9,091 matches
-
când primesc o veste foarte bună. Totuși, la cei care suferă tulburări de dispoziție, aceste stări de deprimare sau euforie pot fi extreme și de durată, ceea ce le afectează viața de zi cu zi. Există două tipuri principale de dispoziție: depresia - o stare de afectivitate pozitivă scăzută - și opusul acesteia, mania, care este o stare de euforie. Indivizii depresivi pot avea o formă gravă a acestei afecțiuni, numită tulburare depresivă majoră, sau o formă mai ușoară, numită distimie. După recuperare, pot
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Indivizii depresivi pot avea o formă gravă a acestei afecțiuni, numită tulburare depresivă majoră, sau o formă mai ușoară, numită distimie. După recuperare, pot avea recidive. Cei care au o dispoziție negativă, dar nu și intervale de manie, suferă de depresie unipolară. Cei care au când stări de depresie, când stări de euforie, suferă de tulburare bipolară, cunoscută mai de mult sub denumirea de tulburare maniaco-depresivă. DSM-IV-TR împarte tulburările de dispoziție (tulburări a căror caracteristică dominantă este perturbarea dispoziției) în două
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
acestei afecțiuni, numită tulburare depresivă majoră, sau o formă mai ușoară, numită distimie. După recuperare, pot avea recidive. Cei care au o dispoziție negativă, dar nu și intervale de manie, suferă de depresie unipolară. Cei care au când stări de depresie, când stări de euforie, suferă de tulburare bipolară, cunoscută mai de mult sub denumirea de tulburare maniaco-depresivă. DSM-IV-TR împarte tulburările de dispoziție (tulburări a căror caracteristică dominantă este perturbarea dispoziției) în două mari categorii: tulburări depresive (depresie majoră și distimie
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
când stări de depresie, când stări de euforie, suferă de tulburare bipolară, cunoscută mai de mult sub denumirea de tulburare maniaco-depresivă. DSM-IV-TR împarte tulburările de dispoziție (tulburări a căror caracteristică dominantă este perturbarea dispoziției) în două mari categorii: tulburări depresive (depresie majoră și distimie) și bipolare. De reținut DSM-IV-TR nu consideră depresia o tulburare infantilă, dar face distincția între criteriile de diagnostic pentru copii (iritabilitate în loc de stare de deprimare sau tristețe și caracteristici diferite în ceea ce privește durata) și criteriile pentru adulți. De
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
bipolară, cunoscută mai de mult sub denumirea de tulburare maniaco-depresivă. DSM-IV-TR împarte tulburările de dispoziție (tulburări a căror caracteristică dominantă este perturbarea dispoziției) în două mari categorii: tulburări depresive (depresie majoră și distimie) și bipolare. De reținut DSM-IV-TR nu consideră depresia o tulburare infantilă, dar face distincția între criteriile de diagnostic pentru copii (iritabilitate în loc de stare de deprimare sau tristețe și caracteristici diferite în ceea ce privește durata) și criteriile pentru adulți. De reținut Tulburările bipolare se disting de cele depresive prin dispozițiile extreme
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
distincția între criteriile de diagnostic pentru copii (iritabilitate în loc de stare de deprimare sau tristețe și caracteristici diferite în ceea ce privește durata) și criteriile pentru adulți. De reținut Tulburările bipolare se disting de cele depresive prin dispozițiile extreme -maniacală, hipomaniacală - și starea de depresie, combinația între acestea fiind exprimată de prefixul bicare indică tocmai dualitatea stărilor. În tulburările depresive, dimpotrivă, se manifestă o singură (unipolară) stare emoțională de afectivitate pozitivă scăzută. Caz practic Christy a fost trimisă la asistentul social al școlii din cauza numărului
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
la copii, nu se înegistrează creșterea care ar fi normală), insomnie sau hipersomnie, retardare psihomotorie sau agitație, oboseală, sentiment de inutilitate, incapacitate de concentrare și idei sinucigașe recurente. Sentimentul este pervaziv, iar simptomele, adesea zilnice, sunt intense. Diagnosticul de distimie (depresie minoră) se pune dacă sunt îndeplinite următoarele condiții: Se observă o stare de deprimare pervazivă (pierdere a interesului, anhedonie) sau de iritabilitate (la copii) vreme de cel puțin 2 ani (1 an la copii). Depresia este însoțită de cel puțin
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
sunt intense. Diagnosticul de distimie (depresie minoră) se pune dacă sunt îndeplinite următoarele condiții: Se observă o stare de deprimare pervazivă (pierdere a interesului, anhedonie) sau de iritabilitate (la copii) vreme de cel puțin 2 ani (1 an la copii). Depresia este însoțită de cel puțin două din cele șapte simptome menționate mai sus. În cursul celor 2 ani (1 an la copii), nu s-a constatat nici o perioadă de atenuare a simptomelor mai lungă de 2 luni. Nu au existat
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
diferite grupe de vârstă. În plus, pot apărea variații în ceea ce privește factorii de stres ambientali ce se fac simțiți în diferite stadii de dezvoltare. În ediția revizuită din 1994 a DSM, a fost adăugat criteriul iritabilității ca și simptom definitoriu al depresiei la copii. De reținut Pentru a facilita diagnosticul, la copii, iritabilitatea este descrisă ca o proastă dispoziție ce se manifestă prin accese de furie și toleranță scăzută la frustrări. În aceeași ediție a DSM, s-a modificat și durata simptomelor
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
frustrări. În aceeași ediție a DSM, s-a modificat și durata simptomelor la copii (1 an pentru distimia infantilă, 2 ani la adulți) și s-au menționat o serie de caracteristici asociate tipice diferitelor stadii de dezvoltare. Simptomele și caracteristicile depresiei diferă în funcție de vârstă, prin urmare, orice discuție asupra trăsăturilor ce se pot asocia cu această tulburare la copii și adolescenți trebuie să țină cont de stadiul de dezvoltare. De reținut Spitz (1946) a analizat copiii instituționalizați care păreau să se
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
analizat copiii instituționalizați care păreau să se piardă din cauza lipsei de afecțiune și aceasta în ciuda faptului că nevoile lor fiziologice erau satisfăcute. Datorită caracterului extrem al letargiei lor și a suspinatului lor cronic, Spitz a numit reacția acestor copii hospitalism. Depresia la copiii mici și preșcolari Recent, cercetătorii au constatat că și la preșcolarii în vârstă de 3 ani pot apărea unele din simptomele și caracteristicile clasice ale tulburării depresive majore (anhedonie, tristețe sau iritabilitate, semne neurovegetative). La copiii mici, depresia
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Depresia la copiii mici și preșcolari Recent, cercetătorii au constatat că și la preșcolarii în vârstă de 3 ani pot apărea unele din simptomele și caracteristicile clasice ale tulburării depresive majore (anhedonie, tristețe sau iritabilitate, semne neurovegetative). La copiii mici, depresia se poate manifesta prin pierderea apetitului, lipsa de somn (simptome vegetative), întârzieri în dezvoltare (mers, vorbit, obiceiuri legate de toaletă), coșmaruri și frici nocturne. În acest stadiu, cazurile mai grave pot prezenta și mișcări repetitive ale capului și clătinări continue
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
din DSM-IV-TR pentru copiii foarte mici. Rezultatele lor sugerează că actualele criterii sunt prea stricte pentru preșcolari și că, prin urmare, unele cazuri rămân nediagnosticate. Tulburarea depresivă majoră în copilărie În vreme ce factorul genetic poate să joace un rol important în depresia adulților, depresia la copil (prepurbetală) este cauzată mai degrabă de factori de mediu decât genetici (Thapar, Harold & McGuffin, 1998). Printre factorii ambientali stresanți pentru copii se numără conflictele familiale, un stil problematic adoptat de părinți în educație și respingerea din
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
pentru copiii foarte mici. Rezultatele lor sugerează că actualele criterii sunt prea stricte pentru preșcolari și că, prin urmare, unele cazuri rămân nediagnosticate. Tulburarea depresivă majoră în copilărie În vreme ce factorul genetic poate să joace un rol important în depresia adulților, depresia la copil (prepurbetală) este cauzată mai degrabă de factori de mediu decât genetici (Thapar, Harold & McGuffin, 1998). Printre factorii ambientali stresanți pentru copii se numără conflictele familiale, un stil problematic adoptat de părinți în educație și respingerea din cercul celor
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de factori de mediu decât genetici (Thapar, Harold & McGuffin, 1998). Printre factorii ambientali stresanți pentru copii se numără conflictele familiale, un stil problematic adoptat de părinți în educație și respingerea din cercul celor de aceeași vârstă. În copilărie, simptomele de depresie pot lua forma acuzelor somatice, a iritabilității și a izolării sociale și se asociază cu tulburările de comportament, ADHD și tulburările anxioase (DSM-IV-TR). Adesea, copiii depresivi au un nivel scăzut de stimă de sine și sunt foarte autocritici. Rezultatele lor
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
la fel ca și relațiile lor sociale. În multe cazuri, comportamentul oscilează între acting-out (furie) și retragere în sine (tristețe). Este posibil să apară și toleranță scăzută la frustrare. Tulburarea depresivă majoră în adolescență În adolescență, subtipul endogen/melancolic al depresiei, tentativele de suicid și accidentele au o incidență mai mare decât înainte de pubertate (Ryan și colab., 1987). Depresia juvenilă continuă cu depresia adultă (Ryan și colab.). În amândouă aceste forme, există dovezi ce atestă rolul important al factorului genetic. Printre
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
sine (tristețe). Este posibil să apară și toleranță scăzută la frustrare. Tulburarea depresivă majoră în adolescență În adolescență, subtipul endogen/melancolic al depresiei, tentativele de suicid și accidentele au o incidență mai mare decât înainte de pubertate (Ryan și colab., 1987). Depresia juvenilă continuă cu depresia adultă (Ryan și colab.). În amândouă aceste forme, există dovezi ce atestă rolul important al factorului genetic. Printre simptomele cele mai comune ale depresiei în adolescență se numără retardarea psihomotorie/hipersomnia și halucinațiile (în special cele
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
să apară și toleranță scăzută la frustrare. Tulburarea depresivă majoră în adolescență În adolescență, subtipul endogen/melancolic al depresiei, tentativele de suicid și accidentele au o incidență mai mare decât înainte de pubertate (Ryan și colab., 1987). Depresia juvenilă continuă cu depresia adultă (Ryan și colab.). În amândouă aceste forme, există dovezi ce atestă rolul important al factorului genetic. Printre simptomele cele mai comune ale depresiei în adolescență se numără retardarea psihomotorie/hipersomnia și halucinațiile (în special cele auditive). Cele mai frecvente
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
au o incidență mai mare decât înainte de pubertate (Ryan și colab., 1987). Depresia juvenilă continuă cu depresia adultă (Ryan și colab.). În amândouă aceste forme, există dovezi ce atestă rolul important al factorului genetic. Printre simptomele cele mai comune ale depresiei în adolescență se numără retardarea psihomotorie/hipersomnia și halucinațiile (în special cele auditive). Cele mai frecvente comorbidități sunt tulburările de comportament, ADHD, tulburările anxioase, tulburările induse de substanțe psihoactive și tulburările de alimentație (DSM-IV-TR). Sindroamele și simptomele depresive Nu orice
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
și halucinațiile (în special cele auditive). Cele mai frecvente comorbidități sunt tulburările de comportament, ADHD, tulburările anxioase, tulburările induse de substanțe psihoactive și tulburările de alimentație (DSM-IV-TR). Sindroamele și simptomele depresive Nu orice persoană care trece printr-o stare de depresie îndeplinește criteriile clinice ale unei tulburări depresive menționate în DSM-IV-TR. Copiii, adolescenții și adulții pot să aibă stări depresive ocazionale sau momente de deprimare. Uneori, aceste sentimente sunt reacția la anumiți factori de stres, alteori, tristețea poate fi declanșată de
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
sau abuz de substanțe psihoactive). La tinerii cu tulburare depresivă majoră, este mai mare incidența sarcinilor și riscul de suicid (Ryan și colab., 1987). Suicidul și abuzul de substanțe psihoactive Copiii și adolescenții cu gânduri sinucigașe trăiesc sentimente intense de depresie, furie, deznădejde, anxietate și inutilitate. De multe ori, ei se simt neajutorați și ineficienți în încercarea de a schimba împrejurările care le cauzează această suferință psihologică puternică. Ei au ceea ce se numește ideație suicidală. Totuși, nu toți copiii cu gânduri
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
factorii de risc de suicid. 75% dintre adolescenții cu tulburare depresivă majoră se vor sinucide înainte de a ajunge la vârsta mijlocie (Weissman și colab., 1999). Factorii de risc în conduita suicidară Abuzul de substanțe psihoactive, comportamentele agresive sau disruptive și depresia sunt cei mai importanți factori de risc de suicid la copii și adolescenți. Cum în circa 50% din cazurile de sinucidere se constată abuz de substanțe psihoactivesau consum de băuturi alcoolice, s-a afirmat că creșterea ratelor de suicid la
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de prevenire a sinuciderii care folosesc terapia multisistemică în vederea îmbunătățirii aptitudinilor părintești, reducerea practicilor parentale negative și coercitive și întărirea unității și relațiilor familiale. Prevalență și comorbidități Aproximativ 5% dintre toți copiii și adolescenții suferă la un moment dat de depresie. Studiile au arătat că probabilitatea de a dezvolta o depresie la vârste fragede este la fel de mare la fete ca și la băieți. Totuși, în adolescență, depresia este de aproape două ori mai frecventă la fete decât la băieți (Fleming & Offord
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
aptitudinilor părintești, reducerea practicilor parentale negative și coercitive și întărirea unității și relațiilor familiale. Prevalență și comorbidități Aproximativ 5% dintre toți copiii și adolescenții suferă la un moment dat de depresie. Studiile au arătat că probabilitatea de a dezvolta o depresie la vârste fragede este la fel de mare la fete ca și la băieți. Totuși, în adolescență, depresia este de aproape două ori mai frecventă la fete decât la băieți (Fleming & Offord, 1990). Depresia se asociază foarte frecvent cu tulburările anxioase, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
comorbidități Aproximativ 5% dintre toți copiii și adolescenții suferă la un moment dat de depresie. Studiile au arătat că probabilitatea de a dezvolta o depresie la vârste fragede este la fel de mare la fete ca și la băieți. Totuși, în adolescență, depresia este de aproape două ori mai frecventă la fete decât la băieți (Fleming & Offord, 1990). Depresia se asociază foarte frecvent cu tulburările anxioase, dar și cu alte afecțiuni. Evoluție Depresia poate fi de lungă durată și extenuantă. Deși punerea diagnosticului
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]