255 matches
-
atitudinile multor decidenți politici cu formații tehnologice de la noi (nu numai ultimii trei președinți, dar și foarte mulți miniștri și alți demnitari postdecembriști) nu s-au schimbat prea mult. În locul ideologiei sunt invocate doar imperativele UE. Se ignoră fenomene precum "reificarea", adică transformarea oamenilor în lucruri manipulabile, intensificarea acțiunilor "dezumanizării" condițiilor omenești de viață prin reglementări abuzive. (4a, p. 142) Și acțiunile filantropice, considerate soluții la dificultățile prin care trec unii oameni, "se opun dezvoltării oamenilor ca ființe creative și autonome
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
constructivismului este (re)descoperirea caracterului de produs social al lumii internaționale. Sistemul internațional anarhic nu este un fapt natural al vieții comunităților umane, precedând actorii internaționali și existând în afara interacțiunii umane, ci este un construct social validat și revalidat prin reificarea lui, prin prezentarea lui ca dat obiectiv. Ceea ce considerăm a fi realitatea internațională este produsul percepțiilor și identităților sedimentate de-a lungul timpului, confirmat sau transformat prin interacțiunile internaționale și procesele de construcție ale actorilor de astăzi. Constructivismul nu vine
RELATII INTERNATIONALE by Olivia Toderean () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1515]
-
proprie o "întoarcere la real", ea ilustrează o la fel de caracteristică luciditate, o "conștiință textuală" ce pune în paranteză realul, din unghiul unei unice realități textuale, autarhice, devorante, componentă a textului total care este lumea: "Pe de o parte, așadar, o reificare carnavalescă sau alienantă; pe de altă parte, acuta conștiință a artificiului și tematizarea literaturii ca fapt istoric, dar și ca facere permanentă care-și găsește motivația în sine însăși". Or, ce e această acaparatoare, cu iz tiranic, "conștiință textuală" decît
Subistorie și supraistorie (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14008_a_15333]
-
cobai al experimentelor sadice în care se lansează păpușarii demenți ai regimului. În fond, ambele procedee trădează o depersonalizare programată, ce poate fi citită deopotrivă ca încercare de obiectivare și ca efect al captivității eului în celula totalitară. Căci semnele reificării traversează acest ciclu, începând cu „mecanismele cu chip uman” (Hohotul manechinelor) și sfârșind cu „scălămbăiala în spatele oglinzilor putrede” (Atelierele), în timp ce, renunțând la pavăza alegorică, discursul capătă o mare limpiditate: „Împărați proletari din toate țările,/ în sfârșit uniți-vă!/ Și veți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288028_a_289357]
-
individuale ar fi fost globale și omniprezente. Fie că a fost o evidență, ca în primele două decenii, fie că a funcționat doar ca o ipoteză ce risca permanent să se adeverească, comportamentul represiv al statului a avut drept scop reificarea ordinii de drept, întruparea ei virtual amenințătoare în orice agent al autorităților publice. Drept consecință, individualismul dependent născut sub totalitarism a identificat spațiul public cu un domeniu de competență exclusivă a statului, a unui stat ce s-a confundat cu
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
lui se fragmentează, capătă un aspect obiectiv și, specializându-se exagerat în rolul ei producător, raporturile sale directe cu celelalte sunt reificate. Totuși, la acest nivel, ca și la cel al individului și al relațiilor personale directe, situația este ambiguă, reificarea obiectivă fiind mai mult sau mai puțin compensată de alți factori, de care nu ne vom ocupa aici. Autosubzistența înseamnă fuziunea producție-consum. Oare trebuie să percepem această fuziune prin intermediul individului? Există o împărțire a sarcinilor de producție (în cadrul separării sexelor
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
mult în direcția scientismului, vom ieși din impas. În țările industrializate, sociologul, membru al echipei de studii regionale în vederea dezvoltării, se situează în același context ca și colegii lui. În unul din aspectele naturii lui, obiectul său (populația) corespunde acestei reificări scientiste în care fraternizează economiști, pedologi, agronomi etc. În Africa subdezvoltată (neindustrializată), această corespondență este pusă sub semnul întrebării: obiectul sociologului nu are poate nimic de-a face cu perspectiva scientistă. Totuși, prin nu se știe ce complex, el se
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
fel între indivizii care alcătuiesc comunitatea sătească; • raporturi comerciale tolerate între săteni și vânzătorii din afară (sens unic: săteanul nu poate fi decât client), când obiectele materiale sunt direct în cauză. Când persoana este ea însăși prinsă în procesul de reificare, reacțiile negative sunt foarte violente. Proiectarea în afara persoanei a unei activități (cum este cazul oricărei forme de salariat), care, pentru a fi schimbată cu bani, trebuie să aibă o realitate autonomă, este încă foarte străină de acest univers uman. Când
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
infinit) pentru dominarea grupului, încercarea de a căpăta o putere oarecare asupra indivizilor. Prin contrast, raportul comercial aruncă în aer universul contactelor directe. De acum încolo, raporturile umane sunt mascate de jocul relațiilor dintre lucruri (bunurile economice). Acest proces de reificare proiectează relațiile umane dincolo de persoane, în lumea materială monetarizată; de unde posibilitatea de a le plasa sub lupa observației științifice, de a le așeza în categorii de tip universal, care depășesc grupul de contacte directe. Nu vom putea niciodată sublinia suficient
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
care circulă (Încă) pe internet, Îndemnând la unitatea tinerilor din Moldova. Am găsit aici disperarea unor tineri care nu-și pot construi o identitate, Într-un stat blocat total de o gândire socială enclavizată, separatismul conducând la falsificarea conștiinței publice, reificarea culturii și reducția instituțiilor la o atitudine de servilism față de o clasă politică coruptă și incapabilă de inovare. Inițiatorii acestui apel Îndeamnă la solidarizare, la unirea tuturor tinerilor, indiferent de partid, culoare, etnie, la un protest masiv prin care să
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
pură, hieroglifică, în așteptarea descifrării, a revelării adevărului său, pe care viața subiectului i-o va acorda" (tr. m)65. Numele propriu sacru aparține istoriei sacre, pe când numele comun sau numele propriu oficial, timpului istoric. (Ceea ce amenință aceste nume este reificarea: numele devin lucruri.) "Fericita credință" în cratilism, mimologismele lui Genette și invitația pe care o adresează lectorului printr-un anumit număr de texte mai puțin cunoscute, inspirate de mimologism, de analogia dintre nume și lucrurile desemnate sunt readuse în atenție
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
clack/la moara fericită a odihnei./ Încercăm să fim oameni - balanțe comerciale, trenuri electrice/ radioul ca o țeavă de eșapament,/ cravata/și rânjetul afectuos din oglindă.” „Lângă nichel, roți, biele, păsări mecanice, lacrimi și ninsori electrice și alte expresii ale reificării”. Nicolae Manolescu face și inventarul „imaginilor mai clasice”, și anume: „apoi o lumină de lună mă apasă încet până când/îi simt gustul pe limbă, până când / deasupra mea se opresc nori suspendați/din care vor coborî la noapte spiritele hoinare ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286439_a_287768]
-
agenți de natură indefinita, a căror voce influență, desi clară, nu spune nimic sau aproape nimic despre identitatea enunțătorului. Pe de altă parte, termenul se referă la o serie de agenți de natură definită, care constituie aspecte personificate ale inspirației, reificări ale acesteia: Dumnezeu, îngerii și diavolii, sfinții și profeții, spiritele unor persoane decedate și muzele. În primul rând, din punct de vedere genealogic, trebuie precizat că s-au cristalizat două mari teorii privitoare la originea inspirației. În timp ce prima susține că
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
lumii: cea executată de creator și cea executată de receptor. Unirea lor în substanță scriiturii reiterează, în opinia mea, finalul apoteotic al marelui poem Jerusalem, în care toate formele ontologice conceptibile sunt reunite în trupul lui Christos, care devine, simultan, reificarea viziunii divine și personificarea imaginației umane. Devenind una în substanță scriiturii, autorul își salvează etern cititorii și, simultan, se salvează etern și pe șine. Această îmi amintește de ideea lui Friedrich Schlegel privitoare la continuitatea de statut dintre scriitor și
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
matematică" (1978, p. 52). În plus, cei doi notează că, în pofida frumuseții, Carapacea "conduce la deprimanta percepție mecanicista a universului" (1978, p. 51), descrisă în Night the Sixth. În opinia mea, "minunatul edificiu de Aur" nu este altceva decât o reificare a unui sistem de gandire steril, plin de delimitări filosofice inutile ("many a division let în & ouț"), articulat minuțios, dar devenit redundant ca urmare a premiselor false pe care se întemeiază. Fiindcă Urizen nu poate interpreta universul decât prin prisma
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
un tărâm al non-contradicției, în care opoziția este respinsă, iar armonia îmbrățișată. Mai mult, eul creator subliniază că Beulah "is evermore Created around Eternity" (E: 129), oferind o viziune mai rafinată a întregului proces în versurile subsecvente. Propensiunea blakeană pentru reificări retorice este reiterata magistral în acest fragment liric dens, deoarece locul magic sus-menționat se presupune a fi creat de acțiunea conjugata a cuvintelor inspirate rostite de oamenii din Eternitate, fapt care-i conferă și un atribut distinct dialogic: "And it
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
Albion / Awake and overspread all Nations aș în Ancient Time / For lo! The Night of Death is past and the Eternal Day / Appears upon our Hills: Awake Jerusalem, and come away" (E: 256). Panoramă subsecventa a umanității cvadruple constituie o reificare a ideii principale prezente în epos, vizând formă vizionara absolută. Eul creator sugerează că, odată ce simțurile sunt purificate prin abluțiuni spirituale, ele capătă acces la forma ontologica supremă, aptă de a reda realitatea în maniera împătrita. Metaforă exprimând "haosul întunecat
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
literalmente, creează propriile lor constrângeri.”<footnote Weick Karl, The Social-psichology of Organization, Mass Addison Wesley (a se vedea Hatch Mary Jo, op. cit., p. 41). footnote>. Teoria pune accentul pe rolul factorilor de ordin subiectiv (cunoașterea, folosirea simbolurilor, comunicarea) și a „reificării” propriilor noastre imagini despre lumea socială. Comparând teoriile (amintite și altele posibile), observăm o asemănare esențială: unilateralitatea lor. Fiecare dintre teorii surprinde un aspect al realității sociale (elemente structurale constituite și constrângătoare sau rolul activ, creator al agentului), În „spațiul
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
oniric și poetic, evadând, ca într-o „camee”, în zona unei veșnicii spațiale care este opera de artă. Singură în noaptea infinită, instalată în eul propriu, poeta se simte stăpână pe ea, „închisă ca-ntr-un turn”, aspirând parcă spre reificare. Întregire (1936) atestă o schimbare de atitudine, în urma unei revelații aduse de înțelepciune, ceea ce echivalează cu ruperea de lumesc, de anxietate și suferință. În versurile, postume, din Cartea a patra (1974) trecutul e retrăit într-o lungă perindare de secvențe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288145_a_289474]
-
1. Obiectivarea Două sînt procesele fundamentale care guvernează apariția și organizarea unei reprezentări sociale: obiectivarea și ancorarea. O RS se constituie în elemente, rezumînd obiectul pe care aceasta îl cuprinde, într-o nouă judecată care îl dublează, transformîndu-l. Obiectivarea (sau reificarea) permite unui ansamblu social să construiască o cunoaștere comună minimală pe baza căreia pot fi emise opinii și pot avea loc schimburi între membrii lui. Ea caracterizează unul din aspectele construcției reprezentării și se desfășoară în mai multe faze: selecția
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
durandiană respinge teoria psihologiei clasice care concepe imaginea sub forma unui dublet al percepției, o copie în miniatură a lucrurilor obiective, precum și poziția bergsoniană care face din imagine o amintire apărută în vis sau poziția sartriană care, pentru a evita reificarea imaginii, vorbește de o cvasiprezență în conștiință, un obiect-fantomă ce trimite la o viață factice 4. Spre deosebire de aceste teorii reducționiste și devalorizante ale școlii din Wurtzburg și Denkpsycologie, Gilbert Durand se situează în prelungirea fenomenologiei poetice bachelardiene care subliniază atât
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
acest element constitutiv al imaginii. Apariția sensului nu poate decurge decât din convergența unei rețele de semnificații. Imaginea ia naștere numai în cadrul traseului antropologic; ea nu are semnificație decât în prelungirea unui gest pulsional. Imaginile nu reușesc să scape unei reificări, unde se întâlnesc elementele primordiale ale lui Bachelard, arhetipurile lui Jung, ambele având a priori semnificația lor. Ca idee centrală, trebuie să reținem că imaginile au capacitatea de a se structura în constelații, căci ele sunt dezvoltări ale aceleiași teme
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
Limbjul, în tehnica psihanalitică, este în același timp vehiculul relației și materia asupra căreia se operează transformările, lutul care se plămădește și care va fi mulajul viitor al persoanei. (...) Această trăsătură marcantă a psihanalizei a fost oarecum invadată de buruienișul reificărilor de tot felul. Lacan a degajat însemnătatea înțelegerii lingvistice a psihanalizei, care apare, prin aceasta, ca o teorie și practică a comunicării 180". Însă și nu este niciodată prea mult dacă se repetă ori de câte ori e posibil toate tehnicile de lucru
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
ca pe ceva static și acționând mecanic, implacabil, asupra subiecților umani. Într-o perioadă relativ scurtă a vieții unui individ, apar noi valori sociale sau, oricum, se poate restructura esența ierarhiei lor. Caracterul obiectiv al valorilor nu trebuie confundat cu reificarea acestora, cu înțelegerea lor ca realități nonumane sau supraumane, încărcate cu facticitate extramundană inertă. Semnalarea se impune întrucât procesul reificării are loc ca o construcție mentală teoretică, dar și la nivelul preteoretic, în practica de zi cu zi. Date etnologice
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
apar noi valori sociale sau, oricum, se poate restructura esența ierarhiei lor. Caracterul obiectiv al valorilor nu trebuie confundat cu reificarea acestora, cu înțelegerea lor ca realități nonumane sau supraumane, încărcate cu facticitate extramundană inertă. Semnalarea se impune întrucât procesul reificării are loc ca o construcție mentală teoretică, dar și la nivelul preteoretic, în practica de zi cu zi. Date etnologice și psihologice sugerează primatul ontogenetic al reificării lumii sociale, iar dereificarea pare a fi o achiziție mai târzie a istoriei
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]