142 matches
-
manifestă sacrul. Cuvântul este format prin unirea adjectivului grecesc "hieros" (în ; sacru/sfânt) cu verbul "phainein" (în ; a descoperi/a aduce la lumină). Cuvântul "hierofanie" apare frecvent în lucrările istoricului religiilor Mircea Eliade, care l-a preferat cuvântului mai constrictiv "teofanie" (apariție a lui Dumnezeu). Eliade susține că religia se bazează pe o distincție clară între sacru (Dumnezeu, zei, strămoși mitici etc.) și profan. Potrivit lui Eliade, pentru omul tradiționalist, miturile conțin „descoperiri ale sacrului (sau supranaturalui) în Lume” — acestea fiind, de
Hierofanie () [Corola-website/Science/337007_a_338336]
-
și din partea Cuvântului 55. Cuvântul atrage sufletul (ἐφέλχεται), îi dă harul spre a urca (δύναμιν). Totul, în acest stadiu, vine din partea Lui: și chemarea, și forța de a răspunde. Cum se explică aceasta? Cuvântul, comunicându-se sufletului în fiecare din teofaniile Sale până într acolo încât sporește viața divină a sufletului dilatându-i capacitatea. Copleșindu-l, face să se nască în el noi dorințe 56. Sufletul este în același timp copleșit și însetat. Copleșit, câtă vreme posedă în mod real Cuvântul
Anul XV, Nr. 2 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/169_a_92]
-
al-Khidr. De asemenea, el va scrie aici tratatul intitulat" at-Tanazzulat al-mawsiliyya" (Revelațiile de la Mosul) în care descrie tainele ezoterice legate de abluțiune și rugăciune și semnificațiile acestora în plan spiritual. În 1209, la Alep, termină o lucrarea "Kitab at-tajalliyat" (Cartea Teofaniilor) bazată pe o serie de viziuni teofanice, avute de-a lungul timpului, cu privire la perfecțiunea, generozitatea și milostivenia lui Dumnezeu. Aceste viziuni care pornesc, în general, de la versete din Sura Vaca (a doua sură din Coran) include dialoguri cu marii mistici
Ibn Arabi () [Corola-website/Science/313913_a_315242]
-
unui inel în care se pun nestematele care, aici, nu sunt altceva decât ceea ce Dumnezeu a dezvăluit fiecărui profet din înțelepciunea Sa. Profetul Muhammad pentru care Ibn 'Arabi a avut un cult deosebit apare aici ca al-insan al-kamil (omul desăvârșit), teofanie totală a tuturor numelor divine, chintesență a universului, prin excelență. Muhammad este văzut în același timp ca prototip al universului și ca prototip al omului, oglindind perfect Numele și Calitățile lui Dumnezeu. Realitatea muhammadană - "al-haqiqa al-muhammadiyya" - cuprinde Cuvântul lui Dumnezeu
Ibn Arabi () [Corola-website/Science/313913_a_315242]
-
marcată de un ansamblu complex de imagini care definesc realitatea, reglementarea acesteia fiind dată de Coran. Reprezentarea lumii printr-un fel de magie în sensul larg al termenului este identificată cu un echilibru psihosocial. Prin intermediul acestui proces va lua naștere teofania. În islam, religia și tradița urmează căi separate, căci islamul a moștenit ideologia culturilor care au precedat-o, adăugând acesteia propriile idei și concepte, în care simbolul ("ramz") și ramificațiile sale - alegoria ("riwaya", imaginea ("sura"), epifanizarea ("tanhiz") - își găsesc locul
Simboluri în islam () [Corola-website/Science/329364_a_330693]
-
românesc „Voievod” este folosit pentru traducerea aceluiași cuvânt ebraic, și anume tot „Sar”. Dacă lui Mesia (Hristos) I se atribuie pe drept titlul de „Domn” (Sar), pe cine să înfățișeze „Mihail”, căruia I se atribuie exact același titlu de stăpân? Teofania lui Iosua Biblia relatează cum Iosua se întâlnește cu un personaj misterios (Iosua 5,14.15), care se identifică drept „Căpetenia oștirii Domnului” și îi cere lui Iosua să-și scoată încălțămintea înaintea Sa, exact cum îi ceruse Dumnezeu lui
Arhanghelul Mihail () [Corola-website/Science/299139_a_300468]
-
1 Împărați 19; 2 Împărați 1; 19; 1 Cronici 21; Isaia 37; Zaharia 3). De asemenea, a fost identificat și cu „Îngerul (Solul) Feței (Prezenței) Domnului" (Isaia 63), cu Solul Legământului (Maleahi 3). Întrucât acest personaj ceresc este descris în teofaniile biblice ca fiind un trimis al lui Dumnezeu, dar în același timp poartă numele lui Dumnezeu, precum și atribute divine și dreptul de a fi adorat, s-a impus concluzia că nu poate fi altul decât Christosul, preexistent și apoi întrupat
Arhanghelul Mihail () [Corola-website/Science/299139_a_300468]
-
ați primit Legea întru rânduieli de la îngeri și n-ați păzit-o!" (Faptele Apostolilor VII, 51-53). Sfântul Ștefan a fost găsit vinovat de blasfemie și condamnat la moarte prin lapidare. După pronunțarea sentinței, conform Noului Testament, el a avut o teofanie, spunând: "Iată văd cerurile deschise și pe Fiul Omului stând de-a dreapta lui Dumnezeu". El a fost dus înafara cetății, unde a fost ucis cu pietre, devenind primul martir - primul ucis pentru că mărturisise credința în Iisus. Urmând exemplul acestuia, în
Sfântul Ștefan () [Corola-website/Science/308539_a_309868]
-
Astfel, prin ascensiunea către lumea imperceptibilă, el dobândește știința perceptibilului, după cum prin intuiție asupra perceptibilului, reușește să pătrundă imperceptibilul. Prin reflecțiile sale asupra naturii și stărilor propriei sale ființe, înțelege esența umană, strădania acesteia de a atinge desăvârșirea divină. Intuind teofania universală, realizează că întreaga ființă vine de la Unul, că aceasta îmbracă o formă materială de care apoi se leapădă, întorcându-se iarăși la Unul, " Existentul necesar existenței". Ibn Tufayl nu a influențat numai gândirea arabă islamică, fie direct prin opera
Ibn Tufayl () [Corola-website/Science/313921_a_315250]
-
a oferit „pâine și vin” atât soldaților obosiți cât și (mai ales) jertfă Domnului, binecuvântându-l pe Abraam care, la rândul său, i-a oferit preotului a zecea parte din pradă de război (cf. Gn 14, 17-24). Într-o nouă teofanie,Abraam a cerut lui Dumnezeu că promisiunea pe care i-a făcut-o să se concretizeze într-un moștenitor, reconfirmând credință să necondiționată, lucru pe care „Dumnezeu i l-a socotit dreptate” și, drept răspuns, a dăruit valoare cuvântului sau
Avraam () [Corola-website/Science/297908_a_299237]
-
Bel" (cel Frumos) era un om ciudat, fără emoții; contemporanii l-au descris ca "nici un om, nici un animal, ci o statuie". Isabela a crescut în și în jurul Palatului Louvre și "Palais de la Cité" din Paris. Isabela a fost îngrijită de Teofanie de Saint-Pierre care i-a dat o bună educație și a învățat-o să citească, dezvoltându-i dragostea pentru cărți. Conform obiceiului vremii, toți copiii lui Filip s-au căsătorit de tineri din rațiuni politice. Încă de când era copilă, Isabela
Isabela a Franței () [Corola-website/Science/315257_a_316586]
-
este Hristos, Fiul lui Dumnezeu. Înălțarea la Cer a lui Iisus îi încheie activitatea pe pământ, activitate pe care o începuse, practic, cu trei ani în urmă, o dată cu Botezul în Iordan de la Ioan, când a avut loc prima Epifanie sau Teofanie din Noul Testament. Sf. Ev. Marcu ne prezintă evenimentul într-un singur verset, dar de mare profunzime dogmatică: „Deci, Iisus, după ce a vorbit cu ei, S-a înălțat la Cer și a șezut de-a dreapta lui Dumnezeu“ (Marcu 16, 19). În
Agenda2003-22-03-16 () [Corola-journal/Journalistic/281071_a_282400]
-
și ticăloase și cu toate poftele dobitocești?” (Sf. Vasile cel Mare, Omilii și cuvântări, omil. a IX a, I, în PSB, vol. 17, p. 435) „Doar numai Dumnezeu singur este Cel care are din Sine existența, după cum deducem din vedenia teofaniei arătată marelui Moise (Ieș. 3, 14). Drept aceea cel care scoate din cugetul său ideea că Dumnezeu există prin Sine, dar ajunge să spună că tot nu există, acela și-a nimicit ființa punând-o în afara Celui care este existența
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
Mystique. Essai sur la doctrine spirituelle de Saint Grégoire de Nysse, Aubier, Paris, 1944, p. 293. footnote>. Referindu-se la participarea la Dumnezeu, în aceeași operă De vita Moysis, Sfântul Grigorie adaugă: „Ceea ce mi se pare că Moise, în lumina teofaniei, a înțeles, este că nici unul dintre lucrurile care cad sub simțuri nu subzistă în mod real, în afară de Ființa transcendentă de Care întreg universul atârnă. În nici o făptură în afară de a Sa, inteligența nu găsește acea suficiență care să-i permită de
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/134_a_424]
-
inima, se insinuează În adâncurile ființei și Îl modeleaza progresiv pe cel care o contemplă, influențându-i În mod direct viața spirituală. Icoana, călăuza credinciosă și tăcută a creștinului Îl proiectează pe om din spațiul profan, În unul sacru al teofaniei, Întrucât frumusețea icoanei, ca asemănare divină, este mai ales spirituală și nu fizică, arta icoanei nu imită natura, ci crează o formă idealizată pentru a reprezenta ceea ce e mai presus de imanent și rod al lucrării Sfântului Duh. Sfântul Ioan
BISERICILE DIN SATUL FRENCIUGI, COMUNA DRĂGUŞENI, JUDEŢUL IAŞI by COSTIN CLIT, IONUŢ ALEXANDRU FIGHER () [Corola-publishinghouse/Memoirs/392_a_1315]
-
nu imaginile lui. Când Yahve se arată poporului său, o face din spatele norilor și al fumului. Sau în vis, în viziuni nocturne, lui Avraam, Isaac sau Balaam. Se ferește de lumină și de vederea oamenilor. Teologia biblică nu este o teofanie, iar "era idolilor" ocolește iudaismul, admirabilă izolare. Dumnezeul evreu se mediatizează prin cuvânt, iar valoarea viziunilor onirice din Vechiul Testament este dată de banda lor sonoră, în timp ce ele sunt mai degrabă mute în Noul Testament, unde imaginea fără cuvinte are sens în
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
aerul unui profet de spaimă apocaliptică"203. Pierderea limbajului articulat, imaginea sacră de "Neptun înălțându-se printre talazuri" ca și "o stranie mirare care te scotea din timp, proiectându-le într-o auroră mitologică", "limba de balaur", figura transformată "în teofanie"204 scot definitiv personajul din lumea comună, integrându-l generoasei mame-naturi. Întrebările pe care i le adresează omul obișnuit reprezentat prin naratorul - prieten, despre existența lui Dumnezeu, despre viața de după moarte, " Spune-ne ceva! Învață-ne!..." se rezumă în întrebarea
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
mare, adică să privim soarele și atunci vom lăsa mereu în urmă umbra. Muntele poate fi un loc inaccesibil, înconjurat de obstacole (lacuri adânci, labirinte, ceață și nori), cadru ideal pentru încercările ucenicilor. Este locul manifestării sacrului (hierofanie) și divinului (teofanie). El poate fi Tabor unde a fost îngropat Adam, buricul pământului, este locul unde Moise a primit tablele legii (Sinai), iar Cristos a fost jertfit calvarului (Golgota). Acolo s-a construit Templul Înțelepților, pentru unii rămânând doar iluzie. Deci munții
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
totale lui Dumnezeu. Acest ideal al Sfântului Prooroc Ilie este și astăzi de mare actualitate. Sfântul Ilie citea politica vremii în cheie profund religioasă. Vedea în evenimentele istoriei sale prezența fermă a voinței lui Dumnezeu. Istoria a devenit astfel o teofanie pozitivă sau negativă, după expresia lui Mircea Eliade. În sfârșit, un ultim sens al sărbătorii de astăzi ar fi cel cultural. Ridicat cu trupul la cer în celebrul "car de foc,, Sfântul Ilie a devenit stăpânul ploilor. Și astăzi manipulează
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
Dumnezeu în lume. Pe cine iubește, pe acela Dumnezeu îl și pedepsește! Exemplul cel mai elocvent este, din punctul meu de vedere, cel al evreilor credincioși. Aceștia au înțeles exilul ca o "teroare a istoriei", dar și istoria ca o "teofanie" (Mircea Eliade). Știau că dacă își asumă riscurile răului cu reala convingere că totul este voit și îngăduit de Dumnezeu, atunci drama vieții lor avea un rost. Unul înalt, subtil și profund religios. Au trăit cu convingerea că la finalul
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
suportul, pentru că "le pouvoir de fait ne devient pouvoir de droit qu'en se sacralisant" (Dagron, Empereur 17). Orientul creștin, în baza dogmei sale, a rămas credincios în toată istoria Constantinopolului ideii că fiecare manifestare a puterii basileice este o teofanie (cu atât mai mult la împărații militari iconoclaști). Vaticanul a avut însă o altă viziune, manifestată oficial în secolele VIII-IX, apoi, cum am văzut, și în scrisoarea papei Gelasio I − ceea ce a condus mai întâi la schisma politică, apoi la
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
situația paradoxală a unui epic cvasivid într-o carte densă în anecdotică și culoare: parcă nu se întâmplă nimic, deși se întâmplă o sumedenie de lucruri. „Vestitorul” este un cioban, alter ego decalat al lui Petrache Lupu, martor al unei teofanii opace, presupus „vestitor” ignorând sensul vestirii („Da’ ce pustia să vestesc?”, se tot întreabă el, nedumerit). Se disting otium-ul boieresc postfanariot, tratat în manieră mateină, și topos-ul complotului ocult, ilustrat de colonelul Vărzaru, întruchipare a „Securității” eterne. Cartea nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288762_a_290091]
-
Dumnezeu din perspectiva proclamării dumnezeirii lui Hristos. Este adevărat: reacția împotriva marcionismului poate să fi creat un anume consens cu privire la interpretarea corectă a epifaniilor Vechiului Testament. În tumultuosul secol al IV-lea, arienii și ortodocșii împărtășeau aceeași convingere cu privire la subiectul teofaniilor, în care teologii citeau nestingherit revelația lui Hristos. Atât pentru Arie, cât și pentru Grigorie de Nyssa, proorocul Moise a vorbit pe muntele Sinai cu Dumnezeu Cuvântul. Aceasta va fi poziția ortodoxă rămasă intactă până la Fericitul Augustin 4. Cu toate
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
de Nyssa, proorocul Moise a vorbit pe muntele Sinai cu Dumnezeu Cuvântul. Aceasta va fi poziția ortodoxă rămasă intactă până la Fericitul Augustin 4. Cu toate acestea, unitatea revelației aceluiași Dumnezeu depindea de înțelesul dat dumnezeirii lui Hristos. Este Cuvântul - subiectul teofaniilor veterotestamentare - divin prin participare, sau prin consubstanțialitate deplină cu ființa Tatălui? La această întrebare, Scripturile nu mai puteau fi prin ele însele un răspuns. Canonul scripturistic - lista scrierilor autorizate de Biserică pentru lectura liturgică și gândirea teologică - nu putea furniza
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
ale creștinismului, procedeu rar în răsăritul european al debutului de secol XVIII, unde încă domină o atitudine dogmatică, de respect neștirbit față de valorile tari ale ortodoxiei, revelate prin intermediul unui sistem de simboluri care funcționează, într-un context favorabil, ca niște teofanii iconografice. De ce o face? Se va vedea, nu din spirit de frondă, nu din iconoclasm, nici din cauza unei modernități cu mult peste cea a cadrului cultural din care provine (deși această detașare nu e de neglijat), ci dintr-o concepție
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]