801 matches
-
titlul sau piemontez de Victor Emmanuel ÎI - nu a devenit Victor Emmanuel 1 al Italiei. Pe plan social și religios, Cavour continuă opera începută de Massimo d'Azeglio. în ciuda reticentelor lui Victor Emmanuel al II-lea, care dorește să menajeze papalitatea, Cavour impune reducerea privilegiilor ecleziastice. Partizan al unei "Biserici libere într-un stat liber", el structurează net congregațiile, a căror expansiune încearcă s-o frâneze, și obține suprimarea avantajelor fiscale ale Bisericii și totodată confiscarea bunurilor ordinelor contemplative. Romă ia
Victor Emanuel al II-lea al Italiei () [Corola-website/Science/314713_a_316042]
-
doar Marea Britanie, dintre marile puteri era favorabilă scopurilor lui Garibaldi. Napoleon III nu dorea să deranjeze Marea Britanie intervenind pentru oprirea lui Garibaldi, dar la fel de mult n-ar fi dorit să-l vadă pe acestă ocupând Neapole și amenințând Romă și Papalitatea. El a sugerat prin urmare Mării Britanii posibilitatea unei blocade comune asupra strâmtorii Messina pentru a-l reține pe Garibaldi în Sicilia, dar britanicii au refuzat. Garibaldi a trecut strâmtoarea cu succes la mijlocul lui august, întâlnind doar o rezistență simbolică
Victor Emanuel al II-lea al Italiei () [Corola-website/Science/314713_a_316042]
-
asupra motivelor sale. A intenționat pur și simplu să-I oprească pe Garibaldi să atace Romă, fiindcă, dacă ar fi reușit, Garibaldi ar fi devenit liderul de necontestat al Italiei, și ar fi provocat dificultăți În relațiile cu Franța, protectorul Papalității? Sau a fost un oportunist politic ce a văzut șansă realizării speratei unificări a Italiei, prin intervenția În Statele Papale? Pe 18 fe¬bruarie 1861, primul Parlament italian se reunește la Torino, unde Victor Emmanuel al II-lea este proclamat
Victor Emanuel al II-lea al Italiei () [Corola-website/Science/314713_a_316042]
-
mai rămas nimic. Istoria a trecut peste el că un tăvălug. Poporul dorea viitorul, nu trecutul, iar viitorul nu însemnă pentru ei să se afle în proprietatea papei, ci să aparțină noii națiuni italiene. În trecut, cînd lumea încalcă teritoriul papalității, există întotdeauna o riposta lumeasca, o armată la care se putea apela oricînd. Silvestru 1, Leon al III-lea, Grigorie al VIII-lea, Clement al VII-lea - toți au rezistat atacurilor laicilor chemînd la ordine o armată sau alta, dar
Victor Emanuel al II-lea al Italiei () [Corola-website/Science/314713_a_316042]
-
pe scena lumii. Ziarul de orientare scientologică The Epoch Times a afirmat că fiara Apocalipsei este Partidul Comunist Chinez. Spectrul lui Antihrist a fost adesea văzut în interiorul lumii creștine. Protestanții l-au văzut la Roma, aflându-i imaginea în pretențiile Papalității (a se vedea articolul referitor la Martin Luther). Catolicii, la fel de natural, au văzut pe Antihrist la Wittenberg și peste tot unde intra protestantismul. Nu puțini oameni văd astăzi umbra lui Antihrist în ecumenism. Teologia catolică nu este chiar uniformă cu privire la
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
sugerează între altele, că ridicarea Islamului militant în secolul XXI este semnul lui Antihrist și al Falsului Profet. Dr. Samuele Bacchiocchi, s-a simțit, de asemenea, foarte tentat de acest scenariu, și înclină spre o dublă identificare a lui Antihrist: Papalitatea și Islamul. Contrastul dintre Christos și Antihristul Papal, așa cum era văzut de protestanți, se reflectă în cele două tablouri clasice ale lui Lucas Cranach (secolul al XVI-lea): „Christos.... și vicarul Său”. Nu era dificil de observat că, chiar titlul
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
fals. Dar folosirea timp de 800 de ani a acestui titlu într-un document care se pretindea oficial, nu poate fi negată. Criticii se întreabă: a fost un fals, într-adevăr, dar cine avea interesul să facă acest fals în favoarea Papalității? Și cum se face că învățații catolici au continuat să considere documentul ca fiind autentic, timp de secole după ce se descoperise că este fals? Identificarea lui Antihrist cu Papalitatea a devenit articol fundamental de credință în majoritatea Bisericilor Protestante din
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
într-adevăr, dar cine avea interesul să facă acest fals în favoarea Papalității? Și cum se face că învățații catolici au continuat să considere documentul ca fiind autentic, timp de secole după ce se descoperise că este fals? Identificarea lui Antihrist cu Papalitatea a devenit articol fundamental de credință în majoritatea Bisericilor Protestante din secolele XVI-XIX, inclusiv în Confesiunea Baptistă din 1689. Confesiunea de la Westminster (1646) declara: „25.6. Nu există alt Cap al Bisericii decât Domnul Iisus Christos: în nici un sens, Papa
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
dispensaționalismul futurist, propus de John Darby (1882), și care este oarecum o continuare a tradiției teologice fondate de iezuitul Francisco Ribera. Principalul instrument prin care această ideologie, în secolul al XX-lea, a înlăturat din S.U.A. identificarea lui Antihrist cu Papalitatea, a fost Biblia Scofield, prin notele ei teologice. Dar identificarea lui Antihrist în lumea protestantă nu este unanimă. În timp ce unele grupări protestante din Filipine cred că Antihristul se manifestă în falsele apariții ale Fecioarei Maria (e.g. Doamna Noastră de la Fatima
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
că vechea credință creștină este că Antihristul trebuie să fie un individ, neapărat evreu, probabil contemporan. Așadar, se întrevede o întoarcere a protestanților la unele vederi catolice. În ciuda apropierii protestantismului de catolicism, credința că profeția despre Antihrist se împlinește în Papalitate este încă vie, fiind susținută de adventiștii de ziua a șaptea, care descoperă Papalitatea, direct sau indirect, în profețiile din Daniel și Apocalipsa, precum și în scrierile lui Pavel și ale lui Ioan. Numărul 666 este încă citit ca suma ghematrică
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
probabil contemporan. Așadar, se întrevede o întoarcere a protestanților la unele vederi catolice. În ciuda apropierii protestantismului de catolicism, credința că profeția despre Antihrist se împlinește în Papalitate este încă vie, fiind susținută de adventiștii de ziua a șaptea, care descoperă Papalitatea, direct sau indirect, în profețiile din Daniel și Apocalipsa, precum și în scrierile lui Pavel și ale lui Ioan. Numărul 666 este încă citit ca suma ghematrică a titlului papal din vechiul document fals ("Vicarivs Filii Dei"). Biblia sugerează că acesta
Antihrist () [Corola-website/Science/314158_a_315487]
-
vedere al istoricilor moderni este că unul dintre efectele cele mai importante a fost modul cum a evoluat relația dintre Roma și Bizanț. În timp ce lupta pentru supraviețuire împotriva arabilor, Imperiul Bizantin nu a mai fost în măsură să furnizeze protecție papalității și, mai rău, potrivit lui Thomas Woods, împărații „"permanent interveneau în viața Bisericii în probleme situate în mod clar dincolo de competența statului"”. Politica iconoclastă din secolele al VIII-lea și al IX-lea poate fi considerată un factor-cheie care a dus
Războaiele Bizantino-Arabe () [Corola-website/Science/320205_a_321534]
-
celor două imperii române Schisma; Iconoclastul; Deosebirile dogmatice 4. Epoca cruciadelor Regatul latin din Ierusalim; Richard Inima de Leu; Schimbarea tendinței cruciadelor 5. Albigentii Motivele nașterii sectelor secolelor XI-XIII.; Valdezii, albigentii; 6. Jan Hus și John Wyclif Husiții; Evenimente premergătoare papalității din Avignon; 7. Papalitatea din Avignon Papalitatea dublă și triplă 8. Influență renașterii și a umanismului asupra Bisericii. Antecedențele directe ale Reformei; Devotio modernă; Antropocentricitatea Renașterii și a umanismului; Activitatea lui; Erasmus din Rotterdam; Activitatea lui Thomas Morus 9. Viață
EUR-Lex () [Corola-website/Law/165281_a_166610]
-
Schisma; Iconoclastul; Deosebirile dogmatice 4. Epoca cruciadelor Regatul latin din Ierusalim; Richard Inima de Leu; Schimbarea tendinței cruciadelor 5. Albigentii Motivele nașterii sectelor secolelor XI-XIII.; Valdezii, albigentii; 6. Jan Hus și John Wyclif Husiții; Evenimente premergătoare papalității din Avignon; 7. Papalitatea din Avignon Papalitatea dublă și triplă 8. Influență renașterii și a umanismului asupra Bisericii. Antecedențele directe ale Reformei; Devotio modernă; Antropocentricitatea Renașterii și a umanismului; Activitatea lui; Erasmus din Rotterdam; Activitatea lui Thomas Morus 9. Viață și activitatea lui Martin
EUR-Lex () [Corola-website/Law/165281_a_166610]
-
dogmatice 4. Epoca cruciadelor Regatul latin din Ierusalim; Richard Inima de Leu; Schimbarea tendinței cruciadelor 5. Albigentii Motivele nașterii sectelor secolelor XI-XIII.; Valdezii, albigentii; 6. Jan Hus și John Wyclif Husiții; Evenimente premergătoare papalității din Avignon; 7. Papalitatea din Avignon Papalitatea dublă și triplă 8. Influență renașterii și a umanismului asupra Bisericii. Antecedențele directe ale Reformei; Devotio modernă; Antropocentricitatea Renașterii și a umanismului; Activitatea lui; Erasmus din Rotterdam; Activitatea lui Thomas Morus 9. Viață și activitatea lui Martin Luther Reforma; Indulgentele
EUR-Lex () [Corola-website/Law/165281_a_166610]
-
cei mai importanți regi francezi, fiind dealtfel numit de popor „Henric cel Bun”. El a reușit să redea Franței pacea internă de care avea nevoie prin „Edictul de toleranță de la Nantes” (1598), deși acest lucru a însemnat sporirea tensiunilor cu papalitatea și cu Spania ultracatolică. „Bearnezul” (fr. „Le Béarnais”), așa cum era poreclit Henric al IV-lea, a reușit să eficientizeze aparatul de stat, liberalizând comerțul și slăbind marea nobilime feudală; el pune astfel bazele monarhiei absolutiste pe care nepotul său o
Casa de Bourbon () [Corola-website/Science/310436_a_311765]
-
este reprezentantul extremismului de dreapta har dat în dar har pentru a fi bineplăcut se presupune că tunelul mai mic permite păianjenului să supraviețuiască în timpul inundațiilor datorită prezenței bulelor de aer fiind considerată erezie teza catară a fost combătută de papalitate iar aderenții ei uciși este concis folosind simboluri în locul cuvintelor și aplicând funcții pe întregul tablou fără a folosi bucle explicite el este rezistent la acțiunea acizilor ca acid sulfuric și la ape sărate totuși această divizie era una foarte
colectie de fraze din wikipedia in limba romana [Corola-website/Science/92305_a_92800]
-
însoțite, la început, de o ideologie creștină. Proclamate ca "războaie sfinte", ele au fost organizate în numele eliberării așa numitelor "locuri sfinte", în principal, Ierusalimul și împrejurimile sale, de sub dominația musulmană. Caracterul religios al cruciadelor explică de ce conducerea lor a revenit papalității al cărei rol, pe plan internațional, se afirmă în secolul al XI-lea. Orientul Apropiat, cuprinzând Bizanțul, Siria, Palestina, Egiptul, fiind mai dezvoltat din punct de vedere economic și cultural decât Occidentul, exercita, la sfârșitul secolului al XI-lea, o
Cruciadă () [Corola-website/Science/298175_a_299504]
-
o mare primejdie pentru Bizanț, într-un moment în care cumanii, pecenegii, maghiarii și normanzii atacau imperiul. În această situație, împărații bizantini au fost nevoiți, în mai multe rânduri, să ceară ajutor militar în Occident. Așa s-a născut inițiativa papalității de a organiza expediții în urma cărora scaunul apostolic și-ar fi mărit sfera de influență, mai întâi, prin înlăturarea schismei, din anul 1054, dintre bisericile catolică și ortodoxă, apoi, prin răspândirea catolicismului în noi regiuni. În conciliile de la Piacenza și
Cruciadă () [Corola-website/Science/298175_a_299504]
-
populară ca un domnitor crud, dar și ca un brav luptător antiotoman, renumit ca "Vlad Țepeș". Personalitatea sa a inspirat numeroasele romane și filme cu Dracula. Urmașul lui Bogdan, Lațcu, pentru a face față presiunilor externe, a încercat să câștige papalitatea de partea sa. La 22 iulie 1370, Papa Urban al V-lea a trimis scrisoare episcopilor din Praga, Bratislava și Cracovia, prin care îl anunță pe ducele Moldovei, Lațcu, că era gata să primească credința catolică. Tratativele au durat câteva
Statele medievale românești () [Corola-website/Science/296803_a_298132]
-
al papilor dat de papa Nicolae al II-lea în 1059 și mai ales de Dictatul Papal din 1075, al papei Grigore al VII-lea, de supremație papală față de puterile laice deci și față de împărați. Prin aceste două documente emise, papalitatea contesta dreptul sau dorința împăraților (germanici) de a se amesteca în alegerea și numirea unui papă sau a marilor ierarhi ai bisericii catolice. La sfârșitul secolului al XIV-lea și începutul celui de al XV-lea, au fost aleși mai
Antipapă () [Corola-website/Science/299599_a_300928]
-
a existat un antipapă după anul 1449 (dacă nu se pun la socoteală "papii sedevacantiști" - vezi mai jos). Alte schisme, așa cum au fost Biserica Anglicană, Biserica Veche Catolică și Asociația Catolică Patriotică Cineză, au început să respingă dogma primordială a papalității. În zilele noastre, actul proclamării unui antipapă este considerat schismatic de biserica romano catolică, iar pedeapsa imediată pentru această faptă este excomunicarea antipapei. Unii catolici schismatici din zilele noastre, numiți sedevacantiști, pretind că papii aflați la Roma sunt eretici datorită
Antipapă () [Corola-website/Science/299599_a_300928]
-
din Câmpulung și continuând lucrul la Biserica Domnească din Argeș. De asemenea, biserica Sân Nicoară (astăzi în ruine) îi este atrubuită tot lui. În luna mai 1359, în condițiile interceptării de către regele Ungariei a corespondenței pe care o întreținea cu Papalitatea și grăbit în a fi uns „domn autocrator”, adică singur stăpân, suveran prin drept divin, se adresează împăratului bizantin și patriarhului Callistus I pentru a înființa o mitropolie în Țara Românească. Cererea îi este acceptată și sub tutela patriarhului ecumenic
Nicolae Alexandru () [Corola-website/Science/298712_a_300041]
-
Providență, având credință în viața de după moarte, în care doar cei virtuoși vor fi răsplătiți. A urât campania de descreștinare. Voia să-i unească pe toți francezii sub cultul Ființei Supreme. Catolicii au fost suparăți pentru că ignora doctrina catolică și papalitatea. Chiar și anticlericalii au fost împotrivă pentru că credeau că era un pas spre reintroducerea religiei romano-catolice, crezând că Robespierre se autodeclară drept mare preot al noii religii. Robespierre pierdea sprijinul mișcării populare. Sanculoții au fost dezamăgiți de executarea hebertiștilor, de
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
în secolul al IX-lea. Familia Guideștilor descindea din Guy de Nantes, provenind din Austrasia. Este vorba de o familie cu tendințe agresive, care și-a extins baza de putere în detrimentul Statului papal, fiind mereu loiali Imperiului Carolingian și niciodată Papalității. Familia era înrudită cu carolingienii pe linie feminină. Primul membru al familiei care s-a făcut remarcat a fost fiul Lambert, Guy I, care, ca și tatăl său, a devenit duce de Spoleto sub numele de Vito di Spoleto, fiind
Familia Guideschi () [Corola-website/Science/324880_a_326209]