9,442 matches
-
cum s-a apucat el să hoinărească prin te miri care tărîmuri de demult pornind de la aceste nevinovate melodii populare cântate urban: "măi, măi", zic, și pe dată cad pe gânduri și mă încearcă reflecțiile despre cum non-ficționalul se face ficțiune și cum cuprinde această țară toată. Am o viziune ficțională: este sfârșit de ianuarie, și pe ecrane și pe la radio năvală de artiști cu ochii țintă fixați la steaua singurătății, unii stau în spatele unor draperii în așa fel încât prezența
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
mă sacrific, mă dau îndărăt din fața norocului tău. Nici așa nu-ți închipui că te voi părăsi. Nu, îmi fac o datorie sfântă să-ți dau și mai departe, de la distanță, ocrotirea mea." Atât de mult înduioșau pe Stănică aceste ficțiuni, încît se simțea bun la suflet, victima chiar a bunătății lui. Liberat prin aceste două ipoteze de Olimpia, făcea apoi planuri mărețe, fie că noua G. Călinescu nevastă era o femeie "consumată", fie că, mai bătrână, avea o considerabilă avere
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
probleme, sistemul de PR, prin operatorii săi, trebuie să promoveze mai multe principii de bază. În viziunea lui Doug Newsom, Alan Scott și Judy VanSlyke Turk, acestea ar fi următoarele: "1. Relațiile publice se referă la fapte, și nu la ficțiuni. 2. Relațiile publice nu reprezintă un serviciu personal al individului, ci ele constituie un serviciu al unei instituții. 3. Practicantul PR trebuie să aibă capacitatea de a refuza un client, de a spune NU, respectiv de a nu accepta programe
Campanii şi strategii de PR by Flaviu Călin Rus [Corola-publishinghouse/Administrative/904_a_2412]
-
declarațiilor de transcendență ale celor care nu se pot ridica la înălțimea apariției divinului în lume; la transfigurarea lumii ca lume, și nu ca realitate subordonată unei realități străine de lume, extraterestră; tot atât de extraterestră pe cât de artificiale și strâmbe sunt ficțiunile care imaginează aparițiile extraterestre, efectele ei „speciale“. Lăsați divinul să se arate în mod liber, așa cum s-a putut naște el în mintea omului pe vremea în care nu era încă o ustensilă, o pârghie în mâna unor meseriași cu
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ca realitate pozitivă și neimaginară. Există, pentru că o folosim, și o lume imaginară, fictivă, cea a basmului și a magiei. În ea se poate orice; pentru orice limită există mereu și soluția dizolvării ei; orice piedică nu este decât o ficțiune în plus, ceva care apare un moment și care poate fi dizolvat în momentul următor: zidurile nu sunt făcute, în basm și magie, decât ca fantezie, fără rezistență, adică în așa fel încât să poți trece prin ele și să
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
aceasta, care izbucnește ori de câte ori individului respectiv i se pare că-i este încălcată sau suspectată valoarea „morală“ pe care crede că o deține și care e mai presus de orice justificare, este o falsă demnitate, o atitudine pur subiectivă, o ficțiune care n-are altă acreditare decât imaginația în care acest individ trăiește. Mai exact, demnitatea aceasta, urgentă și spontană, este un act pe care numai individul respectiv îl poate trăi - și numai el se poate simți profund jignit când altcineva
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
și tacticos, să creadă în ceea ce își închipuia. Pur și simplu! Și, la urma urmei, însăși viziunea, ideea pe care ne-o facem în noi despre Univers atunci când gândim sensul acestui cuvânt - fără nimic științific - este o pură utopie. Nu ficțiune, ci utopie, adică acea stare de conștiință când conștiința însăși se presupune pe sine ca prezentă peste tot, omniprezența ei „universală“. Dacă acceptăm măsura după care putem spune că destinul apare, intervine și se face simțit numai în lucrurile importante
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
putință ca realitate concretă: ele nu se pot realiza ca „importante“ decât prin și împreună cu modul obișnuit de realizare a celor întâmplătoare. Dacă s-ar realiza fără cele din urmă, cele importante ar fi pure abstracții, fără corp și înfățișare, ficțiuni și fumuri fără pondere reală. Dar atunci, dacă lucrurile importante trebuie neapărat să țină seama de existența celor întâmplătoare ca să-și poată îndeplini condiția lor de realitate, cum și în ce fel putem concepe acest amestec, această întrețesere necesară între
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
mișcările radiografice ale vremurilor noastre. Periodizarea istoriei este o întreprindere teatrală, scenică: ni se sugerează o epocă ca la un bal costumat și ne travestim imaginația conform unor aparențe pe care le atribuim trecutului. Însă totul rămâne pur decor, aparență, ficțiune. Nu ne putem astfel asigura nici că știm bine care sunt scena și „ficțiunea“ epocii în care trăim, așa cum vor apărea ele în viitor, nici că trecutul nu poate fi invocat altfel decât pe plan fictiv. Trăim în istorie, dar
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
sugerează o epocă ca la un bal costumat și ne travestim imaginația conform unor aparențe pe care le atribuim trecutului. Însă totul rămâne pur decor, aparență, ficțiune. Nu ne putem astfel asigura nici că știm bine care sunt scena și „ficțiunea“ epocii în care trăim, așa cum vor apărea ele în viitor, nici că trecutul nu poate fi invocat altfel decât pe plan fictiv. Trăim în istorie, dar de fapt trăim în mod fictiv în istorie... În ultimii cincizeci de ani s-
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
federale din acea încăpere nu pricepeau nimic. Nu erau alături de mine. Niciunul dintre oficialii guvernamentali din încăpere nu mi-au pus nicio întrebare în timpul prezentării mele sau după aceea. Niciunul măcar. Pentru ei atunci, în 1998, acea idee era pură ficțiune, prea absurdă chiar de a fi luată în considerare. Desigur, trei ani mai târziu, scenariul meu nu mai era atât de îndepărtat; nici după 2001, când două rânduri de scrisori cu conținut de antrax - un set expediat oficialilor federali, celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
dacă ajungi vreodată șef, să știi că și despre soția ta se va spune același lucru, apropo de frunze... Cum s-a terminat întîlnirea aceea? Voiam să iau cuvîntul și s-o trimit pe doamna la gimnaziu, unde se studiază ficțiunea în literatură, dar prietenul meu Săveanu mi-a luat-o înainte și, cu un umor fin, a făcut cam același lucru, dar mult mai bine și pe placul celor prezenți, că a smuls ropote de aplauze. Apoi m-am trezit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
simplă ipocrizie și că în spațiul adevăratei iubiri eul nostru încetează să fie farsor, fiind incapabil să supraviețuiască "problemelor" sale. Cel care se sinucide lângă cadavrul (încă fictiv) al iubitei atestă faptul că moartea ei, socotită reală, transformă într-o ficțiune viața lui și că în fond, la rândul lui, el a murit. Sinuciderea nu este în acest caz decât suprimarea neconcordanței între neființa mea autentică (prin dispariția celuilalt, în care eu eram, eu nu mai sînt) și neautenticitatea ființei mele
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
limitele pămîntului", grecii erau confruntați cu ființa unui peisaj a cărui linie de orizont era inexistentă sau care, mai precis, lua forma fictivă a limitei unde marea se întîlnește cu cerul. Acest peisaj care se anulează constant în propria lui ficțiune este resimțit, atâta vreme cât străbaterea nu s-a împlinit, ca obstacol. Obstacolul este deci însăși marea ca spațiu lipsit de repere. În aceste condiții, țărmul ca limită ultimă este țelul nevăzut al unei străbateri care face din chiar acest nevăzut propriul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
incarnare. Chimistul, pentru a face un produs reușit, nu "se joacă" încercînd sute de produse sintetice inutile? Formulele sânt ce-i drept, frumoasele fără corp, dar ele termină prin a prinde unul. Și numerele imaginare au fost privite ca simple ficțiuni, și totuși s-a găsit până la urmă o modalitate de a le justifica și a le face intuitive. Ce vreau să spun? Că există legături misterioase și imprevizibile între această lume a umbrelor, care este logica, și lumea reală. - Îți
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ucid fără să cadă o clipă pe gânduri, ce are el comun cu noi, cu cititorii halucinați ai faptelor lor? Oricât de mult ne-am imagina că lucrurile acestea s-au întîmplat, ceva ne împiedică mereu să le extragem din ficțiunea unui horror și să le aducem în realitate. Majoritatea cărților pe care le-am publicat mai târziu în seria "Procesul comunismului" le-am citit mai întîi la Heidelberg în anii '80: Stalin-ul lui Suvarin, Marea teroare a lui Conquest, Soljenițîn
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aproximative și ele, la Rostirea filozofică sau la Pagini despre sufletul românesc. Pe scurt, Jurnalul de la Păltiniș era povestea unui crez, a unui mod de viață, a felului de a-ți da un destin. Și, la limită, o operă de ficțiune. Dar nu era documentul unei gândiri, nici măcar nu era o "monografie", și era insuficient ― și total inadecvat ― ca mijloc de a evalua o performanță culturală. "Stupiditățile" rostite de Noica la Păltiniș și "înghițite de discipolii lui" nu fac parte din
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sudalma răzvrătită și oftatul lăcrimos și înamorat (cele două ipostaze între care ne mișcăm cu toții când e vorba de Romînia) și să se înscrie în felul acesta în vastitatea unei tradiții ― simțită, făcută vizibilă și "demonstrată" ― care nu trimite la ficțiunea unei origini, ci la un spațiu mediteranean perfect coerent? Nu e aceasta singura explicație a faptului că nici o stridență nu rezultă din alăturarea a ceea ce Bernea a văzut și a fotografiat "acolo" și ceea ce, "independent" de asta, a pictat? Căci
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să spun toate astea părinților mei la restaurantul unde am vorbit despre Strindberg În octombrie ‘68, În seara În care am vrut să Înviorez conversația pomenind despre raporturile dintre autobiografie și roman. La cinematograf, Îmi plăcea amestecul de documentar și ficțiune, ca prezența orașului Neapole În Călătorie În Italia, „sau ca secvența pescuitului thonului În Stromboli“, adăugase tata. În loc să continuăm pînă la desert să vorbim de toate filmele În care drama se sprijinea pe document, În care ficțiunea se reflecta În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de documentar și ficțiune, ca prezența orașului Neapole În Călătorie În Italia, „sau ca secvența pescuitului thonului În Stromboli“, adăugase tata. În loc să continuăm pînă la desert să vorbim de toate filmele În care drama se sprijinea pe document, În care ficțiunea se reflecta În documentar, naiba mă făcuse să spun: „E tocmai ceea ce Încerc să fac În romanul meu. Am să amestec un documentar asupra epocii noastre cu stările sufletești ale personajului meu. Latura superficială a revistelor de modă care va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
voi oferi tatei. Am organizat cîteva proiecții private la Paris. Tata n-a putut, din păcate, să asiste. Hotărîse să nu părăsească Provența Înainte de a-și fi isprăvit următoarea carte. Îl felicitasem la telefon: „E formidabil că te reapuci de ficțiune“. Nu-i spusesem că și romanul meu avansa. Contrar celor ce aveam să citesc mai tîrziu sub pana unor critici, literatura n-a Înlocuit niciodată filmul În viața mea. Scriam și filmam, așa cum te servești rînd pe rînd de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
un altul. Eram un tip robust În 1973! Filmul pe care-l terminam, Maurice și Rita, o poveste de dragoste Între un dirijor și o violonistă, reprezenta rezultatul de succes al tuturor teoriilor mele privitoare la amestecul de documentar și ficțiune. Practicam „deturnarea de imagini“ cu planuri documentare asupra a doi muzicieni aflați la repetiție, am inventat la montaj o poveste de dragoste, iar cînd filmul a fost selecționat la Cannes În anul următor, la o secțiune paralelă, mi-am dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
planuri documentare asupra a doi muzicieni aflați la repetiție, am inventat la montaj o poveste de dragoste, iar cînd filmul a fost selecționat la Cannes În anul următor, la o secțiune paralelă, mi-am dat seama că toată lumea crezuse În ficțiunea mea din moment ce conducerea festivalului rezervase o singură cameră la Carlton pentru cei doi interpreți ai mei, care, În realitate, nu dormeau Împreună! Dădusem manuscrisul În martie, iar publicarea era prevăzută pentru septembrie. Nu voi mai admite niciodată una ca asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
vadă ce e bun În cartea mea? — Dar În cartea ta e spermă pe fiecare pagină. Pune-te În locul lui. Ești fiul lui. Nu suportă, desigur, să asiste la toată etalarea asta... — Dar bine, nu e decît un roman! E ficțiune! Îmi spui “pune-te În locul lui“! Ar putea și el să se pună În locul meu! — N-o face pe nevinovatul. Pentru el nu contează dacă e ceva trăit sau inventat. Nu te necăji. Totul se va aranja pînă la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
amintea de o cafenea, o piață, discuții, rîsete și proiecte. La Tournus, discutaserăm despre arta romanică. La Vienne, Îmi arătase templul lui Augustus și ne rugaserăm În catedrala Saint-Maurice. La Montélimar, Îmi vorbise despre romanul pe care tocmai Îl Începuse: „Ficțiunea, ce este ea de fapt? La urma urmei, nu e decît realitate furată“. Am ajuns la stăreție la mai puțin de douăzeci și patru de ore după moartea lui. Am fost surprins de numărul de mașini care Înconjurau casa. Jean-Jacques nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]