8,366 matches
-
cunoști camera și lucrurile de pe perete de lângă pat și locul unde țin scrisorile, așa că nu-ți mai epxplic). Așa că - negăsind fotografia ta - cea pe care scrie fraza aceea enervant de faină - am Început să răscolesc toată camera, durându-mă În cot că trebuia să-mi vină ceva musafire și eu făcusem camera un turn de cărți și foi și scrisori și poza nicăieri. Stai frate! Eram nervoasă și supărată pe mine pentru ignoranța asta timp de aproape o lună față de poza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mai Întunecată și Înfricoșătoare, se aud strigăte și Împușcături, nu Întârzie să răsune bubuiturile tunurilor și să apară de după cotă trei tancuri nemțești și mai mulți soldați germani și horthyști În spatele lor. Sute de soldați români urcă târându-se pe coate spre cotă. Explozii, trupuri sfârtecate, răcnete de durere sau de ură. Tunul antitanc din vale scoate din luptă trei din cele opt tancuri inamice. Celelalte cinci fac cale Întoarsă. Inamicul e totuși bine fortificat pe cotă. Are cazemate, tranșee, armament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
s-a trezit pe brațe cu bunicul ei sub forma unui prunc. Spun „pe brațe” - pentru că nu-l ținea cum se ține normal un copil mic, ci avea ambele brațe sub el. Copilul era culcat pe brațe cu capul spre cotul stâng al Bunicii G. și era îmbrăcat într-un sac de copil bleumarin; numai la cap, în dreptul fețișoarei se vedeau colțurile croșetate ale unei bonețele albe ca spuma laptelui. Bunica G. s-a uitat la el și apoi la mama
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
foarte harnic la secerat, își zise Lupu; și după aceeași observație a lui Leca, cât le umblă mâinile, nu-și contenesc vorba. Erau secerătoare din Necșeni și din alte sate. În vreme ce adunau cu securea mănunchiul de spice, urmăreau pe subt cotul stâng trecerea prințului și vorbeau într-adevăr, comunicându-și felurite observații. Totdeauna umbla el așa, pe departe și tăcut. Poate-i mut, glumeau unele. Are o boală de piept, era încredințată alta; de aceia se tot duce prin țări străine
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
Tânărul i-a cerut unui meșter fierar să-i făurească din aramă un cap de lup, cu gura căscată, un cap ca al lui Șuier. Un cojocar a cusut din pielicele de ied un fel de pungă lungă de trei coți, care prinsă de capul de lup de aramă pus într-o prăjină de fier șuiera în bătaia vântului. Așa s-a făcut steagul de luptă al dacilor. Cerințe: 1. Răspundeți la întrebări: Cine a fost Decebal? Unde se afla capital
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
metri în spate. Era imposibil să-mi dau seama dacă era vreo mișcare în spatele perdelei cenușii de pâclă rătăcitoare. Zgomotul de pași încă ne însoțea totuși, auzindu-se la fel de bine și am început s-o împing pe Fiona înainte cu cotul până ce ritmul nostru de mers aproape s-a dublat. Nu eram departe de casă și mi-a venit ideea să facem câteva ocoluri ca să ni se piardă urma. — Ce faci?! șuieră ea, după ce o ghidasem spre o cotitură neașteptată la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cu umor. În mai multe rânduri i se atribuise o ironie jucăușă, o tentă satirică discretă care, după părerea mea, lipseau total din opera lui, caracterizată dimpotrivă de un sarcasm greoi și de câte o încercare abjectă de a da coate cititorului ca să se prindă la niște glume ultrarăsuflate. Acestui aspect al stilului lui îi rezervasem disprețul din final. „A devenit o chestiune de rutină“, scrisesem eu, „să fie lăudat domnul ...... pentru abilitatea cu care îmbină umorul cu angajarea politică; și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
care trebuie zăvorât, ci împărtășit, un secret de care să te minunezi. Era un sentiment simplu și cald. Dar pe urmă, după ce a terminat de mâncat, Joan s-a întors pe spate și sătea întinsă la picioarele mele, sprijintă în coate, cu bărbia în mâini, oferindu-mi o vedere panoramică asupra despicăturii dintre sâni; și dintr-odată am fost prins din nou într-o încâlceală de imbolduri care mă împingeau ba să mă uit, ba să nu mă uit. Bineînțeles că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
grătare de ventilație. Mocheta bej cu desene roșcate stilizând floarea de măceș e singura înviorare în acest spațiu electrostatic. În colțul camerei, a rămas o pată care bate spre maro, vreun funcționar stângaci, grăbit să plece undeva, a răsturnat cu cotul o stacană de cafea. Toți l-au privit reprobator, asemenea scăpări nefiind amuzante decât în filme. Raportul electronic mai are o pagină în afara celor parcurse deja. E compilația altui sector și poartă titlul pompos de Chei Geopolitice în Balcani. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
sunteți, în zece. Spătarului 29, donșoară, sunt 241, ajung în șapte minute. Spătarului 29, în șapte minute, doamna Aurora. În atelierul aflat în spatele unor geamuri prăfuite, lumina a semnat un contract pe termen nedeterminat cu pictorul. Îl doare drept în cot de rotația pământului, ba chiar și de ecliptică, e un tip tare de tot, îl bârfesc cunoscuții. Dar de perindat se perindă mereu pe la dânsul, având grijă să golească numeroase sticle. Așa de pildă în seara asta, ușa pitită în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
își aduce aminte de Lavinia, fiica lui Titus Andronicus, violată de fiii Tamorei sub privirile iubitului ei, pe care-l ucid și-l aruncă în fundul unei râpe. Pentru a nu fi demascați, asasinii îi taie fetei limba și brațele de la coate. Shakespeare o scoate pe scenă imediat după aceste întâmplări, ciuntită, plină de sânge, mută. E noapte, răsare luna și din pădure iese Lavinia cu sângele curgând. Dar să nu știi că e luna și Lavinia și pădurea. Și dintr-o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
poți da un exemplu? „─ Enigel, Enigel, Scade noaptea, ies lumine, Dacă pleci să culegi Începi, rogu-te, cu mine.” Dumnezeule, e trecut de prânz, își spune Mihaela. După ceasul de la mână, își privește împrejurimile imediate, apoi, ridicându-se într-un cot, examinează restul universului vizibil. O cameră necunoscută, pe jos mochetă verde, un antreu probabil spre o baie, ferestre cu jaluzelele trase, mobilă de dormitor asortată, unde naiba e? Din baie se aude dușul. Pe jos se zăresc articole de lenjerie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
1 și cel din placa 2 aparțin unor rude apropiate de sânge. În sfârșit are confirmarea, sunt tată și fiică. Când termină, ia registrul cu numele pacienților și în dreptul eșantioanelor respective notează, Paternitate confirmată. Afară s-a înserat. Sprijinit cu coatele pe masa de faianță, trage adânc în piept mirosul mineral, dincolo de orice atingere a vieții, o cetate de fenolftaleină. Dincolo de resturile astea împuțite. Dincolo de colții ăștia înghețați. Tot răul pe care oamenii și-l fac unul altuia, cum s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Lucache și cu Cocoloș de atâtea pelicele de miel, câte au putut duce ei în spate. Tot așa l-au ușurat pe Gheorghe Busuioc de vin, că doar și de vin aveau nevoie cei doi ușuratici. Gheorghe Busuioc era în cotul lor și cunoșteau mult mai bine cum stau lucrurile. Lucache avea doi verișori primari care terminaseră Școala de Arte și Meserii, cum se numea la acea vreme și cunoșteau la perfecție lăcătușărie și mecanică fină - așa că îi făceau lui Lucache
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
meu Petruț, strănepot al lui Ciolac și moșul meu Arghir, nepot de la fratele lui Ciolac, să-l vadă pe Dumitru Cristescu în beciul de la Schineteia cum îl foiau viermii și cum se văita, iar mâna dreaptă era alături desprinsă de la cot, că-i mâncaseră viermii toate cartilagiile și era căzută jos, desprinsă de restul corpului. Petruță a mers cu două autocare încărcate cu credincioși de la Cultul Creștin după Evanghelie din cartierul Nicolina din Iași. Arghir nu a povestit nimic. Doar Petruță
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
de unde Își luau zborul dimineața cocoșii de nisip. Nu vrei să-ți citesc ceva? Întrebă ea. Stătea Într-un șezlong așezat lângă patul lui. — Uite că a Început să bată puțin vântul. — Nu, mersi. — Poate vine camionul. — Mă doare-n cot de camion. — Pe mine nu. — Ție Îți pasă de atâtea lucruri pe care eu nu dau doi bani. Nu-s chiar așa de multe, Harry. — Ce-ar fi să bem ceva? — Cică-ți face rău. Scrie În Black că alcoolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
câmpie și apoi cotiră spre malul râului. Peduzzi vorbea repede, știind câte ceva despre toate și făcând mereu cu ochiul. Cum mergeu unul lângă altul, soția Îi simți la un moment dat mirosul respirației purtat de vânt. O dată o Împunse cu cotul. Uneori vorbea În dialectul din d’Ampezzo și apoi o dădea pe cel tirolez. Nu-și dădea seama pe care dintre ele Îl Înțeleg mai bine tânărul domn și soția sa, așa că era bilingv. Însă În timp ce tânărul domn Îi răspundea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Închise ochii. Mereu mă simt așa de la vin. — Ți-e rău? — Nu, mă simt bine, da’ cumva ciudat. Da, știu ce zici, spuse Nick. — Te cred. — Mai luăm o sticlă? — Eu nu mai vreau, spuse George. Stătură așa, Nick cu coatele pe masă, George sprijinit de perete. — Helen e Însărcinată? Întrebă George, dezlipindu-se de perete și aplecându-se spre masă. — Da. — Când o să-l facă? — Pe la sfârșitul verii. — Și ești bucuros? — Da. Acum sunt. — O să vă-ntoarceți În State? Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
care se zbătea cu mâna dreaptă, umezită, În timp ce-i scoase cârligul din gură, și apoi Îi dădu drumul Înapoi În apă. Peștele inert fu dus de curent, până se opri pe fund, lângă un bolovan. Nick Își băgă mâna până la cot În apă ca să-l atingă. Păstrăvul stătea nemișcat Împotriva curentului, odihnindu-se pe fundul apei, lângă bolovan. Când Nick Îl atinse cu degetele, simțindu-l răcoros și moale sub apă, el dispăru, dispăru ca o umbră, traversând fundul râului. „N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mătase și purta mănuși. — Mie dă-mi ouă cu bacon, spuse celălalt. Era cam de aceeași statură cu Al. Nu semănau la față, dar erau Îmbrăcați ca doi gemeni. Amândoi purtau pardesiurile alea cam strâmte. Stăteau aplecați În față, cu coatele pe tejghea. De băut ce-aveți? — Bere argintie, bevo, bere de ghimbir. Da, dar vreau să zic, ceva de băut, ce-aveți? — Doar ce v-am spus. — E tare de tot orașul ăsta, spuse celălalt tip. Cum Îi zice? — Summit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
e pe-aici. Da, signor maggiore, răspunse adjutantul. Se lăsă pe spătarul scaunului și căscă. Scoase din buzunarul hainei o carte cu coperțile Îmbrăcate-n hârtie și o deschise. Apoi o lăsă jos și-și aprinse pipa. Se aplecă cu coatele pe masă ca să citească și pufăia din pipă. Apoi Închise cartea și o băgă la loc În buzunar. Avea prea multă hârțogărie prin care trebuia să se uite. Nu putea să citească liniștit până nu termina. Soarele se ascunse În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
le privea din copac. Uitându-mă afară, pe verandă, Îl văzui pe bucătar ridicându-se de pe scaun și traversând holul care ducea În bucătărie. Înăuntru, lumina soarelui se răsfrângea În paharele goale de pe masă. John se culcă cu capul pe coate. Uitându-mă pe fereastră, văzui doi bărbați care urcau treptele hanului. Intrară În sală. Unul era țăranul cu barbă și cu cizmele lungi. Celălalt era paracliserul. Se așezară la masa de lângă fereastră. Fata veni la ei. Țăranul nu dădu vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu cizmele lungi. Celălalt era paracliserul. Se așezară la masa de lângă fereastră. Fata veni la ei. Țăranul nu dădu vreun semn c-ar fi observat-o. Își pusese mâinile pe masă. Era Îmbrăcat Într-o uniformă militară veche, peticită la coate. — Ce bei? Întrebă paracliserul. Țăranul nu-l băgă În seamă. Ce vrei să bei? — Rachiu, spuse țăranul. — Și un sfert de vin roșu, ceru paracliserul. Fata le aduse băuturile și țăranul Își bău rachiul. Se uită pe fereastră. Paracliserul Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Auzi, Billy, dragă Billy Lunecosu’, am o surpriză pentru tine. Nu-s beat. Sunt tripat. Nu. — Uită-te și tu, spuse William Campbell, ridicându-și mâneca dreaptă a pijamalei și arătându-i antebrațul. Uită-te. Tot antebrațul, de la Încheietură până la cot, era plin de cerculețe albastre În jurul unor puncte de un albastru Închis. Cerculețele erau multe, aproape că se atingeau. — Ăsta-i nivelu’ următor. Acum mai beau doar câteodată, când vreau să-l fac pe lup să iasă din cameră. — Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
de făcut cât stăteam treaz. Mă gândeam la un pârâu În care pescuiam păstrăvi când eram copil și, În mintea mea, pescuiam În el cât era de lung, cu foarte mare atenție. Pescuiam cu grijă sub fiecare buștean, la fiecare cot, În gropile adânci și la suprafață, câteodată prinzând păstrăvi și altădată pierzându-i. La prânz mă opream din pescuit ca să mănânc. Uneori mâncam pe un buștean, deasupra apei. Alteori sub un copac, pe un mal mai Înalt - și Întotdeauna mâncam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]