8,218 matches
-
tot În alb, iar omul și femeia făcură așa, În joacă, ceea ce face un om cu o femeie. Apoi, omul plecat la drum lăsă femeia și porni mai departe. Un altul se apropie de el, la fel de mânjit În alb. Se prefăcură că se pun pe un bulumac și că trec o apă care curge, apoi Întâlniră numai femei date cu alb, iar noul venit se Împreună cu una dintre ele. - Tată din Cer, izbucni Enkim, cu ochii holbați. De-a ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Ne intrau până și În gură și În ochi. - Măcar așa, nu vine nimeni să tragă cu urechea, râse N’jamo. - Da’ ce, nu mai are nimeni praf din ăsta? N’jamo râse și mai și, iar eu m-am prefăcut că mă molipsesc de la el. După ce ne-am potolit, i-am zis: - Mai bine m-ai ajuta pe mine, măi, N’jamo. - Și să ne spulbere, ca pe Dogoni?! - se holbă el. Ce folos ar avea Tatăl ca eu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
i-am anunțat pe toți că o luăm spre Răsărit. După cum mă așteptam, Enkim a fost cel mai mirat, dar n-a scos o vorbă. A făcut el ce-a făcut și a rămas În spatele nostru, iar eu m-am prefăcut, ca de obicei, că nu-l bag În seamă. Când ne-a prins din urmă, i-am privit În treacăt mâinile. Erau proaspăt spălate, dar sub unghii era Încă murdar de pământ. După o vreme, am trecut peste o apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
mai Învețe vorba din mintea ta. Se ridică și ea, se duse după Enkim și se apucară să-și strângă lucrurile. Îl Înfășară pe Unu Într-o blană și plecară fără alte vorbe, În beznă. Porniră spre Răsărit. M-am prefăcut că nu-mi pasă și m-am trântit În culcușul meu. După o vreme Însă, l-am chemat la mine pe unul dintre mărunței. Îl chema Kikil și era foarte sprinten. - Ia vezi tu, Kikil, unde se duc Enkim și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
era un om cu piele albă pe care nu-l mai văzusem niciodată și care, cu toate astea, Îmi zâmbea. De fapt, Îmi zâmbeau toți trei - erau zâmbete din acelea pe care nici chiar tu n-o să știi să le prefaci, cu toate miile și miile de ani de cuvinte care o să te Învețe să te ascunzi În tine Însuți mai abitir decât În cea mai adâncă văgăună. Firește că, În clipa În care i-am văzut, n-am știut să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
cuvintelor, le făcea să Însemne după cum serveau scopurilor celui cu care vorbea și pe care Îl respecta? Cum-necum, una dintre femeile lor veni la mine și-mi oferi o băutură caldă. Îmi veni să-mi vărs măruntaiele, dar m-am prefăcut că era cel mai minunat lucru pe care Îl gustasem vreodată, ceea ce Îi bucură din cale afară pe cei din neamul ei. Ei credeau că se trag dintr-un cerb, pe nume Cipusik. De cum terminară una dintre case, mă invitară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
câteva vorbe, acolo. - Dar tot o să vreau să Învețe și glasul din minte, Îmi zise Enkim. Am mai sporovăit despre Unu, le-am spus și eu despre Marea și Omăt și tot așa, până ce n-am mai putut să mă prefac că nu mă interesa ce se Întâmplase. - Ia zi, Enkim, ce-a fost cu semnele alea pe care le tot lăsai În urma noastră? - Cu ce fel de semne să fi Însemnat călătoria, dacă nu cu cele care arată stirpea Tatălui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
cu una cu două. Pe de altă parte, erau tare bucuroși pentru că tocmai ajunseseră Într-un loc În care izbucnise o ceartă Între Krog și Vindecători, semn că norocul Începea să mă părăsească. - Ziceau că uite ce Înseamnă să te prefaci că te tragi din Tatăl. Râdeau de tine pentru că doreai să faci Vindecător dintr-un om, doar pentru că ar fi zărit o luntre. Când au auzit asta, ceilalți vânători au urlat și au făcut ca toate fiarele, Înjurându-te pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Ca s-o smulg din gânduri, am întrebat-o dacă nu i se păruse și ei că ursulețul avea exact privirea aceea a Zuzei, dementă și caraghioasă totodată. A întors spre mine un chip șmecher: care Zuza? Era clar, se prefăcea, altminteri nu ar fi zâmbit așa mefistofelic. You don’t fool me!, am tachinat-o cu titlul unui hit al celor de la Queen. A râs tare, cu capul dat pe spate. În felul ăsta am urcat până la cazarma din apropierea Peleșului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
în casă. Mama stătea în pat și mi-a făcut semn să vin, să mă pitesc sub plapumă. M-am ghemuit la picioarele ei și ea m-a acoperit. Bineînțeles că tata a văzut umflătura de sub plapumă, dar s-a prefăcut că nu pricepe. Striga: unde-i pârlitul ceala di golan care fugărește găinili șî deșălează cânili? Ian stai că pun eu mâna pi iel. Și trosc! izbea cu cârja pe pat, exact lângă mine. Nu înțelegeam cum de lovește așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
proptit cu câte o mână de masa din mijlocul camerei și privesc fix În podea. — Vă pun la plată, să știți! Între timp s-a apropiat de cel cu pijama și l-a apucat de guler. Acesta oftează și se preface că vrea să se ridice din pat. — Mă, ce pijama ți-a luat tac-tu! Vocea lui Grințu e blândă și Înțelegătoare. El afișează un aer de bunăvoință și cooperare. — Și ce ceas! - zice el descoperind pe mâna stângă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
trage deoparte dintr-o singură mișcare. Pe pat, sub pătură, nu se află un om, ci mai multe haine și bagaje așezate În așa fel Încât să dea impresia că un trup de om se odihnește acolo. — Ahaa, strigă Grințu, prefăcându-se furios, vă țineți de bancuri, ai? Băieții râd pe Înfundate. Ia, mișcați-vă și treziți-i pe toți și scoateți-i la Înviorare, fuga! Cei doi care au dormit Îmbrăcați Își Încalță la iuțeală pantofii pe picorul gol și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Elevul râde și-l arată cu degetul pe unul dintre colegii lui care Încearcă să-și lustruiască pantofii cu colțul unei pături. E un zdrahon cu figură bleagă și plin de coșuri. Când Își aude porecla aruncă pantoful și se preface că aranjează pătura pe pat. „Cine, mă?“ - Întreabă pedagogul zâmbind și el acum. „Bazdrângu“, zic toți cei din cameră și chicotesc, se bucură că pedagogul le face jocul. „Care-i ăla, mă?“ Ceilalți râd. Pedagogul se adresează celui poreclit Bazdrângu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
dacă el nu și-ar aminti chiar acum că scenariul lui are o lacună. A pierdut pe drum, undeva, sticla de țuică pe care o confiscase el, Grințu, din camera 33. Deci autorul fictivului scenariu nu se amuză și se preface sever În continuare. — Păi, dacă dormi la ora-sta, Axente! Te-ai boierit sau ți-a intrat democrația În cap? Ia pune-ți boarfele pe tine și du-te până la camera 11, la parter, și vezi că am uitat o sticlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
fetei. Evitau să-și Întâlnească privirea, nu se știe de ce. Fata privea cu atenție desenul kitsch de pe ceașca de porțelan calitatea a doua. Grințu aștepta ca unul din ei să Înceapă să povestească. Era avid de informațiile lor. Popescu se prefăcea că se gândește la ceva sau că nu știe cum să-și Înceapă povestea. În cele din urmă zise. — Orice i-ai ruga să-și amintească, ei Încep așa: „Când eram În război...“ * (DRUM) De la Cluj-Napoca până În satul În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
prin ea Însăși pentru că anunță o ploaie cu clăbuci. De pe unul din drumuri, În depărtare, se ridică un nor de praf și-ți Închipui că deja se apropie autobuzul pe care cei din jurul tău Îl așteaptă În timp ce tu doar te prefaci că-l aștepți. Îi privești cu coada ochiului și ești surprins să vezi că nu tresar deși cu toții au văzut ce-ai văzut și tu. Nu-și strâng bagajele și nu se pregătesc de plecare, privesc țintă spre norul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
bărbatul de lângă tine spune tare, ca pentru el (dar trebuie să Înțelegi că ți se adresează și te ia părtaș la observația lui): — A venit cu mașina că puie un plic! Are benzină, răspunzi tu. Nu se face să te prefaci că n-ai auzit. — Da, și are și bani să cumpere benzină, continuă omul pe același ton neutru de mai Înainte. Urmează apoi o lungă tăcere În stația de autobuz. Ea e tulburată numai de chicotelile fetițelor care se joacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
felicitat că tocmai a terminat de pictat Voronețul. Apoi tot el l-a Întrebat pe arhitect cum se numește partea aia intrată mai Înăuntru față de zid. „Firidă“ - a zis În românește Pătruț care Înțelesese și el Întrebarea. Arhitectul s-a prefăcut că nu-l aude și a tradus plin de morgă: „Abside aveugle“. Grecul n-a Înțeles nimic și a zâmbit tâmp, iar fotbalistul s-a grăbit să-l ajute să Înțeleagă: „Niche“. Interlocutorul tot nu părea lămurit. Să i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
car să se culce la loc În iarba cosită. După asta femeia a Întors spre tine fața ei anormală, se vedea acum clar că plânsul ei era fals, și ți-a spus: — Lasă, ce, crezi că-i prima oară? Ne prefacem și noi că plângem, ăsta-i melicu lu’ Niculaie după ploaie! * Omului? Și de fapt de ce nu? Se dărâmă ecluza aia, la care zicea că lucrează, dacă i-aș scrie? Uite, Îmi usuc părul precum nu am Fön - aparat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
nu folosește nici măcar pasta de dinți Primăvara (atât de banala), dar e grav că omul acela se născuse tocmai În satul de care vorbesc. E drept că lucra de câțiva ani buni la oraș, dar se născuse acolo. M-am prefăcut interesat și l-am Întrebat cum făcuse rost de abțibildurile alea roșii cu care-și decorase mașina lui galbenă. Ei bine, la schimb! Omul dăduse pe ele un ștergar vechi, brodat de mama lui pe care acum venise s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
zice inspectorul, tu nu ai stagiul, ai un an la catedră și un an și ceva În funcția de pedagog. N-ar fi nici o problemă să te numesc definitiv pe unul dintre aceste posturi. Alege! Grințu se uită pe hartă prefăcându-se că alege, se gândește, caută, dar În mintea lui deja a ales satul X, cel cu mănăstirea de mai multe ori vizitată de el În acel an și deja se Întreabă dacă bătrânii din casa acoperită cu șindrilă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de mai multe ori în carte (Unul în celălalt ne potolim cuvintele / unul în celălalt căutându-ne / unul în celălalt găsindu-ne-nceputul / unul pe altul respirându-ne), pentru ca în Jurământul să se exprime încununarea aspirațiilor îndrăgostitului, în stare să prefacă la nesfârșit ființa dragă și să o zămislească, tot la nesfârșit, astfel că, sub imboldul iubirii, trupul devine transparent de dor, iar iubita cheamă / îndeamnă / promite: intră în mine ca într-o cathedrală de aer, consacrându-l pe iubit drept
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
că visăm (...) -, sinele încercând investigarea unui univers proteic, în care prefacerea pare metodă de lucru și mod de existență totodată: MARE MOLEȘEALĂ, fă, azi... da... me-ta-morfo-ză..., / îmi vine în gând (așa, un cuvânt...)... a, hai / la întrecere... gara: eu / mă prefac în leu și tu în / carte... ba, invers! și cine se transformă în... O mișcare regresivă a gândului, a sufletului exprimă dorința atavică, însă utopică, de cantonare - la propriu și la figurat, cantonul fiind un loc privilegiat, evocat în poemele
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
la munte și mare și pe orice cărare vom fi răsfățați din plin de lumină și soare. Dacă întredeschizi ochii ușor peste dealuri de dor vei simți cum sub lumina caldă a lunii aleargă fluturii precum căpcăunii, cum apa se preface în diamante în roua florilor nestemate. Vei bea și tu alergând, zburând, cântând... Și vei ști apoi pe toate să le iubești pentru că totul e chiar din povești. ROMÂNIA,TARĂ DE DOR Harta de pe perete este ca o fereastră deschisă
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
macină bolovan cu bolovan din Toaca și Panaghia sunt semnele schimbării zilnice, care duc la distrugerea finală. E îmbătrânirea muntelui ca formă, declinul lui ca și al florii în zilele de toamnă, ca și al bradului căzut la pământ și prefăcut într-o mână de cenușă. Viața muntelui se îmbină cu moartea lui; ceea ce-l sfarmă bucățică cu bucățică dă farmec plasticii admirate, frumuseților sălbatice, văilor adânci și tainice, toate însă trecătoare, deși par veșnice față de scurtimea vieții noastre. Toaca semeață
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]