172 matches
-
ei. Așa că, fără să-mi dau seama, mă pregăteam din timp pentru călătoria spre insula Calf. Eram un exilat într-o comunitate izolată și mă agățam de dragostea față de sora mea ca un naufragiat de-o scândură. în ziua când Prepelicarul a rostit nerostitul, mi-a împărtășit un secret. — înainte să fiu de vârsta ta, am fost în Vale, a spus ea. Am fost șocat. Pe vremea aceea ideea de a încălca legea tribului axona încă mă mai șoca. — Când eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
șoca. — Când eram de vârsta ta, am mers în oraș, a spus ea. Și am ascultat la fereastra unui loc unde se mânca. Acolo se găsea o mașinărie cântătoare. Cânta ceva despre o creatură deșteaptă și pusă pe șotii, numită prepelicar. Se teamea de creatură. Și eu m-am gândit: iată un nume de viteaz bun pentru mine. într-o stare de semi-șoc, am întrebat-o: — Dar Demonii? Și vocea mi-a temurat. — Cum ai scăpat de Demonii învolburați? Ea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de semi-șoc, am întrebat-o: — Dar Demonii? Și vocea mi-a temurat. — Cum ai scăpat de Demonii învolburați? Ea a dat din cap. — Ușor, a spus cu dispreț. Nu sunt nimic altceva decât aer. Nu există. începând din ziua aceea, Prepelicarul călătorea adesea în oraș. Se întorcea plină de povești despre imagini mișcătoare și mașini rapide, despre mașinării care dădeau apă și mâncare și despre atâția și atâția oameni... N-am avut niciodată curajul s-o însoțesc. Acolo, în oraș, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
lichid de un galben strălucitor. Cea din mâna stângă era plină cu un lichid de un albastru deschis. Culoarea țâșnea frenetic de pretutindeni, cu excepția pielii mele. Am simțit cum prin dreptul soarelui trece un nor. Licărirea de emoție de pe fața Prepelicarului în momentul când s-a aplecat serioasă peste comorile sale a alungat înnorarea de-o clipă. — Am fost în vale, ca să văd dacă Demonii învolburați sunt liniștiți astăzi, a spus ea. Sunt liniștiți. E în regulă. Dar vocea îi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
vor păstra tânără, a spus ea, strângându-le și mai tare. Sau cel puțin asta de-aici o va face, a ridicat ea sticluța galbenă. — Pentru cât timp? am întrebat timid. Umbra de pe cer reveni. Pentru totdeauna! a strigat triumfătoare Prepelicarul și apoi a izbucnit în lacrimi. Strângând-o în brațe, ud de lacrimile ei de bucurie temătoare, am întrebat: — Cealaltă ce face? Cea albastră? Nu mi-a răspuns imediat. Acum, că sunt mult mai în vârstă, nu sunt deloc sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
el îl numea pe oricine părea să fie, în posesia unor puteri sau a unor cunoștințe care lui îi lipseau. Poate că acesta era și singurul sens prin care cuvântul capătă înțeles și, conform respectivei definiții, pentru Joe-Sue și pentru Prepelicar, așa cum erau ei pe-atunci, domnul Sispy era fără îndoială un magician. Iată cum a descris Prepelicarul întâlnirea lor: — Stăteam în spatele unei stânci și mă uitam după Demonii învolburați, când deodată în spatele meu s-a auzit o voce șoptind, spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
lui îi lipseau. Poate că acesta era și singurul sens prin care cuvântul capătă înțeles și, conform respectivei definiții, pentru Joe-Sue și pentru Prepelicar, așa cum erau ei pe-atunci, domnul Sispy era fără îndoială un magician. Iată cum a descris Prepelicarul întâlnirea lor: — Stăteam în spatele unei stânci și mă uitam după Demonii învolburați, când deodată în spatele meu s-a auzit o voce șoptind, spunea Sispy, Sispy, și m-am rotit la fel de repede ca un demon, ca să aflu unde ERA, iar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în spatele unei stânci și mă uitam după Demonii învolburați, când deodată în spatele meu s-a auzit o voce șoptind, spunea Sispy, Sispy, și m-am rotit la fel de repede ca un demon, ca să aflu unde ERA, iar el îmi știa numele. Prepelicarule, a șoptit și numele a sunat atât de aspru pe buzele lui, pentru că vorbea atât de blând și ofta șoptit ca vântul era, vocea lui cuprindea lumea întreagă într-o șoaptă, ca o vrajă era. Ești frumoasă Prepelicarule? a întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
știa numele. Prepelicarule, a șoptit și numele a sunat atât de aspru pe buzele lui, pentru că vorbea atât de blând și ofta șoptit ca vântul era, vocea lui cuprindea lumea întreagă într-o șoaptă, ca o vrajă era. Ești frumoasă Prepelicarule? a întrebat și din moment ce a întrebat asta chiar așa a și fost și eu am răspuns da, da sunt frumoasă dacă așa spui tu iar el a zis da ești frumoasă Prepelicarule dar vei muri un asemenea cuvânt suna pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
o șoaptă, ca o vrajă era. Ești frumoasă Prepelicarule? a întrebat și din moment ce a întrebat asta chiar așa a și fost și eu am răspuns da, da sunt frumoasă dacă așa spui tu iar el a zis da ești frumoasă Prepelicarule dar vei muri un asemenea cuvânt suna pe buzele lui la fel de aspru ca și numele-mi așa că am țipat. Sispy am strigat Sispy. Un astfel de zâmbet avea în el soarele și vara laolaltă a zâmbit iar eu nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
sfârșit a rostit: spune-i fratelui tău Născut-din-Moarte că toți vulturii ajung în cele din urmă la cuib și toți marinarii ajung la țărm. Sispy, Sispy, a șoptit el în vânt, s-a înfiorat și a dispărut. în mod normal Prepelicarul nu era o femeie vorbăreață, așa că lui Joe-Sue povestea ei i s-ar fi părut stranie chiar și numai dacă ar fi fost despre vreme. Așa, era cutremurătoare. A căutat într-un buzunar adânc de la zdrențele ei și a scoas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
le-a luat și a fugit în cortul său, scormonind pământul, ca să le îngroape sub rogojina pe care dormea. Când a ieșit din nou afară, sticla cea galbenă era goală, iar cea albastră zăcea în țăndări pe stânca unde ședea Prepelicarul. — Moarte, a zis ea. Moarte morții. Dar Joe-Sue nu a băut-o pe a lui. Asta va provoca în curând o ruptură între ei. După o lungă tăcere, în timpul căreia distanțele se întindeau ca universurile în toate direcțile, Prepelicarul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ședea Prepelicarul. — Moarte, a zis ea. Moarte morții. Dar Joe-Sue nu a băut-o pe a lui. Asta va provoca în curând o ruptură între ei. După o lungă tăcere, în timpul căreia distanțele se întindeau ca universurile în toate direcțile, Prepelicarul a zis, cu vechiul ei simț practic agresiv: — Du-te acum, Joe-Sue, du-te în oraș. Așa că am coborât de pe platoul Axona către câmpia Demonilor învolburați, de care fusesem învățat să mă tem, dar micile vârtejuri care se stârneau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
acum, Joe-Sue, du-te în oraș. Așa că am coborât de pe platoul Axona către câmpia Demonilor învolburați, de care fusesem învățat să mă tem, dar micile vârtejuri care se stârneau pe câmpia aridă s-au dovedit curând a fi, așa cum spusese Prepelicarul, pur și simplu aer și nimic altceva, așa că am ajuns în oraș fără bătaie de cap, evitându-le cu grație. Am văzut automobile și spălătorii și tonomate și tot felul de mașinării și oameni îmbrăcați în haine prăfuite, cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
a gardurilor ori pândind prin coridoare și nu cred să mă fi văzut cineva. La final văzusem destul și frântura pe care o zărisem mă infectase deja pe de-a-ntregul, deși n-o știam încă, așa cum o infectase și pe Prepelicar. Iar oamenii din oraș erau albi. Un lucru curios mi s-a întâmplat pe drum, la întoarcerea pe platou. Am văzut un vultur așezat pe o stâncă, ajungându-mi cam până la umăr, și care mă privea. Credeți-mă, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dar nu înainte ca acel cioc nemilos să-mi lase o cicatrice pe piept. A zburat. L-am privit cum se îndepărta; s-ar putea spune că o parte din mine a zburat odată cu el. — Vultur-în-Zbor. Vocea era cea a Prepelicarului. Privise totul în liniște. — Acesta este numele tău. Vultur-în-Zbor. Pentru ce altceva crezi c-a venit vulturul la tine înainte să te atace? E numele tău de bărbat. Așa trebuie să fie. — Vultur-în-Zbor, a rostit Joe-Sue cu voce tare. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Pentru ce altceva crezi c-a venit vulturul la tine înainte să te atace? E numele tău de bărbat. Așa trebuie să fie. — Vultur-în-Zbor, a rostit Joe-Sue cu voce tare. Da. — E un nume care-ți face cinste, a spus Prepelicarul. Da, am zis. — Iar acum e timpul să începem, a spus ea. S-a întins pe stânca pe care stătuse și se uitase la și la vulturul și și-a ridicat fustele zdrențuite. Așadar, într-o singură zi mi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
problemă destul de delicată. îVultur-în-Zbor îi remarcă gura - saliva pe la colțuri.) — Hm, a continuat Vraciul, tocmai mă întrebam dacă ai cumva vreo idee pe unde... este... ea? Ca mai toți cei din Axona, nici el nu era dornic să-i recunoască Prepelicarului dreptul de a purta nume de bărbat. De asemenea, ca mai toți cei din Axona, nu-și mai amintea cum fusese numită înainte. — Nu, a spus Vultur-în-Zbor. Dar nu e aici. Nu în Axona. — întocmai. îți dai seama că asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
numită înainte. — Nu, a spus Vultur-în-Zbor. Dar nu e aici. Nu în Axona. — întocmai. îți dai seama că asta ne pune pe amândoi într-o situație destul de ciudată? Vis-à-vis de lege, înțelegi. Era într-adevăr foarte simplu. Dispariția bruscă a Prepelicarului însemna că Vultur-în-Zbor, ruda ei cea mai apropiată și singurul supraviețuitor din familie, era în sfârșit expus atacurilor celor din tribul axona. Cum cea care încălcase legea nu putea fi pedepsită, vina ei cădea asupra lui. Nu exista decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ruda ei cea mai apropiată și singurul supraviețuitor din familie, era în sfârșit expus atacurilor celor din tribul axona. Cum cea care încălcase legea nu putea fi pedepsită, vina ei cădea asupra lui. Nu exista decât o singură pedeapsă: exilul. Prepelicarul nu-i spusese decât atât: azi l-am văzut din nou pe Sispy. Plecăm. Asta se întâmpla la primele ore ale dimineții. De-abia mai târziu, lui Vultur-în-Zbor i-a trecut prin minte că în acea zi avea aceeași vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
spusese decât atât: azi l-am văzut din nou pe Sispy. Plecăm. Asta se întâmpla la primele ore ale dimineții. De-abia mai târziu, lui Vultur-în-Zbor i-a trecut prin minte că în acea zi avea aceeași vârstă ca și Prepelicarul în ziua când îl întâlnise prima dată pe neguțător. Treizeci și patru de ani, trei luni și patru zile. Era ca și cum viitorul lui s-ar fi intersectat cu trecutul ei. A fost o plecare în pripă, dar pe atunci cei doi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
s-ar fi intersectat cu trecutul ei. A fost o plecare în pripă, dar pe atunci cei doi se îndepărtaseră deja unul de celălalt de când Vultur-în-Zbor refuzase să bea elixirul galben. Pentru el fusese cam neplăcut s-o vadă pe Prepelicar împietrită la o vârstă neschimbată, cu celulele reproducându-i-se perfect în fiecare zi, fără să-i cadă vreun singur fir de păr care să nu-i fie înlocuit de unul nou. Și pentru Prepelicar spectacolul oferit de fratele ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
neplăcut s-o vadă pe Prepelicar împietrită la o vârstă neschimbată, cu celulele reproducându-i-se perfect în fiecare zi, fără să-i cadă vreun singur fir de păr care să nu-i fie înlocuit de unul nou. Și pentru Prepelicar spectacolul oferit de fratele ei mai mic, care creștea lângă ea zi de zi, reprezenta o respingere permanentă a ei și a hotărârii luate de ea. Era primul și singurul lucru important în care Vultur-în-Zbor nu o urmase. Nici măcar dragoste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
o zi, cum plutea spre nici unde, a zis cu voce tare: — Vreau să-mbătrânesc. Nu să mor - să-mbătrânesc. Un pescăruș i-a dezvăluit cu un țipăt ridicolul acestor cuvinte. Vultur-în-Zbor și-a început căutarea lui Sispy și a Prepelicarului pe cât de metodic a putut. A navigat înapoi spre Amerindia și și-a croit drum către Axona și Phoenix, de unde a început să le ia urma. Dar nu a ajuns nicăieri. Sispy și Prepelicarul nu păreau să fi călătorit deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
început căutarea lui Sispy și a Prepelicarului pe cât de metodic a putut. A navigat înapoi spre Amerindia și și-a croit drum către Axona și Phoenix, de unde a început să le ia urma. Dar nu a ajuns nicăieri. Sispy și Prepelicarul nu păreau să fi călătorit deloc. Pur și simplu dispăruseră. — Sispy? spuneau oamenii din Phoenix. E vreun nume străin așa, mai ciudat? Atunci, Vultur-în-Zbor a renunțat la orice încercare de căutare metodică. A navigat pe mări, canale, râuri, lacuri, oceane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]