286 matches
-
orasul zeilor pana cand zeul focului i-a blestemat pe toti " ca nimeni sa nu plece din troia ". Kenneth J. Dillon afirmă că troienii au fost la origini un popor de stepă, înrudiți cu traciii. După atacarea și distrugerea Imperiului Hitit, au ajuns să controleze Strâmtorile. În timpul Războiului Troian, grecii au folosit o blocadă navală pentru a-i împiedica pe troienii de pe țărmul european și din Lemnos să vină în ajutorul Troiei. Odată cu căderea orașului, troienii de pe țărmul european au plecat
Troia () [Corola-website/Science/303252_a_304581]
-
hitite — "Wilusa" și "Taruisa" — ar trebui identificate cu Ilium și respectiv cu Troia. El a observat și că numele unui rege al Wilusei, "Alaksandus", menționat într-unul din textele hitite, e similar numelui prințului "Alexandros" sau Paris din Troia. Regele hitit Mursili al II-lea a scris, în jurul anului 1320 î.Hr., o scrisoare regelui din "Ahhiyawa", tratându-l ca pe un egal, din care reieșea că Miletul ("Millawanda") era controlat de "Ahhiyawa", și referindu-se și la un "episod "Wilusa"" precedent
Troia () [Corola-website/Science/303252_a_304581]
-
din partea "Ahhiyawa". Acest popor a fost identificat cu grecii homerici (ahei). Aceste identificări au fost respinse de majoritatea istoricilor, ca fiind improbabile, sau cel puțin neputând fi dovedite. Trevor Bryce în 1998 a reluat acest aspect în cartea sa "Regatul Hitiților", citând descoperirea unei părți a așa-numitei scrisori Manapa-Tarhunda, care se referă la regatul Wilusa, ca aflându-se dincolo de ținutul "Seha" (cunoscut în acea perioadă ca fiind râul Caicus), și în apropiere de țara "Lazpa" (Insula Lesbos). Dovezile recente aduc
Troia () [Corola-website/Science/303252_a_304581]
-
IX), fiind distruse părțile care cel mai probabil conțineau arhivele orașului. A fost descoperit un singur sigiliu al unui scrib luvian într-una dintre case, dovedind existența corespondenței scrise în oraș, însă nu s-a păstrat niciun text. Geografia Imperiului Hitit așa cum este cunoscută astăzi indică că acest oraș corespunde orașului numit "Wilusa". Chiar dacă acest lucru ar fi acceptat, nu reprezintă o dovadă indisputabilă a identificării cu "(W)ilionul" homeric. Numele "Wilion" sau "Troia" nu apare în niciun text grecesc din
Troia () [Corola-website/Science/303252_a_304581]
-
miceniană. Grecii micenieni din secolul al XIII-lea î.Hr. au colonizat Grecia și Creta și abia începuseră incursiunile în Anatolia, stabilindu-și un cap de pod în Milet ("Millawanda"). "Wilusa" istorică era unul dintre teritoriile "Arzawa", în alianță cu Imperiul Hitit, iar referințele scrise la acest oraș sunt de așteptat mai degrabă în corespondența hitită decât în arhivele palatelor miceniene. Disputa legată de autenticitatea istorică a Iliadei a fost uneori foarte intens dezbătută. Cu cât se știe mai mult despre istoria
Troia () [Corola-website/Science/303252_a_304581]
-
Temlul de pe cheiul Nilului este celebru pentru basoreliefurile sale. El a fost construit de faraonii Amenhotep al III-lea și Ramses al II-lea, în onoarea zeilor Amon, Mut, și Khons. Unul dintre basoreliefurile de pe portal amintește de războiul cu hitiții, purtat de ultimul dintre faraonii menționați anterior. Cele mai importante descoperiri, provenind din capitala faraonilor, au fost adunate în Muzeul Luxor. Aici pot fi admirate, printre altele, obiectele găsite în mormântul lui Tutankhamon, decedat la vârsta de 19 ani, după
Luxor () [Corola-website/Science/312471_a_313800]
-
războiului răspândit în zona Zidului lui Hadrian. Romanii nu venerau doar propriile zeități, ci și pe cele din zona unde erau trimiși. În secolele II-III d.H., foarte popular a devenit cultul lui Jupiter Dolichenus, care era venerat încă de pe vremea hitiților, cu centrul de cult în Turcia de azi. Acesta, însă nu era venerat doar în Turcia. Dovadă stă faptul că primul monument în care este atestat cultul lui Jupiter Dolichenus în afara Turciei, datează din anul 125 sau 126 d.H. și
Armata romană () [Corola-website/Science/318162_a_319491]
-
a impus autoritatea asupra lui Alalah, Qatnei, a statelor huriene și a Văii Eufratului până la hotarele cu Babilonul. Armata lui Yamhad a dus o campanie departe, la hotarele Elamului (Iranul modern). Yamhad a fost cucerit și distrus, împreună cu Ebla, de hitiți indo-europeni din Asia Mică cam prin 1600 î. Hr. Din această perioadă, Siria a devenit un teren de bătălie pentru diferite imperii străine. Este vorba de imperiul hitit, imperiul Mitanni, imperiul egiptean, imperiul asirian mediu, și mai puțin Babilonul. Inițial, egiptenii
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
hotarele Elamului (Iranul modern). Yamhad a fost cucerit și distrus, împreună cu Ebla, de hitiți indo-europeni din Asia Mică cam prin 1600 î. Hr. Din această perioadă, Siria a devenit un teren de bătălie pentru diferite imperii străine. Este vorba de imperiul hitit, imperiul Mitanni, imperiul egiptean, imperiul asirian mediu, și mai puțin Babilonul. Inițial, egiptenii au ocupat mult din sud, pe când hitiții și mitaniții, mult din nord. Oricum Asiria a obținut dominația, distrugând Imperiul Mitanni și anexând teritorii imense deținute înainte de hitiți
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
1600 î. Hr. Din această perioadă, Siria a devenit un teren de bătălie pentru diferite imperii străine. Este vorba de imperiul hitit, imperiul Mitanni, imperiul egiptean, imperiul asirian mediu, și mai puțin Babilonul. Inițial, egiptenii au ocupat mult din sud, pe când hitiții și mitaniții, mult din nord. Oricum Asiria a obținut dominația, distrugând Imperiul Mitanni și anexând teritorii imense deținute înainte de hitiți și Babilon. În jurul secolului 14 î. Hr., diferite popoare semitice s-au ivit pe teritoriu, precum seminomazi, care au intrat într-
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
hitit, imperiul Mitanni, imperiul egiptean, imperiul asirian mediu, și mai puțin Babilonul. Inițial, egiptenii au ocupat mult din sud, pe când hitiții și mitaniții, mult din nord. Oricum Asiria a obținut dominația, distrugând Imperiul Mitanni și anexând teritorii imense deținute înainte de hitiți și Babilon. În jurul secolului 14 î. Hr., diferite popoare semitice s-au ivit pe teritoriu, precum seminomazi, care au intrat într-un conflict fără succes, cu Babilonul aflat în est, și cu arameii vorbitori de limbă semitică vestică care i-au
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
care au intrat într-un conflict fără succes, cu Babilonul aflat în est, și cu arameii vorbitori de limbă semitică vestică care i-au absorbit pe amoriții de mai înainte. Suteanii au fost de asemenea subjugați de Asiria și de hitiți pentru secole. Egiptenii au luptat cu hitiții pentru controlul asupra Siriei vestice; lupta și-a atins apogeul cu Bătălia de la Kadesh din 1274 î. Hr. Vestul a rămas parte a imperiului hitit până la distrugerea sa în jurul anului 1200 î. Hr., pe când Siria
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
succes, cu Babilonul aflat în est, și cu arameii vorbitori de limbă semitică vestică care i-au absorbit pe amoriții de mai înainte. Suteanii au fost de asemenea subjugați de Asiria și de hitiți pentru secole. Egiptenii au luptat cu hitiții pentru controlul asupra Siriei vestice; lupta și-a atins apogeul cu Bătălia de la Kadesh din 1274 î. Hr. Vestul a rămas parte a imperiului hitit până la distrugerea sa în jurul anului 1200 î. Hr., pe când Siria estică a devenit parte a Imperiului Asirian
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
au fost de asemenea subjugați de Asiria și de hitiți pentru secole. Egiptenii au luptat cu hitiții pentru controlul asupra Siriei vestice; lupta și-a atins apogeul cu Bătălia de la Kadesh din 1274 î. Hr. Vestul a rămas parte a imperiului hitit până la distrugerea sa în jurul anului 1200 î. Hr., pe când Siria estică a devenit parte a Imperiului Asirian Mijlociu, care de asemenea a anexat mult din vest în timpul regimului lui Tiglath-Pileser I (1114-1076 î. Hr.). Odată cu distrugerea hitiților și declinul Asiriei la sfârșitul
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
a rămas parte a imperiului hitit până la distrugerea sa în jurul anului 1200 î. Hr., pe când Siria estică a devenit parte a Imperiului Asirian Mijlociu, care de asemenea a anexat mult din vest în timpul regimului lui Tiglath-Pileser I (1114-1076 î. Hr.). Odată cu distrugerea hitiților și declinul Asiriei la sfârșitul secolului 11 î. Hr., triburile arameice au preluat controlul asupra unei bune părți din interior, formând state precum Bit Bahiani, Aram-Damascus, Hama, Aram-Rehob, Arab-Naharaim și Luhuti. Din acest punct, regiunea a devenit cunoscută ca Arameea sau
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
unei bune părți din interior, formând state precum Bit Bahiani, Aram-Damascus, Hama, Aram-Rehob, Arab-Naharaim și Luhuti. Din acest punct, regiunea a devenit cunoscută ca Arameea sau Aram. Aici a fost de asemenea o sinteză între arameii semiți și rămășițele de hitiți indo-europeni, ce a dus la fondarea unui număr de state siro-hitite în nordul centrului Aramului (Siria) și sudul Asiei Mici (Turcia modernă), printre care Palistin, Carchemish și Sam'al. Un grup canaanit cunoscut ca fenicieni a ajuns să domine coastele
Siria () [Corola-website/Science/298145_a_299474]
-
Mesopotamiei de S și succesorii acestora: akkadienii semitici. ienii purtau numele de sag-giga, literal însemnând (poporul cu fata neagră) Cuvântul akkadian „Shumer” indică zona numită de ei Sumerul de S. Cuvântul ebraic era șinar, egiptenii numeau acest teritoriu sngr iar hitiții sanhar(a). Aceste denumiri pot fi posibile variante ale cuvântului Sumer sau sumerian. Istoricul babilonian Berossus spune că sumerienii erau „străini cu fata neagră” Cunoscută că „leagănul civilizației” Mesopotamia a servit ca loc de apariție pentru unele dintre cele mai
Sumer () [Corola-website/Science/303985_a_305314]
-
țesături. Au fost descoperite 22 000 de tăblițe cu scriere cuneiformă, majoritatea fiind scrisori între negustori și nevestele și fii lor. Deși în ultima instanță se recurgea la confruntări militare, s-a recurs și la diplomație. La Hattutas, capitală imperiului hitit, s-au găsit fragmente a 70 de tratate de pace, printre care și cea dintre regele hitit și faraonul Ramses al II-lea în urmă Bătăliei de la Kadesh, comemorată și pe pereții Templului de la Abu Simbel. Bătălia de la Kadesh a
Antichitatea () [Corola-website/Science/304633_a_305962]
-
nevestele și fii lor. Deși în ultima instanță se recurgea la confruntări militare, s-a recurs și la diplomație. La Hattutas, capitală imperiului hitit, s-au găsit fragmente a 70 de tratate de pace, printre care și cea dintre regele hitit și faraonul Ramses al II-lea în urmă Bătăliei de la Kadesh, comemorată și pe pereții Templului de la Abu Simbel. Bătălia de la Kadesh a fost cea mai mare bătălie de care din istorie, fiind implicate 5000-6000 de care. Deși Ramses susține
Antichitatea () [Corola-website/Science/304633_a_305962]
-
mare bătălie de care din istorie, fiind implicate 5000-6000 de care. Deși Ramses susține că a câștigat bătălia, niciunul n-a câștigat în realitate și s-a încheiat un tratat de pace, jurat pe zeul soarelui egiptean și pe zeul hitit al furtunior. Principala îngrijorare o constituiau conflictele din interior și stabilitatea ,și astfel, cele două superputeri antice asigurau sprijin reciproc. Datorită centralizării, zonele periferice erau tot mai neglijate și au loc mișcări sociale ce vor duce la dispariția societăților. Pe
Antichitatea () [Corola-website/Science/304633_a_305962]
-
început cel numit "fier de mlaștină" - în engleză "bog iron" sau limonit), folosit însă doar pentru obiecte de cult și considerat mai valoros decât aurul. Între 1600 î.Hr. și 1200 î.Hr. a început obținerea fierului în topitorii primitive, în Imperiul Hitit (Anatolia și Caucaz). Dispariția acestui imperiu a permis răspândirea cunoștințelor despre prelucrarea fierului în toată regiunea, facilitând trecerea de la Epoca Bronzului la Epoca Fierului. În jurul anului 550 î Hr. în China a fost inventat furnalul și s-a obținut prima
Fier () [Corola-website/Science/302787_a_304116]
-
sau anterioare, dar toate acestea trebuie studiate cu discernământ și coroborate cu alte surse istorice, pentru că se știe că aceste liste nu Împart Întotdeauna popoarele după limbă și apartenența etnică, ci de multe ori după apartenența politică. Astfel, spre exemplu hitiții sunt considerați În Facerea (X, 15) scoborâtori din Ham, adică de aceeași seminție cu egiptenii (numiți Mițraim, după numele semit al Egiptului) și cu kușiții (Kuș era considerat strămoșul locuitorilor de culoare din țara lui Kuș adică Sudanul de azi
Editura Destine Literare by Marius Fincă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_394]
-
15) scoborâtori din Ham, adică de aceeași seminție cu egiptenii (numiți Mițraim, după numele semit al Egiptului) și cu kușiții (Kuș era considerat strămoșul locuitorilor de culoare din țara lui Kuș adică Sudanul de azi, Etiopia din antichitatea greacă). Or hitiții erau de origine europeană, Însă după prăbușirea celui deal II lea Imperiu Hittit (circa 1200 Î. H.), micile regate rămase au trecut sub stăpânire egipteană (Constantin Daniel, Studiu introductiv la Gândirea hittită În texte, de Idel Segal, pag. 6-7). Originea
Editura Destine Literare by Marius Fincă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_394]
-
W. Tomaschek, F.N. Tretiacov. Triburi și populații cu numele de daci Printre popoarele mării care au invadat Asia Mică În sec. XII Î.H., ajungând și prin Egipt a fost și neamul daniuna. Un popor danym la fenicieni, adanawani la hitiți locuia tot atunci În Cilicia, pe coasta de vest a Anatoliei. Această informație apare pe o inscripție descoperită la Karatepe [la poalele munților Taurus din Turcia central-sudică, n.n.]. Autorul inscripției bilingve (cuneiformă hittită și feniciană) Asitawanda apare ca locotenentul regelui
Editura Destine Literare by Marius Fincă () [Corola-journal/Journalistic/99_a_394]
-
(grafiat și Hattuša; în turcă și în unele texte în română: ș) a fost capitala statului antic al poporului hitit (zis și „imperiul hitit”). Ruinele orașului antic se află în provincia Çorum din Anatolia, lângă satul Boğazkale (fost Boğazköy), la limita nordică a ținutului antic anatolian Cappadocia. Așezările cele mai timpurii din zona orașului Hattușa au apărut în halkolitic, în
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]