9,038 matches
-
curățenia, Cipriano Algor ieși și se îndreptă spre olărie. Cât timp a fost vizibil, câinele nu s-a mișcat, dar imediat s-a ridicat încet, a înaintat cu gâtul întins până la intrarea în cuptor și a privit. Era o odaie stranie și goală, cu tavanul boltit, fără mobile sau podoabe, tapițată cu paralelipipede albicioase, dar ce-a impresionat cel mai mult nasul câinelui Găsit a fost uscăciunea extremă a aerului care se respira înăuntru ca și înțepătura intensă a singurului miros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
picioare de parcă venea alergând alungat de departe, câinele Găsit a ieșit din cuptor. N-a văzut pe nici unul dintre stăpâni, casa și câmpul păreau abandonate, iar dudul negru, desigur din pricina unghiului de incidență a soarelui, părea să proiecteze o umbră stranie, care se târa pe sol ca și cum venea de la un alt copac. Spre deosebire de ce se crede în general, câinii, oricât ar fi de îngrijiți și răsfățați, nu au viața ușoară, în primul rând pentru că până astăzi n-au reușit să ajungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
a ei proprie ca reprezentare umană, ci de nuditatea absolută a lutului înainte de a fi îmbrăcat de prima formă exprimată a ideii. Ca să nu piardă timp, la început aruncase păpușile prost făcute într-un colț, dar apoi, împins de un straniu și inexplicabil sentiment de milă, le luă, majoritatea deformate de șocul căderii, și le aranjă cu grijă pe un raft din olărie. Le-ar fi putut frământa din nou pentru a le da o a doua posibilitate de viață, le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nu se întâmplă totul mâine, rămâne și pentru poimâine, Ce-ai spus, întrebă tatăl brusc, Nimic, răspunse, eram tăcută și liniștită ca să nu te trezesc, Nu dormeam, Așa mi s-a părut, Ai spus că rămâne și pentru poimâine, Ce straniu, am spus eu așa ceva, întrebă Marta, N-am visat, Atunci am visat eu, probabil că am adormit și m-am trezit imediat, așa sunt visele, fără cap și coadă, sau au și cap și coadă, dar aproape întotdeauna coada e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pe cea autentică, fiica lui l-ar vedea din ușa bucătăriei și n-ar întârzia să se apropie întrebându-l dacă se simte bine, e o grijă pentru care suntem, în mod evident, recunoscători, dar natura umană e atât de stranie încât până și cele mai sincere și mai spontane mișcări ale inimii pot deveni inoportune în anumite circumstanțe. Despre ce-a gândit Cipriano Algor n-are rost să vorbim pentru că la fel a gândit și cu alte ocazii și despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
etajul treizeci și patru pentru că, nefiind încă Marta și tatăl înarmați cu documentele care îi vor confirma ca rezidenți, Marçal trebuia să-i însoțească până la ieșire. Nici nu făcuseră primii pași după ce se închiseseră ușile liftului că Cipriano Algor spuse, Ce senzație stranie, am impresia că podeaua vibrează sub tălpi. Se opri, își încordă auzul și adăugă, Și am impresia că aud ceva ca un zgomot de excavatoare, Chiar sunt excavatoare, spuse Marçal, grăbind pasul, se lucrează în ture de șase ore, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
spionaj, afirmă tatăl. Marta îi povesti ce știa, adică aproape nimic, dar a fost suficient pentru ca Cipriano Algor să simtă cum i se risipește interesul față de fluviul amazon cu indienii lui unde intenționase să se ducă a doua zi, E straniu, de la început am avut presentimentul că se pregătește ceva, Ce vrei să spui, cum adică de la început, întrebă Marta, Podeaua pe care am simțit-o cum tremură, cum vibrează, zgomotul excavatoarelor, îți aduci aminte, când am venit să vedem apartamentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mai bine păstrate din istoria literaturii? Că au trebuit să treacă opt secole până ce lumea să descopere poezia sublimă a lui Omar Khayyam, până ce Rubaiatele sale să fie cinstite drept una dintre operele cele mai originale ale tuturor timpurilor, până ce straniul destin al manuscrisului din Samarkand să fie, În sfârșit, cunoscut? III În acea noapte, Omar și-a căutat zadarnic somnul Într-un foișor, Într-un pavilion de lemn aflat pe o colină golașă, În mijlocul imensei grădini a lui Abu Taher
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
având alături unealta crimei, perna mare și moale care a Înăbușit-o. Un eunuc cu brațe puternice a dispărut; slujitoarea Își aduce aminte că acesta fusese introdus În harem cu câțiva ani mai Înainte, la recomandarea lui Nizam al-Mulk. XXI Stranie dilemă pentru partizanii lui Terken: sultana e moartă, dar principalul lor dușman e la discreția lor; cetatea e asediată, dar chiar cel care Îi asediază le e prizonier. Ce să faci cu el? Djahane e aceea care i-a luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
pentru a-l numi pe Dumnezeu, musulmanii din Persia spun „Khoda”, termen mult mai apropiat de englezescul God sau de germanul Gott decât de Allah. În pofida acestui exemplu, influența predominantă rămâne aceea a arabei, care se exercită Într-un mod straniu: multe cuvinte persane pot fi Înlocuite, În mod arbitrar, prin echivalentul lor arab, e chiar o formă de snobism, foarte apreciată de literați, care Își Împănează propozițiile cu termeni sau cu fraze Întregi În arabă. Lui Djamaledin, Îndeosebi, Îi plăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
sau groază, ba chiar Îmi păru, uneori, cu un soi de bucurie interioară. Apoi Împături foile, le strecură În buzunar și se porni să măsoare Încăperea cu pasul. Trecură zece minute de tăcere, Înainte ca el să rostească această litanie stranie: — Mirza Reza, copil pierdut al Persiei! Dacă s-ar putea să fii doar nebun, dacă s-ar putea să fii doar Înțelept! Dacă s-ar putea să te fi mulțumit să mă trădezi sau să-mi fii credincios! Dacă s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
treizeci de negustori au venit, În același mod, ca să beneficieze de dreptul de azil. După trei zile, pe 23 iulie, erau opt sute șaizeci. Pe 26, erau cinci mii. Și douăsprezece mii, pe 1 august. Arareori s-a pomenit spectacol mai straniu decât acest oraș persan plantat Într-o grădină englezească. Pretutindeni corturi, grupate pe bresle. Acolo viața se organizase rapid, o bucătărie era instalată În spatele pavilionului străjilor, Între diferitele „cartiere” circulau cazane enorme, fiecare masă ținea trei ore. Nici un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fie Îndreptat În sus, și totul se acoperă cu o pânză albă, găurită În locul potrivit. După cum vedeți, efectul este impresionant. Trage din pipă. Decapitatul țopăie și se Învârte pe scenă, minute În șir. Înainte de a-și ceda locul unui personaj straniu, În lacrimi. Baskerville! Din nou, Îl din priviri pe reverend; se mulțumește să ridice enigmatic din sprâncene. Faptul cel mai ieșit din comun este că Howard e Îmbrăcat după moda americană, arborează chiar un joben care, În ciuda tragediei care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
va mai cuteza să vorbească de Constituție, de Parlament sau de democrație; Orientul va putea să recadă iarăși În minunatul său somn de veci. Așa se face că lumea Întreagă, În lunile care urmară, avea să asiste la o cursă stranie și sfâșietoare: În vreme ce exemplul Tabrizului Începea să reaprindă, În diferite colțuri ale Persiei, flacăra rezistenței, orașul Însuși suferea un asediu dintre cele mai aspre. Partizanii Constituției vor avea oare timp să-și revină, să se reorganizeze și să pună din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
să semene cu Baskerville! Era vorba despre Morgan Shuster, noul trezorier general al Persiei, care se apropia ca să ne salute. Veniserăm În Întâmpinarea lui, pe drumul dinspre Kazvin. Sosea, Împreună cu ai săi, În trăsuri de poștă vetuste, cu echipaje prăpădite. Stranie această asemănare cu Howard: aceiași ochi, același nas, aceeași față rasă cu grijă, poate ceva mai rotunjită, același păr de culoare deschisă, străbătut de aceeași cărare, aceeași strângere de mână, politicoasă, dar cuceritoare. Modul nostru de a-l fixa din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
care mi s‑a lipit de creier: „Oamenii care vor să facă un milion, împrumută mai întâi un milion“. Sincer, cred că am o minte tipică de întreprinzător, pentru că, în clipa în care a zis asta, am simțit în mod straniu că știu exact despre ce vorbește. M‑am trezit chiar repetând‑o cu voce tare. Câtă dreptate are! Cum să faci bani dacă nu îi cheltuiești mai întâi? Așa că am investit în mai multe rânduri de haine pentru televiziune - plus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
du‑te și uită‑te. Haide, te conduc eu... În clipa în care părăsim capela, călugărița închide ușa și scoate afișul cu Reculegere spirituală. — Nu vă mai întoarceți azi? o întreb. Nu, azi nu, zice, aruncându‑mi o uitătură cam stranie. Îmi ajunge pentru azi. Chiar așa e, cum se spune - virtutea își e propria răsplată. Când ajung, mai târziu, înapoi la hotel, radiez de fericire la gândul binelui pe care l‑am făcut. Cred c‑am donat cel puțin 50
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
agățate baloane, carosabilul e plin de mașini și în grădina casei vecine se zărește un cort uriaș. Cobor din mașină, îmi iau geanta cu hainele de schimb, apoi rămân nemișcată câteva clipe, uitându‑mă la casa familiei Webster. Doamne, ce straniu. Tom Webster se însoară. Nu‑mi vine să cred. Sinceră să fiu - și poate sună cam răutăcios - nu prea‑mi vine să cred că există cineva care să dorească întru‑adevăr să se mărite cu Tom Webster. Recunosc, s‑a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
agenta de turism n‑ar fi trebuit oare să știe cât costă camera? Nu asta‑i meseria ei? Mă așez și iau o gură de ceai, așteptând să înceapă filmul. Dacă stau să mă gândesc, a fost un telefon destul de straniu. De ce ar suna cineva să pună niște întrebări atât de banale? O fi nouă. Sau poate verifică ceva sau... Însă toate aceste gânduri sunt rapid spulberate în clipa în care Rhapsody in Blue a lui Gershwin se dezlănțuie și ecranul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nimic care să mă ajute. Nu știu nici în ce cartier mă aflu. Brusc, mă simt dezumflată și penibilă. Azi trebuia să fac un tur drăguț și organizat și, în loc de asta, ce‑am făcut? M‑am năpustit spre un colț straniu din oraș, unde probabil că o să fiu jefuită în orice clipă. De fapt, cred că toată chestia a fost probabil o mare păcăleală. Mă gândesc posomorâtă, serios, zău acuma. Haine de designer cu reducere de 70 la sută? Trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
pare puțin mai întinsă și ochii îi sunt nenatural de mari. De fapt, arată de parcă i‑ar fi destul de greu să‑i închidă. — Bună ziua! spun, ridicându‑mă jenată în picioare și întinzându‑i mâna. — Elinor Sherman, zice cu un accent straniu, jumătate britanic, jumătate american. Mâna îi e rece și uscățivă și are două inele cu diamante uriașe, care îmi intră în carne. Încântată de cunoștință. — Luke regretă foarte tare că n‑a putut veni, zic și îi dau cadoul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
intrând de destule ori ca să‑mi facă și acum semn să intru, așa că nu sunt nevoită să‑mi anunț sosirea cu surle și trâmbițe. Ies din liftul de la etajul cinci și, spre surpriza mea, la recepție nu e nimeni. Ce straniu. Aștept câteva secunde, apoi trec de birou și pornesc pe holul principal. Pașii mi se încetinesc și mă încrunt. Ceva nu e în regulă aici. Se întâmplă ceva. E prea liniște. Locul e practic mort. Când mă uit la imensa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
o voce cu puternic accent american începe să vorbească, ceea ce mă face să înțepenesc și să întorc capul. — Alo, Becky? Michael Ellis sunt. Tocmai am ajuns la Londra și mă gândeam: ne putem întâlni cumva să vorbim? E așa de straniu să‑l văd pe Michael aici. În mintea mea, el aparține categoric New Yorkului, și hotelului Four Seasons. Dar iată‑l aici, în carne și oase, în River Room din hotelul Savoy, privindu‑mă radios. În timp ce mă așez, face semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
apăreau îmbinări de nici un fel, suduri, blindaje, joncțiuni de panouri separate realizate după metodele cât de cât identificate. Nava străină dădea impresia că mai degrabă a crescut ca o ființă vie și nu că a fost fabricată. Era cu totul straniu. Cu excepția metodei de construire, eroii noștri erau siguri de faptul că aveau de a face totuși cu o navă. Buimăciți de această viziune, niciunul dintre ei nu se gândea la avantajele financiare pe care ar putea să le procure această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
epavă. Dacă ar fi fost conformă cu normele admise, prin formă și compoziție, originea ei non-umană nu ar mai fi părut atât de amenințătoare. Sentimentul lui nu era simplă xenofobie. Nu se așteptase ca Străinul să fie într-atât de straniu. . ― E ceva sus! Kane arăta cu mâna. E timpul să lăsăm speculațiile sterile, își zise Dallas cu hotărâre, și să înfruntăm realitatea. Potcoava asta bizară era o navă interplanetară, deosebită de Nostromo, la suprafață numai. Nu era nimic rău în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]