborare cu Mariana
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289506_a_290835]
-
a adevărului absolut; din acest punct de vedere polemică se accentuează în condițiile în care deși cele două religii au o bază comună acestea o interpretează diferit. Interpretarea în contextul islamismului care se înțelege pe șine "că o reluare a revelației primordiale a unicului Dumnezeu, adică a adevăratei religii" a misionarismului monoteist, pe care Abraham îl răspândește, atrage atenția asupra faptului că acesta din urmă n-a fost "nici iudeu, nici creștin; mai degrabă el e animat de o credință nouă
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
ei față de tradiția islamică. Pe de altă parte, acest principiu, aceasta etică a toleranței, ce stă sub semnul unei profunde raționalități, cristalizează o anumita superioritate conștientizata a civilizației musulmane.279 Faptul că islamul se autodefinește pe sine ca istorie a revelației, ca întrunire a tuturor celorlalte religii, ca religie supusă total lui Allah, se subsumează încercărilor de islamizare, de convertire, căpătând totodată valorile universaliste. Arhitectonica religioasă islamică se expune și se adresează, într-o primă fază, tuturor popoarelor sau comunităților religioase
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
Într-o capcană comună, ele contribuie, În egală măsură, la crearea unui bovarism tragic, ireductibil. Sinucideri „soft”, sinucideri „hard” Nu Întâmplător, multe cărți tratând problema morții vorbesc fie de o „experiență” (vezi Paul-Ludwig Landsberg, Supra, nota 12), fie de o „revelație” (ca În cartea clasică a lui Lev Șestov 16). Pe cât de banală În natură, ea dovedește un caracter de excepționalitate odată intrată În studiu și devenită obiect al contemplării filozofice. Caz particular al morții, sinuciderea trebuie judecată, paradoxal, În contextul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
pământ decât sinuciderea lui Cato», scrie cuprins de-o frenetică admirație Seneca. Și totuși, această moarte voluntară, cea mai glorioasă din istoria Occidentului, s-a alterat de atâtea confuzii, de atâtea contradicții.33 Astăzi, sinuciderea nu mai iscă oroarea, spaima, revelația blasfemiei pe care o invoca Biserica. Demonetizată alături de celelalte boli ale veacului, ea rezistă mai degrabă ca temă a literaturii, decât ca dramă capitală a umanității. „Aveți moartea În mână!” Puține morți sunt filozofice, așa cum e aceea a lui Cato
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
eds., The Journals of Sylvia Plath, Ballantine Books, New York, 1982, pp. 59-60. (14) Vezi Pierre Moron, Le Suicide, P.U.F., Paris, 1987, pp. 68-70. (15) G. Deshaies, La psychologie du suicide, P.U.F., Paris, 1947. (16) Lev Șestov, Revelațiile morții, Institutul European, Iași, 1993. Traducere de Smaranda Cosmin. (17) „Comportamentul suicidar presupune un rol și un personaj, publicul este adesea anturajul din care face parte sinucigașul Însuși care astfel este și actor și spectator. Această «paradă a morții», aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
imediat. E o mare diferență, din acest punct de vedere, Între textele rămase din diversele faze ale vieții sale - ale atât de scurtei sale vieți. Pentru Început, ea savurează „clipa cea repede”, intervalul dintre o suferință și alta, dintre o revelație și alta. Poetă ca structură (deși posteritatea avea să o descopere, prin The Bell Jar, drept una din marile prozatoare ale ultimei jumătăți de veac), Sylvia Plath percepe lumea ca pe o realitate secundă, ca pe o transparentă Întrupare a
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
este. Ezitările Își găsesc o confirmare atunci când, Într-o carte a lui Freud, descoperă imaginea perfect structurată a ceea ce, În mintea ei, e Încă haos și indeterminare. Recunoscându-se În descrierile freudiene ale impulsurilor sinucigașe, Sylvia Plath are, de fapt, revelația că aparține unui teritoriu al certitudinilor. Ea descoperă, altfel spus, că nu e singură Într-o lume dominată de prozaismul celor care se zbat să supraviețuiască! Funestele certitudini sunt confirmate. Perfect și inutil manual al sinucigașului, freudianul Doliu și melancolie
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
e ceva dulce, poetic, din care s-a eliminat violența obiectivității, a exteriorității, a adevărului, o Împărtășire, o complicitate la duioșie”15. Intimitatea mediază Între zona ascunsului, a secretului și cea a exteriorizării. Ea este, În fapt, un teritoriu al revelației, al dezvăluirii și al Înzestrării faptelor cu un sens, cu o direcție și cu o funcție expresivă. În mod surprinzător, nu există reguli de constituire și, simetric, de destrămare a intimității. Imponderabilă, punct de răscruce al unor stări și al
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
momente de obiectivare. Tresărind, el va fi observat că un detaliu, o secvență nu mai corespund monotoniei firești a notației cotidiene. Astfel de prilejuri sunt ideale pentru autoanalize: accidentele, schimbarea domiciliului, pierderea unei persoane apropiate, Împlinirea unei vârste rotunde sau revelația neliniștitoare a Îmbătrânirii devin pretexte pentru o scrutare atentă, melancolică, a propriului eu. Tentația auto-comunicării Așadar, autoportretul este mai degrabă o sfidare a normei, decât confirmarea intenționalității. El e o autografiere involuntară, În terminologia lui Philippe Lacoue-Labarthe2, un accident ce
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
semnul conștiinței care organizează discursul 51. El poate să-și aducă autorul, prin multiplicarea zilnică a semnificațiilor, până la limita extatică a lui „Tu ești asta”52. Iar dincolo nu există decât revelarea unui destin, piatra unghiulară a unei existențe. Însă revelația nu se produce decât sub forma exteriorității: adică a transcrierii care, pe de o parte, trimite la permanența mentală a eului, pe de alta, Îi prefigurează o destinație alienantă 53. Așadar, jurnalul intim va avea de Înfruntat două tendințe contrare
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]