9,986 matches
-
mașinii de război. În careul din curtea școlii, fiecare dimineață se Încheia cu rugăciunea pentru ostașii români căzuți la Dalnic, Odesa, apoi Crimeea, Caucaz, Cotul Donului. Cu Munteanu ne Întâlneam des, lucru deloc anevois, ținând seama de firea comunicativă și veselă a recentului nostru colaborator. Locuia la marginea de Sud a Chișinăului În zona Muncești mahalaua Melesteu - mahala care pe harta mapamondului indica vecinătatea Chișinăului cum Îi plăcea poetului să-și prezinte adresa unde s-a născut la 19 ianuarie 1919
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
Pierrot cu un guler scrobit, pe Colombina cu cel mai neastâmpărat zâmbet din lume și pe Arlechin... cu un costum de arlechin. H. Bustos Domecq meșterește, mutatis mutandis, În chip analog. Recurge, deci, la liniile Îngroșate ale caricaturistului, chiar dacă sub vesela sa pană inevitabilele deformări pe care genul le comportă din oficiu abia de sunt tangente cu fizicul fantoșelor, și insistă cu fericită Îndârjire asupra diferitelor chipuri de a vorbi. În schimbul folosirii abuzive savuroasei picanterii creole, panorama oferită de debordantul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
chestiuni personale. Eu, În schimb, Îmi voi prelungi această villegiature până la Ziua Primăverii. După cum tocmai ați putut observa, n-am șovăit nicidecum În fața soluției eroice. Las În mâinile domniei voastre detaliul polițist, adică recuperarea scrisorilor. Chiar mâine, la orele 10, vesela caravană automobilistică pleacă de la cenotaful gol al lui Rivadavia spre Moncha, beată de orizonturile nemărginite ale libertății. Cu un gest hotărât, Gervasio Montenegro și-a cercetat ceasul de aur Vacheron et Constantin. — Timpul e aur, a exclamat. Am făgăduit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
pe 30 dimineața, În tovărășia lui Jivago și la Hotelul Capurro, am dat gata prima mea cafea cu lapte uruguayană. Un copist s-a băgat În vorbă și - mai o glumă, mai alta - mi-a istorisit tărășenia, neignorată În cercurile vesele din iubita noastră stradă Corrientes, cu comis-voiajorul și oaia. Am ieșit sub soarele nemilos al străzii; n-am avut nevoie de nici un vehicul și, În jumătate de oră, după ce am admirat puternicul avânt al localității, am ajuns la conacul poetului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
opere ale lui Flammarion, pregătesc a doua perioadă. Lună (1924) marchează cel mai poetic succes al autorului, sesamul care Îi deschide larg poarta cea mare a Parnasului. Apoi, anii de tăcere. Loomis deja nu mai frecventează cenaclurile; nu mai e veselul maestru de dans care stă În fruntea tuturor În subsolul căptușit cu covoare de la Royal Keller. Nu mai pleacă, nu, din strada Parera. Uitat, telescopul ruginește pe terasa solitară; zadarnic așteaptă noapte de noapte in-foliile lui Flammarion; claustrat În bibliotecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
-mi mărturisească, cum scriseseră el și Borges „la patru mâini“ (unul, Borges - tema și celălalt, Bioy - variațiunile, acompaniamentul) o serie de narațiuni memorabile, aproape intraductibile. Dar mi se pare că-i văd aievea, În sufrageria din Pujato, culți și spirituali, veseli și fără griji, În Argentina Încă nemaculată de Perón, pe Bioy splendid ca jucătorii de tenis și pe Borges subtil ca zeii, chinuind fără milă Remingtonul. Beau ciocolată după ciocolată, poate chiar din cănuțe azurii precum cea a lui don
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
furturi răsunătoare din depozitele armatei, dar toate acestea erau palide, prea palide și trimise undeva în zona de umbră a gazetelor. În rîndul întîi, în miezul fierbinte era Cocoș, iar în jurul său se întindea o stare de buimăceală, de balamuc vesel, iresponsabil, care te putea face să crezi că lumea a ajuns într-o situație în care totul este posibil. Nimic nu mai era solid, nimic nu mai trebuia ori nu mai merita să fie respectat, pentru că oricum se putea întîmpla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Nu costă nimic în plus decît că te obligi să mai treci prin prăvălia lui. Dar alta nici nu mai este prin care să treci. Ei, altădată, altădată era plin de dughene, de băcănii, de magazine adevărate, totul era mai vesel, totul era mai frumos, totul era mai bine..." Stavri s-a uitat cu atenție la colonelul Stoicescu, acesta și-a pungit buzele, de parcă ar fi meditat la ceva, apoi i-a făcut un semn ușor din cap: "Înțeleg că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
ei la pământ, care se duseră de-a-mboua, imprimîndu-le parcă în același timp și mișcarea de ridicare, care îi retrimise glonț prin ușile atelierelor. Și îmi amintesc expresiile lor. Păreau, în orice caz, veseli! Cine știe? Poate că într-adevăr era veselă viața lor acolo, cu acest sistem moștenit de la romani, care prevedea că învățătura severă de carte sau de meserie trebuia însoțită de pumni cumpliți după ceafă și picioare îndesate în spate. Ceea ce pasionează un elev în școală și e revelator
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
ceea ce i se întîmplă... Tu îi vorbești și el se uită înainte și nu vede decât soarele și cerul și fundul cailor bătuți de cozile lor în ritmul pașilor și al căruței... Tata se miră, cu o expresie de deznădejde veselă pe chip, dând din umeri, vrând parcă să spună că el și-a făcut datoria, dar dacă ăstuia îi arde de râs... cine să-l mai înțeleagă... Dumnezeu știe ce s-o mai alege și de ăsta... - Eu știu, zise
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
incoerente, părăsește adunarea și se apropie de o femeie: "Bătrînico, o întrebă, nu cumva știi unde stau eu?" "Cum să nu, zice bătrânica, uite aici". Și îi arată o casă. Era un lupanar. Și astfel, cu acest dialog strălucit începe vesela carte. - Mai întîi că nu e veselă, i-am răspuns. E străbătută de sinceritate, tânărul latin își povestește degradarea sa și a altora, cu sentimentul că a pierdut ceva, dovadă formidabila scenă din templul vestalelor unde se dusese să se
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o femeie: "Bătrînico, o întrebă, nu cumva știi unde stau eu?" "Cum să nu, zice bătrânica, uite aici". Și îi arată o casă. Era un lupanar. Și astfel, cu acest dialog strălucit începe vesela carte. - Mai întîi că nu e veselă, i-am răspuns. E străbătută de sinceritate, tânărul latin își povestește degradarea sa și a altora, cu sentimentul că a pierdut ceva, dovadă formidabila scenă din templul vestalelor unde se dusese să se vindece de viciu. Râdem, e adevărat (cum
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
mai aud o dată. Femeia citi din nou știrea. Am izbucnit într-un râs înalt. Știam cum vorbesc surdo-muții, au alfabetul lor, cu degetele... Deci au ținut ședință plenară, au luat "cuvîntul" și... Și iar am izbucnit în râs. - Ești băiat vesel, zise Pavel, nici contrariat, dar nici molipsit de reacția mea. Nu m-aș mira să apară și dintre noi niște bețivi care să ceară același lucru. - Ce bețivi? am zis fără să reușesc să-mi potolesc râsul. - Avem destui bețivi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
pe care îl știam frumos, se așternuse peste trăsături. Era îmbrăcată sărac, într-un palton vechi, dar cu ghete curate în picioare. Nu înțelegeam. Astfel de suferințe erau departe de mine. De ce să părăsești, mă întrebam, starea anterioară? Glasul era vesel, jocul privirii atât de atrăgător... Chiar atât de mult putem depinde de altul? Chiar atât de... Bănuiam că sufletul nostru nu e înconjurat de ziduri de netrecut, că alții, perfizi și puternici, ne puteau surprinde și sări peste el și
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cu bale la gură, nu creșteau, dar nici nu mureau, alții cocoșați... Bîzdoveică avea o fată care ai fi zis că e întreagă (era și frumoasă), stătea toată ziua pe gard la drum și vorbea și râdea singură. Era necontenit veselă și spunea tot ce se întîmpla la ei în curte sau pe drum: tot ce vedea, ca o oglindă vie a mișcării vieții din jurul ei. Tata dă de mâncare la cai... ha-ha...! Nea Ilie a ieșit din curte. Uite-l
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
ăla care vine?", adâncimea bulevardelor, cerul limpede și înalt, de un albastru metalic, numerele străzilor... Nilă a făcut așa hî, când m-a văzut, adică așa, ca pentru sine, să nu te superi că rânjește de tine, e și el vesel din când în când... M-a întrebat dacă acum văd mai bine. Văd perfect, i-am răspuns și i-am mulțumit pentru bani, altfel, am adăugat, în nădejdea tatei puteam să stau așa mult și bine... Atunci m-am dus
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
pasiune și am primit și ceva bani pentru el... Bietul Corin Grossu, de la "Fundații", n-am mai știut ce-a ajuns, ultima oară când l-am văzut la el acasă, chiar în acel an pe primăvară, cu Paul Georgescu, era vesel, mâncase, ne spunea, în ziua aceea un ou și era surprins și încîntat că "n-a avut nimic". Am băut cafea (bea multă, pe lângă ficat suferea de hipotensiune gravă) și ne-a arătat patul în care dormea, ceva strâmt, dur
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
fel de dărăpănătură, cu o singură odaie. în odaie, frig ca afară. - Ce dracu faci tu aici? l-am întrebat. Stătea în pat și citea, învelit într-o plapumă dubioasă, sordidă ca și încăperea. Mi-a făcut cu ochiul și vesel nevoie mare de vederea mea, a râs. Era ticul lui, nu era prea vorbăreț, dar era elocvent, făcea cu ochiul și da din cap ca sa-ți sugereze că situația era așa cum o vedeai și el era conștient de acest lucru
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
înghețăm, zice, fac eu cald... Dar cu ce? N-avea un lemn... - N-are rost, hai la mine, i-am spus. - Nu, de ce, stăm aici, e bine aici, ne băgăm sub plapumă. - Nu mă bag în nici o plapumă. Dârdâiam. Preocupat, vesel, încăpățînat, făcîndu-mi cu ochiul, a ieșit afară și s-a întors cu niște surcele. - Punem dulapul pe foc, zice. - Care dulap? Mă uit și văd la lumina chioară a lămpii într-adevăr un dulap cenușiu, destul de mare, așezat într-un
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cenușiu, destul de mare, așezat într-un colț. - De ce să strici dulapul? zic, hai la mine. Nici nu m-auzea. A pus mâna pe-un topot și s-a apucat de treabă. Dulapul sfârtecat făcea un zgomot groaznic. Dobrinescu era din ce în ce mai vesel. În curând focul începu să ardă trosnind în sobă și odaia se încălzi. Mă dezbrăcai de palton. Râdeam amândoi. Destuparăm sticla vârând dopul înăuntru și ciocnirăm, el cu o ceașcă, eu cu singurul pahar pe care îl avea. - Nici eu
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
făcu să înțeleg că marele oraș trăia și el ceva asemănător cu o primejdie și că trebuia să mă închid în odaie și să închid și geamurile. ... Mă trezii a doua zi spre prânz, după un somn lung, cu Nilă vesel, care intră în odaie și îmi aruncă pe masă un pachet de salam și o franzelă. - Ia, mă, și mănîncă! Parcă ar fi zis: ți-am spus eu, acuma vezi... mănâncă și taci! Mă uitai la el: adică cum?! - Legionarii
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
N-am înțeles comportarea aceasta bizară, adică, era bine că nu citeam, sau era ceva de rîs?... Făcusem ceva, și acest ceva se afla în strânsă legătură cu bâlbâială mea, adică se potrivea și de aceea era el atât de vesel? Îmi sugera însă o experiență de viață și de oameni în care eu ocupam un loc printre cei care îl interesau, încît mi-am simțit bătăile inimii de emoție. Timpul trecea însă și eu eram așteptat jos. I-am spus
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
din lăudăroșenie, la frații Rochus, ca o să ne arate el nouă... și uite că nu putea. "Ce-o fi înăuntru?" m-am întrebat. - Filerot, dă-mi-l și mie să-l citesc. Și-a ridicat privirea, care nu mai sclipea veselă după ochelari și mi-a răspuns: - Nu vezi ce scrie pe el? Vrei să intru în pușcărie? - Nu spun la nimeni! Îl iau acasă și mâine seară ți-l aduc înapoi. Nu mi-a răspuns. Am plecat și am uitat
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Ca să ne pomenim, câteva săptămâni mai târziu, tot grupul de la Popasuri cu știrea uluitoare că, împotriva cenzurii, Sergiu Filerot tipărise un volum de versuri pe care până atunci îl ținuse ascuns. Ne-am dus la el, și de astă dată, vesel și jovial ca și înainte, ni l-a dat fiecăruia cu dedicație. - Luați, bă, zice, citiți! - Filerot, zic, ți-a dat drumul cenzura, l-ai trimis din nou? - Nu, zice, e același volum. - Păi ce-ai să faci, Filerot? - O să
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Păi ce-ai să faci, Filerot? - O să văd eu! Am râs toți, râdea și el, "masivul" puțin strâmb, Geo Dumitrescu admirativ, totuși îngrijorat, Ierunca depă- șit. Ei, gândeam, Filerot ne minte, face pe nebunul, altfel n-ar fi așa de vesel. M-am dus acasă și l-am citit. Era într-adevăr subversiv, versuri "tari" despre războiul pe care îl duceau armatele noastre, prin care poetul exprima presentimentul dezastrului final: ne înhămasem la un car străin, care avea să se sfărâme
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]