9,537 matches
-
decât mine, dar asta nu contează. Scria și cronici, manevra concepte. Părea ceva mai elastic decât alții, atâta doar cât să sugereze că e mai descuiat decât maeștrii lui și că s-ar cuveni să le ia locul. Altminteri era mărunt, subțire, bine proporționat și al naibii de frumușel. Părea și cult, știa pe dinafară până și-un vers de-al meu, mi-l recita în loc de salut de câte ori ne întâlneam. Aș fi putut să-i răspund cu un șut, dar mă abțineam. Maria
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
cărei unic ecou îl ascundeam în mine ca pe un talisman. Uneori, puneam sub semnul îndoielii însăși existența ei exemplară : seară de seară ea se întorcea acasă tăcută și ostenită. Se îndârjea într-o activitate pe care eu o socoteam măruntă și inacceptabilă. Dacă la început muncile ei silnice, într-un sordid atelier de decorațiuni unde tăia și lipea pe cârpe și cartoane litere și flori, mi se păreau menite să acopere o viață prea strălucitoare, acum vedeam în ele un
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
mai vreau“, am spus. „Ce ți s-a întâmplat ?“ (mă mângâia încetișor pe frunte). „Ce-ai mai făcut ?“ I-am povestit pe îndelete, dar întâmplările din timpul zilei, lipsite acum de seva trăirii lor și devenite vorbe, păreau banale și mărunte : umblasem pe străzi, mă întâlnisem cu Maria și cu Ioachim, găsisem un creion metalic și nu mai știu ce, dorisem conștient altceva, mă oprisem în fața unui bazin, privisem prin geamul unei braserii, un distins boșorog îmi aruncase un ban, zvârlisem
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
teamă să nu-mi tulbur prea grațiosul sfinx... N-am să insist asupra unei stări pe care aproape o uitasem. Am să spun doar că în prima noapte a lamentațiilor lui Petru mi-am amintit-o pentru a-mi satisface mărunta necesitate de a privi din patul meu în camera numită a Nathaliei. Și am văzut. Era o odăiță ceva mai mare decât a noastră, plină de boarfe și de vechituri aruncate de-a valma : câteva cufere sparte și prăfuite, câteva
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
La celălalt capăt al vagonului se afla un bărbat de treizeci de ani, singurul care stătea în picioare. Părea un purtător nefiresc de firesc al firescului, dacă mă pot exprima astfel. Un campion al normalului. Brunet, cu o figură ștearsă, mărunt și îndesat, îmbrăcat într-un costum destul de corect, l-ai fi putut lua drept un meșter de treabă, poate un instalator chemat undeva pentru o lucrare pe care avea să o facă așa cum trebuie. Omul acela stătea și el nemișcat
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
și am intrat. Curtea aceea aveam senzația că o cunosc bine, parcă dintr un vis. Mai spre fundul ei se înălța o casă dărăpănată, cu o singură încăpere la etaj, iar printre scânduri se mișca silueta familiară a unui bătrânel mărunt și obosit, m-am îndreptat spre el. „Bună ziua, domnule Sima“, am spus. Bătrânul s-a întors spre mine, m-a privit o clipă. „Poți să-mi spui cum vrei“, mi-a răspuns, „dar să știi că mă confunzi...“. Poate nu
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
devreme la gara aceea periferică, mai era un sfert de ceas până la plecarea trenului când ușa unui compartiment arhiplin s-a deschis brusc. În prag s-a ivit un tânăr înalt și slab, cumplit de palid. Îl însoțea o femeie măruntă, abia îi ajungea până la mijlocul pieptului, îl ținea de mână ca pe un orb sau ca pe un copil. „Pardonați !“, striga ea (voia să se exprime cât mai frumos), „Pardonați !...“ Ceilalți le făceau loc, cum puteau. Dacă se întâmpla ca
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
începuseră să mi mișune pe față, vedeam prin pleoape exploziile roșii-negre, vibram la vuietul cerului, mi se părea că sosise clipa marelui sfârșit și așteptam, nu știu de ce, năvala apelor devastatoare. Firește, nu-mi era frică, grandoarea catastrofică exclude panicile mărunte. Stăteam acolo, sub trăsnete, într-un sfârșit care nu era al meu, puteam să mor, nu depindea numai de mine, intrasem în măreția altor legi și ele nu mă făceau neputincios. Eram cum eram, stăteam cum stăteam, dar ce simțeam
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
alea micile se jucau cu mine, mă călcau în picioare, uite, pe-aici mă călcau, pe cap...“ Mă uitam spre ostrov. Capra albă se topise ca un fum. Mă gândeam că totuși n-avea unde să se ascundă în ierburile mărunte... „și te ții așa, după ele, tot timpul ?“, am întrebat, ca să mențin conversația. „De ce să nu mă țin, că am trei putini cu brânză de la ele, și lapte am, și ouă, de toate, am tot ce-mi trebuie, n-are
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
Oana se îngrijea să-i cumpere îmbrăcăminte, încălțăminte și să asigure hrana împreună cu părinții ei. El făcându-i observație atunci când ea cumpăra ceva ce nu era neaparat nevoie, adică anumite lucruri pentru casă: perdele, un covor, veselă sau alte obiecte mărunte. O dojenea de multe ori când ea gătea două sau trei feluri de mâncare, spunându-i că face risipă. După doi ani vându și bătrâna ”Dacie” a socrilor lor, considerând că nu e nevoie de mașină, iar banii obținuți i-
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
nu este potrivit. Eu mă încăpăținez să-mi aduc aminte de unde o cunosc pe bătrâna negricioasă din poarta mănăstirii...Ea nu-și dezlipește ochii de pe mine. După o vreme, văd că se desprinde din umbra turnului clopotniță și, cu pași mărunți, pornește către mine...Pe măsură ce se apropie, bag de seama că ochii și fața i se luminează într-un zâmbet timid. Când ajunge la doi pași, îi aud glasul: Sărut mâna, conașule! Iaca m-am aciuat și eu oleacă la umbra
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
era plină. Orașul luminat electric Dădea fiori de nebunie - Era o noapte de septembrie, Atât de rece și pustie! Și tot orașul întrista Fanfara militară... Târziu, în noapte, la grădină, Ce tristă operă cânta Fanfara militară. Gol Dă foșnet frunza măruntă, Umbra e rece-n pădurea sonoră - O mirare tăcută, poate cruntă, O amețire de toamnă, de-o horă. Un haos vrea să mă ducă De unic uitând, și de număr - Un foșnet uscat mă usucă, Pe-un arbore plâng ca
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]
-
peste burtă, un copil pișat o trage de poală. Nimeni nu scoate un cuvânt, toate au adormit într-o Sodomă păcătoasă. Femei trecute, obosite, jigărite, ca niște gloabe. Lângă ușă stă una cât un munte cu o rochie roșie plisată mărunt de la subțiori, cercei și mărgele cât pumnul. Pe fiecare deget un inel de aur. Își pipăie poșeta. Simte o arsură în palmă. Zece mii de lei, are zece mii de lei în poșetă, o avere. Zece mii ca să scape de copil. Am aranjat
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
ca într-o varză la cea mai mică enervare. Nu, nu, cărarea asta e plină de hoituri la care nimeni nu se uită. Afacerea țigărilor a fost compromisă de niște diletanți. Alcoolul a invadat piețele și a devenit o afacere măruntă la care trebuie să transpiri prea mult. Poate doar dacă se gândește cineva la o prohibiție. Dar până atunci trebuie să-ți găsești o îndeletnicire rentabilă. Oțelul românesc. Uite, dom'le, cum nu s-a gândit la o asemenea pleașcă
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
Ba, cam cu nedumerire, pentru prima oară în părțile aceste ale Goldanei, răspândiră și un lan de mac, buruiană care cam strică pământul și gospodinelor nu prea le trebuie, decât câteva fire în grădină, pentru a orna, cu sămânța aceea măruntă, colacii, la sărbătorile Crăciunului. Se umplu Goldana de șoareci semn de sărăcie și de lipsă de hrană lățindu-se peste tot o nemulțumire difuză și abandonându-se nădejdea într-o ambianță schimbată în bine. Dar sub un soare crud, pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
înmoaie și douăzecișipatru de ore am avut răbdarea de am lăsat-o în apă, dar în zadar a fost, fiindcă tot tare și scorțoasă era, nelăsându-se mestecată între dinți și între măsele Și atunci am scos cuțitul, am tăiat mărunt, pe o scândură, o bucățică de curea și am mâncat această închipuită merinde, dar mai rău mi-am făcut astfel Că fiind cureaua tratată cu chimicale, în loc să fi fost dubită la meserie, cum știm noi, cu tărâțe de grâu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
doi, într-o echipă, și trei, în cealaltă și n-aveau portar, care să apere o spărtură aleasă drept poartă, pentru buturile sale imaginare, dintr-un perete acoperit cu un subțire, fin și bine păstrat tapet de mătase, cu flori mărunte și aurii, odinioară. Nu am voie să trec prin terenul de joc! gândi disciplinat Mircea, care o și luă, depărtându-se, prin căscătura, neagră de funingine, a unui fost șemineu uriaș. Însă, nimeri într-o bucătărie fără ieșire: stropii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
trec prin terenul de joc! gândi disciplinat Mircea, care o și luă, depărtându-se, prin căscătura, neagră de funingine, a unui fost șemineu uriaș. Însă, nimeri într-o bucătărie fără ieșire: stropii de mămăligă împestrițau până sus peretele afumat nimburi mărunte ale unor tihnite cine de taină familială. Terenul este, totuși, destul de mare, ca să trec și eu pe aici! își dădu Mircea pinteni voinței, dar nimeri în urzeala unei încăierări incipiente a băieților de la Școala de reeducare. De ce aperi, mă, de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
limpezime extraordinară ale firmei Karl Zeiss din Jena; cu negustori armeni meditativi, ce-și încălzeau, iarna, degetele, ieșind din mănuși fără burice, la cățui, cu jeraticul pe jumătate stins, ca și cum tot ar mai fi avut de dat rest, în monedă măruntă de argint, cu cap de rege în efigii tocite, unor clienți care cumpărau stafide, acadele și alte multe produse coloniale, escamotate de comerțul socialismului biruitor; cu țațe grăsune, care pipăiau perdelele de mătase de la ferestre, în serile geroase și vineții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
nicicând membrul de partid comunist nu face și nici nu poate face totul îndeajuns! Înainte de a fi primită în rândurile organizației din unitate, mai-marele de atunci al instituției, secretarul de partid, supranumit "Tartorul", îi dăduse să umple cu un scris mărunt și concentrat un caiet de 100 de pagini cu chintesența doctrinei, pusă în versuri de poeți-chelălăitori. Anterior, "Tartorul" lăsase pe cei mai clonțoși tovarăși să o foarfece, până era aproape să leșine. Educată, călită și proaspăt intrată în rânduri (vorba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Melanie se eclipsa, odată cu tot izvorul delicioaselor voluptăți, cu care el nu mai avusese de a face nicicând. Suspina, gândindu-se că i-ar fi poate imposibil să o caute prin imensitatea hotelului, cu încăperi multe, mai mari sau mai mărunte, care în afara luxului nu-i făcuse o impresie de deosebită alcătuire arhitectonică, de dispunere ordonată a spațiilor. Cascada părerilor de rău nu apucase să se amplifice, când Melanie reapăru, surâzătoare, cu un flacon din care luă niște comprimate, vărsându-le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
suliței, minunat șlefuit în formă de pană, țâșni în direcția unui copac cu frunze roșii. Îl străpunse aproape până în cealaltă parte a trunchiului și coada lustruită a suliței Vânătorului își încheie zborul cu un zbârnâit, continuat de vibrații tot mai mărunte. Fata măsură în minte perioada de trepidare a armei tatălui ei și ducându-și palmele fine la ochi, frecându-i ca și ar fi voit să se trezească la realitate, surâse încântată spre zare. Vânătorul O'Piatră exclamă: Ehei, semeție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
înalt și să atingă Piatra azurie, dar nimănui nu îi era dat să facă imposibilul, atâta de înalt și de alunecos era Turnul cu Piatra azurie în vârf! Într-un rând, însă, o furnică din Ordinul înaripatelor fără de aripi, discipol mărunt al Marii Farmazoane, s-a încumetat să încerce să fure Piatra azurie, pentru ca să o ducă la ea acasă, unde aștepta fiica ei, o furnicuță năzuroasă, care atâta își dorea acea Țandără de Cer cu puteri magice și atâta plânsese și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Lumea devine din ce în ce mai frumoasă traducere de Iulian Gabriel Hrușcă. 7 Spun toți oamenii leneși traducere de Iulian Gabriel Hrușcă. 8 Asta-i pălitura lui Păun traducere de Iulian Gabriel Hrușcă. 9 Asta-i pentru pisică (înțelesul ironic este de: lucru mărunt, care nu merită atenție) traducere de Iulian Gabriel Hrușcă. 10 O dată e ca niciodată (sensul este: "o dată nu înseamnă că e un obicei repetabil") traducere de Iulian Gabriel Hrușcă. 11 Gândurile sunt libere! Cine le-ar putea dibui? Ele se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
aia, senzația... Țuica, după Gavrilă Din cauză de lipsă de ajutor, m-am descurcat și eu. Era profitabilă ca preț. Cu materialele la îndemână, am făcut un cazan și un sistem de răcire. În sticle de plastic puneam cartofi tăiați mărunt cu zahărul. Cu un pachet bun cumpărai 20 de cartofi. Zahărul era un Viceroy. Așteptai trei-patru zile să fiarbă și, dacă aveai noroc ca atunci să nu vină percheziția, scoteai dintr-un kil de cartofi și un kil de zahăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]