8,218 matches
-
oftând. E stupid, locuind atât de aproape. Dar am fost cu ea acum două zile. Am fost amândoi. — Amândoi? Cum s-a întâmplat? — A fost acasă la părinții mei de Crăciun, știi prea bine asta, Michael, și să nu te prefaci că nu știi. Ai fost și tu invitat ca de obicei, dar n-ai venit. Inutil să mai spun nu aflasem nimic despre asta. — Ce explicație v-a dat? — N-a oferit nici o explicație. Joan s-a întors spre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
răsucindu-se cu mațele pe afară în proțapurile de oțel. Undeva se aude o sirenă și luminile roșii ale unui ceas electronic anunță ora exactă. Fă, dă-te mai încolo să-ți gâcesc de bărbat. Ia lasă nu te mai preface că te știu io cum ești. Și geometria se reașează ușor-ușurel peste parcul Plumbuita care se înfățișează din nou cu aleile sale rectilinii, un parc atât de trebuincios și cuminte. Un țânc smotocit într-un cărucior violet cu flori verzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
întunericul plin de arbori. Căci totuși sunt mulți arbori în orașul nostru încâlcit, oțetari, salcâmi, plopi, castani, sălcii, tei. Kerch are de vizitat două bănci, facilitatea ultramodernă de îmbuteliere a produselor Coca Cola, Ateneul Român, Muzeul Țăranului și fosta IMGB prefăcută în bază atomică. Dimineața, la prânz și seara mănâncă și bea la supeuri oficiale împreună cu ceilalți membri ai delegației, translatori, oameni politici, experți contabili, secretari și subsecretari, directori, președinți, vice-președinți, atașați comerciali și culturali, dirijori, soprane, avocați, prestidigitatori. Întotdeauna mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
de rufe întinse la uscat. Părintele Ieronim îi cunoaște pe fiecare în parte, însă ritul se desăvârșește tocmai prin desprinderea contururilor și a numelor de pe asortatele paltoane, blănuri, pălăriuțe și sumane ciuruite care-l înconjoară, cafenii, verzi, negre, sure. Se prefac toate laolaltă într-un copil de-o șchioapă. Să veniți mâine pe seară, fraților. Doi bărbați îl ajută să se ridice din strana de lângă icoana Făcătoarei de Minuni și îl poartă de subțiori înapoi în chilia lui. Părintele Ieronim nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
cu înțelepciune și ai în vedere sfârșitul). În orele întâlnirilor ratate, Domnul R. se angajează în lungi convorbiri imaginare cu iubita sa. Uneori îi oferă răspunsuri (la întrebările și neliniștile ei) în forma unor poezii de circumstanță. Interesant, P.H.L. „se preface” a scrie în vers liber, sau „modernist”, cum se spunea în vremea sa. Tocmai el, autorul de versuri în stil clasic, tipărite prin revistele vremii. S-ar putea însă ca poeziile pe care le reproduc mai jos să nu-i
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
intra în lumea ei, ca să rămână aici pentru totdeauna. Pentru că îl vede acum (presupune scriitorul P.H.Lippa) ca pe un fluture rotindu-se în jurul ei, în cercuri tot mai strânse, bătând din aripile înroșite de focul apusului, gata să fie prefăcute în scrum. Ceea ce nu se întâmplă, deoarece amândoi ies din joc când văd în vale casa cu toate ferestrele luminate: „A venit mama! A venit mama!” țipă Clara din toți plămânii, trăgându-l la vale după ea, parcă voind să
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
refacerea unui drum. Într-una din zile, el s-a hotărât să fugă. Cum drumul era pe o câmpie, trebuia înălțat. De menționat că rușii îi luaseră prizonieri pe români. Petrache s-a coborât de pe drum puțin mai în câmp, prefăcându-se că-și face nevoile. Dar cu ochii pe santinelele rusești. Când s-a întors rusul cu spatele, a și rupt-o la fugă, imediat a sărit unul după el și încă altul și tot așa. Rușii au început să
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
când a început toporul să pălească spre roșu, Lupu a început să o înjure pe Ioana: Mi-s morții mătii, Ioano! Unde-i apa din găleată? Că se topește toporul gospodarului. Și a pus mâna pe cleștele de tras focul, prefăcându-se că o bate pe ea, care a început să-și ceară iertare că a consumat apa. Busuioc a înșfăcat găleata goală și a zbughit-o la fugă prin ploaie și prin glod ca să nu o bată Lupu pe Ioana
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
că principii nu și-au ținut cuvîntul, iar acela care a știut cel mai bine să facă pe vulpea a reușit cel mai bine. Dar trebuie să știi să-ți ascunzi în tot felul această natură de vulpe, să te prefaci și să nu te dai pe față, deoarece oamenii sînt atît de naivi și se supun atît de ușor nevoilor prezente, încît acela care înșală va găsi totdeauna pe unul care să se lase înșelat. Dintre exemplele recente este unul
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
de pedepasă asigură mult mai bine supunerea oamenilor; oamenii sînt stăpîni pe bunăvoința lor, dar nu-și pot stăpîni frica; un principe prudent va depinde mai mult de el decît de ceilalți. Nu spun că nu există oameni ingrați și prefăcuți pe lumea asta; nu neg faptul că severitatea este uneori foarte utilă; dar susțin că un rege a cărui politică nu va avea drept scop decît să se facă temut, va domni peste lași și sclavi; nu se va putea
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
motiv de garanție și nu este niciodată adevărat decît atunci cînd este cel mai puternic. (Christina) 29 În această lume, nu putem să facem abstracție unii de alții. Uneori trebuie să ai încredere în cineva, dar adesea trebuie să te prefaci că ai încredere. (Christina) 30 Ele sînt venale (fără scrupule). (Christina) 31 Ce loc va dura atît, dacă e serios atacat fără să fie apărat? (Christina) Observația are valoare parțială, pentru că în finalul capitolului se pune accent și pe apărare
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
din față, iar Liz și cu doamna Smith strânseră masa. Apoi doamna Smith se duse la culcare și Smith o urmă și el În curând. Jim și Charley erau tot În camera din față. Liz rămase În bucătărie, lângă sobă, prefăcându-se că citește dintr-o carte și gândindu-se la Jim. Nu voia să se culce Încă, pentru că știa că Jim o să plece la un moment dat și voia să-l vadă, ca să-i poarte imaginea cu ea În pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
soldat: Nu-i vorba doar de asta. Pur și simplu, mă simt ca dracu’. Al doilea soldat roman: Stai de prea mult timp aici. Asta-i tot. CORTINA Poveste banală Deci mâncă o portocală, scuipând ușor sâmburii. Afară, ninsoarea se prefăcuse-n ploaie. Înăuntru, soba electrică nu părea să dea ceva căldură, așa că, sculându-se de la masa de scris, se rezemă de ea. Ce bine se simțea! Asta da, În sfârșit, viață! Se-ntinse după altă portocală. Departe, tocmai În Paris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
asta. N-ai Încredere-n mine? Asta-i culmea. Să am Încredere-n tine. Asta-i chiar culmea. Îmi pare rău. Se pare că numai asta zic azi. Dar dacă ne Înțelegem unul pe celălalt, n-are rost să ne prefacem că nu-i așa. Nu, bănuiesc că n-are. — O să mă-ntorc dacă o să mă vrei. Nu. Nu te vreau. Apoi tăcură un timp. Nu mă crezi că te iubesc, nu-i așa? Întrebă fata. — Hai să nu mai vorbim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Sunteți Îngrozitor. — Și atunci de ce nu te duci? Nu pot vorbi cu tine dacă nu ești aici. Chelnerița plecă de lângă masă și se duse la bar. Un timp, domnul Wheeler Își bău liniștit vinul, zâmbindu-și. — Mademoiselle! strigă. Chelnerița se prefăcu că nu-l aude. — Mademoiselle, strigă din nou. Chelnerița veni la masă: — Doriți ceva? — Foarte tare. Îți dau trei sute de franci. — Sunteți Îngrozitor. — Trei sute de franci elvețieni. Se Îndepărtă și domnul Wheeler o urmări cu privirea. Un hamal deschise ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pentru acțiune! Am înțeles, domn’ sărjănt - a răspuns Trestie. În câteva minute, Toaibă s-a întors. Să vedem cum v-ați pregătit. A făcut inspecția așa cum nu o făcuse niciodată. Până în cele mai mici amănunte. Ajungând la Limbosu, s-a prefăcut că nu bagă de seamă că sacul de merinde se bălăbănea ca pulpa vacii, iar bidonul pentru apă era gol. „Am să văd eu cum ai să te descurci acolo, unde o înțărcat 60 dracul copchiii, domn’ sărjănt”... Mergeau de
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
ea... Limbosu l-a privit pe Toaibă pe sub sprâncenele încruntate și a înghițit în sec... Când soarele căta spre amiază, cercetașii au poposit sub copacii din pâlcul despre care vorbise Toaibă. Limbosule! Direcția pârâul! Pas alergător! Marș! a comandat Toaibă, prefăcându-se că a uitat ce grad are Limbosu. Acesta a executat ordinul fără fasoane. Băieți! - a pornit să vorbească Toaibă zâmbind, satisfăcut: Băieți, misiunea noastră de astăzi nu e ușoară deloc... Da’ când a fost ușoară? Acum trebuie să trecem
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
trăiești, Marandă, și hai să ne bucurăm împreună. Spunând acestea, a scos-o în curte și au pornit spre grajd. În fața ușii, s-au oprit: Ascultă tu și spune-mi ce auzi? Ca să nu-l supere cumva, ea s-a prefăcut că ascultă... „Da’ ce-i asta? Parcă se aude cum ronțăie un cal la ovăz. Nu se poate! Doar nu...” Zicându-și acestea în gând, a mai făcut un pas spre ușa grajdului. „Da! Un cal ronțăie la ovăz”. Ochii
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
de bătrânul Prispă. Multe am văzut și multe am auzit la viața mea aici în crâșma asta, dar gura mi-a fost ferecată! Așa că să nu te ferești de mine.” „Oare să fie adevărat ce îmi spune sau...?” - gândea Toaibă, prefăcându-se că nu pricepe semnificația privirii lui Prispă. Acesta l-a ghicit însă și a dat drumul la vorbă: Îi adevărat că mi s-o spus în față: „Ori spui ce se vorbește împotriva noii orânduiri ori îți închidem crâșma
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
te las eu să stai însetat. Către seară au început să cadă fulgi de zăpadă și un vânt numai firicelul lui a pornit să sufle de îți tăia pielea obrazului. Pe nesimțite, ninsoarea s-a întețit încât totul s-a prefăcut într-un viscol năpraznic. Crâșmarul făcea ce făcea și mereu își arunca privirea către Toaibă, care, dus pe gânduri, sorbea din când în când din țoiul din fața lui. Când s-a lăsat noaptea - la cererea lui Toaibă - crâșmarul i-a
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
Rusia și atunci mai stăteam de vorbă”... Ieșit pe ușa crâșmei, și-a tras cușma mai pe ochi și a pornit spre casă. Viscolul nu lăsa zăpada să se așeze; o târa prin ascunzișuri încât zloata din zilele trecute se prefăcuse într-un strat de gheață lustruită ca sticla. Pentru Toaibă fiecare pas însemna o reușită. Ajunsese să se încurajeze singur: „Hai, băiete! Încă un pas! Uite că suntem aproape de casa Dochiței și de aici până la noi îi o aruncătură de
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
mânca eu. Întâi să-mi trag sufletul și pe urmă... Dacă vrei să-ți vie poftă, ia o gură de rachiu, doar sticla-i lângă tine... numai că cred că ai băut destul azi. Ce sticlă? Ce rachiu? - s-a prefăcut Toaibă că nu pricepe spusa Marandei. Nu știa de ce nu-i venea să-i spună ce a avut de tras în noaptea aceea. Parcă îi era rușine să-i povestească întâlnirea cu Dochița și că sticla de lângă el nu-i
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
de devreme acasă, l-a întrebat: Da’ cum de s-o întâmplat să vii așa de repede? Apoi se mai întâmplă și minuni... - a răspuns fără să-i dezvăluie gândurile, dar se întreba: „Oare Maranda nu pricepe nimic sau se preface doar? Drept să spun, bine face. Mai bine așa decât să mă tot întrebe...” În cele două zile, până să plece la lucru, și-a căutat mereu câte ceva de treabă prin gospodărie. Maranda îl urmărea și nu înceta să se
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
scriitor... Numai că eu nu am puterea miraculoasă de a urca la lumina posterității adevărul În complexitatea lui umană și subumană. Un regim În care parte din paznici erau la fel de arestați ca și cei pe care Îi păzeau. Cei mai mulți se prefăceau a crede În așa-zisa dreptate. Epoca celei mai uriașe ipocrizii. Mi se va reproșa că acestea nu sînt frazele unui romancier, nici ale unui povestitor, - așa e, știu dar sînt totuși strigătul unei disperări pe care posteritatea n-are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
revoltele!... Glasul tunător al soldatului îl urmări pe Valerius, care alerga îngrozit, agățându-se de mâna fratelui său; acesta apăruse pe neașteptate, iar acum îl trăgea după el. Fumul îi îneca, gâtul le era ars de focul care, împreună cu satul, prefăcea în cenușă o mulțime de victime lipsite de apărare. Alunecând pe sângele ce îmbiba pământul, se strecurară printre leșurile contorsionate, trecură pe lângă trupurile femeilor siluite lângă gardul de lemn. Își recunoscură mama și bunica, dezbrăcate, pline de sânge, cu gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]