274 matches
-
prezentă în Biserica Angliei în secolul XVII. În 1609, John Smyth a convins un grup de separatiști din Olanda să înceapă o biserică a baptiștilor generaliști cu o teologie arminiană. În 1610, Henry Jacob a convins în Anglia un grup de puritani cu o teologie calvinistă să formeze o biserică congregațională, grupare ce va primii în cele din urmă, în 1638 sub John Spilsbury, denumirea de baptiști particulariști. Ambele grupări au avut membri pelerini, care au călătorit către America pentru a evita
Baptism () [Corola-website/Science/299130_a_300459]
-
în mod similar, catolicilor le este interzis să încheie căsătorii mixte fără permisiune din partea autorităților bisericești (catolice), dar dacă cineva încheie astfel de căsătorii fără o astfel de permisiune, dacă celelalte condiții sunt îndeplinite, căsătoria este considerată validă, dar ilicită. Puritanii, deși aveau o mare prețuire pentru căsătorie, o considerau o treabă lumească („civilă”) mai degrabă decât „religioasă”, fiind „sub jurisdicția tribunalelor civile”. Ei au ajuns la această concluzie deoarece în Biblie nu există niciun exemplu de căsătorie încheiată de un
Căsătorie () [Corola-website/Science/314098_a_315427]
-
prin folosirea umorului în timpul scenelor grotești. În Statele Unite, "One Exciting Night" (1922) de D. W. Griffith a început o modă a horror-ului gotic, de care Laemmle a vrut să profite; următoarele filme ale genului, precum filmul lui Frank Tuttle, "Puritan Passions" (1923), filmele "The Monster" (1925) și "The Bat" (1926) ale lui Roland West și "The Gorilla" (1927) a lui Alfred Santell — toate comedii horror adaptate după producții de pe Broadway — s-au dovedit a fi de succes. Laemmle și-a
The Cat and the Canary (film din 1927) () [Corola-website/Science/322506_a_323835]
-
privată condusă de tânărul Robert Latimer, absolvent al Universității Oxford. Hobbes a fost un elev bun, iar în 1603 a fost trimis la Oxford unde a intrat la Magdalen Hall (vezi Hertford College). Directorul de la Magdalen Hall a fost un Puritan foarte agresiv, John Wilkinson, care a avut o influență puternică asupra gândirii lui Hobbes. La universitate, Hobbes se pare că a urmat o curriculă propie, nefiind atras de studiul scolastic. Hobbes nu și-a completat studiile universitare până în 1608, dar
Thomas Hobbes () [Corola-website/Science/299198_a_300527]
-
centrul zonei metropolitane,Greater Boston, care include și orașele Cambridge,Brookline, Quincy,Newton, Massachusetts|Newton]] și multe alte comunități suburbane situate mai departe de inima orașului Boston. Boston a fost fondat pe 17 septembrie 1630, de către coloniștii puritani din Anglia.Puritanii din Colonia Massachusetts Bay sunt uneori confundați cu pelerinii, care au fondat Colonia Plymouth zece ani mai devreme în locul unde se află astăzi Bristol County, Plymouth County, și Barnstable County și Massachusetts. Cele două grupuri, care au variat în practică
Boston () [Corola-website/Science/302678_a_304007]
-
Winthrop a condus, de asemenea, semnarea Acordului de la Cambridge, care este privit ca un document fondator cheie pentru oraș.) Etica puritană a modelat o societate stabilă și bine structurată pentru Boston. De exemplu, la scurt timp după crearea orașului Boston, puritanii au fondat prima școală publică din America, Boston Latin School(1635). Între 1636 și 1698, șase epidemii majore de variolă au atins Boston și au cauzat un număr semnificativ de decese. Boston a fost cel mai mare oraș din America de Nord
Boston () [Corola-website/Science/302678_a_304007]
-
scriitorului [[William Tudor]] ([[1779]] - [[1830]]), cofondator al revistei "[[North American Review]]", care a mai "botezat" orașul și ca fiind "Atena Americii" ("Athens of America"), datorită marii sale influențe culturale și intelectuale. Câteodată orașul Boston mai este numit și "Orașul puritan" ("Puritan City") pentru că fondatorii săi erau [[Puritanism|puritani]]. Este, de asemenea, numit "Leagănul Libertății" ("The Cradle of Liberty") datorită rolului esențial avut de bostonieni în pregătirea și declanșarea Revoluției Americane. [[Fișier:ThomasMenino.jpg|thumb|left|200px|Thomas M. Menino, primarul actual
Boston () [Corola-website/Science/302678_a_304007]
-
revistei "[[North American Review]]", care a mai "botezat" orașul și ca fiind "Atena Americii" ("Athens of America"), datorită marii sale influențe culturale și intelectuale. Câteodată orașul Boston mai este numit și "Orașul puritan" ("Puritan City") pentru că fondatorii săi erau [[Puritanism|puritani]]. Este, de asemenea, numit "Leagănul Libertății" ("The Cradle of Liberty") datorită rolului esențial avut de bostonieni în pregătirea și declanșarea Revoluției Americane. [[Fișier:ThomasMenino.jpg|thumb|left|200px|Thomas M. Menino, primarul actual al orașului Boston.]] Boston are un sistem
Boston () [Corola-website/Science/302678_a_304007]
-
ale Europei. Calvinismul a devenit religia majorității populației în Scoția, Olanda și părți din Germania de nord și a avut o influență mare în Ungaria și Polonia. Majoritatea coloniștilor de pe coasta atlantică americană și din New England erau calviniști, inclusiv puritanii și coloniștii olandezi din Noul Amsterdam (New York). Africa de Sud a fost fondată, începând din secolul XVII, de calviniști olandezi (deși câțiva erau de origine franceză sau portugheză), care erau cunoscuți cu numele de Afrikaans. Sierra Leone a fost colonizată masiv de calviniști
Jean Calvin () [Corola-website/Science/297534_a_298863]
-
dublouri, în timp ce pentru absidă se adoptă sistemul semi-calotei. Pereții sunt articulați de pilaștri cu capiteluri ionice, adosați unor mase de zidărie mai pronunțate, cu rol în susținerea arcurilor. Turnul este cel mai accentuat element a bisericii, realizat cu ajutorul motivelor barocului puritan specific Transilvaniei. Acoperișul are o formă bulbară, ca în cazul Bisericii Romano-Catolice Sfântul Ioan Botezătorul din Centru. Biserica Buna Vestire („Catedrala Mică”) din Piața Trandafirilor a fost edificată de comunitatea greco-catolică în perioada interbelică, după planul Catedralei Sf. Petru din
Târgu Mureș () [Corola-website/Science/296951_a_298280]
-
(1689) a fost scrisă de baptiștii calviniști din Anglia pentru a reda în mod formal ideile creștinilor protestanți dintr-o perspectivă baptistă. Această mărturisire, ca și cea de la Westminster (1646), a fost scrisă de puritanii evanghelici care erau preocupați ca particularitățile organizării bisericii să reflecte exact învățătura biblică. Crearea mărturisirii de credință din 1689 este legată de istoria timpurie a baptiștilor și de diferențele dintre cele două tipuri de baptiști: generali și particulari. La începutul
Mărturisirea de credință baptistă de la Londra () [Corola-website/Science/302363_a_303692]
-
și influența pe care o aveau reduceau numărul de persoane persecutate. Bisericile baptiste susțineau botezul credincioșilor adulți, lucru care era contrar bisericii anglicane, chiar și celor presbiteriene sau congregaționale ce susțineau botezul copiilor la naștere. În secolul XVII, relațiile dintre puritani și monarhia engleză s-au deteriorat. O mare parte dintre liderii puritani făcea parte din Parlamentul englez, lucru ce a dus la nenumărate tensiuni ce au dus la izbucnirea unui război civil, ce a început în 1642 și a luat
Mărturisirea de credință baptistă de la Londra () [Corola-website/Science/302363_a_303692]
-
în timp ce ceilalți erau împotriva ei. Oliver Cromwell, un congregaționalist, a condus Anglia ca "Lord Protector" până la moartea sa în 1658. Monarhia a fost restaurată de Charles al II-lea în 1660. Relațiile dintre Scoția și Anglia, ca și cele dintre puritanii scoțieni și cei englezi, au continuat să fie tensionate și datorită apariției unor noi legi referitoare la închinare. În 1662, "Actul uniformității" a scos în afara legii folosirea oricărei alte cărți în afară de noua carte de rugăciune anglicană valabilă pentru toți anglicanii
Mărturisirea de credință baptistă de la Londra () [Corola-website/Science/302363_a_303692]
-
a protestat vehement împotriva acestei cărți, în timp ce creștinii liberali au susținut teoria selecției naturale, dar considerând-o o manifestare a "voinței divine". Anglia victoriană a secolului al XIX-lea era marcată de o revigorare a activității religioase, nemaiîntâlnită de la perioada puritanilor, marcată mai ales de disputa dintre vederile radicale, ateiste și cele conservatoare. În martie 1860, la patru luni după apariția "Originii speciilor", a fost publicată "Essays and Reviews", în 7 volume, în care, deși erau înfățișate puncte de vedere religioase
Reacții la teoriile lui Darwin () [Corola-website/Science/314631_a_315960]
-
celebrul do2 al tenorului. Multe obstacole impun și note cu mult mai rare, care apar de obicei în repertoriul de belcanto, cum ar fi do#2, re2. Nota extremă în acut este fa2, întâlnită în rolul lui Arturo din "I Puritani" de V. Bellini. În funcție de calitățile vocale (ambitus, volum, culoare) dar și de temperamentul solistului, tenorii s-au grupat în aproximativ șase mari subcategorii: tenorul lirico-lejer, tenorul liric, tenorul spint, tenorul dramatic, heldentenor, tenorul buff. "Este cea mai usoara voce de
Tenor () [Corola-website/Science/311827_a_313156]
-
de Stat din München cu rolurile titulare din Lucia di Lammermoor, La Traviata, Răpirea din Serai. La Teatrul Aalto din Essen, ea și-a cucerit publicul cu interpretarea absolut memorabilă a eroinelor cu aură tragică din Luisa Miller și I Puritani. Debutul în rolurile Gilda și Violetta în spațiul magic al celebrei Arene din Verona a fost salutat cu mare entuziasm și de spectatori, si de critică de specialitate, obținând premiul pentru cel mai triumfator debut în 2001 pe imensă scenă
Elena Moșuc () [Corola-website/Science/306720_a_308049]
-
faimosul Teatro alla Scală din Milano. În agendă Elenei Moșuc sunt programate noi spectacole la Operă de Stat din Hamburg (cele patru roluri feminine din Leș Contes d’Hoffmann), Genova (Anna Bolena), Tokio (Don Giovanni și La Traviata), Bologna (I Puritani). În stagiunea 2007-2008, a fost invitată să interpreteze rolurile Liù, Lucia, Gilda, Mimì (Zürich) și Violetta Valéry (la Zürich și la Operă de Stat din Viena). În discografia Elenei Moșuc se regăsesc albumele solo "Au jardin de mon Coeur", "Mozart
Elena Moșuc () [Corola-website/Science/306720_a_308049]
-
Avneri a făcut din „Haolam Hazè” o publicație combatanta și de anchete jurnalistice, înmulțindu-i difuzarea și cu mijloace de „presă galbenă", de scandal: istorioare erotice, rubrici de bârfe, și fotografii de femei dezbrăcate, lucru ieșit din comun în Israelul puritan din vremea aceea. Prin mijlocirea lui „Haolam Hazè” Uri Avneri a condus campanii combatante în trei domenii. Pe planul politicii naționale - a predicat fără încetare ideea concesiilor teritoriale și a conviețuirii cu arabii palestineni vecini, si a „integrării” Israelului în
Uri Avneri () [Corola-website/Science/320922_a_322251]
-
din "Printipatul a toată Țara Românească" (Buda, 1837) consideră Craiova "a doua capitală după București" datorită instituțiilor sale de cultură. În 1830, o trupă germană reprezintă la Craiova o comedie (cu cântec) de Kotzebue, iar societatea germană teatrală prezintă aici Puritanii - mare dramă în trei acte de Romani, muzica de Vincenzo Bellini. Fondarea teatrului craiovean în 1850 (după alți cercetători în 1848), materializată de Costache Caragiale și Costache Mihăileanu (sprijiniți de intelectuali olteni melomani, precum Gheorghe Chițu și Pera Opran), au
Teatrul de Operă și Operetă Elena Teodorini () [Corola-website/Science/313520_a_314849]
-
a Crăciunului. Acest fapt a fost contestat de un grup mic de fondatori ai religiei protestante care au respins materialismul sărbătorii rezultat din oferirea de cadouri. Această opoziție datează din secolul XVI, fiind pornită de către grupurile protestante și continuată de puritanii din Anglia secolului al XVII-lea și de coloniștii americani care au interzis complet sărbătoarea. Deși Crăciunul a devenit legal după 22 de ani, proteste au existat până la mijlocul anilor 1800. Pastorul Paul Nedergaard din Danemarca a stârnit controverse când
Moș Crăciun () [Corola-website/Science/296840_a_298169]
-
timpuriu familiarizare cu limba Latină, Ebraică, Greacă, Olandeză și Franceză. Ani mai târziu el a dat lecții în olandeză lui John Milton în schimbul lecțiilor de reîmprospătare în ebraică. Deși a luat ordurile sacre în Biserica Anglicană, el a devenit un puritan la Cambridge, pierzând orice șansă la un loc de promovare în biserica Anglicană. După ce a absolvit de la Cambridge, Williams a devenit capelan la un lord puritan, Sir William Macham. S-a căsătorit cu Mary Barnard (1609-76) la 15 decembrie 1629
Roger Williams () [Corola-website/Science/326083_a_327412]
-
și de a pune un capăt la infecție. Ca răspuns Williams a fost trimis în Anglia de către concetățenii săi pentru a asigura un document constitutiv pentru colonie. Războiul Civil Englez era în plină desfășurare în Anglia când Williams a sosit. Puritanii au fost atunci la putere în Londra și prin funcțiile lui Sir Henry Vane un document constitutiv a fost obținut în ciuda opoziției intense a agenților din Massachusetts. Istoricii sunt de acord că cheia care a deschis ușa pentru Williams a
Roger Williams () [Corola-website/Science/326083_a_327412]
-
și pe Toți," " La fel de înțelept, la fel de corect, la fel de puternic, la fel de personal.“" Învățând limba și obiceiurile lor, Williams a renunțat la ideea de a deveni un misionar și nu a botezat niciodată nici un singur indian. El a fost aspru criticat de către puritani pentru că a omis să le creștinizeze, dar Williams a ajuns în gândirea lui la punctul că nu există biserică validă. A spus că ar fi putut boteza întreaga țară, dar ar fi fost ipocrit și fals. Williams a format prietenii
Roger Williams () [Corola-website/Science/326083_a_327412]
-
și Hudson), și în ceea ce privește lucrarea lui Mauro Calamandrei, care a fost urmat de Perry Miller și Ola Winslow, ca fiind esențiale. Scriitorii realiști au creat o sinteză a interpretărilor anterioare. Williams a fost considerat un erou american încă de atunci când puritanii din propriile lui zile nu au mai dominat interpretările istorice. Apărarea lui a Americanilor Nativi, acuzațiile că Puritanii au reprodus „relele“ Bisericii Anglicane și negarea că regele avea autoritatea de a acorda documente constitutive pentru colonii l-au pus în
Roger Williams () [Corola-website/Science/326083_a_327412]
-
ca fiind esențiale. Scriitorii realiști au creat o sinteză a interpretărilor anterioare. Williams a fost considerat un erou american încă de atunci când puritanii din propriile lui zile nu au mai dominat interpretările istorice. Apărarea lui a Americanilor Nativi, acuzațiile că Puritanii au reprodus „relele“ Bisericii Anglicane și negarea că regele avea autoritatea de a acorda documente constitutive pentru colonii l-au pus în centrul a aproape fiecăror dezbateri politice în timpul vieții sale. În timpul independenței americane, cu toate acestea, el a fost
Roger Williams () [Corola-website/Science/326083_a_327412]