8,234 matches
-
de mure; însă nu era templul Dianei pe care marele - și precisul - Vitruvius îl descrisese în vremea lui Augustus. Cine îl construise și de ce? În templu erau amestecate stiluri diferite; cella poate că era într-adevăr acolo sus, pe o terasă aflată la jumătatea coastei, îngropată sub surpături și tufișuri. Însă construcția părea întreruptă brusc. Printre ruine zăceau obiecte din bronz, lapide, ofrande, ex voto închinate zeiței egiptene Isis, Marea Mamă. Și o superbă statuie a lui Germanicus, cel care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
egoiste cu sclavele adolescente ale Antoniei, declară brusc: — Nu voi lua alături de mine o copilă. Augusta va fi o femeie. Și niciodată n-o voi alege după numele tatălui său. Callistus nu răspunse. Împăratul făcu câțiva pași și privi, de pe terasa noii sale domus, spectaculoasa marmură a Forurilor, Curia, templele, vechea Via Sacra, noul șir de scări care urca pe Palatinus. Callistus continua să tacă. Împăratul avea maxilarele încleștate într-un fel de trismus. Apoi își puse mâinile pe parapet, sprijinindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
senator e un lucru care îi impresionează pe toți, judecătorii și istoricii vor lua în seamă cea de-a doua variantă, și nu pe prima. Continuă să râdă, pe când se depărta. Împăratul nu răspunsese. Își amintise de ziua când, pe terasa de la Capri, Callistus, care acum ajunsese prea puternic, trecuse prin fața lui, în veșmintele lui modeste de sclav, ducând un vas. Se simți deodată foarte obosit. Puterea îi scăpa printre degete, ca apa. Helikon, care din zi în zi era tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
și jubilaseră, începură să tremure. Bătrânul Claudius, pe care Callistus îl implicase în acel complot, se ascunse, cuprins de groază, într-un colțișor al platului și, simțind că nici acolo nu era în siguranță, se chirci sub acoperiș, pe o terasă. Senatorii se grăbiră să se adune în vârful sacrului Capitolium, mai ușor de apărat decât Curia Julia din For. Niciodată superba, dar abrupta Via Sacra nu fusese urcată mai repede. Totuși, nu fuga lor lașă a fost cea care i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
să-i dea de urmă prin saloanele, criptoporticurile, camerele și termele palatelor imperiale. Pretorienii se grăbiră, știind ce aveau de pierdut dacă nu-l găseau. Soarta imperiului fu hotărâtă atunci când un soldat care scotocea înjurând prin pavilionul de serviciu de pe terasele vechii Domus Tiberiana văzu o pereche de încălțări ivindu-se de sub o draperie. Bătrânul, care stătea ascuns acolo, crezu că veniseră să-l ucidă și-i implora bâlbâindu-se să-i cruțe viața, în timp ce soldatul care-l găsise încerca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
său, ieromonahul Iosif Gheorghian, ia drumul Parisului un alt artist gorjean reformator, Constantin Brâncuși. Asimilarea deplină a estetismului românesc are loc în preajma anului 1908: atunci se produce și segregarea polemică dintre „tradiționaliști” și „simboliști” în mediile cafenelei literare (Kubler, Capșa, Terasa Oteteleșanu). Segregarea se va prelungi, complicîndu-se în cadrul proaspăt-înființatei Societăți a Scriitorilor Români. Tot în 1908 apar Romanțele pentru mai tîrziu, Casa cu geamurile portocalii și Revista Celor l’alți cu primul nostru manifest simbolist, Ovid Densusianu publică în Vieața nouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
în saloanele literare, iar romantismul oficia în „existență”, cafeneaua și cabaretul au reprezentat spații predilecte de socializare și ecloziune ale noului curent estetizant (referințe utile în Emil Manu, Cafeneaua literară, Ed. Saeculum, 1997). Constantin Beldie înregistra „sociologic” mirajul simbolist al Terasei Oteteleșanu, unde „atîția tineri cu părul lung și fără manșetă la cămașă, debarcau fără nici un gologan în pungă, dar plini de iluzii, din provincia lor urgisită fiindcă bieții părinți nu-i înțelegeau, iar afurisita de școală n-o terminau; orbiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
peste cinci decenii în «tovarășa Bogdan», soră la serviciul deparazitări din Spitalul Central, mereu tunsă băiețește, cu glas și alură de bărbățoi” (C. Beldie, op. cit., p. 166)... Tunsă á la garçonne și cu atitudini foarte libere, „prietenă” a scriitorilor de la Terasa Oteteleșanu, Mica Bogdan-Pitești a servit, cu nurii ei androgini, drept model unor pictori precum Camil Ressu, Pallady sau Pascin. Mateiu Caragiale și-o amintește în Jurnal sub aspecte nu tocmai onorante... Dincolo însă de orice anecdotică, cercul colecționarului-mecena a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
generații” interbelice fusese și preparatorul liceanului Ion Eugen Iovanache, care-l va portretiza în romanul Lunatecii sub numele de Fane Chiriac. Iată-l „prins” în evocarea memorialistică a lui Constantin Beldie: „Specia sa antropologică era a omului de cafenea - de Terasa Oteteleșanu, peste drum de redacția noastră, - ușor de identificat după anume stigmate caracteristice: lenea și oboseala congenitală a omului, inaplicația lui la muncă și exhibiționismul rhetorului căutînd succese de «galerie» (...) Nae Ionescu făcea totuși față oricărei situații, cu scăpările și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
lipsesc aproape cu desăvîrșire în textele românești din epocă. Remarcînd în treacăt difuzarea largă - inclusiv în provincie - a ideilor marinettiste, autorul articolului sus-amintit face cîteva precizări importante privind epicentrul lor informal din România - Terasa Oteteleșanu: „cugetători și poeți români de la Terasă jură în numele lor, le știu pe dinafară și le practică cu mult patos”, pentru ca în final să își exprime sațietatea cu privire la noul curent: „Viitorismul nu mai este șic. A ajuns paseism, paseism și ajunge” (N. Davidescu, Aspecte și direcții literare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Rahova”, Arte grafice, București, 1923 Voronca, Ilarie, Colomba, coperta de Sonia Delaunay, portrete de Robert Delaunay, Imprimerie „Union”, Paris, 1927 Voronca, Ilarie, Ulise, cu un portret de Marc Chagall, Imprimerie „Union”, Colecția Integral, Paris, 1928 Voronca, Ilarie, Plante și animale. Terase, Imprimerie „Union”, Paris, 1928 Voronca, Ilarie, Brățara nopților, cu un desen de Victor Brauner, „Tipografia Capitalei”, București, 1929 Voronca, Ilarie, Zodiac, cu coperta și un desen de M.H. Maxy, Editura unu, București, 1930 Voronca, Ilarie, Act de prezență, Colecția „Cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
procedat, ce doi soți muncitori, harnici, pricepuți,în ale ce-și visau și fixau. În doar câțiva ani, la Breaza, au înflorit construcții zdravene, văzute de departe, și admirate de toată lumea. Erau vila cu trei nivele, marele restaurant, cu dublă terasă, și în față, la asfalt, și-n spate, la coama pietroasă și ornată cu brazi, a muntelui măreț. Gard mare, modern, solid, din piatră de râu și fier forjat, înmprejmuia întreg domeniul lui Covrigel. Alee asfaltată, de la șoseaua principală, BucureștiBrașov
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
avusese loc și praznicul. Când și acest mic bairam era pe terminate, șeful studioului, aflat printre meseni, a primit o veste care i-a ridicat în picioare, pe toți, aclamând și bătând din palme, de se auzea până hăt dincolo de terasa restaurantului. Fără știrea clientului trăznit, șeful studioului înscrisese filmul la concursul local de filme de scurt metraj, inițiat de către Casa de cultură ’’Constantin Tănase’’, care, acumîși comunicase rezultatele. Ei, bine, filmul trăznitului, a fost distins cu premiul de originalitate. NOUA
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
sunteți singuri. Doamna Martinov refuză să mai vină în clasa voastră. Vă rog să nu se mai repete, că avem scandal cu directorul. Aerisiți și voi mai mult când aveți istoria! Ca de obicei seara se întâlnea cu băieții la terasa Constanța și Stani era în întârziere și se grăbea. Dintr-o cofetărie iese precipitată fata de dimineață l-a observat prin geamurile uriașe și s-a apropiat veselă de el. Cât pe-aici să nu o recunoască parfumată, șpreiată, cu
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
destui! Și îi dă portofelul burdușit să se uite. A văzut neîncrezător o grămadă de bani vrea să înapoieze portofelul dar ea îi spune: - Ține-l la tine! Era clar înțelesese, i-a plăcut și ei de Stani. - Mergem la terasă! propuse băiatul. Au intrat grăbiți în grădină. Stani își observase colegii și-au mers ținându-se de mâini. Întâmplător, între ghilimele, a ghidat-o spre masa lor: - Băieți, vreau să vă prezint fata pe care o doreați atât de mult
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
Ar fi trebuit să fugă de-acolo în urlete încă de-acum două săptămâni! Trece în camera următoare, prin niște uși duble, înalte, apoi în următoarea. — Cum, cum? Cum adică nu stau acolo? Ferestrele înalte, cu arcade, dau spre o terasă pietruită. După care urmează o peluză tunsă în benzi, după care urmează o piscină. Zice în telefon: — Doar nu dai un milion-două pe o casă ca să nu locuiești în ea. Vocea ei răsună puternic și strident în aceste încăperi lipsite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
sora mea C-a plecat din casa ta! A plecat, s-a măritat Și de tine a uitat. Poate acum e fericită, De un băiat bun iubită. Poate stă și se distrează, Tu o plângi îngrijorată, Poate stă la o terasă Cu o scrumieră pe masă. Mamă, o caut de patru zile Ca să o aduc la tine, Dar deloc nu dau de ea Unde-o fi iubita ta. Domnișoară, stai așa! Tu semeni cu sora mea Chiar așa, frate, eu sunt
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
grecești, cu un peisaj unic în lume care îți tăie răsuflarea. Răsuflarea mi-au tăiat-o și prețurile! Am trăit același sentiment de încântare, uimire și groază, ca în frumosul Capri, după ce-am servit o înghețată la una din terase! Totuși, grecii n-au stricat peisajul cu statuia lui Lenin! Modul brutal în care natura s-a jucat cu pământul a creat o priveliște de basm: Plaja Neagră formată din pietre, în unele porțiuni mici și asemănătoare cu nisipul și
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
zîmbi văzînd că maică-sa strecurase deja rochia Într-o husă, mai mult ca s-o protejeze de priviri indiscrete decît de praf. În schimb, vălul pe care Marie Îl stropise atît de zdravăn cu apă cînd se repezise pe terasă, și pe care Jeanne Îl atîrnase la uscat În fața ferestrei, sub suflul brizei, era făcut ghem pe parchet. Probabil că alunecase și ajunsese pe jos. Dintr-odată, o neliniște surdă Îi strînse pîntecele ca În niște gheare. Instinctul Îi spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
cu brațele adunate strîns În jurul trupului, cu gura deschisă de parcă ar fi Încercat să tragă cu disperare un pic de aer În piept, Marie se trezi din somn tresărind, cu un aer rătăcit și leoarcă de sudoare. Se năpusti pe terasă și respiră adînc de mai multe ori pînă ce inima ei reîncepu să bată aproape normal. La naiba cu tradițiile! Se simți ispitită să se ducă după Christian, să i se arunce În brațe, să se facă mică la pieptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de cap ca să-și ascundă Întoarcerea tardivă? Chiar dacă ar fi tras la măsea din cale-afară - iar silueta nu avea mersul șovăielnic tipic celor băuți - nu-l aștepta acasă nici o soție cu reproșul pe buze. TÎnăra femeie făcu cîțiva pași pe terasă, Încercînd să urmărească cu privirea silueta care se apropia de clădire, strecurîndu-se pe lîngă ziduri. Abia cînd ajunse În preajma unuia din lampadarele grădinii Îl recunoscu pe nepotul ei, ciufulit și cu cămașa Încheiată strîmb. Schiță un zîmbet. Jeanne avea dreptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
de remușcare. Fratele Mariei ar fi vorbit pînă la urmă. Moartea lui era regretabilă, dar cădea bine. Peste cîteva zile zgîrieturile de pe gîtul lui vor dispărea și totul va fi ca mai Înainte. Yves deschise fereastra largă ce dădea spre terasă și Își admiră, În depărtare, vila agățată de un promontoriu stîncos. Linii pure, fațade din sticlă, piscină cu deversare. Un imn Înălțat mării. O recunoștință meritată a lucrurilor, cînd se gîndea că din mare Își scotea tot ce era esențial
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
atît de violentă Încît Îl speria. Pentru ea, era gata de orice. Mai ales să treacă sub tăcere numele asasinului lui Gildas. Încăperea În formă de L avea cam o sută de metri pătrați. De peste tot se vedea marea. O terasă din lemn mergea de-a lungul vilei, literalmente suspendată deasupra valurilor. O scară săpată În stîncă permitea accesul la un minuscul golf privat. Interiorul era pe potriva cabinetului. Sobru. Aproape clinic. Chantal se Întoarse spre Marie, cu un pahar de limonadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
și căzură peste mașina Algeco a Companiei L’Iroise, a cărei copertină era coborîtă. Valurile urcau deja, luînd cu asalt debarcaderul. Insula era izolată de continent pe o durată nedeterminată. Pe vreme de furtună, nu era ceva rar să vezi terasa hotelului măturată de valurile pe care hula le mîna departe peste uscat, ajungînd să inunde terenurile situate abia un pic mai sus de nivelul mării. Acum, ele luară pe sus mobilierul de grădină pe care nimeni nu se mai gîndise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Între patru ochi. - Fiecare la rîndul lui, atunci, ricană Christian. Cade bine, și eu am ceva să-ți spun. Începe să faci bagajele, scumpo, mă Întorc peste un minut. Înainte să se Închidă ușa ascensorului, Marie Îi văzu Îndreptîndu-se spre terasă. Ce avea Christian să-i spună lui Lucas era simplu. Și direct. - Nimeni și nimic, și mai ales nu dumneata, nu o va putea Împiedica pe soția mea să plece cu mine mîine. - Soția dumitale? se miră cu ipocrizie polițistul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]