9,537 matches
-
organismul în condiții în care nu are activitate cum trebuie nu e bine să-i dai și ceva greu de mistuit, fiindcă îl îmbolnăvești. Atunci, pot să mă alimentez în concordanță cu nevoile mele. Și sunt multe chestii, deci lucruri mărunte. Mă lovesc peste degete, sunt tentat să înjur, dar mă opresc. Deși poate ar fi o descărcare, nu? Totuși, caut să mă opresc. Televizorul, după Czampar Ne mai uităm și la televizor când e ceva frumos. În primul rând, fotbal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
scrisori la săptămână părinților, la două, unei surori. Am un preot, care uneori mai vine la două săptămâni, asta înseamnă că trimit vreo douăsprezece scrisori. Fac plicuri din hârtie groasă. Nu scriu pe coli albe, nu-mi place, scriu mai mărunt și mai subțire și iese neplăcut. Nu-mi place stiloul, am avut foarte multe, dar problema începe că m-am umplut de cerneală sau unele zgârie prea tare hârtia. Afară am avut și un parker, dar s-a rupt, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
Păun, la „Metrou Timpuri Noi“. Era prima oară când spărgeau un apartament. Prima oară la furat? Nu poți să zici că era prima oară. El a mai furat, dar câte puțin. Cel puțin, nu era hoț. Făcea chestii d-astea mărunte. Adică, mai mult de distracție. Cu, mașină, d-astea mărunte, mai mult în anturaj, cu prietenii. Să iei o mașină, să te plimbi cu ea și dup-aia s-o lași. Gavrilă zicea că ăla are bani. Păun nici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
un apartament. Prima oară la furat? Nu poți să zici că era prima oară. El a mai furat, dar câte puțin. Cel puțin, nu era hoț. Făcea chestii d-astea mărunte. Adică, mai mult de distracție. Cu, mașină, d-astea mărunte, mai mult în anturaj, cu prietenii. Să iei o mașină, să te plimbi cu ea și dup-aia s-o lași. Gavrilă zicea că ăla are bani. Păun nici nu știa unde stă. S-au dus și au intrat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
care aducea mai mult a schimnic... Mărunțel, cu o barbă neînchipuit de lungă, și o rasă decolorată, încinsă cu o sfoară înnegrită de atâta purtare... Intră, părinte! Intră! a poruncit vodă, încurajându-l din priviri. Preotul a făcut câțiva pași mărunți și a căzut în genunchi în fața lui vodă. Să trăiești, măria ta, și Dumnezeu să te aibă în paza Sa! Iartă îndrăzneala mea nevrednicul de a cere să mă primești - a vorbit preotul plin de umilință. Ridică-te, părinte, și
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
în chilia mea, pentru a te hodini, că îi fi ostenit de drum, dar și de zbuciumul la care am fost martor. Îți mulțămesc pentru grijă, părinte. Până să-mi termin eu vorba, călugărul a și pornit-o, cu pas mărunt, privind din când în când înapoi, să vadă dacă-l urmez. Ajunși la chilie, bătrânul s-a întors spre mine și a spus curtenitor: Bine ai venit în bordeiul meu, fiule! Din această clipă, îți aparține. Poți să rămâi aici
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
fac ceaiul care ți-a plăcut atât de mult și din care mai fac și alte minuni, dar pe care ai să le afli la vremea potrivită. Zicând acestea, a pornit-o înainte, pe poteca croită în pădure. Cu mers mărunt, ușor încovoiat, bocănind cu bățul din mână, mergea cu repeziciune. După un timp, s-a arătat un luminiș, care mi-a bucurat privirea ca o sărbătoare. În marginea luminișului, bătrânul s a oprit și, întinzând mâna, mi-a arăta minunea
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
să-i faci unui moșneag care nu se mai satură de vorbă. Mai bine hai s-o luăm tropățel spre chilie, ca să ne astâmpărăm foamea. Abia și-a terminat vorba și a și luat-o la picior, cu mersul lui mărunt...Cu greu mă puteam ține de el. Când am ajuns în chilioara lui, mi-a arătat ce are de mâncare: Uite aici niște pește făcut pe jeratic și niște sirop de zmeură, ca să ți ogoiești setea. După ce mi-a rânduit
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
s-a auzit pe cărarea pe care tocmai venisem. Mi-am întors capul, ușor speriat...În marginea poienii - cu ochii ei aprinși - ședea bătrâna țigancă...Văzând că privesc spre ea, a făcut o plecăciune și s-a apropiat cu pași mărunți. Sărut mâna, conașule. Nu te-am văzut de câtăva vreme. Tocmai mă întrebam ce mai faci, boierule. Și uite cum norocul mi te-o scos în cale. Bine te-am găsit, conașule - a pornit să turuie cu voce moale bătrâna
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
pun ceva de mâncare la mine în chilioară. Apoi am să plec în treaba mea. După ce te vei ospăta, vino în poiană. Acolo om mai sta de vorbă. După ce a moșmondit ceva în chilioara lui, bătrânul a plecat cu pas mărunt și târșit. Părea că este grăbit. L-am urmărit până a dispărut în pădurea plină de cântec păsăresc. „Oare ce mai pune la cale?” m-am întrebat eu, gândind că niciodată nu știi la ce să te aștepți din partea lui
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
unii bărbați în loc de chiloți. Endō îi ceru scuze polițistului, zâmbind. — Străinul acesta a băut cam mult. Are umor, nu glumă... Putem pleca? — Bine. Dați-i drumul, le făcu semn polițistul, rămânând cu gura căscată. Mașina porni din nou prin ploaia măruntă, lăsând lanternele galbene mult în urmă. — Măi să fie! exclamă șoferul, întorcându-se. Tipul ăsta nu-i în toate mințile, nu? — Probabil că nu, dar datorită lui am scăpat. Străine, întotdeauna faci nebunii de-astea? Chiar în momentul acela, Takamori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
la război? Gaston a clătinat din cap. — Ei bine, eu am fost! Fratele meu a fost ucis în război. Endō continuă să-i vorbească, clipind mereu din ochi, ca și cum amintirea era prea dureroasă pentru el. A început iar să plouă mărunt, dar nici măcar nu s-a sinchisit să-și ridice gulerul pelerinei. Muncitorii zilieri, în căutare de lucru, treceau pe lângă ei. Nu s-au arătat prea surprinși la vederea lui Gaston. Erau prea preocupați de perspectiva zilei respective ca să-i mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
cu totul și a fost înlocuită de masca rece, ca de șarpe, a asasinului. Când au ieșit în stradă de pe coridoarele întunecate ale secției de poliție, Takamori și Tomoe au fost orbiți de lumina puternică a soarelui de amiază. Plouase mărunt dimineață, dar s-a înseninat brusc. Ca întotdeauna, șirurile de mașini inundau strada încă umedă care lega Poarta Sakurada a Palatului Imperial de Yūrakuchō. Când convoiul de mașini s-a oprit la semafor, trecerea de pietoni a fost inundată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
că era ciudat că se afla tocmai în Yamagata. „Unde o fi Gaston?“ se întrebă el. „E pe undeva prin oraș și ascultă ploaia liniștită, fără îndoială. Sau, poate chiar se plimbă prin ploaie, arătând ca un câine vagabond.“ Ploaia măruntă ca ceața uda străzile orașului. Pentru că orașul fusese cruțat de raidurile aeriene din timpul războiului, multe dintre case mai păstrau încă aerul vechilor conace. Gaston se plimba prin ploaie, pe una din străzile dosnice ale orașului. Liniștea din jur era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Fujinzan. Deși era mică - nu mai mult de 402 metri -, panta era destul de abruptă. De pe câmpie, cerul părea senin deasupra munților, dar după ce au urcat puțin - cam cât urcaseră și cu o zi în urmă - i-a prins o ploaie măruntă. În dreapta se întindeau lanuri sărăcăcioase. Pe fâșii înguste de pământ, înconjurate de duzi, creștea ceapă verde și se vedeau mănunchiuri de grâu și porumb pipernicit. Nimic altceva. Cărarea șerpuia. Li se părea că nu mai ajung în vârf. După ce treceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
se lipise de cap din pricina transpirației reci. — Să ne odihnim puțin, spuse Endō, lăsându-se istovit pe un bolovan de la marginea drumului. Părea incapabil să mai facă un singur pas. Și-a cuprins capul în mâini și respira greu. Ploaia măruntă, purtată de vânt dinspre munte, a ajuns și în crângul de cedri în care se opriseră ei. Le-a trecut prin haine și i-a udat până la piele. Kobayashi avea pelerină cu glugă. În plus, datorită antrenamentului din armată, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
știam podișurile și depresiunile și unde-i lacul făcut la ghețar. Mie mi-a plăcut c-a murit. Și văru-meu a luat banii puși pe piept, pe icoană, erau mulți, și de cincizeci, și de-o sută, erau și mai mărunți, dar pe aceia i-am lăsat și ne-am dus la cofetărie, am mâncat Diplomat și-am băut Cola și am mers și la jocuri mecanice. La jocuri am mers aproape o săptămână, îmi place mai mult ăla de strategie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
la tălpi, la palme? N-am fost cuminți? Am scuipat pe jos? Am dat vânturi? Cum ne bate? începe să urle. Așa zici? Bietul ucenic se ridică de pe băncuță, își strânge poalele halatului albastru și-ncepe o serie de cruci mărunte. Spune repede rugăciuni. Asta-l aprinde și mai tare pe Leonard. - Ieși dracului afară! Zboară! Piei din fața mea, du-te și-i spune starețului să se roage, că nu pot da cu pensonul! Să facă molitve că se-ngrunzește vopseaua... Pleacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
stranie, păreau ceva abstract, fără miros, ca și cum ar fi fost pictate Într-un tablou. Doar imaginându-mi aceste degete atingându-mă, și mă lua cu greață din cauza excitării violente. Extremitățile nervoase ale trupului mi-au fost cuprinse de un freamăt mărunt, imaginându-mi degetele acestea cuprinse de excitare, Încercând să strângă ceva Între ele. Intuiam forța voinței pe care o emanau. Degetele lui Reiko. Yazaki dispusese complet de Reiko, inclusiv de degetele acestea. — Îi Înțeleg reacțiile. Reiko Își aținti privirile asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
în mâlul unei ore și nu mai poate înainta. De aceea, vă dați seama, și mersul minutarului a devenit zadarnic. În fața peronului se întinde spre miazăzi un câmp. Cândva a fost, cred, cultivat. Acum e sălbăticit, acoperit cu o iarbă măruntă și aspră. Câmpul coboară la un moment dat într-o vale și urcă apoi pe o colină joasă unde fâșiile de iarbă alternează cu petele cenușii ale Pământului pustiit de soare. În depărtare, se vede dunga neagră a unei păduri
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
trebuia cineva care să răspundă la telefon sau să preia mesajele dacă ea lipsea. Mma Makutsi era o dactilografă de excepție - obținuse nota 9,70 la examenul de absolvire al școlii de secretariat - și probabil se irosea într-o firmă măruntă ca aceasta, dar îi ținea o companie plăcută, era loială și, cel mai important, era discretă. — Nu trebuie să discutăm ceea ce vedem în profesiunea asta, subliniase Mma Ramotswe când o angajase, iar Mma Makutsi încuviințase dând din cap solemn. Mma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
păstrează pentru sine toate cazurile interesante? — Da, îi răspunse cu glas scăzut, vei avea proprii tăi clienți. Însă eu voi decide care vor fi aceștia. În primul rând, nu te vei ocupa de clienții mari. Vei începe cu niște cazuri mărunte și, în timp, vei avansa. — Mi se pare rezonabil, zise Mma Makutsi. Mulțumesc, Mma. N-am de gând să mă apuc să alerg înainte de-a învăța să merg. Așa ne-au învățat la Colegiul de Secretariat din Botswana. Întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
strămoșii lor s-au stabilit aici cu două secole în urmă. Există Trupa de călăreți pe lupi albi „Ariel” și Barul „Liliput”, Cafeneaua „Gnomilor” și Hanul „Piticot”, toate pe o singură arteră, numită, bineînțeles, Strada „Piticilor”. Acolo au și casele: mărunte față de localurile ce le aparțin, cu uși joase și mobilă pe măsură. Un spațiu neliniștitor, cu lumi care parcă vin de sub pământ, noaptea. Liliputanii se înrudesc îndeaproape cu gnomii, spirite subterane malefice; oamenii obișnuiți se tem și de unii, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
născocită. Tainic, pentru că aproape fiecare pagină e un spațiu criptic. „Adevărata poveste e numai pentru autor”, ți-ai notat în jurnal. Cineva, intrând în camera ta, a văzut harta Stațiunii, însemnările de pe margini, din centru, de peste tot. Scrise tot mai mărunt, de-a lungul, de-a latul, aproape ilizibile unele. „Dă-mi și mie un fragment din roman, să-l public în revista mea”, ți-a zis. „Doar întregul, când va veni vremea!” Flatat, vei accepta. De bună seamă, Castelanul este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
târziu. Primul în Stațiune - Magistrat sau scriitor - e aproape o batjocură. Mai bine ultimul într-o lume puternică și civilizată. Decât codaș la oraș, mai bine fruntaș în sat. Proverb idiot, care îndeamnă la lene și la sedentarism, la idealuri mărunte! Un derbedeu de la oraș știe despre mersul lucrurilor în lume de șapte ori mai mult decât un învățător de țară! Decât Magistratul! Decât Preotul, care se crede unsul lui Dumnezeu! Un vânzător de ziare dintr-o mare metropolă este mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]