8,366 matches
-
a zis dînd din cap - „am trecut amîndoi de șaptezeci de ani și sîntem prea bătrîni, prea bătrîni“ - a zis. „Da’ de unde! Ei, Doamne! Aș fi În stare s-o iau de la Început chiar mîine și să-mi cîștig pîinea cot la cot cu cei mai vrednici“ - am zis. „Da, dar tu, Eliza, ce-ai să faci?“ - a zis. „Ține minte ce-ți spun“ - am zis - „o să m-apuc de treabă și-am să muncesc din răsputeri pîn-oi avea optzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
dînd din cap - „am trecut amîndoi de șaptezeci de ani și sîntem prea bătrîni, prea bătrîni“ - a zis. „Da’ de unde! Ei, Doamne! Aș fi În stare s-o iau de la Început chiar mîine și să-mi cîștig pîinea cot la cot cu cei mai vrednici“ - am zis. „Da, dar tu, Eliza, ce-ai să faci?“ - a zis. „Ține minte ce-ți spun“ - am zis - „o să m-apuc de treabă și-am să muncesc din răsputeri pîn-oi avea optzeci de ani și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
pet-uri cu apă chioară. Dar asta nu-i potolește, pe creștinii deveniți deodată niște fiare. Cu ochii injectați, fixați pe butoiul cu pricina și pe mâinile celor care împart pet-urile cu apă, se agită, se îmbrâncesc, își dau coate direct în gură sau în spină, își bagă reciproc degetele în ochi, se înjură, chiar și de cele sfinte, babele leșină, moșii hăulesc victorioși când apucă un pet cu apă, mai ceva decât la un trofeu olimpic. Și știți și
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
grătar". Nimic nu se compară, spun ei, cu sfârâiala plină de promisiuni ale unui mic și cu liniștea unei navete cu sticle de bere, care-și așteaptă rândul. In felul acesta, sunt cei mai fericiți dintre români și nici în cot nu-i doare, că vineri, Luna în complicitate cu cinci planete perfect mature, Venus, Mercur, Marte, Jupiter și Uranus, s-au aliniat frumos ca la armată, adică pentru ochiul nostru, cică s-au ascuns sfioase una după alta, provocând un
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
ale reportajului, într-o neagră nevroză din care nici medicii de la Viena nu m-ar scoate, fiindcă n-aș avea parale să ajung la ei. E mai mare mirarea, să vezi cum dreptcredincioșii autohtoni, cei care dau energic și direct coate în coaste, pumni în gură, rup hainele aproapelui pentru o fiolă de apă sfințită, cei care stau la rând cu zilele, uneori în ploaie și zloată, ca să mângâie moaște de sfinți, cei care pun fără să stea la îndoială vreun
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
iar dacă ești bărbat, dracul te-a luat. Caracteristica principală a zmeului, preluată întocmai și de cheliosul nostru național, e că nu joacă niciodată după reguli. Când vrea ceva, se duce și ia. Nu-l doare pe el nici în cot, sau în altă parte a corpului, că pentru a te căsători cu fata împăratului, trebuie să aduni sălăți din grădina mamei dracului, să strângi ursul de... unde-l doare mai tare și să te duci, fără rachetă, hăt, până la Lună
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
avut niciodată prieteni. Poate cel mult, tovarăși de fărădelegi. S-a bazat doar pe propriile puteri. Nu i-a făcut masaj lombar lu' Sfânta Vineri, nu i-a dat zahăr Crăiasei Furnicilor, nu l-a cărat în cârcă pe Statu-PalmăBarbă- Cot, ca să și-i facă prieteni și să vină ăia pe ultima sută de metri, când e gata să închine steagul, și să-l scoată de urechi din rahat. Are și el pe undeva o turmă de hadicapați ca Păsărilă, Setilă
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Tribunalul suprem pentru țigani. Și mai exact, inițiativa a avut-o băiatul lui Cioabă, ăl, care a absolvit Dreptul. Deși ajung de abia la un minut după ce începe evenimentul, sala este plină. Țigani, țigănci, puradei și jurnaliști. Colegul, încearcă printre coatele primite în coaste, să- și instaleze camera video. Țiganii se înghesuie al naibii, ca la pomană. „Ia să videm și noi ce e aicișa. Haidi, fă, dă-ti mai încolo, nu vezi că-s mai în vrâstă?", țipă o țigancă
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
ești cea mai tare! În urma ei rămâne o adiere înnebunitoare de Follow me. Pe fereastra vagonului îi urmăresc mersul provocator, linia fermă a fundului în mișcare. Sunt mândru. Până la Universitate scena îi aparține unei gângănii în patru labe. Merge pe coate, iar genunchii i se îndoaie în sens invers, spre spate. Înfiorător. Duhoarea de pișat și jeg devine tiranică, isterică, virilă. La Universitate mă catapultez pe peron. Gângania iese și ea. E așteptată de un bărbat grizonat, îmbrăcat corect, care îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
nuc, părul de sub axilă și cel pubian - ça veut dire flocii - prind o nuanță delicată de acaju. De asemenea, pielea-tapiserie trebuie clătită după spălare cu oleacă de oțet de mere. De când mă știu am avut probleme cu mătreața. Mă doare cotul, dar nu mai simt absolut nimic din cele ale fundului... Din păcate, viitorul rămâne încă imprevizibil. Ieri la amiază nu aveam decât 76 de kg. Așadar, doar 15 kg în două luni. Teoretic, după un calcul fără pretenții de exactitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
se înfiripă împotriva lui. Și nici ochelarii nu-mi mai stau pe nas cum trebuie. De unde mai găsesc eu acuma rame din astea speciale, pentru lentile groase? Zi, domle, de unde? Da’ hai, cucoană, că doar te-am atins puțin cu cotul Puțin? Așa crezi tu, că e puțin? Uite ce coate groase ai! Și dacă vrei să știi, m-ai lovit peste ureche! Aoleo ce mă doare urechea! Aoleo! Atacatorul coboară la prima în huiduielile mulțimii. Noi ne dăm jos în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
stau pe nas cum trebuie. De unde mai găsesc eu acuma rame din astea speciale, pentru lentile groase? Zi, domle, de unde? Da’ hai, cucoană, că doar te-am atins puțin cu cotul Puțin? Așa crezi tu, că e puțin? Uite ce coate groase ai! Și dacă vrei să știi, m-ai lovit peste ureche! Aoleo ce mă doare urechea! Aoleo! Atacatorul coboară la prima în huiduielile mulțimii. Noi ne dăm jos în Băneasa. Tanti Cucu vrea să trecem întâi pe la alimentară, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
-mă cam patruzeci de minute. Dar vezi să n-adormi imediat după aia. Trebuie să discutăm cât de groovy și de dulce a fost totul. De ce dulce? Că a împins între picioarele ei până i-a ieșit limba de-un cot, stresat tot timpul să nu-i apară vreo umbră de insatisfacție în ochi? Picioarele ei tremurând în aer ca antenele unui gândac de bucătărie enorm, gata să te halească la orice mișcare greșită... aprinse un Salem, dar nu trase decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
majoritatea câinilor comunitari fiind fii și nepoți de-ai Zuzei. Prima delegație chineză sosită în România după Revoluție a fost încântată de toată zuzimea care bântuia centrul în haite și și-o trăgea pe la colțuri cu limba scoasă de-un cot. De altfel, până ca „Animaux sans frontières” să ia atitudine împotriva măcelului ordonat de primarul cu șuviță al capitalei, a intervenit, la țanc, Brigitte Bardot. Dacă diplomații chinezi salivaseră la vederea atâtor hamburgheri îmblăniți frecând menta pe străzile micului Paris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
se duc până în piață la Bobocica după gogoși. Încă Mădălina și Iuliana se certau care să stea în față. Ș-acu au mierlit-o cu toții, începu să se smiorcăie Gogoașă. Între timp mai sosi un elev cu limba de un cot: aoleu, Coceanu e zob, Mădălina are fața spartă, iar Iuliana e tăiată la gât și are maxilarul rupt, da’ trăiește. M-am dus să o anunț pe directoare de grozăvie. Imediat au fost chemați profesorii la ordine, scoși de la ore
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
acesteia orice șansă la Judecata de Apoi a instituțiilor culturale. Din păcate, Biblioteca Universitară din București nu mai avea nicio șansă de a pătrunde în paradisul bibliotecilor, unde s-ar fi putut lăuda cu marii intelectuali români care-și tociseră coatele pe pupitrele ei. La tribună a urcat George de la Prut, universitar, deputat PSDR și realizator al emisiunii TV „Doar o vorbă s-ăți mai spun”, în care susținea vechimea limbii române de pe firmele supermarketurilor. La început, știindu-l deputat al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
fiecare dimineață trebuie să traversez în goană câmpul care desparte stația lui 102 de liceu. Ochii îmi sunt ațintiți asupra ferestrei de la biroul directoarei. Dacă mi se pare că văd un chip acolo, mă arunc la pământ, înaintez târâș pe coate și genunchi, apoi fac salturi scurte, repezi. Uneori îmi pun o fustă și o perucă neagră, creață, ca să pot traversa în liniște porțiunea asta minată. Intru în clasă și generația de mâine cade pe spate de râs. Nu mă prind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
constănțean. Adora îmbulzeala din București: ah! aici e atâta viață! ce-mi place să merg pe jos de la Universitate la Romană, să mă frec de oameni. Uite-așa-mi place să mă frec - și ne arăta mișcarea de rotație a coatelor. Asta e - constănțenii nu sunt decât bucureșteni care abia așteaptă să poată emigra în capitală. Se întorc apoi în vacanță în orașul natal să-și destindă nervii, cu aere de inițiați în misterele urbei. Aerele astea îi separă net de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
încă ceva, da’ rămâne între noi, de mâine se scumpește cozonacul la dublu. - Shshsh! să n-audă Chilot. Buldogul însă era cu burta pe un articol despre fotbaliști și balerine. Uitase de restul lumii și limba îi atârna de un cot - semn de plăcere insuportabilă. - Dom’ profesor, da’ cel mai tare mă sperie cutremurul asta apolicaptic...ăă...apo...pocaliptic, vai de noi! - Mofturi, nene! - Da de ciorditori ce-o să mai ziceți, ei? - Canci, dacă nu mi l-au ciordit pe Chilot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
de Ianuarie. Pășeau totuși cu precauție, iar la curbe încetineau din timp. Turmele de căprioare traversau șoseaua în fugă, urmate de mormăitul furios al urșilor. Un ger năprasnic pișca, de acum, degetele pelerinilor. Umblau cu mâinile băgate în buzunare până la cot. Din vârful brazilor ciorile croncăneau jalnic. Deși prins între pieptar și maiou, celularul reuși să-și ridice țârâitul până la urechea lui Leo. Când acesta ridică receptorul, un glas fără rost de vesel îi ceru să-și aleagă un număr de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
la repezeală, Cristina nu-i schimbase cămașa lui veche, cadrilată. Arăta ca un prizonier evreu fugit în travesti din lagăr. Tot din grabă, nepoată-sa uitase să-i închidă ochii albaștri și gura știrbă. Mâna dreaptă îi rămăsese înțepenită de la cot în sus. În camera tăcută și întunecată strigătul său mut era înspăimântător. Scântei albastre îi țâșneau din ochii înghețați. Pumnul suspendat în aer izbea o țintă nevăzută. Omul revoltat încremenise în timpul unei explozii de viață; se găsea suspendat între victorie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
orice posibilitate de a continua ora. Elevii se strângeau fascinați în jurul studentei la Pedagogie, o priveau ca pe o apariție de la circ. Fiind insensibilă la miștourile lor - pentru că nu-i păsa ei de ce zicea lumea, ba chiar o durea în cot -, Adelina reușea să se impună mult mai ușor decât mine. Le împuia capul cu călătoriile ei europene, cu croitoria și sculptura în piele, cu acupunctura și cu teoria ceakrelor. De altfel, în curând fu poreclită Ceakra. Mi se dusese buhul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Pătura aia de pe pat ați scuturat-o? — Da, tov pedagog! — E, atunci cărați-vă, da’ să nu vă mai prind că... - și se oprește pentru că deja a uitat ce anume i-a surprins făcând. Băieții pleacă. Grințu se proptește În coate de pervazul ferestrei deschise și rămâne cu privirea ațintită pe imaginea de la Începutul scenariului. Lumina de pe cerul cenușiu din spatele hotelului Pescărușul a mai crescut Între timp. Deși parcul e abia puțin Înverzit, culoarea lui e intensă și proaspătă. Se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Îl sufocă Încetul cu Încetul. Invidia calmul cu care și-o satisfăcea Popescu și se simțea acum, acolo În fața ferestrei deschise, ca un copil care-și așteaptă tatăl să vină de la război. Deodată sări În picioare și se propti cu coatele de pervazul ferestrei. Într-adevăr, dinspre șosea, peste maidanul de lângă gardul liceului, se apropia mergând agale elevul Popescu supranumit Meșteru. Numai că era Însoțit de o fetișcană și amândoi erau Îmbrăcați ciudat, În orice caz nu În uniforme de elevi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
căruță s-a ridicat un cap de copil. Ai privit În jurul tău, nedumerit, ai Încercat să Întrebi pe cineva de alături de tine. Copiii Însă plângeau cu toții și-și țineau capetele plecate, iar femeia, pe care ai și lovit-o cu cotul pentru a-i arăta ce se Întâmplă, a privit absentă spre căruță. Bărbatul continua să plângă cu vocea lui ridicolă și-l obligă pe copilul din car să se culce la loc În iarba cosită. După asta femeia a Întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]