9,986 matches
-
pe toți. A difuzat cartea și a fost imediat arestat. Am fost toți și l-am văzut la Malmaison, pe Plevnei, dar nu înăuntru, ci din stradă. A apărut după gratii, care dădeau chiar spre trotuar, cu figura lui grasă, vesel, cu ochelari, ținîndu-se cu mâinile de barele de fier. - Ce faceți, bă? ne-a zis. Am stat în fața lui lungi minute. Nici măcar nu ne dădeam seama: noi eram liberi, puteam merge în voie unde doream, ne puteam întîlni când vroiam
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
de ele, deși vedeam pe câmp, cum alții o făceau, le luau în brațe, se întindeau peste ele și încercau să le ridice fustele... Ele se zbăteau, loveau cu pumnii, își înfigeau mâinile în chica lor, îi mușcau și scăpau, vesele dar intangibile, deși ai fi zis că erau pradă ușoară. Flăcăul se domolea, se întindea alături ca un câine, rugător, insistent, până la urmă domolit și tăcut... îi vedeam apoi stând cuminți unul lângă altul ore întregi în behăitul animalelor până
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Ceva iminent am văzut că se năștea pe chipul ei, și se uita la mine cu această expresie cîntărindu-mă parcă. Deodată chipul îi înflori, privirea i se aprinse de o viață extraordinară, și începu să cânte cu o voce nebănuită, veselă și patetică în același timp, ca și când ceva s-ar fi descătușat din dorința năvalnică de a spune tot dar și de a ascunde tot... Ce era mai ciudat, cânta așa cum auzisem fetele la țară, pierdută în melodie, contopită impersonal în
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
îndreaptă, începusem și eu să-i port pică, serviciul îmi devenise nesuferit, dar ce-avea cu mine unsurosul? Eram cumva eu de vină că o fată venea des la mine sub pretext că vrea să se uite la diagramă? Era veselă când venea și mă felicitase pentru nuvelele mele din Timpul. Începusem să ieșim la ora unu împreună. Îi plăcea lui, unsurosu- lui, această domnișoară? Te pomenești că vroia să se însoare cu ea și eu îi stăteam în cale. Ce
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
plictisit, deși primeau 6.000 pentru ficțiunile lor, și au abandonat ziarul Poporul. Eram bucuros că puterea imaginației era superioară, în ochii publicului, brutalului fapt divers. Și că Ion Caraion era mai destins, dacă putuse inventa un astfel de joc vesel... Mai târziu am aflat cu nedumerire de renumele mondial al lui Constantin Virgil Gheorghiu, datorat romanului său prost Ora 25. Personalitate de anvergură, care în România, în colaborare cu Eugen Cristescu, denunța și dreapta și stânga, atrăgând ura și a
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
rând, nu trebuia deranjat pentru asta din somn la ora unu noaptea, îți făceai meseria și gata. M-a căutat însă pe mine cenzura, un domn care mă cunoștea și mi-a spus cu o voce deloc turburată, mai degrabă veselă, că să nu dăm și noi știrea chiar pe toată pagina, cum făcusem, ci, să zicem, pe cinci coloane. Eram numai noi doi în noaptea aceea care o cunoșteam, cititorii dormeau, abia a doua zi aveau să afle ca Axa
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o deschid? m-am întrebat. Bine, dar nu era ea deschisă? Atunci, în '42, când publicasem cele trei pagini nu-mi apăruse această poartă în față? Nu fusesem adânc turburat când acest falnic copac căzuse? Tatăl meu nu era deloc vesel în dimineața aceea. Ce i se întîmplase?... Îmi aminteam că după aceea într-o zi scara noastră de la prispă, care avea doi stâlpi jos, lângă ultima treaptă, fusese ruptă de un cal. Trecuseră zile și săptămâni și ea rămăsese așa
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
pe acesta, atrăgând mânia zeilor. Competiția este pusă în scenă cu talent și cu o umbră de satisfacție pentru noua șotie a lui Ilie Cazane: „Înăuntru, nici un zgomot. Surâse cu mândrie, apăsă clanța și dădu ușa de perete. În fața sobei, vesel, Cazane îndesa două lemne mai groscioare în foc. Multe sentimente o încercară atunci pe bătrână, multe și subtile, pe care ea nu le-ar fi putut defini, spaimă, angoasă, dezolare, gust al înfrângerii, orgoliu rănit, spirit de competiție, toate traduse
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
era o porție de paste. Tocmai se pregăteau să iasă abătuți, unul câte unul, când Mamma C dădu cu ochii de Jack, care stătea de vorbă cu Stevie în spatele grupului. — Domnu’ Jack! strigă ea. Sunt prietenii dumneavoastră? Intrați! Intrați! Grupul vesel năvăli înapoi înăuntru, iar proprietara, cu chipul uscățiv luminat deodată de încântare, le promise că o se le gătească ea însăși câte o porție de paste. Privind în urmă, Fran decise că acel ultim pahar de vin îi pusese capac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
pe jumătate târâtă după el, simțind pe obraz atingerea aspră a unui umăr îmbrăcat în tweed, Fran ar fi intrat bucuroasă în mașina oricui, indiferent de intențiile sale. Fără a bănui, pentru că nu se mai simțise niciodată așa, că această veselă iresponsabilitate era cea care alimenta vânzările de băutări alcoolice și explica, în bună parte, ce îi făcea pe bărbați dea banii pe ele, se cuibări pur și simplu pe locul moale și confortabil de lângă Jack. Unde mergem? întrebă în cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
tocmai își amintise cine o condusese acasă. Instinctiv își pipăi hainele. Încă le mai avea pe ea. O întinsese doar pe pat și o învelise cu o cuvertură. Ușa se crăpă și Jack Allen intră, cu un aer nefiresc de vesel, ținând în mână o ceașcă de ceai. Mi-am gândit că ți-ar prinde bine. O așeză lângă ea, împreună cu două pastile de paracetamol. — Mi-a trecut prin cap să-ți vâr pe gât un Alka Seltzer azi-noapte, dar ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
urmă maică-sa. — Nu ne-am hotărât exact. Totul s-a întâmplat destul de brusc. Oricum, cred că ar cam trebui să mă întorc la redacție. Phyllis atinse sfios brațul fiicei sale. — Îmi pare rău că n-a fost o atmosferă veselă. Pare o persoană foarte drăguță. — Mulțumesc, mamă. Chiar este. Ralph îi conduse la plecare și o îmbrățișă strâns, așa cum obișnuia să facă atunci când era mică. Mirosul lui bine cunoscut, un amestec de tweed tocit, aftershave antic și o aromă vagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
copii doar îi auzeai, nu-i și vedeai, și toată lumea își știa locul. Întreg parcul era verde, îngrijit și fără urmă de gunoi. Rondurile de flori, în culori vii, care ar fi oripilat-o pe Vita Sackville-West, erau plivite și vesele. Pe marginea bazinului pentru copii, se înghesuiau, scoțând țipete de bucurie, fetițe în chiloței, încercând să apuce să se mai bălăcească o dată înainte să se întunece. Lângă ele, mamele stăteau la povești pe rogojini. Totul alcătuia un tablou al traiului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Am discutat-o deja cu Stevie și ea mă susține întru totul. Maică-sa se strâmbă imperceptibil auzind de Stevie. — Atunci ar fi cazul să convoci o întâlnire a trustului. Fran îl zări pe tatăl ei, pe care o asistentă veselă îl conducea la ele. N-arăta prea rău. — Apropo, cât oferă? Fu șocată când auzi răspunsul. — Dar e o insultă! — Poate. Dar ar acoperi îngrijirea la domiciliu și un bungalou pe deasupra. Fran își dădu seama că tremura. Cunoștea tonul ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Ralph din mașina de poliție și porniră împreună cât putură de repede spre ieșire, unde lăsaseră mașina lor. — Mulțumim pentru ajutor, domnule polițist, își exprimă Fran recunoștința față de tânărul agent care le deschidea poarta. — Nu-mi mulțumiți mie, spuse el vesel. Eu n-am reușit deloc s-o potolesc. Celălalt domn, cel care era cu fiul lui, a convins-o. S-a descurcat admirabil cu ea. Lui ar trebui să-i mulțumiți. Fran se se uită în urmă, dar nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
au hotărât să ne-o ia înainte. Fran desfășură meticulos ziarul pe birou, dornică să observe fiecare amănunt. Arăta impresionant. Fotografii color pe prima pagină, un font îngroșat, ușor de citit. Pășea cu grație pe linia alunecoasă a unei note vesele, fără ca prin asta să pară comun. Fair Exchange putea să-i facă față, pentru că și el avea să fie nou și îndrăzneț, dar dacă ai fi fost pus alături de Citizen, propriul ei ziar ar fi arătat ca o mătușă rămasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
doar o clipă. Apoi, uitându-se hoțește peste umăr, strecură flaconul cu sânge în geanta ei voluminoasă și închise catarama chiar în momentul în care asistenta se întorcea urmată de doctor. — Vă simțiți bine? întrebă doctorul îngrijorat. — Minunat, răspunse Fran veselă, strângând geanta la piept. De fapt, nu m-am simțit niciodată mai bine. Se uită la ceas și-și aminti că tocmai astăzi avea programată o întâlnire cu Henrietta și cu domnișoarele de onoare la magazinul cu articole pentru mirese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
lacrimă din colțul ochiului și se așeză. Asta nu servea la nimic. Nu-i era de ajutor nimănui. Într-un impuls subit, deschise portofelul, scoase ecografia gri și neclară și o puse pe birou, în fața ei. Avea nevoie de ceva vesel, care să-i însenineze viața. Cuprinsă de un elan de energie, se puse pe treabă. Trebuia să termine pregătirile pentru lansarea Fair Exchange în mai puțin de trei săptămâni. Atunci putea în sfârșit să se relaxeze și să se bucure
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
toate astea nu le era permis pensionarilor de aici; oricât de luxos ar fi fost stilul lor de viață, singurul lucru pe care nu-l aveau era libertatea de a alege. — Domnule Allen? Ați vrea să mă însoțiți acum? Sporovăind veselă, intendenta îl conduse pe coridoarele elegante până la camera comună. — Domnul Tyler este așezat pe scaunul din capăt. Jack merse de-a lungul șirului de scaune în direcția ferestrei cu vedere. Toate scaunele erau îndreptate spre ecranul uriaș, cu excepția unuia singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
răspundă? Am suferit îngrozitor dar timpul vindecă toate rănile? Carrie avusese întotdeauna talentul să ignore orice aspect neplăcut, chiar și atunci - sau poate mai ales atunci - când o privea pe ea. La început asta o făcuse o companie fermecătoare. Întotdeauna veselă, întotdeauna optimistă. Până când își dăduse seama că singura fericire care conta pentru ea era propria ei fericire. — Sunt bine, răspunse Jack scurt, evitându-i privirea. Combinația extraordinară de frumusețe și vulnerabilitate proprie lui Carrie, calități la care putea recurge la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
dar aceasta o respinse. — Sunt sigură că a înțeles că ai făcut-o pentru binele lui. Nu-l cunoști prea bine, nu-i așa? Chiar dacă urma să vă căsătoriți. Cred că a scăpat ca prin urechile acului. — Și eu. Dispoziția veselă și încrezătoare a lui Fran se spulberase. Camilla rămăsese țintuită locului, sub ploaia torențială, cu chipul strălucind de devotament, ca o martiră creștină din vechime. — Lasă-mă să-ți chem un taxi, Camilla. Chiar în timp ce rostea aceste cuvinte, Fran își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
parcă voia să-mi vadă mai bine mirarea. Apoi zâmbi și-și mângâie cu un singur deget, arătătorul de la dreapta, mustățile scurte, negre, care erau trase cu cărbunele parcă pe fața-i roșcovană și plină. Mă privi cu ochii mici veseli: Treaba e ca și făcută!... Atunci, când vii pe la noi? — Chiar mâne... Numai vezi de-mi pregătește ceva mâncare bună... Cum? Aoleu! Pun pe nevastă, domnule, și taie o găină... Am și vacă, domnule! Pe onoarea mea! Eu am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
lăsă pe piept, mă cuprinse de după gât ș-o simții caldă, c-o răsuflare fierbinte care mă amețea. Vtc "V" O pace mare îmi stăpânea acum sufletul. Întors acasă, ieșii la câmp, ca să supraveghez clădirea girezilor degrâu. Stătui de vorbă vesel, ca niciodată, cu Dragomir, care era tare mirat de această considerație cu care nu era obișnuit din parte-mi. Făgăduii oamenilor țuică, și multă vreme îi privii cum se mișcau vioi printre snopii aurii, cu țăpoaiele, cu brațele, cu glasuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Dragomir, care era tare mirat de această considerație cu care nu era obișnuit din parte-mi. Făgăduii oamenilor țuică, și multă vreme îi privii cum se mișcau vioi printre snopii aurii, cu țăpoaiele, cu brațele, cu glasuri puternice, cu glume vesele. Pe la toacă, pornii spre Iezer în trap leneș. Domnul Sandu, crâșmarul, mă aștepta în prag cu mânile în șolduri, zâmbindu-mi cu obișnuita-i prietinie. S-a întors iar vremea bună, boierule! Ce mai zici? Te așteaptă neica Marin... Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
tatii, nici nu mai ceteam măcar scrisorile care-mi veneau de la București; eram ca într-un vis frumos, din care voiam să nu mă mai trezesc. Dragomir își mișca cu bucurie mustățile lungi, mă lăsa cu dorurile mele, mă primea vesel, mă petrecea cu ochi șireți când plecam - și-și făcea afacerile. Dar de ce putea el face în lipsă-mi, nu-mi păsa. Voiam să mă lase în pace toată lumea, de altceva n-aveam trebuință. Și fata părea că n-are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]