8,373 matches
-
o diversitate infinită de variante de împărțire a disciplinei în paradigme. În această accepțiune, orice set de credințe, valori și metode îmbrățișate de un număr suficient de mare de practicieni poate fi numit paradigmă [...] Numai dacă luăm în considerare funcția paradigmei de a genera consens în interiorul unei discipline, ne este permis să alegem una dintre multiplele variante de a împărți disciplina." (Gutting 1980: 14-15) În al doilea rînd, înțelesul incomensurabilității este diluat. În loc să se bazeze pe o teorie holistică a sensului
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
să alegem una dintre multiplele variante de a împărți disciplina." (Gutting 1980: 14-15) În al doilea rînd, înțelesul incomensurabilității este diluat. În loc să se bazeze pe o teorie holistică a sensului, care să țină seama de construcția socială a cunoașterii, disputa paradigmelor are în general la bază diferitele proiecte normative ale cercetătorilor. Din acest motiv, din multe dezbateri rezultă triade care se potrivesc perfect cu prin-cipala distincție anglo-americană între ideologiile politice ale conservatorismului, liberalismului și radicalismului. Si-gur că valorile diferite pot determina
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
determina diferențe în modul de a vedea lumea, dar nu este imposibil ca savanții să dea un sens reciproc acceptabil sau translatabil aceleiași lumi, și totuși să o judece diferit. În al treilea rînd, în ciuda celor menționate mai sus, disputa paradigmelor caută să impună și într-adevăr asta face un sens tare al incomensurabilității, care să sugereze că există rațiuni epistemologice pentru care dezbaterile dintre diferitele școli de gîndire sînt neconcludente. Aceasta ne apropie de o versiune a relativismului. Or, poziția
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Kuhn este dacă progresul în a dezlega enigme, sau mai degrabă în a rezolva probleme, înseamnă "progres spre adevăr" [...] Astfel Kuhn distinge atent succesul empiric al unei teorii de verosimilitatea sau veracitatea ontologiei sale." (Musgrave 1980: 49) În sfîrșit, disputa paradigmelor a folosit conceptul de paradigmă al lui Kuhn nu ca să elucideze natura discuțiilor teoretice din științele sociale, care trebuie să conțină întot-deauna ideea unei translații hermeneutice, ci ca un argument în favoarea inutilității unor astfel de dezbateri. Aceasta presupune fie că
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a dezlega enigme, sau mai degrabă în a rezolva probleme, înseamnă "progres spre adevăr" [...] Astfel Kuhn distinge atent succesul empiric al unei teorii de verosimilitatea sau veracitatea ontologiei sale." (Musgrave 1980: 49) În sfîrșit, disputa paradigmelor a folosit conceptul de paradigmă al lui Kuhn nu ca să elucideze natura discuțiilor teoretice din științele sociale, care trebuie să conțină întot-deauna ideea unei translații hermeneutice, ci ca un argument în favoarea inutilității unor astfel de dezbateri. Aceasta presupune fie că există un limbaj comun, să
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cu atît mai bine. Aceasta este de fapt o asumpție pozitivistă (pentru această argumentare, vezi Bernstein 1983). Dar desigur că dezbaterea și critica pot avea loc și între teorii sociale contradictorii. Interpretarea și deliberarea au un "rol esențial în succesiunea paradigmelor. [Kuhn] spune doar că ele nu pun capăt crizei; adică prin ele însele nu sînt suficiente pentru a efectua tranziția de la o paradigmă la alta" (Gutting 1980: 6). CONCLUZIE În anii '70, realismul a pierdut controlul asupra disciplinei și asupra
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
pot avea loc și între teorii sociale contradictorii. Interpretarea și deliberarea au un "rol esențial în succesiunea paradigmelor. [Kuhn] spune doar că ele nu pun capăt crizei; adică prin ele însele nu sînt suficiente pentru a efectua tranziția de la o paradigmă la alta" (Gutting 1980: 6). CONCLUZIE În anii '70, realismul a pierdut controlul asupra disciplinei și asupra amplitudinii pe care aceasta a atins-o. Disciplina s-a descris pe sine ca o dispută a paradigmelor, în care sînt recunoscute în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a efectua tranziția de la o paradigmă la alta" (Gutting 1980: 6). CONCLUZIE În anii '70, realismul a pierdut controlul asupra disciplinei și asupra amplitudinii pe care aceasta a atins-o. Disciplina s-a descris pe sine ca o dispută a paradigmelor, în care sînt recunoscute în general trei școli de gîndire, despre care se spune că avansează teorii incomensurabile. Așa cum am argumentat mai sus, aceasta nu concordă cu conceptul de paradigmă propus de Kuhn. Potrivit ideii generale a acestei cărți, disputa
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Disciplina s-a descris pe sine ca o dispută a paradigmelor, în care sînt recunoscute în general trei școli de gîndire, despre care se spune că avansează teorii incomensurabile. Așa cum am argumentat mai sus, aceasta nu concordă cu conceptul de paradigmă propus de Kuhn. Potrivit ideii generale a acestei cărți, disputa paradigmelor poate fi înțeleasă mai corect ca un stadiu istoric particular al dezbaterii dintre teoriile asupra relațiilor internaționale, atunci cînd disciplina a fost pusă în fața declinului paradigmei sale. Savanții au
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
în care sînt recunoscute în general trei școli de gîndire, despre care se spune că avansează teorii incomensurabile. Așa cum am argumentat mai sus, aceasta nu concordă cu conceptul de paradigmă propus de Kuhn. Potrivit ideii generale a acestei cărți, disputa paradigmelor poate fi înțeleasă mai corect ca un stadiu istoric particular al dezbaterii dintre teoriile asupra relațiilor internaționale, atunci cînd disciplina a fost pusă în fața declinului paradigmei sale. Savanții au căutat sensul fragmentării din ce în ce mai accentuate și aparent ireversibile a disciplinei în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
cu conceptul de paradigmă propus de Kuhn. Potrivit ideii generale a acestei cărți, disputa paradigmelor poate fi înțeleasă mai corect ca un stadiu istoric particular al dezbaterii dintre teoriile asupra relațiilor internaționale, atunci cînd disciplina a fost pusă în fața declinului paradigmei sale. Savanții au căutat sensul fragmentării din ce în ce mai accentuate și aparent ireversibile a disciplinei în incompatibilitatea valorilor. Aceasta justifică stabilirea programelor de cercetare și evită provocarea fundamentală la adresa asumpțiilor empiriste din relațiile internaționale și economia politică mondială, adică faptul că evaziva
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
căutat sensul fragmentării din ce în ce mai accentuate și aparent ireversibile a disciplinei în incompatibilitatea valorilor. Aceasta justifică stabilirea programelor de cercetare și evită provocarea fundamentală la adresa asumpțiilor empiriste din relațiile internaționale și economia politică mondială, adică faptul că evaziva căutare a unei paradigme unice acceptate, în această disciplină, nu este atît produsul ideologiilor politice diferite, cît al dependenței de teorie a tuturor evenimentelor. Nu valorile incompatibile ale cercetătorilor, ci natura construită a oricărei cunoașteri este cea care poate duce la interpretări profund diferite
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
asupra lumii (Weltanschauung) la vechea distincție între valoare și fapt, proprie cercetării empiriste (George 1993: 202 și urm.). Una din consecințe a fost că pluralismul teoretic predefinit a făcut ca acestea să devină chestiuni uzuale academice. Dacă la început disputa paradigmelor făcea ca adversarii realismului să nu fie dați la o parte, cu timpul ea a devenit o binevenită barieră împotriva oricărei critici și o bună justificare pentru rutina academică. Politica sferelor academice de influență s-a acoperit cu o poleială
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
structurală. A doua modalitate, legată de prima, de a înțelege reacțiile realiste împotriva "plasei" globale se realizează prin concentrarea asupra comunității academice și a definiției pe care și-o dă ea însăși. Odată ce granițele disciplinei au fost năruite prin declinul paradigmei realiste, toți realiștii - unii conștient, alții nu - au încercat să traseze noi granițe pentru disciplină și pentru cercetarea legitimă. Neorealismul lui Waltz a propus cea mai exclusivă și, cu toate acestea, cea mai puternică identitate a unei sfere sociale din
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
CONCLUZIE: ECONOMIA POLITICĂ INTERNAȚIONALĂ - O CRITICĂ REALISTĂ A NEOREALISMULUI Dacă analizele structurale ale lui Waltz și Strange pot fi numite, ambele, realiste, nu avem de-a face cu o lărgire conceptuală exagerată? Această carte se bazează pe definirea realismului ca paradigmă. Politics Among Nations a lui Morgenthau a fost în general receptată ca un astfel de model. Ea a impulsionat dezbaterile, care au rafinat și au respins unele dintre asumpțiile, conceptele și explicațiile sale. Problema cu realismul este că gînditorii care
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
inextricabil legate. Pentru a permite principalei puteri internaționale să-și îndeplinească responsabilitățile, Morgenthau a reunit principiile realiste ale scepticismului și prescripțiile politice într-o abordare rațională și științifică. Morgenthau a contribuit la salvarea Statelor Unite de idealism. Dar cum realismul devenise paradigma noii discipline, criteriile academice ale științelor sociale americane subminau din ce în ce mai mult unele dintre asumpțiile lui. Idealiștii erau poate îngroziți de ce făcuse realismul din disciplina relațiilor internaționale, dar și unii realiști au devenit îngrijorați de felul cum disciplina relațiilor interna-ționale influența
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
din ce în ce mai globală. Orice altă cale apare în ochii lor ca fiind total nerealistă. Spre sfîrșitul anilor '80, realismul ajunsese prins în furtuna metateoretică ce cuprinsese disciplina, iar versiunea sa practică se pierduse în această furtună. Mai devreme, în dezbaterea dintre paradigme, disciplina a fost divizată ideologic, iar neorealismul a oferit un mod de a reapropia majoritatea cercetătorilor în spatele unei fațade științifice mai neutre. Acum, odată cu profesionalizarea crescîndă a disciplinei relațiilor internaționale, aceasta s-ar putea afla pe calea reunificării metodologice, dar
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
fi matricea metateoretică propusă de Onuf sau de Hollis și Smith, distincția lui Keohane între raționalism și reflectivism și despărțirea postpozitivismului de pozitivism. Prezenta secțiune se va concentra asupra a patru observații. În primul rînd, se va argumenta că disputa paradigmelor, prima încercare importantă de a trezi conștiința metateoretică în domeniul relațiilor internaționale, s-a confruntat totuși cu unele dificultăți conceptuale. Acest lucru a dat naștere unei noi tipologii, numite aici matricea meta-teoretică. Matricea metateoretică înglobează două dispute majore din științele
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
conceptuale. Acest lucru a dat naștere unei noi tipologii, numite aici matricea meta-teoretică. Matricea metateoretică înglobează două dispute majore din științele sociale: naturalism-interpretivism și acțiune-structură. În al doilea rînd, se va arăta că indiscutabila îmbunătățire a acestei matrici în comparație cu disputa paradigmelor s-a realizat plătind un preț destul de mare: coerența matricei a fost posibilă prin concentrarea exclusivă asupra chestiunilor epistemologice și metodologice, lăsînd cu totul deoparte aspectele normative ale disciplinei relațiilor internaționale. Această concentrare exclusivă asupra matricei a determinat neglijarea dezbaterilor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
60 și '70. Consensul metateoretic survenit acolo a fost adus în discuție pentru a arăta cum poate fi folosită o altă tipologie pentru a completa matricea. Triada meta-teoretică germană indică evoluția dezbaterii metateoretice și evită excluderea preocupărilor normative. DECLINUL DISPUTEI PARADIGMELOR Disputa paradigmelor a constituit prima rundă a discuțiilor metateoretice din cadrul disciplinei relațiilor internaționale. Aceasta a trezit conștiința de sine a disciplinei. A ajutat și la legitimarea agendelor de cercetare, care existau în acest domeniu, însă fuseseră pentru un timp neglijate
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
70. Consensul metateoretic survenit acolo a fost adus în discuție pentru a arăta cum poate fi folosită o altă tipologie pentru a completa matricea. Triada meta-teoretică germană indică evoluția dezbaterii metateoretice și evită excluderea preocupărilor normative. DECLINUL DISPUTEI PARADIGMELOR Disputa paradigmelor a constituit prima rundă a discuțiilor metateoretice din cadrul disciplinei relațiilor internaționale. Aceasta a trezit conștiința de sine a disciplinei. A ajutat și la legitimarea agendelor de cercetare, care existau în acest domeniu, însă fuseseră pentru un timp neglijate, ca de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Aceasta a trezit conștiința de sine a disciplinei. A ajutat și la legitimarea agendelor de cercetare, care existau în acest domeniu, însă fuseseră pentru un timp neglijate, ca de exemplu relațiile economice și transnaționale, analiza conceptuală și teoria normativă. Disputa paradigmelor a avut totuși două scăpări fundamentale (pentru cele ce urmează, vezi Guzzini 1988 și interludiul). Mai întîi, ea uzează în mod greșit de conceptul de paradigmă al lui Kuhn. Explicit sau nu, ea încearcă adesea să folosească un înțeles tare
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
neglijate, ca de exemplu relațiile economice și transnaționale, analiza conceptuală și teoria normativă. Disputa paradigmelor a avut totuși două scăpări fundamentale (pentru cele ce urmează, vezi Guzzini 1988 și interludiul). Mai întîi, ea uzează în mod greșit de conceptul de paradigmă al lui Kuhn. Explicit sau nu, ea încearcă adesea să folosească un înțeles tare al incomensurabilității, anume lipsa înțelesurilor și măsurii comune între diferitele teorii, în așa fel încît să arate utilitatea redusă a discuțiilor teoretice dintre paradigme. Aceasta a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
conceptul de paradigmă al lui Kuhn. Explicit sau nu, ea încearcă adesea să folosească un înțeles tare al incomensurabilității, anume lipsa înțelesurilor și măsurii comune între diferitele teorii, în așa fel încît să arate utilitatea redusă a discuțiilor teoretice dintre paradigme. Aceasta a fost în mod evident o pledoarie binevenită pentru pluralismul teoretic și o reamintire a faptului că o critică teoretică trebuia, cel puțin într-o oarecare măsură, să fie făcută din interiorul perspectivei criticate. Dar, odată ce disputa paradigmelor a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
dintre paradigme. Aceasta a fost în mod evident o pledoarie binevenită pentru pluralismul teoretic și o reamintire a faptului că o critică teoretică trebuia, cel puțin într-o oarecare măsură, să fie făcută din interiorul perspectivei criticate. Dar, odată ce disputa paradigmelor a devenit o categorie instituită, ea ispitea cercetătorii să respingă critica pentru simplul - și simplu de invocat - motiv că ea vine din partea altei școli de gîndire. Disputa paradigmelor, deși avea intenția să deschidă dezbaterea, se putea deteriora pînă la a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]