129 matches
-
a naturii înseși dar mai ales a personalității noastre. Aveam vise ... dar „folclorice”; avem dorințe greu de exprimat, aveam chemări și către frumoasa vecinului dar și către lumea necunoscută, aia ... de la tren, în sus ... Ce n aveam: uneori nu înțelegeam buchea cărții; și limită de vis. Unii n-am avut forța înțelegerii și îndrăznelii. Am avut o origine naturală, viguroasă, de țărani ! (RĂZEȘI) (Meridianul, an XIII, nr. 39 (908), joi, 29 septembrie 2011) GIURGIOANA Satul-Biserica-Oamenii (II) O localitate atestată în 1531
Giurgiuoana : sat, biserică, oameni by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Science/1193_a_1929]
-
hieroglife/cărți vechi (4). (S4c) La căpițelul de lumânare ce sta în gâtul garafei cu ochiul roș și bolnav, el deschise o carte veche (s.n.) legată cu piele și roasă de molii un manuscript de zodii.[...] Inițialele acestei cărți cu buchii erau scrise ciudat cu cerneală roșie ca sângele, caractere slave (s.n.) de o evlavioasă, gheboasă, fantastică arătare. O astrologie mai mult de origine bizantină, bazată pe sistemul geocentrist,[...]. Tablele erau pline de schemele unei sisteme lumești imaginare (s.n.), pe mărgini
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
crane de oameni și paseri împăiete pe polițele din părete, un pat și o masă pline cu pergamente și hârtii; (...) făclia arunca o lumină turbure, roșie, galbenă și somnoroasă (Eminescu: 2011, II, 45). (S4f)...deschise cartea cea veche (s.n.) cu buchile neclare și cu înțeles întunecat (Eminescu: 2011, II, 48). (S4g) Lampa sa fâlfâia mai fantastic, literele bătrâne ale cărții (s.n.) căpătau înțeles și se introduceau în visuri și-n cugete ce-i împleau capul fără de voință, umbra lui începu iar
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
ardeau lămpi (s.n.) somnoroase răspândind dungi de galbenă lumină prin aerul apăsat. [...] El aprinse o lampă neagră, împlută cu untdelemn; lumina ei fumega pâlpâind. Încet, încet ochiul luminei se roși ...el se așeză la masă..., deschise cartea cea veche cu buchile neclare și cu înțeles întunecat. [...] Lampa fâlfâia lungă, ca și cum ar fi vrut s-ajungă tavanul, [...].Lampa sa fâlfâia mai fantastic, literele bătrâne ale cărții căpătau înțeles și se introduceau în visuri și-n cugete ce-i împleau capul fără de voință
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
Marșul nupțial și un grup care asigură paza îi trimit repede la plimbare pe invitații cu camere de filmat. — Hai, face o voce pârâită, fără trup. Plecați. De unde naiba se aude? Din flori? Au început să-mi vorbească? Scanez rapid bucheul și detectez un speaker minuscul atașat de un boboc de trandafir. Nu-mi vine să cred: Robyn mi-a plantat un speaker în buchet! — Mirele și mireasa! Plecați! — OK! zic către flori. Plecăm! Îl apuc repede pe Luke de braț
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
în Tineretul Plugăresc căruia repede i-au schimbat numele în OTS. Controlul aproape total fusese înfăptuit. Nu degeaba o seamă de „tovarăși” se școliseră la Iași, Constanța, Galați sau București unde, pe lângă re învățarea alfabetului limbii române au prins și buchea politichiei ce avea să facă viața amară românului mai bine de 40 de ani. Dintr-un „Raport de activitate dela 15 noiembrie la 25 decembrie 1947” întocmit de tov. Dumitru Cotruță, ce deținea dublă funcție: membru al partidului comunist și
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
de ședințele interminabile, care uneori țineau până pe la miezul nopții, de învățământul ideologic, de cercurile de citit din comună și mai ales de pregătirea analfabeților. Trebuia să ne deplasăm la locuințele acestora cu caiete și manuale și să-i învățăm "buchea cărții". Acestea se petreceau după 1952, după absolvirea Liceului "Elisabeta Doamna" din Rădăuți, până în toamna lui 1954, când m-am căsătorit și-am plecat din sat, stabilindu-mă la oraș, unde soțul avea serviciu, ca șeful sectorului mobilier comercial din cadrul
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
ca d-ta prin falangă, ha! ha! și panachidă.“ Scoarță tocmai făcuse, cu multă duioșie, teoria panachidei: „iacă o scândură lățită și spălată bine, în urmă ceruită, toată ziua scriam cu un condei de fier sau de lemn slovele: azi, buche, vede, glagore, dobro, iest, juvete, zialo, kethalipa [= etc.]; apoi iar o ceruiam, și prin astfel de metod am învățat o icoană de minune, cine scria ca logofătu Scoarță? Ei! ei! când eram la zărăfia ispravnicului județului Slam Rămnic, scrisoarea mea
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
Băieții mai înaintați la învățătură, când voiau să-și zică ceva care să nu fie înțeles de profani, comunicau între dânșii astfel: az, iotă, lude, az, pocoi, râță, ucu, naș, est [= Ai la prune] și cellalt îi răspundea: naș, est, buche, az, tferdo, est, pocoi, on, pocoi, az [= Ne bate popa]. Cei de la bucoavnă râvneau la dânșii cum vorbeau păsărește.“ (Școala acum 50 de ani) Viteza telegrafului conspirativ era desigur modestă, cu toată plăcerea infantilă a jocului. Să deducem prin comparație
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
telegrafului conspirativ era desigur modestă, cu toată plăcerea infantilă a jocului. Să deducem prin comparație cât de lentă putea fi, în clasă, operația descifrării unui text oarecare. „[...]o grea învățătură - remarcă Heliade - era a face pe copil a zice că buche și cu az face ba, și vede și cu ije face vi, și glagore și cu uc face gu. Acel silabism avea nevoie de luni și de ani până să se deprinză copiii a-l învăța pe dinafară“ (Curs întreg
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
generală, I). Anevoințele slovenirii îl puteau năuci chiar pe un școlar dintre cei isteți, cum trebuie să fi fost Ion Codru Drăgușanu: după o iarnă întreagă de învățătură cu dascălul Nica Davistei „știam bucoavna de rost, însă a sloveni cu buche - az - ba nu putusem învăța, până ce bietul Comșuț, în bătrânețe, aduse sistema de a - be - ce de la Orlat, după care apoi, în trei zile, silabisii cu perfecțiune“. Practica școlară adopta astfel, cu o întârziere de patru decenii, metoda propusă de
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
statutului lor european, argumentelor în favoarea alfabetului latin li se adaugă o motivație nouă, menită a le spori ascuțimea și convergența; este vorba de argumentul politic. Greutatea reală a acestuia se deduce mai ales din mărturii ulterioare, scoase de sub pecetea tainei. „Buchile vechi - scrie Heliade în prefața ediției a II-a a Curierului de ambe sexe (1862) - [...] ajunseseră a ne masca limba și în ochii lumii, și ai noștri proprii, și puterea farmecelor de la nord se sforța a ne ține astfel ascunși
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
1841! Heliade, autoironic, își pune cenușă în cap: „Pe redactorul Curierului român nu-l știa până acum oamenii să facă un pas înapoi din ceea ce apucase să facă înainte, și acum, favorizând pe cei ce vor să ne ție cu buchile, adică pentru «hatârul» dumnealor, mai încărcă pe bietul Curier cu câteva buche, de care scăpase în anul trecut. Pe semne că voiește să mai ia câțiva galbeni și de la niște oameni ce mai niciodată n-au dat bani pe cărți
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
nu-l știa până acum oamenii să facă un pas înapoi din ceea ce apucase să facă înainte, și acum, favorizând pe cei ce vor să ne ție cu buchile, adică pentru «hatârul» dumnealor, mai încărcă pe bietul Curier cu câteva buche, de care scăpase în anul trecut. Pe semne că voiește să mai ia câțiva galbeni și de la niște oameni ce mai niciodată n-au dat bani pe cărți rumânești“ (Urzicele, în Curierul românesc, 1847, nr. 3). Dictată de rațiuni financiare
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
bambu. Conifere de toate speciile. Câțiva ani înainte de războiul din 1877, turcii au devastat orașul și au distrus mare parte a acestei grădini botanice. Abhazienii nu se pot înțelege cu gruzinii decât în rusește. Au adoptat pentru literatura lor nouă buchile rusești. Înțeleg că înainte de revoluție n-au avut literatură scrisă. Pe această înălțime care domină orașul, se mai pot vedea ziduri ruinate, rămășițe ale palatului regelui de odinioară al Abhaziei, Bagrat IV. Cei mai răspândiți arbori în laturea străzilor sunt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
putea lipsi: magh. tölgy(fa) „stejar”, lat. quercus, it. quèrcia și fără consoana finală: lat. cerrus, alb. qarr, rom. cer „arbore din familia fagaceelor înrudit cu stejarul”, gorun, iar fără miezul lichid: fag, engl. oak(tree) „stejar”, germ. Eiche „stejar”, Buche „fag” etc. 5. Dimitrie Cantemir își construiește opera despre români pe sensul atributului roman/român, de la Roma, pe care îl interpretează ca titlu de noblețe originară a neamului său. Începutul valorii etnice a acestui cuvânt este pus la „răsipa Troii
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
că, mai ales la răscrucea secolelor al XVIII-lea și al XIX-lea, litera chirilică era resimțită tot mai mult ca „străină” spiritului limbii române, în condițiile orientării moderne tot mai accentuate spre „reromanizare”. Printre operele în care litera chirilică („buchea”) a ajuns chiar obiect de satiră pot fi amintite Prefața la Gramatica românească a lui Heliade-Rădulescu (1828), fabula Buchea și litera de Iraclie Porumbescu (1850), schița Cum am învățat românește de C. Negruzzi (1857), satira Slovele chiriliene de D. Bolintineanu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285256_a_286585]
-
mult ca „străină” spiritului limbii române, în condițiile orientării moderne tot mai accentuate spre „reromanizare”. Printre operele în care litera chirilică („buchea”) a ajuns chiar obiect de satiră pot fi amintite Prefața la Gramatica românească a lui Heliade-Rădulescu (1828), fabula Buchea și litera de Iraclie Porumbescu (1850), schița Cum am învățat românește de C. Negruzzi (1857), satira Slovele chiriliene de D. Bolintineanu (1858), nuvela Budulea Taichii a lui Ioan Slavici (1880), Școala acum 50 de ani de Ion Ghica (1880), Amintiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285256_a_286585]
-
să se ridice și să se dezvolte pentru a aduce prinosul efortului său de viață unirii tuturor românilor. Piscurile și văile acestor munți legănară copilăria micului cioban care până la o vârstă destul de înaintată (16 ani), nu știa să slovenească o buche; totuși văzând că nu este deosebire între limba vorbită de el și cea a ciobanilor de peste graniță, și-a dat seama că soarta poporului nostru nu este de a trăi despărțit, o parte dincoace, cealaltă dincolo de Carpați. Mai târziu, piscurile
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
firmamentul satului nostru, mult îninte de a fi desființată iobăgia. Întreaga pleiadă de preoți cu numele de familie Banciu, pe carei regăsim în istoria bisericească a satului Streza au fost la origine țărani iobagi care au avut norocul să descopere buchea de ceaslov, mai întâi de la oarece călugări din multele mânăstiri din zonă, mai apoi urmând cursuri, destul de elementare e drept, la care deprindeau tipicul coordonării slujbei religioase, au fost apoi, odată cu mersul vremii, obligați de mai marii bisericii să știe
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
ani !” Familia N. Stoica din Făgăraș, îi scria, pe o felicitare obișnuită, cel care la vârsta copilăriei școlărești trăsese cu urechea la explicațiile domnului elev de curs superior de la Școala Normală din Bârlad către mai începătorul în ale deprinderii înțelesului buchilor cărții, colegul de bancă ale celui la care ne referim. Cum s-a consumat evenimentul anunțat depășim faza pentru că prea mare era durerea care avea să-i sosească total nepoftită în august același an. Unii defilau și se distrau, el
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
atacarea Poloniei, când noi - nu mă refer doar la noi doi, ci la milioanele de copii de vârsta noastră - împlineam șapte ani și porneam pe poarta școlii cu traista în care purtam abecedarul și plăcuța pe care încercam să învățăm buchea aceea : « O-i, oi ! C-u-c, cuc !». Și ca un făcut, conflagrația s-a terminat în anul când noi, târâș-grăpiș am absolvit cele șapte clase primare. ...Ce bine era dacă școala noastră era mai scurtă, poate și războiul se termina mai
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
-l dăm uitării. - Dragă prietene de demult, așa este, să-l dăm uitării, dar cred că e bine să spun ceva despre anii de școală, ești de acord ? - Da, voi spune ceva, în câteva cuvinte despre cei șapte ani de buche la școala primară din Pungești. Clădirea școlii mi se părea atunci, prichindel fiind, o construcție enormă, în formă de u, cu patru săli de clasă (mi se păreau imense și ele) și două cancelarii. Într-una dintre ele mi-aduc
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
noi era ca de la cer la pământ. Nu-i plăcea cartea nici cât negru sub unghie. La ce bun, bre, îmi spunea. Uită-te la taică-miu. Dacă ai lua-o după carte, îi prost ca noaptea. Nu știe o buche. Se uită ca mâța la calendar dacă îi pui un ziar în fața ochilor. Și, cu toate acestea, se descurcă mai acătării decât ăl de al lui Brânză, care are nu știu ce școală dar îi plâng copchiii de foame. Într-un fel
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
din 12 ianuarie 1916: "Fălticenii este iubitul meu oraș natal, plin de amintiri din copilărie, iar județul Suceava este unul din cele mai frumoase ale țării care mi-a inspirat odinioară multe din novelele mele". 1843. Începe învățătura cu ,,az, buche, vede, glagore" la cea dintâi școală primară din Fălticeni, condusă de preotul Neofit Scriban. În această perioadă face cunoștință cu limba germană (pe care o va cunoaște destul de bine, după cum atestă unele scrisori ale sale), cu profesorul Ziegmary, care "era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]