8,894 matches
-
perdele trase, cu capul lăsat, cu părul răsfirându-i-se neglijent pe umeri. Sultanul se află lângă ea, Îmbrăcat În Întregime În mătase, cu un turban pe căpșor. Stă nemișcat pe perna sa; fața Îi e roșie și plină de coșuri, ochii - sunt pe jumătate Închiși, are aerul că se plictisește. Omar s-a apropiat de Djahane. I-a luat cu tandrețe mâna, și-a trecut Încetișor palma peste chipul ei. Șoptește: — Tocmai mi s-a spus de Terken Hatun. Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
confundați cu... alte persoane. Și n‑am intrat doar ca să cumpăr o ramă! Râd veselă, pentru a‑i demonstra cât de ridicolă e această idee. Voiam, de fapt, și... astea. Înșfac la întâmplare câteva litere mari de lemn dintr‑un coș alăturat și i le dau. Ea surâde și le pune pe hârtia cerată, una câte una. — P... T... R... R. Se oprește și se uită la litere mirată. — Voiați să compuneți numele „Peter“? Of, Dumnezeule mare. Chiar trebuie să existe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
găsesc eu ceva... spun, făcând privirea roată. — Ați putea să îi scrieți finului dumneavoastră numele întreg, sugerează patroana, săritoare. Care e numele de familie? — Ă, Wilson, zic, fără să mă gândesc. — Wilson. Și, spre oroarea mea, începe să caute în coș. W... L... uite un O... — Mai bine, zic repede, mai bine nu. Fiindcă... fiindcă... părinții lui divorțează și s‑ar putea să trebuiască să își schimbe numele de familie. — Serios? spune patroana, luându‑și un aer plin de compasiune, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
O... — Mai bine, zic repede, mai bine nu. Fiindcă... fiindcă... părinții lui divorțează și s‑ar putea să trebuiască să își schimbe numele de familie. — Serios? spune patroana, luându‑și un aer plin de compasiune, în timp ce lasă literele înapoi în coș. Ce îngrozitor. E o despărțire urâtă, înțeleg. Da, zic, uitându‑mă în jur, după ce aș mai putea să cumpăr. Foarte. Mama lui... a fugit cu grădinarul. — Vorbiți serios? Patroana se holbează la mine, și observ brusc că un cuplu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și văd în ochii ei o licărire de speranță. Străduindu‑mă să n‑o iau la fugă, mă grăbesc pe scări și, cu inima ușoară, deschid larg ușa. Și... nu e Luke. E un bărbat cu brațele pline de flori. Coșuri cu flori, un buchet de flori și, la picioarele lui, câteva cutii cu flori. — Flori de nuntă, zice. Unde le puneți? — O, spun, încercând să‑mi ascund dezamăgirea. Mi‑e teamă că ați greșit casa. Trebuie să le duceți alături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Spre mirarea mea, am primit deja un minunat buchet de flori și o invitație la masă din partea mamei lui Luke, Elinor, care locuiește la New York, și încă unul de la mahării din televiziune cu care o să mă văd miercuri, și un coș cu fructe de la cineva de care nu am auzit, dar care se pare că e “înnebunit“ să mă cunoască! Când mi‑a trimis mie Zelda de la Cafeaua de dimineață un coș cu fructe ultima oară? Exact. Iau o gură de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
televiziune cu care o să mă văd miercuri, și un coș cu fructe de la cineva de care nu am auzit, dar care se pare că e “înnebunit“ să mă cunoască! Când mi‑a trimis mie Zelda de la Cafeaua de dimineață un coș cu fructe ultima oară? Exact. Iau o gură de cafea și îi zâmbesc extaziată lui Luke. Suntem la restaurant și ne terminăm micul dejun înainte ca el s‑o șteargă rapid la o întâlnire, iar eu mă gândesc ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
îmi vopsesc unghiile în culoarea potrivită, totul va capăta brusc sens și viața mea se va aranja perfect. De ce, oare, nu mi‑am dat niciodată seama de acest adevăr până acum? De ce? Iau un Vis Lucid și îl pun în coș, apoi mă îndrept spre partea din spate a magazinului, unde găsesc un raft intitulat „Răsfață‑te - meriți.“ Chiar merit, mă gândesc. Merit un set de lumânări parfumate și o oglinjoară de voiaj și niște „pastă pentru remodelare“, ce‑o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a magazinului, unde găsesc un raft intitulat „Răsfață‑te - meriți.“ Chiar merit, mă gândesc. Merit un set de lumânări parfumate și o oglinjoară de voiaj și niște „pastă pentru remodelare“, ce‑o mai fi și aia... și în timp ce îmi umplu coșul, aud vag, ca prin ceață, un țârâit înfundat și realizez că e propriul meu telefon mobil. — Alo! zic, ținându‑l strâns lipit de ureche. Cine e? — Bună. Eu sunt, zice Luke. Am auzit că prânzul tău a fost un succes
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
acolo de când aveai șase ani. Îi simt amuzamentul din voce și revin la realitate. De‑asta a sunat, să mă ia la mișto? — N‑am pomenit niciodată de Guggenheim? zic cu mirare sinceră, în timp ce îmi pun balsamul de buze în coș. Ce ciudat. Nu‑i așa? zice Luke. Foarte ciudat. Deci, acolo ești acum? La naiba. Un moment, nu zic nimic. Pur și simplu nu pot să‑i spun lui Luke că iar sunt la cumpărături. Mai ales nu după cât m
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
ziua. Zece Îmi bag telefonul în geantă ușor indignată. Hm! Ei bine, am să‑i arăt eu lui. Am să mă duc la Guggenheim chiar acum. În clipa asta. Imediat ce‑mi cumpăr fardurile și îmi primesc cadoul gratuit. Îmi umplu coșul cu tot felul de chestii de înfrumusețare, mă grăbesc la casă și semnez chitanța de credit fără măcar să arunc un ochi pe ea, apoi ies pe strada aglomerată. Așa. E 3.30, ceea ce înseamnă că am suficient timp să ajung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
să dăm o petrecere cu pizza, nu‑i așa? Și în Anglia dai cu tunul și nu găsești așa invitații. Sunt atât de simpatice, cu feliuțe de pizza lucitoare margini, până jos. Pun zece cutii cu invitații cu grijă în coș, plus câteva felicitări superbe, apoi câteva coli de hârtie de ambalaj cu dungi din bomboane, cărora mi‑e imposibil să le rezist și mă îndrept spre casă. În timp ce vânzătoarea scanează fiecare articol, mă uit înapoi în magazin, să văd dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și că se aștepta la asta. Ieri am avut trei întâlniri cu diverși directori de televiziune, și chiar în clipa asta iau micul dejun cu un anume Greg Walters de la Blue River Productions. El e cel care mi‑a trimis coșul cu fructe și era înnebunit să mă cunoască și, până în clipa asta, întâlnirea decurge absolut perfect! Am pe mine o pereche de pantaloni pe care mi i‑am luat ieri de la Banana Republic și noul meu pulover de designer și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
E... ceva despre mine undeva? — Nu, zice Suze puțin prea repede. Nu. Adică... e o chestie mică de tot. Dar nu merită s‑o citești. Eu una nu mi‑aș face griji. De fapt, chiar te rog să arunci la coș Daily World, eu așa aș face. Pur și simplu... pune‑l direct la coș, fără măcar să‑l deschizi. Au scris ceva nasol, nu? zic cu teamă. Că am picioarele groase sau ceva de genul? — Nu, nu e nimic! zice Suze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
o chestie mică de tot. Dar nu merită s‑o citești. Eu una nu mi‑aș face griji. De fapt, chiar te rog să arunci la coș Daily World, eu așa aș face. Pur și simplu... pune‑l direct la coș, fără măcar să‑l deschizi. Au scris ceva nasol, nu? zic cu teamă. Că am picioarele groase sau ceva de genul? — Nu, nu e nimic! zice Suze. Nimic! Ia zi, ai ajuns la Rockefeller Center? Cică e foarte mișto. Sau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
viața ta la schi. — Știu, spun după o scurtă pauză. Dar sunt... mă rog. Pentru cazul în care mă invită cineva. Și erau la reducere. — Și asta ce mai e? Ridică gingaș masca de scrimă. Asta se duce direct la coș. — O să mă apuc de scrimă, zic indignată. O să fiu dublura lui Catherine Zeta Jones. — Nici măcar nu știu cum de‑ți încap toate astea aici. Nu tu arunci nimic niciodată? Ridică o pereche de pantofi decorați cu scoici. Uite la ăștia. Îi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
suflecate și haina de la costum e pusă frumos pe spătarul scaunului. Aude un scrâșnet de frâne, dar n-are curiozitatea să vadă de unde provine. Nemulțumit de ceea ce citește într-o situație de șantier, mototolește hârtia. Când s-o arunce la coș, ușa de la baracă se deschide. Lionel vede intrând două perechi de bocanci militari, necunoscuți. Pune pe birou mingea de baseball și ghemotocul de hârtie. Își desuflecă rapid mânecile de la cămașă și-și pune haina de la costum. Ridică privirea încetișor și
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
o lovitură de baseball, la fel de puternică, îi rupe și lui brațul drept. Nici Grișa nu apucă să țipe, cum i-ar fi plăcut, pentru că Lionel îi înfundă în gură ghemotocul de hârtie pe care nu apucase să-l arunce la coș. Deși maică-sa l-a învățat de mic că nu-i frumos să vorbești cu gura plină, Grișa reușește să articuleze: — Protektor? — Protektor, îi confirmă Roman, după care îi ajută, îndatoritor, pe cei doi răniți să părăsească baraca. Mai ales
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
și Pescarul vin rar de tot. Nu, n-am Rebus, poate mâine. Domnul înalt și palid se retrase lângă stâlp, cusulul de ziare proaspete sub braț. Le desfăcu, începu sărăsfoiască. — Ce-or fi având bărbații ăștia, bombăni bătrânica, rezemată de coșul de gunoi. Ziare, ziare, cozi la ziare, auzi! Copii proști. Parcă ar afla ceva din ele. Sunt la fel, sunt toate la fel, domnule! Bani prăpădiți, domnule... Dar domnul înalt, cu părul și barba și mustățile albe, perfect tăiate, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
albit, strâns la ceafă. — Da, asediul, cum zici. Agresiunea schimbării. Ceva nesigur, nestăvilit. Să-ți citesc o mică istorie, din revista de azi. Să mai zică cineva că nu avem evenimente... Netezi colțul feței de masă. Femeia se ridicase, cu coșul de pâine în mână. O privi. Momentul de pace al zilei. Micul dejun îl fortifica; un reper calm, în debutul unei noi zile. După aceea, alergături și bușeli. Cozi, fișele de bibliotecă, scrisorile către autorități, iar cozi. Ascultă. „Faptele, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Un exemplu doar: pachetul primit de curând de la un fost coleg. Ei bine, am verificat conținutul menționat de avizul poștal argentinian. Dispăruseră unele din articolele enumerate în avizul de expediere.“ Da, își recunoscuse, scârbit, cuvintele. Rupse foaia, o aruncă la coș. Altă pagină plină, ciorna altei scrisori. „Nu practic anonimele, cum observați. Îmi asum răspunderea pentru micile mele reclamații și sugestii. Mici, poate, dar importante. Ceea ce depinde de noi trebuie corectat, îmbunătățit. Măcar ceea ce depinde de noi. V-am mai sesizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
număr! Imnurile adresate vieții de Tagore sunt de mare puritate și frumusețe, un elan liric pasionat incluzând atât ființarea de aici, cât și cea din spațiul morții, înțeleasă ca șansă a eternității alături de Unul. Volume precum Grădinarul dragostei, Fugitiva, Lebăda, Coșul cu fructe sunt catehisme ale exaltării vieții, iar Jertfa lirică o laudă a morții unică în literatura universală. Unind viața cu moartea într-un monism al bucuriei, Tagore contracarează ideea indiană pesimistă a lumii ca aparență creată de Brahma împreună cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Timpul, 2004. Traduceri: Omar Khayyam, Robaiyate, ed.I, ed. Tineretului, 1969, ed. II, Univers, l979, ed. VI, Panfilius, 2010; Rabindranath Tagore Antologie lirică, ed. I, Univers, 1987, ed. II, Polirom, 2000; Jertfa lirică, Polirom, 2000; Lebăda, ed. Cugetarea, 2001. Fugitiva, Coșul cu fructe, Poezia, 2003; Hafiz Divanul, ed.I, Polirom, 1997, ed. II, ed. Panfilius, 2005; Rainer Maria Rilke Elegiile duineze, Sonetele către Orfeu, Polirom, 2000, ed.II, Princeps, 2012. Ananda K. Coomaraswamy Hinduism și Budism, ed. I, Timpul, 1997, ed.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
colăcel, Că taaare sunt mititel!” Amuzate, cu râs zglobiu și vesel, copilele îi răspunseră: Poftim! Ia pe ales! Măi omule, lasă copiii în pace! Nu ți-am făcut eu colaci? Uite acolo, pufoși și proaspeți! spuse mama, arătându-i un coș cu colaci împletiți frumos în trei, împrejmuiți cu câte o șuviță de jur împrejur și ornați fiecare cu câte o floare, o frunză, un porumbel, modelate cu măiestrie de mâinile mamei din același aluat din care au fost făcuți și
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
temă dificilă, documentată, cu o bibliografie inteligent selectată, și cu sclipiri eseistice remarcabile ; ca să nu par entuziast ...fără acoperire, voi Începe prin a cita fraze care dovedesc virtuozități de eseist exersat :”... De unele imagini ne despărțim rapid, așa cum aruncăm la coș flyer-ele publicitare, altele sunt persistente, se cuibăresc În minte, se lipesc de suflet, găsesc un loc prielnic, călduț și Întunecos, unde să dospească și să se Înmulțească. Deacolo, prin tot felul de combinații și alchimii misterioase, vor Întreține imaginația și
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]