8,894 matches
-
dau drumul la filtru. E mai simplu să fac pur și simplu cafeaua. Zece minute mai târziu am aranjat pe o tavă cafetiera roz, ceștile roz, laptele, zahărul și un buchețel de flori pe care l-am rupt dintr-un coș ce atârna la fereastra de la bucătărie. De ce să nu recunosc, sunt destul de mândră de mine. Mă apropii de ușa de la sufragerie, las tava jos pe masa din hol și bat încetișor. — Intră ! o aud pe Trish. Când intru, ea stă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
niciodată. Iau mecanic un prosop de bucătărie și încep să șterg cu el masa în cercuri fără sens. După care îmi zăresc biletul pentru Trish, care încă mai zace pe masă. Îl înșfac, îl fac cocoloș și-l arunc la coș. Mai târziu. Am s-o fac mai târziu. Simt că abia pot vorbi, darmite rosti un discurs convingător de demisie. — Aici erai ! Trish intră în bucătărie cocârjată de cele trei sacoșe mari cu cumpărături, cu saboții ei cu toc. Samantha
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
toate pachetele la gunoi. În primul rând, trebuie să fac puțină curățenie în bucătărie... Te ajut. Nathaniel se ridică în picioare. Trebuie s-o văd și pe-asta. Umăr la umăr, golim toate crățițele, tigăile și aruncăm toate pachetele la coșul de gunoi. Eu frec toate suprafețele murdărite în timp ce Nathaniel șterge cu mopul băltoacele de bezea. — De când lucrezi aici ? îl întreb în timp ce clătește mopul în chiuvetă. — De trei ani. Înainte de familia Geiger am lucrat pentru familia Ellise, foștii proprietari. Trish și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
transport, după care au vândut-o. La pachet. Începe să șteargă cu mopul ultimele pete de bezea. — Și tu ? Înainte de a lucra pentru familia Ellise ce-ai făcut ? Apuc cu vârful degetelor caisele congelate și le arunc cu scârbă la coș. — Am lucrat la Marchant House, răspunde Nathaniel. E un conac-muzeu, de lângă Oxford. Și, înainte de asta, la universitate. — La universitate ? zic, ciulind urechile. Nu știam că... Mă opresc, înroșindu-mă. Tocmai eram pe punctul de a spune „Nu știam că grădinarii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
s-o sun și să-i spun ce fac. Dar n-am s-o fac. Și nici n-am timp să mă gândesc la asta. Am de spălat. Fac două drumuri până la baie ca să duc toate rufele la spălătorie. Trântesc coșurile pline ochi pe gresie și mă uit la mașina de spălat hi-tech. Ar trebui să fie destul de simplu. Nu prea am experiență în domeniul ăsta. Acasă trimit totul, în afară de lenjeria intimă, la curățătorie. Dar asta nu înseamnă că nu pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
că vreau să speli, îmi vine să-i răspund. Dar lasă-mă măcar un pic, să bag nenorocitele astea de rufe înăuntru. Inspir adânc. Stai calmă. Fiecare lucru la timpul său. Primul pas : să umplu mașina cu rufe. Culeg din coș o grămadă de haine, apoi mă opresc. Nu. Primul pas : sortarea lucrurilor. Simțindu-mă extrem de încântată de mine că m-am gândit la asta, încep să sortez lucrurile murdare în grămezi pe podea, uitându-mă la etichete. Albe 40. Albe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
gândit la asta, încep să sortez lucrurile murdare în grămezi pe podea, uitându-mă la etichete. Albe 40. Albe 90. Pentru spălare, întoarceți pe dos. Spălați rufele colorate separat. Spălați cu grijă. Spălați cu MARE GRIJĂ. Când termin cu primul coș sunt complet bulversată. Am făcut cam douăzeci de grămăjoare pe jos, și cele mai multe dintre ele constau doar din câte un articol. E ridicol. Nu pot să spăl de douăzeci de ori. O să-mi ia toată săptămâna. Ce să fac ? Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cu nesaț asupra zidurilor vechi, de culoarea mierii. Șirurile de case vechi cu acoperișuri foarte abrupte. Pârâul mărginit de sălcii. Mai sus pe drum se vede pub-ul pe care l-am remarcat în prima noapte, cu fațada ornată cu coșuri de flori. În depărtare, se aude tropot de cai. Nu există absolut nimic care să facă notă discordantă. Totul e calm și blând și pare că există aici de sute de ani. — Samantha ? Nathaniel a observat, în cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
la marinat filetele de plătică pentru cină în ulei de măsline și zeamă de lămâie, așa cum m-a învățat Iris. După care îmi ridic ușor uniforma, îmi mai dau cu puțin dermatograf pentru noroc și pornesc spre grădină, cu un coș pe care l-am găsit în debara în mână. Dacă mă întreabă Trish ce fac, culeg verdeață pentru pus în mâncare. După ce mă plimb puțin prin grădină îl găsesc pe Nathaniel în livadă în spatele unui zid vechi, în picioare pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
zâmbește de sus de pe scară. Cum merge ? — Bine, mulțumesc ! Mult mai bine. Nici un dezastru încă... Urmează o pauză. Îmi dau brusc seama că mă uit prea intens la mâinile lui care strâng sfoara. Am venit după niște... rozmarin. Arăt către coș. Ai ? — Sigur că da. Îți tai imediat. Sare de pe scară și pornim pe potecă, spre grădina de verdețuri. Aici, departe de casă, e o liniște absolută, în care se aud doar câte un bâzâit de insectă și pietrișul scârțâind sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o tură de rufe, am tocat legumele la mixer, am măsurat orezul nerafinat ca să-l pun la abur și am pregătit cu atenție patru cutii cu aluat de foietaj, așa cum m-a învățat Iris. La ora șapte am aruncat la coș o cutie arsă de foietaj, am copt alte patru, le-am acoperit cu căpșuni și le-am garnisit cu gem de caise încălzit. Am prăjit în tigaie bucățile de legume în ulei de măsline și usturoi, până s-au înmuiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
viteză accelerată... dar mă simt destul de OK. De fapt, sunt aproape încântată. Uite-mă, gătesc o masă de una singură... și totul e sub control ! Dacă nu punem la socoteală fiasco-ul cu ciupercile. Dar sunt la loc sigur, la coșul de gunoi. Am pus masa cu cel mai bun porțelan pe care l-am găsit și am așezat lumânări în sfeșnicele de argint. În frigider așteaptă pregătită o sticlă de Prosecco, iar în cuptor farfuriile încălzite, și am pus chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ei sunt atât de fără drept de apel că nu-mi pot reprima un surâs. O urmez ascultătoare în casă, iau un castron mare cu păstăi de fasole și încep să le rup cum îmi arată ea. Păstăile într-un coș de pe podea. Boabele zdravene de fasole în chiuvetă. Același gest, iar și iar și iar. Pe măsură ce sunt absorbită de muncă, mă calmez încet-încet. Habar n-am avut că boabele mari de fasole vin din asemenea păstăi. Sinceră să fiu, unica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
să fiu, unica mea experiență legată de fasole a fost să le cumpăr de la Waitrose într-un pachet învelit în plastic, să le pun în frigider, să le scot la o săptămână după data expirării și să le arunc la coș. Dar astea sunt boabe de fasole adevărate. Așa arată, scoase direct din pământ. Sau... culese dintr-un arbust. De oriunde-o fi. De fiecare dată când desfac o păstaie e ca și cum aș găsi un șir de bijuterii verde deschis. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
că nu e vorba de o mărire de salariu sau ceva de genul ăsta. E vorba doar de data asta. — Înțeleg, spun, încercând să nu zâmbesc. E foarte generos din partea dumneavoastră, doamnă Geiger. — Am și eu ceva. Iris caută în coșul ei și scoate un pachețel învelit în hârtie maro. Înăuntru, găsesc patru tăvi noi și strălucitoare de copt pâine și un șorț gofrat cu model cu trandafiri. Ridic privirea spre Iris și nu mă pot abține să nu râd cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
E ca și cum aș intra în culisele unui teatru. Bucătarii șefi se agită de zor la aragazurile profesionale, iar chelnerii mișună în uniforme care-ți sar în ochi, cu dungi albe și verzi. — Uniformele sunt acolo. Jan îmi arată spre un coș de răchită plin cu uniforme frumos împăturite. Va trebui să te schimbi. — OK. Scotocesc după o uniformă de mărimea mea și mă duc cu ea la toaletă să mă schimb. Îmi verific rujul ciclam și-mi trag părul mai bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
în jur. Dacă tot am venit, să mă uit bine. Pentru orice eventualitate. Mă îndrept spre birou și încep să scotocesc metodic prin fiecare sertar, deschizându-l larg, uitându-mă bine înăuntru și băgând chiar mâna după hârtii rătăcite. Răstorn coșul de gunoi și-l scutur. Îmi trec mâna peste avizier. Dar nu găsesc nimic. Nici în fișet... nici în dulapurile zidite în perete. — Scuzați-mă. Îngheț, cu mâna în dulapul lui Arnold. Shit. Shit. — Da ? Mă întorc, trăgându-mi părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-mi vine să chicotesc. Am fost... îndreptățită ? mă hazardez, jucând nedumerirea. — Nedreptățită ! strigă el. Nedreptățită ! — A, nedreptățită ! A, vă mulțumesc. Zâmbesc politicoasă. Apreciez foarte mult că spuneți asta. Probabil că o să-mi ofere cine știe ce bonus, îmi trece prin cap. Un coș cu articole de lux. Sau chiar o vacanță. — Și prin urmare... Ketterman face o pauză. Dorim să-ți oferim poziția de partener egal în firmă. Care intră în vigoare chiar începând din acest moment. Sunt atât de șocată că aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
doresc această slujbă. — Samantha, ți-ai dorit statutul de partner mai mult decât orice altceva pe lume ! Guy mă prinde de braț. Știu foarte bine ! Și ai muncit toți anii ăștia pentru el. Nu poți să arunci toate astea la coș ! Sunt mult prea valoroase. — Și dacă pentru mine nu mai sunt ? — Dar n-au trecut decât câteva săptămâni ! Nu se poate să se fi schimbat totul ! — Ba da. Eu m-am schimbat. Guy scutură din cap a neîncredere. — Vorbești serios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-mi dau seama. Nu mă întorc. Scuză-mă. Iau mătura și fărașul și încep să mătur făina și bucățile de aluat de pe jos. Dă-te puțin, te rog. — A. Da. Guy se dă stingher din calea mea. Arunc mizeria la coș, după care scot sosul de sparanghel din frigider, îl torn într-o cratiță și îl pun pe un foc mic. Guy mă privește amuzat. — Samantha, spune când mă întorc cu fața spre el. Trebuie să vorbim. — Am treabă. Ceasul cuptorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
murdară, traversează Centura Industrială, o ia printre instalații industriale de toate dimensiunile, activitățile și tipurile, cu depozite sferice și cilindrice de combustibil, stații electrice, rețele de canalizare, conducte de aer, punți suspendate, tuburi de toate grosimile, unele roșii, altele negre, coșuri scuipând în atmosferă fuioare de fum toxic, macarale cu brațe lungi, laboratoare chimice, rafinării de petrol, mirosuri fetide, amare sau dulcege, zgomote stridente de burghie, zumzăit de ferăstraie mecanice, lovituri brutale de ciocane pneumatice, din când în când câte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
au cumpărat doar jumătate din încărcătura pe care a dus-o la Centru. Din păcate, când, peste doi kilometri, a intrat în Centura Industrială, i-a venit din nou în minte supărarea comercială pe care o suferise. Amenințătoarea viziune a coșurilor vomitând vălătuci de fum îl făcu să se întrebe care o fi blestemata de fabrică unde se produc blestematele de minciuni de plastic, josnice imitații ale vaselor de argilă, E cu neputință, murmura, nici sunetul nici greutatea nu seamănă, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
-i mai atragă atenția câinelui Găsit. Era o construcție de piatră, veche și greoaie, cu o ușă înaltă și îngustă, cu o destinație necunoscută și unde nu locuia nimeni, o construcție care avea deasupra trei forme care semănau cu niște coșuri, dar care sigur nu erau, de vreme ce din ele nu se desprinsese niciodată vreun instigator miros de mâncare. Acum ușa se deschise pe neașteptate și stăpânul intră înăuntru la fel de natural ca și cum și acolo era casa lui, ca dincoace. Un câine trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pierde timpul, povestește-mi, Am visat că Marçal a fost promovat și comanda era anulată, Din astea cea mai probabilă nu e anularea comenzii, Așa cred și eu, dar grijile se înlănțuie ca cireșele, una trage alta, și amândouă un coș plin, iar promovarea lui Marçal știm că poate fi anunțată din clipă în clipă, E adevărat, Visul a fost un îndemn să lucrez repede, Visele nu sunt îndemnuri, dacă nu cumva visele ne îndeamnă, Te-ai trezit sentențios, dragă tată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
le puse pe toate, se întoarse în cuptor, în momentul acela, ceilalți călători coborâră din mașină, nici unul nu puse întrebări, unul după altul intrară și ei în cuptor și aduseră păpușile afară, Isaura dădu fuga la furgonetă ca să aducă un coș, un sac, ceva, și păpușile ocupară treptat spațiul din fața casei, și atunci Cipriano Algor intră în olărie și retrase cu mare grijă de pe raft statuetele defectuase pe care le adunase acolo, și le alătură surorilor lor corecte și sănătoase, ploaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]