302 matches
-
cunosc toate detaliile”. "En" se gaseste de asemenea în construcții fixe, precum verbul "s’en aller" „a se duce”: "Je m’en vais" „Mă duc”. Privitor la locul acestor pronume, vezi secțiunile Propoziția afirmativa ce conține și părți de vorbire neaccentuate și Propoziția imperativa din articolul Sintaxa limbii franceze. În franceză, formele pronumelor posesive sunt diferite de cele ale adjectivelor posesive (vezi mai sus secțiunea Determinanți abstracți) și sunt aproape totdeauna precedate de articol hotărât: Exemple în propoziții: "Notre appartement est
Determinanții și părțile de vorbire nominale în limba franceză () [Corola-website/Science/332580_a_333909]
-
cuvinte sau construcții mai lungi. În literatura nordică veche această figură de stil se numea heiti.. Cu câteva excepții, poezia anglo-saxonă are doar rimă internă, fiind construită pe patru silabe accentuate (vârfuri) care alternează cu un număr nedefinit de silabe neaccentuate (depresiuni), legate unele de altele de litere care seamănă unele cu altele. Toate vocalele rimează cu tot restul, dar consoanele rimează doar cu celelelte consoane. Acest lucru este neobișnuit pentru urechile noastre moderne, pentru poezia pe care o cunoaștem acum
Literatura anglo-saxonă () [Corola-website/Science/318148_a_319477]
-
vocalele rimează cu tot restul, dar consoanele rimează doar cu celelelte consoane. Acest lucru este neobișnuit pentru urechile noastre moderne, pentru poezia pe care o cunoaștem acum, ea fiind deseori caracterizată de rimă și de un număr constant de silabe neaccentuate. În poezia anglo-saxonă, deseori consoana inițială este repetată în interiorul versului. De exemplu, în versul din Beowulf «weras on wil-siț wudu bundenne» , «man on desired journey bound the ship», majoritatea cuvintelor rimează cu consoana «w». În acest vers aliterația este atțt
Literatura anglo-saxonă () [Corola-website/Science/318148_a_319477]
-
terminației "-(i)le" (care conține articolul hotărât "-le") ca marcă de masculin singular pentru adjective: "do talii̯anskile rat" „până la războiul cu Italia”, "totile ånu" „tot anul”. Gradul comparativ de superioritate se formează ca în română, cu "mai̯" neaccentuat, dar superlativul relativ de superioritate cu "mai̯" accentuat: "mái̯ mare" „cel/cea mai mare”. Comparația se construiește cu conjuncția "de" sau corespondenta ei din croată "nego": "mai̯ mușåt de/nego mire" „mai frumos decât mine”. Această parte
Limba istroromână () [Corola-website/Science/299338_a_300667]
-
su åt i̭åma såpę ke vo scopę su sire" „cine sapă groapa altuia cade el în ea” (literal „... s-o sape sub el însuși”). Pronumele "če" are forma "țe" în Sușńevițę. În graiurile din sud se folosește și neaccentuat, ca particulă interogativă, pierzându-și sensul originar: "če nú știi̭?" (accentul pe cuvântul de negație) „(oare) nu știi?” Pronumele corespunzător românescului "care" are forme după gen și număr: "cårle/cåre/care" (masc. sg.), "cåra/cårę" (fem. sg.), "cåro" (neutru
Limba istroromână () [Corola-website/Science/299338_a_300667]
-
precum portugheza sau catalana: Sistemul consonantic al spaniolei medievale este bine păstrat în limba ladino, pentru că aceasta a devenit limbă separată înaintea schimbărilor prezentate mai sus. Spaniola are cinci vocale care pot apărea atât în silabe accentuate cât și în neaccentuate. De asemenea, sistemul vocalic al spaniolei conține șase diftongi descendenți și opt ascendenți. Adițional, în vorbirea rapidă, vocalele în hiat devin diftongi sau, când reprezintă același sunet, fuzionează împreună. Nazalizarea fonetică poate să aibă loc atunci când o vocală precede o
Limba spaniolă () [Corola-website/Science/296859_a_298188]
-
corespund desinențelor verbale. Astfel sunt de exemplu "nekem" „mie”, "tőled" „de la tine”, "hozzánk" „la noi”. În această categorie intră și pronume personale formate de la postpoziții, de pildă "alattam" „sub mine”. Nu în toate limbile există forme accentuate diferite de cele neaccentuate. Așa este, de exemplu, maghiara. În limbile în care există (româna, franceza, limbile slave etc.), pentru a scoate în evidență partea de propoziție exprimată de pronume, trebuie folosită forma accentuată a acestuia. În română și în franceză uneori trebuie folosite
Pronume personal () [Corola-website/Science/317818_a_319147]
-
preposicional), dativ (dativo) și acuzativ (acusativo). Unele forme ale pronumelor personale au accent de intensitate ("nosotros", "mí", "ți", "ellos", etc.) iar altele nu ("me", "te", "le", "los" etc.). Sub acest aspect, deosebim forme accentuate ("formas tónicas o acentuadas") și forme neaccentuate ("formas átonas o inacentuadas"). Formele "mí", "ți" sunt folosite numai în combinație cu o prepoziție ("a mí, a ți, de mí, de ți", etc.). Formele "me, te, le, lo, la, se, nos, os, leș, los, las" nu pot intra în
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
de mí, de ți", etc.). Formele "me, te, le, lo, la, se, nos, os, leș, los, las" nu pot intra în combinație cu o prepoziție ("a mi me gusta..., me gusta, a ți te gusta, le gusta"..., etc.). Când formele neaccentuate ale pronumelor personale urmează după verb se numesc enclitice. Ele se alipesc la verb: "dándome" (dându-mi), "lavarte" (a te spală), "¡vete! " (du-te). Atunci cand formă nos în poziție enclitica se unește cu prima persoană plural a unui verb, acesta
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
final de la persoană a II-a plural imperativ, atunci când este urmat de pronumele enclitic "os": "lavad" + "os" > "lavaos", "levantad" + "os"> "levantaos". Face excepție imperativul verbului "ir", "id" + "os" > "idos". La imperativul pozitiv, gerunziu (formă simplă) și infinitiv (formă simplă) pronumele neaccentuat este în mod obligatoriu enclitic: "dame" și nu "me da", "dándole" și nu "le dando", "darles" și nu "leș dar". La formele compuse ale infinitivului și gerunziului, formele neaccentuate ale pronumelor personale se alipesc la auxiliar: "haberme dado, habiéndome dado
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
La imperativul pozitiv, gerunziu (formă simplă) și infinitiv (formă simplă) pronumele neaccentuat este în mod obligatoriu enclitic: "dame" și nu "me da", "dándole" și nu "le dando", "darles" și nu "leș dar". La formele compuse ale infinitivului și gerunziului, formele neaccentuate ale pronumelor personale se alipesc la auxiliar: "haberme dado, habiéndome dado". În cazurile în care un verb este însoțit de mai multe pronume personale neaccentuate, acestea se așază după sau înaintea acestuia. Deci nu pot fi separate: "Me lo da
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
le dando", "darles" și nu "leș dar". La formele compuse ale infinitivului și gerunziului, formele neaccentuate ale pronumelor personale se alipesc la auxiliar: "haberme dado, habiéndome dado". În cazurile în care un verb este însoțit de mai multe pronume personale neaccentuate, acestea se așază după sau înaintea acestuia. Deci nu pot fi separate: "Me lo da. Dándomelo ". Totdeauna formă se preceda celelalte forme neaccentuate: "Se lo doy". O variantă a pronumelui personal neaccentuat în cazul dativ ("le, Ies") o constituie formă
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
haberme dado, habiéndome dado". În cazurile în care un verb este însoțit de mai multe pronume personale neaccentuate, acestea se așază după sau înaintea acestuia. Deci nu pot fi separate: "Me lo da. Dándomelo ". Totdeauna formă se preceda celelalte forme neaccentuate: "Se lo doy". O variantă a pronumelui personal neaccentuat în cazul dativ ("le, Ies") o constituie formă "se". Această formă este folosită numai atunci cand preceda nemijlocit un alt pronume care începe cu l, adică combinațiile "se lo, se la, se
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
verb este însoțit de mai multe pronume personale neaccentuate, acestea se așază după sau înaintea acestuia. Deci nu pot fi separate: "Me lo da. Dándomelo ". Totdeauna formă se preceda celelalte forme neaccentuate: "Se lo doy". O variantă a pronumelui personal neaccentuat în cazul dativ ("le, Ies") o constituie formă "se". Această formă este folosită numai atunci cand preceda nemijlocit un alt pronume care începe cu l, adică combinațiile "se lo, se la, se los, se las": Cu forma neutră "lo" reproducem, de
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
a III-a singular și plural sunt folosite că pronume reflexive formele: "se", "sí" precedat de prepoziție și "consigo": 1. Pronumele posesive funcționează că adjective. La fel ca pronumele personale, posesivele au forme accentuate ("mío, tuyo, suyo", etc.) și forme neaccentuate ("mí, tu, șu" ...). Formele neaccentuate, dintre care unele sunt apocopate ("mí, tu, șu, mis, tus, sus"), preceda cuvântul pe care îl determină în calitate de atribut ("mi pañuelo, tu bolso"...), iar formele accentuate se așază după cuvântul la care se referă, după
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
plural sunt folosite că pronume reflexive formele: "se", "sí" precedat de prepoziție și "consigo": 1. Pronumele posesive funcționează că adjective. La fel ca pronumele personale, posesivele au forme accentuate ("mío, tuyo, suyo", etc.) și forme neaccentuate ("mí, tu, șu" ...). Formele neaccentuate, dintre care unele sunt apocopate ("mí, tu, șu, mis, tus, sus"), preceda cuvântul pe care îl determină în calitate de atribut ("mi pañuelo, tu bolso"...), iar formele accentuate se așază după cuvântul la care se referă, după articol sau funcționează că nume
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
această formă este aglutinata cu pronumele personal os, d final din desinența se pierde: În propozițiile negative toate persoanele sunt înlocuite cu formele respective ale conjunctivului prezent (precedate de no): Atunci cand verbul la imperativ este însoțit de un pronume personal neaccentuat, acesta are poziție enclitica: În propoziții negative pronumele personal neaccentuat este proclitic: Conjunctivul poate fi folosit în propoziții independente și în propoziții subordonate. a) în propoziții independente care conțin un adverb exprimând o îndoială (quizá(s), tal vez, acaso...) folosirea
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
din desinența se pierde: În propozițiile negative toate persoanele sunt înlocuite cu formele respective ale conjunctivului prezent (precedate de no): Atunci cand verbul la imperativ este însoțit de un pronume personal neaccentuat, acesta are poziție enclitica: În propoziții negative pronumele personal neaccentuat este proclitic: Conjunctivul poate fi folosit în propoziții independente și în propoziții subordonate. a) în propoziții independente care conțin un adverb exprimând o îndoială (quizá(s), tal vez, acaso...) folosirea conjunctivului depinde de gradul de intensitate al îndoielii. Cu conjunctivul
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
prepoziția de infinitivul are sens pasiv: Infinitivele legate de un substantiv care preceda particulele por, sin, medio și care arată că o acțiune rămâne încă de executat au, de asemenea, sens pasiv: Infinitivul poate să se unească cu pronumele personale neaccentuate în poziție enclitica: Cu forma compusă a infinitivului, pronumele enclitic este așezat după auxiliarul haber. 3. Infinitivele spaniole se pot substantiva cu ajutorul articolelor, demonstrativelor, posesivelor și a altor determinanți de genul masculin, singular: Infinitivele spaniole substantivate nu-și pierd caracterul
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
acțiune realizată anterior față de cea a verbului principal, indiferent de intervalul de timp care desparte cele două acțiuni: Pentru exprimarea unei anteriorități imediate se poate folosi formă gerunziului precedată de prepoziția en: 4. Gerunziul se poate construi cu pronumele personale neaccentuate în poziție enclitica: lavándome, habiéndome lavado... 5. Gerunziul este folosit ca element formativ al unor perifraze verbale. 6. Gerunziul are totdeauna un subiect (care poate fi exprimat sau neexprimat). Acest subiect poate fi: același cu subiectul verbului principal, identic cu
Gramatica limbii spaniole () [Corola-website/Science/301536_a_302865]
-
lung sau scurt). În mod obișnuit, accentul se notează în scris numai în lucrările de lingvistică, în manuale și dicționare. Semnele convenționale pentru accente apar în exemplele de mai jos. Există câteva limitări privitoare la accentuare, principalele fiind: Și vocalele neaccentuate pot fi lungi sau scurte. Cele lungi se notează (nu în scrisul obișnuit) cu ¯ ("žèna" „femeie” / "žénă" „al/a/ai/ale femeilor”). O silabă lungă neaccentuată se poate găsi numai după o silabă accentuată. După cum se vede din exemplul precedent
Limba croată () [Corola-website/Science/304210_a_305539]
-
exemplele de mai jos. Există câteva limitări privitoare la accentuare, principalele fiind: Și vocalele neaccentuate pot fi lungi sau scurte. Cele lungi se notează (nu în scrisul obișnuit) cu ¯ ("žèna" „femeie” / "žénă" „al/a/ai/ale femeilor”). O silabă lungă neaccentuată se poate găsi numai după o silabă accentuată. După cum se vede din exemplul precedent, caracterul accentului și durata vocalelor au valoare funcțională, bunăoară să diferențieze, ca aici, două cazuri: nominativul singular de genitivul plural. Locul accentului are de asemenea valoare
Limba croată () [Corola-website/Science/304210_a_305539]
-
cazuri: nominativul singular de genitivul plural. Locul accentului are de asemenea valoare funcțională (vezi Declinarea adjectivelor). Sunt și cuvinte care nu primesc niciodată accent, și altele care uneori se accentuează, alteori nu. Prima categorie o formează encliticele, adică pronumele personale neaccentuate, formele neaccentuate ale verbelor auxiliare și particula "li", a doua fiind constituită din proclitice, adică prepozițiile, conjuncțiile și particula negativă "ne". Ambele categorii de clitice formează din punct de vedere prozodic un singur cuvânt cu cuvântul cu sens lexical din
Limba croată () [Corola-website/Science/304210_a_305539]
-
singular de genitivul plural. Locul accentului are de asemenea valoare funcțională (vezi Declinarea adjectivelor). Sunt și cuvinte care nu primesc niciodată accent, și altele care uneori se accentuează, alteori nu. Prima categorie o formează encliticele, adică pronumele personale neaccentuate, formele neaccentuate ale verbelor auxiliare și particula "li", a doua fiind constituită din proclitice, adică prepozițiile, conjuncțiile și particula negativă "ne". Ambele categorii de clitice formează din punct de vedere prozodic un singur cuvânt cu cuvântul cu sens lexical din grupul lor
Limba croată () [Corola-website/Science/304210_a_305539]
-
atributul adjectival la superlativ: Dăm mai jos ca exemplu declinarea unuia dintre tipurile de adjective regulate: Observații: La nominativ, vocativ, instrumental și locativ, pronumele personale au numai forme accentuate, iar la genitiv, dativ și acuzativ au forme accentuate și forme neaccentuate. Pronumele de politețe este "Vi", scris de obicei cu inițială majusculă. Formele accentuate se folosesc: La instrumental, persoana I singular, sunt două forme accentuate: cea scurtă se folosește după prepoziții, cea lungă fără prepoziție: "Što se ne bi oženio mnome
Limba croată () [Corola-website/Science/304210_a_305539]