7,959 matches
-
Caragiale reprezintă, ca și aceștia, critica socială extremă a liberalismului, făcută în numele celor mici și obijduiți de formele noi. XIII Încheiere Poporul român, în tot cursul istoriei sale, până în veacul al XIX-lea, a suferit influența culturală a unor curente orientale, afară de mici excepții; cultura polonă în veacul al XVII-lea, cultura franceză a Franței vechi la sfârșitul veacului al XVIII-lea. În veacul al XIX-lea, istoria a pus românilor următoarea problemă: România va rămâne mai departe o țară orientală
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
orientale, afară de mici excepții; cultura polonă în veacul al XVII-lea, cultura franceză a Franței vechi la sfârșitul veacului al XVIII-lea. În veacul al XIX-lea, istoria a pus românilor următoarea problemă: România va rămâne mai departe o țară orientală, semiasiatică, ori va intra în rândul popoarelor europene, în cultura europeană? Și această problemă a fost rezolvată tot de istorie. Din diferite cauze, România nu s-a putut sustrage influenței europene. Civilizația europeană, mai ales sub forma și prin influența
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
transplanteze la ei acești frați ai noștri ar fi un abecedar cu istorioare morale. De la patagonezi până la parizieni sunt grade - și fiecare grad cu "forma lui nouă" și cu școala lui literară... Pseudobaudelairismul nostru este același snobism (foarte "specific" societăților orientale înapoiate) care face pe cucoana Zinca din Tătărași să-și înnobileze odaia de culcare (unde și mănîncă) cu un pat de bronz, pe care-l vezi din stradă, mai jos de nivelul trotuarului - e aceeași dorință de declasare ascendentă, care
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
avut o înrîurire covârșitoare mai ales în sociologie. De la Ibrăileanu încoace, o mulțime de sociologi văd istoria modernă a României ca o desfășurare continuă de silogisme în care o eroare politică nu-i decât o eroare de gândire. Cu vioiciuni orientale, Ibrăileanu continuă, cum s-ar părea, spiritul lui Maiorescu. Cât de bine intenționat este criticul și de puțin șovin provincial, se vede din aceea că închipuiește dezvoltarea culturală a țării ca o conciliere între doi termeni: muntean și moldav, unul
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
îndepărtata Dacie. Călătoriile Sfântului Niceta, la vârstă înaintată, sunt o dovadă evidentă a sufletului său entuziast și reprezintă un act de o importanță majoră pentru istoria ecumenicității patristice. Sfântul Niceta are posibilitatea de a compara cele două spiritualități - occidentală și orientală - fapt deosebit de semnificativ pentru vremea noastră preocupată de ideea ecumenicității. III. Valențe doctrinare ecumenice în opera teologică a Sfântului Niceta de Remesiana Avem puține știri despre viața și activitatea Sfântului Niceta de Remesiana, furnizate, succint, de Ghenadie de Marsilia († 492-505
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
aparțineau episcopi și teologi ce făceau parte din echipa misionară a Patriarhiei din Constantinopol. Întreaga măiestrie a textului acestor opere, limba, compoziția și stilul, demonstrază că aparțin unui mare scriitor. Deși este presărată cu termeni grecești și expresii din teologia orientală, limba sa latină este de o mare claritate, de o gravă și impresionantă frumusețe, având uneori accente de epopee virgiliană, mai ales în pasajele care combat păcatele și în Convorbiri duhovnicești, care sunt tot atâtea epopei pentru înfierarea răului sau
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
Hierapole) lângă Antiohia. Baza acestei presupuneri este dată de unele elemente de legătură și de apărare a ortodoxiei din ținuturile ponto-danubiene prin grija Bisericii de acolo. În acele vremuri la daco-romani exista tradiția de a se îndrepta către centre creștine orientale spre creștere și desăvârșire în trăire monahală. Din dorința de a se desăvârși duhovnicește și maturiza intelectual, unii călugări de origine dobrogeană au frecventat și, chiar s-au stabilit în centrele de mari experiențe creștine: Egipt, Palestina, Siria. Este suficient
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
de arhivă, ci de traduceri elaborate, comentate, care dovedesc o muncă științifică susținută, o deosebită competență și responsabilitate. Lucrările de cronologie creștină elaborate de Dionisie Exiguul sunt de o mare însemnătate pentru întreaga Biserică creștină. Bun cunoscător al calculului calendaristic oriental, el a întocmit tabela pascală bazată pe ciclul alexandrin, conformându-se regulii Sinodului I Ecumenic. 1. Traducerea în limba latină a unor scrieri patristice răsăritene, însoțite de prefețe personale. În perioada cât a stat la mult încercata Episcopie a Romei
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
de limbă greacă. Cu alte cuvinte, Biserica Ortodoxă răsăriteană reprezenta atât leagănul creștinismului, cât și al Dreptului eclesiastic. Legislația canonică a primelor veacuri a fost redactată în limba greacă, pentru că, inițial, nucleul primelor comunități creștine era constituit din elemente etnice orientale. În primele două-trei veacuri, „comunitățile italice, galeze și africane s-au recrutat, în mare parte, dintre orientali, care, fie că erau de origine elenică, fie că veneau din interiorul Asiei Mici, a Egiptului sau a Siriei, vorbeau și grecește”. Istoricii
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
niceene”. Prin menționarea ambelor echivalențe pentru aceeași noțiune, se dovedește faptul că Dionisie a introdus în limbajul canonic latin, terminologia canonică de limbă greacă. Aceasta este acceptată și de papa Hormisdas, care a recunoscut „autoritatea cu care sunt conduse Bisericile orientale”. Prin opera canonică a lui Dionisie Exiguul, însuși limbajul canonic latin a dobândit o accepție universală, care s-a impus odată cu vehicularea noțiunilor terminologice echivalente din limbajul canonic de limbă greacă. Faptul că, din Corpus-ul lucrărilor sale fac parte
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
africane”, pentru că „nu le primesc toți”, cu atât mai mult cu cât „aceste canoane” le prezentase deja în prima traducere . În încheiere, Dionisie specifica următoarele: „de data aceasta, Paternitatea Voastră a căutat să recunoască autoritatea cu care sunt conduse Bisericile Orientale”. Această afirmație demonstrează că la acea vreme, canoanele zise-apostolice, cele ale Sinodului de la Sardica (343) și cele ale provinciei africane nu erau receptate unanim de Colecțiile canonice ale Bisericilor răsăritene. În Prefața din ediția a II-a, Dionisie mărturisea că
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
pentru ca să apară mai clară cauza răscumpărării neamului omenesc, adică Patimile Mântuitorului nostru”. Datorită rigorii cu care a fost conceput și realizat, sistemul cronologic al lui Dionisie Smeritul s-a impus treptat în întreaga lume creștină. Bazându-se pe cunoștințele calculului oriental, el a întocmit, în deceniul al treilea al secolului al VI-lea, tabela pascală bazată pe ciclul alexandrin. Explicațiile și motivația alegerii, în conformitate cu regulile Sinodului I Ecumenic, le prezintă într-o epistolă. Astfel, a adaptat calculul la anii
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
creștine „pentru prima oară în datarea faptelor istorice, socotind că anii trebuie numărați de la Nașterea Domnului Hristos, evenimentul cardinal și referința fundamentală pentru existența umană. Generalizarea acestui sistem a rezolvat problema pascală pentru Apus, fiind vorba de acceptarea calculului pascal oriental”. Preocupări pentru astfel de probleme de cronologie se pare că Dionisie le-a avut încă din vremea când se aflase în patria sa. Se știe că geto-dacii aveau cunoștințe bogate în acest domeniu. Ca exemplu poate fi numit celebrul car
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
în Apus prin reforma gregoriană a calendarului. Biserica Ortodoxă nu a acceptat și perfecționat metoda punerii de acord cu datele științifice astronomice decât în secolul al XX-lea. „Acest ciclu - al lui Dionisie - este codicele datei Paștelui după prescripțiile Bisericii Orientale, ciclu care, începând cu anul 345 d.Hr., se repetă neîncetat. Marele ciclu pascal a fost în uz în toată creștinătatea, până la reforma calendarului iulian în 1582. Din acest an, Biserica Occidentală a părăsit, odată cu calendarul iulian, vechile reguli
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
neîncetat. Marele ciclu pascal a fost în uz în toată creștinătatea, până la reforma calendarului iulian în 1582. Din acest an, Biserica Occidentală a părăsit, odată cu calendarul iulian, vechile reguli și a creat altele noi, cu totul deosebite. Dar Biserica Orientală a rămas la calendarul iulian și la vechile calcule”. Așa se face că în spațiul ei au continuat să circule „pascaliile” pe stilul vechi. La români, de exemplu, este renumit egumenul Silvan de la Putna (sec. al XVI-lea), preocupat de
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
deveni accesibilă decât jucându-ne cu copiii, lăsându-i purtați pe grumazul gâștei lui Nils Holgersson sau lăsându-i să se cufunde împreună cu Nică în apele limpezi ale Ozanei”[14]. I.2. Arta origami, prilej de introducere în universul cultural oriental Originile artei de a împături hârtia sunt disputate de către chinezi, coreeni și japonezi. În acest vast spațiu geografic și cultural al Extremului Orient s-au cristalizat încă din cele mai vechi timpuri îndeletniciri și meșteșuguri care nu s-au
?ABILIT??ILE PRACTICE by LOREDANA ?AR? () [Corola-publishinghouse/Science/83165_a_84490]
-
Vicente Palacios, pe multitudinea de forme, pe ceea ce se poate “realiza din nimic”. Marele pictor Katsushika Hokusai realizează în 1819 stampa ” A magician turns sheets of paper into birds” (“Un magician preface coli de hârtie în păsări”), emblematică pentru filosofia orientală și pentru atitudinea de considerație față de origami ca artă. În sprijinul acestei concepții − că origami este mult mai mult decât un meșteșug ─ își aduce contribuția și maestrul Akira Yoshizawa. El reușește să impună în cultura universală arta origami ca o
?ABILIT??ILE PRACTICE by LOREDANA ?AR? () [Corola-publishinghouse/Science/83165_a_84490]
-
oportunități de realizare a unor corelații interdisciplinare valoroase, contribuind la formarea unei viziuni integratoare asupra lumii și mediului înconjurător; - practicarea tehnicii origami constituie un prilej de deschidere a orizontului de cunoaștere al școlarilor, aceștia luând contact cu aspecte specifice culturii orientale; Cocluziile ce se pot sublinia din capitolul “ Proiectarea și desfășurarea lecțiilor de abilități practice prin tehnica origami” sunt: - reforma curriculară a adus schimbări și în ceea ce privește proiectarea didactică; - unitatea de învățare reprezintă termenul de referință în proiectare, argumentele în această privință
?ABILIT??ILE PRACTICE by LOREDANA ?AR? () [Corola-publishinghouse/Science/83165_a_84490]
-
polonezi din Londra, guvernul marionetă al Moscovei a reușit să se impună pe măsură ce prioritățile sovietice în Polonia începuseră să prevaleze în raport cu cele aliate, după îndelungate și dificile negocieri. Noile granițe poloneze includeau teritorii care aparținuseră Reich-ului German, mai exact Prusiei Orientale. Sovieticii s-au implicat activ în trasarea acestor granițe pentru a accentua subordonarea Poloniei comuniste față de Kremlin: o eventuală resurgență a unei Germanii resentimentare și agresive nu ar mai fi fost abordată adecvat de acum încolo decât cu ajutor sovietic
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
întâmplat într-o oarecare măsură. Or, Franței, Germaniei și Angliei nu le va conveni acest lucru, de altfel nici Italiei. Trebuie evitată dezvoltarea peste măsură a Rusiei, altfel se va sfârși cu independența celorlalte state. Dintre țările Europei Centrale și orientale, ne interesăm în mod special de România. Aceasta din cauza sentimentelor pe care le cunoașteți, precum și pentru că ați știut să vă recâștigați libertatea de acțiune în domeniul economic și politic. E un lucru deosebit de îmbucurător că România a putut face asta
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
Polirom. Kamiński, Łukasz (2006), "Poland in 1956", în Cătănuș, Dan, Buga Vasile (coord.), Putere și societate. Lagărul comunist sub impactul destalinizării 1956, București, Institutul Național pentru Studiul Totalitarismului, pp. 201-217. Karnoouh, Claude (2011), Inventarea poporului-națiune. Cronici din România și Europa Orientală 1973-2007, traducere de Teodora Dumitru, Cluj, Idea Design & Print. Karpiński, Jakub (1993), Istoria comunismului polonez și mondial din "victorie" în "victorie" până la catastrofa finală, traducere de Tinu Pârvulescu, Ioana Ploeșteanu, Sorin Tomuța, Timișoara, Editura de Vest. Kilzer, Katharina (2003), "Imaginea
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
std soiuri semitârzii td soiuri târzii Epoca de maturare la vită de vie: I 16-31 iulie ÎI 1-15 august III 16-31 august IV 1-15 septembrie V 16-30 septembrie VI 1-15 octombrie Tipul de tutun: MC Mare consum B Burley O Oriental ȘO Semioriental V Virginia M soiuri plurigerme m soiuri monogerme Ploidia: D diploid P poliploid sau triploid Ț tetraploid La sfecla de zahăr și furajera s-a specificat metodă de ameliorare astfel: (1) 2n (2) 2nx2n (3) 4nx2n (4) 2nx4n
EUR-Lex () [Corola-website/Law/151487_a_152816]
-
ranului s? fie total?. Mul? i dintre ace? tia nu erau rom�ni. Gra? ie domniilor fanariote, g? sim greci printre ei, a? a cum demonstreaz? numele lor: Cantacuzino, Mavrocordat, Lahovari, Sturdza, Ghica. Cel care vrea s? �n? eleag? filosofia lor oriental? despotic? trebuie s? caute exemple dincolo de Nistru. �n ciuda prevederilor Constitu? iei, ?? rănii erau exclu? i de la reprezentarea �n �colegiile electorale�23. Realiz? rile din 1848, 1859 ? i 1866 au constituit ulterior subiectul multor dezbateri. �Bonjuri? ții� (identifica? i �n cea mai mare
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
va reg? și ulterior revan? a �n Gardă de Fier. Dar revolu? ia liberal? de la 1848 din Valahia a fost un fenomen urban, neimplic�nd de loc mediul s? tesc. Atunci c�nd statul modern pseudooccidental a fost grefat pe baze orientale, ?? rănii au fost cei buni de plat?. Pe la 1900, impozitele erau mai mult dec�ț de dou? ori mai mari: Constantin Dobrogeanu? Gherea numea mizeria lor Neoiob? gie. Sergentul care f? cea recrut? ri �? i f? cea apari? ia �n pragul colibelor
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
el era �nfiriparea unei leg? turi de dragoste. Mai ț�rziu va fondă o ? coal? acolo. Dar el a iubit Vene? ia nu cu dragostea unui Nietzsche, a unui Ruskin, a unui Liszt sau Wagner! Nicolae Iorga, na? ionalistul latin oriental cu r? d?cîni grece? ți, viitorul bizantinolog de renume internă? ional, a g? sit la Vene? ia leg? tură clasic? dintre Bizan? ? i lumea latin? , dintre Occident ? i Levant. Ulterior, pe m? sur? ce avea tot mai pu? în
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]