7,733 matches
-
de 4/5 august 1958, condamnat la cinci ani de temniță grea, scriitorul va suporta urmările unei detenții severe la Jilava și Aiud. Eliberat la 2 mai 1962, grav bolnav, se va stinge după un an. Postumitatea lui V. produce revelația unei opere profunde, creată în decursul a aproape unui deceniu, cu limitele situate între moartea soției și arestarea sa. Ea cuprinde toate povestirile (începând de la Capul de zimbru, ultima scriere antumă, 1947), editate în 1966 în două volume, romanul Zahei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290623_a_291952]
-
alta, discipol însă nu eram și nici nu puteam fi. în nici un fel. Orientarea mea ideologică liberală, deloc naționalistă și filozofic-raționalistă, cu accente chiar iluministe, mă situa la ani lumină, în cel mai bun caz, de o ontologie la limita revelației mistice și a unei hermeneutici în care predomina nu metoda, ci, în cel mai bun caz, imaginația semantică. Dar, una peste alta, un alt centru de raliere culturală anticeaușistă, posibilă, nu exista, de unde și interesul și solidarizarea reală și deschisă
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
puși, mulți dintre ei, în situații penibile, umilitoare. Personal am trăit din plin această realitate, care a făcut ravagii 3. Naivitate a vârstei? Idealism sentimental? Pur și simplu mă uluiau afirmații gen: Te înșeli dacă crezi că fac pe gratis. Revelația acestui cinism este greu de descris. La Iași, tot prin 1945-1946, auzeam elucubrații și mai mari: Regimul comunist este cel mai științific din lume pentru că despre fiecare cetățean se strâng 500 de informații. Și o astfel de perlă incomparabilă ieșea
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
noi între cele două războaie și pe care Constantin Noica a întreținut-o (cu rezultate și motivații ambigue și în felul său și în infernul culturii socialiste), o credem profund utopică, sterilă și moartă în esență. Personal nu aștept nici o revelație, nici un Mesia. Salvarea culturii noastre va veni dacă va veni vreodată dintr-o cu totul altă direcție. Orice cultură are și o infrastructură social economică și o nouă cultură românească nu poate fi produsă decât de un alt tip de
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
și foarte bune, dar și foarte rele. De unde și nevoia unei cenzuri raționale, a unui echilibru reflexiv indispensabil. Obiecția cea mai gravă pe care o aducem culturii de tip guru este însă că ea propagă iraționalismul și intuiționismul, primatul misticii, revelației și gnozei tulburi, prin suspendarea judecății personale și compromiterea spiritului critic. Ceea ce este mai mult decât contestabil. între șeful carismatic, înțeleptul de penumbră și Căpitanul, inclusiv filozofic, nu există, de fapt, nici o diferență esențială. Nu ezităm să declarăm toate aceste
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Noica, la care se poate pune în evidență și imprecizia semantică (a reținut cineva și câte sensuri are, de fapt, noțiunea de ființă la acest gânditor, cu meritele sale, nimic de spus?). De asemenea, tonul inițiatic, nebulos, confidențial, de mari revelații șoptite misterios în medii izolate și în cerc închis. Climat favorabil mai curând revelațiilor mistice și carismelor, de calitate inevitabil inegală (și care pot duce oriunde), decât unor discuții filozofice, metodice, serioase. Subliniem apăsat și astfel de aspecte, exclusiv pentru
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
și câte sensuri are, de fapt, noțiunea de ființă la acest gânditor, cu meritele sale, nimic de spus?). De asemenea, tonul inițiatic, nebulos, confidențial, de mari revelații șoptite misterios în medii izolate și în cerc închis. Climat favorabil mai curând revelațiilor mistice și carismelor, de calitate inevitabil inegală (și care pot duce oriunde), decât unor discuții filozofice, metodice, serioase. Subliniem apăsat și astfel de aspecte, exclusiv pentru claritatea demonstrației. A doua zonă de unde au dispărut adevăratele exigențe ale spiritului critic este
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
a început să plângă și printre suspine îi deslușeai disperarea”. Mânată de devotament și dragoste, eroina cărții își caută soțul la Caracal, Pitești, București, Canal, Capul Midia, Poarta Albă, face investigații repetate, chinuitoare. Când, în sfârșit, îl revede, are cumplita revelație a ravagiilor pe care timpul și suferința atroce le-au produs. Generoasă, sensibilă la suferințele altora, Maria trimite mesaje ale unor deținuți către familiile lor, le procură medicamente în timpul unei molime. Cartea nu este doar o evocare a universului carceral
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286034_a_287363]
-
o modalitate de gândire patologică ce perturbă relațiile individului cu lumea reală. Aderența față de delir este totală. Temele delirante sunt numeroase, apariția lor poate fi lentă sau bruscă. Când apariția este bruscă, ele sunt percepute de bolnav ca și o revelație care se impune ca un adevăr incontestabil. În debutul lent, însă, există o perioadă de pregătire, de "preparare" a delirului, ce durează luni și ani de zile. Bolnavul în perioada de incubație a bolii strânge dovezi și găsește semnificații, ajungând
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
și cea mai valoroasă, prezintă întâlnirea feminității cu pasiunea, inaugurând tema cuplului, centrală în creația ulterioară. Firul epic este abil condus, psihologicul evoluând adesea spre oniric. Nuvela este un amalgam de fragmente de realitate interioară și „exterioară”, o succesiune de revelații și întâmplări minore din biografia unui eu feminin deopotrivă intelectual și stihial. Volumul Bal la regina Portugaliei (1979) conține două romane, unul de mai mică întindere, Străbunica Hedviga, și cel care dă titlul volumului. Ambele, construite pe principiul povestirii în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285587_a_286916]
-
țara mea. (ibid.) Abandonul limbii sale în beneficiul unei libertăți creatoare, sfidarea civilizației proprii printr-un ocol provocator exprimat sub mască și suprimarea vorbirii bărbatului pentru ca femeia să se poată exprima fără piedici, iată drumul întortocheat, plin de renunțări și revelații, pe care ni-l propune scriitorul afgano-francez. Syngué sabour este piatra răbdării răsturnată, acea piatră fabuloasă pe care, potrivit legendei persane, o așezi în fața ta pentru a-i spune în șoaptă toate secretele, toate durerile tale, zi de zi, seară
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
încărcătură simbolică: atotpu ternicul tiran, conducător fără scrupule, bogat și desfrînat, iar de cealaltă parte, imaginea îns-și a slăbiciunii: femeia emigrată din Africa, care își crește singură copilul și are o slujbă umilitoare și... riscantă (atâta doar că, după revelațiile ulterioare, nu a mai rămas din portretul inițial decît culoarea femeii, restul fiind cam pe dos!). Suntem într-un remake new-yorkez al Sclavei Isaura, dramo leta sud-americă ce ne încingea neuronii capitaliști abia mijiți postre voluționar. Între cele două ipostaze
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
seamă cunoscătorilor, cam trasă de păr, dar nu e mai puțin adevărat că ea se înscrie perfect în logica argumentației propusă de acesta. Să ne amintim că în 1897, cînd Mallarmé compunea faimosul său text, lumea spiritului era cutremurată de "revelația" nietzscheană a morții lui Dumnezeu. Întreg secolul al XIX-lea a fost marcat de înverșunarea filosofilor, romancierilor, poeților, care se străduiau din răsputeri să pună bazele unei noi religii civile, eliberată de dogma creștină. De fapt, continuau pe un alt
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
pe logică, ci să recunoaștem realitatea a ceea ce el numește un principiu de incertitudine logică (tot în La Méthode, vol. 4), bazîndu-se pe nenumărate exemple care ilustrează omniprezența contradicției, de la paradoxul cretanului pînă la teorema incompletudinii a lui Gödel și revelațiile fizicii cuantice. Desigur, contribuțiile lui Edgar Morin la definirea și orientarea unui anumit spirit al vremii sunt mult mai cuprinzătoare decît ne-ar permite spațiul de față să le enumerăm, ele sunt însă în bună măsură reluate critic și ajustate
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
aș fi scris pentru prima dată, ca și cînd nu l-aș fi recunoscut. Ziua, anul nașterii mele, totul mi se părea nou și inexplicabil, fără nici o legătură cu mine. Psihiatrii numesc asta sentiment de înstrăinare. (...) Prostrat, nedumerit, scîrbit în fața revelației de a fi sine însuși. (pp.16,51) Eul devine toposul negativității universale și un hiatus se adîncește în sînul subiectivității. Acest Eu care dorea cu disperare să șteargă orice distanță dintre Eul suprem și sine, se regăsește în vecinătatea
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
nepoata lui Dumnezeu. Artistul aduce aparențele naturii, străbătând la prototip prin copie, dar scopul lui e eternul. "Arta în sensul ei înalt nu este o imitație a naturii, fiindcă nu urmărește să ne reamintească natura așa cum este. Scopul ei e revelația în forme sensibile a tainelor de sus." Ca poet, Nichifor Crainic continuă cu știință spiritul lui Vlahuță, sacrificând invenția lirică lapidarității gnomice: Trecutul adormit și viitorul În clipa care bate le-mpreuni: Când fericiți lipim la piept feciorul, Îmbrățișăm într-însul
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
veche). Aidoma precursorului său, poeta își păstrează un timbru monocord, influențat doar întâmplător de diverse mode lirice, de care s-a dezis cu aceeași nonșalanță cu care le-a adoptat. Ca și în cazul lui Bacovia, scriitura ei provine din revelația neantului, iar declicul îl constituie tocmai momentul unei agresiuni inițiale, care amenință integritatea lumii și a eului: „Cu părul ras mă plimbam prin sat/ în timpul când poezia nu mai avea nici o putere./ [...] era timpul să vină întunericul cu pielea jupuită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
i-a consacrat un volum omagial (Symposion Heidegger, 1972). O conștiință existențială nu putea să nu se revendice în anii ’50 din mesajul gândirii heideggeriene, ceea ce explică în bună măsură înțelesurile pe care românii le-au extras din contactul cu revelația acestei gândiri, refuzând orice implicări, deviații sau înrâuriri sartriene. „Sartre - observă V. - n-a sesizat că este vorba aici de o depășire a cogitoului lui Descartes, deoarece el dă «conștiinței» același rang ca și «prezenței în lume» - Dasein - la Heidegger
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290661_a_291990]
-
altă față a omului agonic definit de Unamuno, și el se relevă prin opoziția la spiritul dionisiac al supraomului nietzschean, căruia îi substituie supracreștinismul, o perspectivă ce încearcă să valorifice mesajul evanghelic inițial. Homo existens se naște astfel tocmai din revelația crucii și se justifică prin conștiința sacrificiului ca soluție de convergență a divergențelor, fiindcă „a exista” nu înseamnă numai depășire de sine, ci și „a fi în serviciul cuiva, a fi pentru altul”. Deci, „fiecare popor sau națiune reprezintă tot
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290661_a_291990]
-
plângând, aș lumina oglinda, / în care se privește îngerul” (Acolo unde plânsul nu atinge moartea, 1997). Antimetafizica (1985) e o carte de inițiere în starea de poezie, care dezvăluie resorturi intime ale creației lui Nichita Stănescu: experiențe și intuiții originare, revelații, meditații, lecturi. Cealaltă carte despre poet, Nichita Stănescu, atât cât mai știm noi (1989), conține mărturii, provocate, ale unor apropiați ai poetului: Ioan Alexandru, Cezar Baltag, Aurel Covaci, Florin Mugur, Eugen Simion și alții. SCRIERI: Iubire de pietrar, pref. Dan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286914_a_288243]
-
discutării periodizării postmodernismului intervenția instrumentelor, categoriilor și strategiilor moderne în discursul despre postmodernism fiind de natură să crească gradul de ambiguitate din jurul său (situație care l-a determinat pe Compagnon să se întrebe, sugestiv, dacă nu cumva postmodernismul "reprezintă poate revelația întârziată a adevăratei modernități"147). Privind această relație din perspectivă retorică, Ronald Schleifer remarcă faptul că postmodernul, care a fost descris "în mod variat drept continuare a modernismului și drept ruptură de acesta, poate fi înțeles ca fiind metonimic legat
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
aminte de o altă ședință managerială la care participasem cu câteva luni Înainte. Pentru a mă familiariza cu firma lor, clientul meu mă rugase să-i observ echipa de ingineri „În acțiune”. Ședința a fost, fără să exagerez, o adevărată revelație. În loc să Înceapă cu prezentarea formală a ordinii de zi, ea a debutat cu o problemă scrisă la repezeală pe o tablă albă. A urmat o dezbatere Încinsă În legătură cu cea mai bună modalitate de a rezolva chestiunea pusă În discuție. Participanții
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
inexplicație, să justifice ceea ce nu vrea sau nu poate să justifice. GÎndul nostru fuge spre planul mai adînc al creației, limba necunoscută, taina putînd fi chiar taina ce locuiește În limba poeziei. Să dobîndească, oare, Heliade, Într-o clipă de revelație, sentimentul imposibilității de a comunica totul, el care exprimă, de regulă, toate lucrurile și ceva pe deasupra? Oprim seria Întrebărilor aici. „Poruncitorul deget” din poem ne face atenți să nu greșim. În imaginarul heliadesc există totdeauna un asemenea deget mustrător, În mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
sînt „drepte și Înalte”, la sunetul clopotului „credința se deșteaptă În omul rătăcit”. Dumnezeu Însuși, marele simbol al justiției, este de față („Dumnezeu ce de față pe cruce se arată”) și, copleșit de atîtea semne, omul, Într-un moment de revelație, se caută pe sine: „În minutele-acelea cînd sufletul gîndește, CÎnd omul se coboară În conștiința lui, Ca unei inimi care cu noi compătimește Frățeștei ei lumine durerea mea supui.” Consecvent, Grigore Alexandrescu Întoarce versurile, străbătute de o notă religioasă (Candela
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
mă Încunjor; În fiecare șoaptă o muncă Înviază În ochii-mi se confundă trecut și viitor...” Începutul nopții este, așadar, Începutul unei fertile confuzii: Între trecut și viitor, Între lumea reală și lumea ce nu se vede. Este momentul unei revelații: semnele „altei lumi” ies la suprafață, un proces obscur („o muncă”) Înviază În fiecare sunet, granițele dintre planurile existenței dispar, natura Își recapătă, sub protecția misterului nocturn, plenitudinea, unitatea ei. Este momentul În care pătrunde vijelios istoria În spațiul reveriei
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]