237 matches
-
Filon, împreună cu mama și sora ei, Primrose "Prim", pisica acesteia, Buttercup, si capră Lady. În vârstă de 16 ani, este descrisă ca fiind măslinie, cu păr lung și negru, pe care îl ține împletit, și ochi gri strălucitori. Este Gaița- Zeflemitoare a Panemului. Fiind simbolul unei Revolte contra Capitoliului. Peeta Mellark este "băiatul cu pâinea", al doilea tribut din Districtul 12. Acesta este îndrăgostit nebunește de Katniss și ar face orice să o țină în viață și să o apere. Deși
Jocurile foamei (trilogie) () [Corola-website/Science/325931_a_327260]
-
făcători de rele. Lipsa de credință, de recunoștință și de milă a unui popor îndărătnic, trădarea unui ucenic, lepădarea altuia, frica Apostolilor care au fugit temători din grădina Ghetsimani lăsându-l pe Domnul singur, apoi insultele, lovirile, flagelările, răstignirea, cuvintele zeflemitoare, chinurile agoniei și moartea sângeroasă, toate s-au întâmplat atunci iar acum le privim cu ochii credinței și ne îndurerează sufletele. Teribilele suferințe ale Domnului Hristos n-au fost ceva năprasnic, surprinzător sau intempestiv și nu constituie simple fapte impuse
Nr. 4, 2012 by Liviu Petcu () [Corola-journal/Journalistic/126_a_95]
-
fel de inamic public pentru naționaliștii anti-dreyfusarzi. Aceștia își vor concentra toate atacurile împotriva lui și vor găsi în el întruchiparea trădării patriei și a armatei. Din 1898, scriitorul este ținta unui torent de articole satirice, de caricaturi, de cântece zeflemitoare și de broșuri care vor încerca să-l târască în noroi și să-l defăimeze. În unele ziare, el este chiar obiectul atacurilor cotidiene. Zola nu a regretat niciodată implicarea sa în Afacerea Dreyfus, oricare ar fi fost prețul. Scrie
Émile Zola () [Corola-website/Science/299808_a_301137]
-
vară”, „O, leliță” ș.a., cu pronunțate accente umoristice, văd lumina tiparului în „Tinerimea Moldovei” (1954-1955). Debutează editorial cu volumul de poezii umoristice „Soare cu dinți” (1962), urmat de „Trandafir sălbatic” (1965), în care condamnă viciile sociale. Apariția vijelioasă a parodistului zeflemitor, care trage în țeapă regimul, n-a convenit și el este trimis „în surghiun” la Telenești; i-a fost suspendat spectacolul „Umbra Domnului” și arestată cartea „Săgeți” (1972). Spiritul critic intransigent al scriitorului se manifestă îndeosebi în cărțile: „Zodia musafirului
Petru Cărare () [Corola-website/Science/306320_a_307649]
-
În 2001, a avut loc o partidă de fotbal surprinzătoare între echipele Treviso și Genova. Un jucător de la Treviso, Akeem Omolade, african din Nigeria, primea în mod frecvent fluierături, urlete zeflemitoare și cântecele rasiste pe stadioanele italiene. Dar pe 21 iunie 2001, a fost liniște. Ceilalți zece jucători de la Treviso au jucat partida cu fețele vopsite în negru.
21 IUNIE. TOȚI SUNTEM TU. (FRAGMENT DIN „FIII ZILELOR” DE EDUARDO GALEANO) () [Corola-website/Science/295910_a_297239]
-
ideal ar fi să îl angajeze tot atât de grav și pe cel care încearcă s-o parcurgă 376. Într-adevăr, de multe ori vom constata cu surprindere că, dincolo de desfășurările ironice de procedee în procedee, dincolo de măștile extravagante și de tonul zeflemitor al multor poeme, se desfășoară spațiile ample ale solitudinii, ca preludiu melancolic al morții și al uitării. Farmecul straniu al multor pagini provine tocmai din concilierea acestor două tendințe, din recursul la o tonalitate dublă, ca și cum livrescul, intertextualitatea, ironia, ar
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
descrie proza lui Fănuș Neagu în relație cu natura. Cu Dicționar de literatură română contemporană (1971, ediția a doua în 1977) realizează prima trecere în revistă a fenomenului literar postbelic, un adevărat preambul la Geschichte der rumänischen Literatur (1980). Intenția zeflemitoare, notabilă în exegezele critice, se regăsește în proza lui P., îndeseobi în încercările antiliterare din romanul „sentimental” Doina Doicescu și Nelu Georgescu (1977) și în însemnările de „voiaj” din Călătorie sprâncenată (1980), unde ironia, războiul cu stereotipiile, locul comun și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288911_a_290240]
-
sînt vii, prezente. Iar argumentația din structura miezului este atentă, fără scăpări, clară și concisă. Ostentativa obiectivitate prezintă uneori breșe care lasă să respire liber, vreme de cîteva rînduri, personalitatea autorului, opțiunile, convingerile. Zigu Ornea apără "românul" lui Caragiale (orășeanul) - "zeflemitor, ironic, sceptic, inteligent, bonom, acomodant, fără convingeri adînci, nemistic, petrecăreț, volubil" - în fața "românului" lui Eminescu (și aici cititorul, complice, adaugă un "și nu numai"), cu felul lui opus de a fi - în cronica la I.L. Caragiale, Momente. Momente, schițe, amintiri
Exil cu variante by Cristina Ionica () [Corola-journal/Journalistic/15826_a_17151]
-
grăsuțe ale lui Theo a reușit să scape din scutec. Hugo s-a muncit s-o bage la loc. În mod previzibil, Theo a început să urle. — Văd că te distrează să fii tată, a remarcat Jake cu o nuanță zeflemitoare. Hugo nu i-a dat satisfacția unui răspuns. Dar se părea că Jake nici nu aștepta unul. E un sentiment fantastic, nu? s-a entuziasmat el. Nimic de pe lumea asta nu se compară. Mie și lui Alice ne e acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
caută un culoar paralel distinct, sau poate chiar contradictoriu. Din păcate, poziția lui Caragiale față de filosofie îmbracă haina eroilor din O noapte furtunoasă, drept care Kant devine un "mare moftangiu", iar în filosofie este nevoie de ceva "piperat". Numai vorbirea e zeflemitoare de astă dată, în fond, Caragiale, dedându-se la analize de o mare finețe. Reținem în treacăt și o informație strict ziaristică, o bârfă care a fost escaladată de critica dăscălească anterioară, în goana după eroi ideali: pentru faptele lor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
apropiase ca să vadă mai bine, cu o față inexpresivă. - Cecco, ce ai venit să faci la Florența? Vreau să spun... adevăratul motiv. Celălalt Îl privi fix În ochi. - Să Îmi reîmprospătez cunoștințele despre iubire, exclamă el cu obișnuitul său aer zeflemitor. Dante ridică din umeri cu un gest de lehamite. Cunoștea prea bine acea formulă, semnul de recunoaștere al Credincioșilor Iubirii. - Dar ceva bani n-ar strica nici ei! conchise sienezul. La amiază Priorul se despărți de prietenul său. Nu știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
afară, raza lunii lumină, printr-o fereastră, fața dizgrațioasă a necunoscutului. - Cecco! strigă Dante, recunoscându-l pe sienez. Ce cauți aici? Celălalt se opri pe dată, tresărind. Dar imediat redeveni stăpân pe sine, cu stânjeneala alungată curând de un zâmbet zeflemitor. Își ridică fruntea, aruncând ostentativ o privire de jur Împrejur. - Se spune că aici se petrec miracole. Voiam să văd și eu. Ehei, voi, florentinii, sunteți de-a dreptul norocoși. Dumnezeu vine să scrie direct pe paginile voastre. Sunt sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Eu nu voi spune nimic. Deocamdată. 5 Zorii zilei de 10 august Dante ieși În stradă În zori, după o scurtă odihnă, populată cu imagini neliniștitoare. Fețele viilor și ale morților se contopiseră Într-o comedie macabră, În care expresia zeflemitoare a lui Cecco se suprapunea peste rana cumplită a lui Bigarelli, iar corabia masacrului, ieșită din nou În larg, călătorea cu Încărcătura ei de cadavre spre tărâmurile dinspre apus. El Însuși parcă străbătuse o mare sărată pe care i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
plictiseau. - Iar acum, nici asta nu e de ajuns. Acum bărbații s-au apucat și ei să practice meseria asta. - Sodomiții? - Poponari afurisiți, messer Durante. Ca aceia care ticsesc taverna lui Ceccherino În fiecare noapte. Dante Încuviință cu un zâmbet zeflemitor. Nu era pentru prima oară când auzea acel nume. Și nu era singurul punct de genul acesta. Orașul se umpluse de locuri unde, discret, se petreceau Întâlniri, se țeseau relații indecente, se pervertea trupul pe care Natura și-l ridicase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
deșartă ca și ea. Concupiscența dumitale nesățioasă, cârmuită de steaua Venus În culminație În Rac, cruzimea dumitale, Înroșită de leoninul Marte. Și apoi... - Văd că ai pândit bine ce a fost În viața mea, Îl Întrerupse poetul pe un ton zeflemitor. Multă lume din Florența ar putea-o descrie, cu o pană chiar cu mult mai iscusită! - Dar nimeni nu ți-ar putea da În vileag ceea ce a mai rămas din ea. Dante Întinse o mână ca să apuce pergamentul, Însă mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
geamăt de groază, cu picioarele goale zbătându-i-se În gol, În timp ce mâinile i se agitau cu disperare prin văzduh, căutând să se agațe de ceva. Celălalt bărbat se apropie cu un pas și Îi smulse veșmintele cu un rânjet zeflemitor, dezvăluindu-i natura. - Dar e un monstru! strigă el cu silă. Apucă spada de la șold cu ambele mâini, ridicând-o deasupra capului și apoi coborând-o cu toată puterea. Lama o lovi pe Amara În dreptul rinichilor, pătrunzând În carnea delicată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
său. Și care l-a ucis În același fel În care Îl ucisese pe Frederic. - Tratatul meu... opera mea de-o viață, murmură Bonatti cu glasul Învăluit de tristețe. Pierdut. Dar mai apoi ridică din umeri, revenind la tonul său zeflemitor. - Și de ce am făcut-o? Eu Îmi adoram Împăratul. Știi să-mi spui, Alighieri? - Da. Acum știu. Acum știu totul, exclamă poetul triumfător. Pentru că Frederic se pregătea să dea curs Întreprinderii care ți-ar fi spulberat toate certitudinile. - Și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
papuci. „Dacă îi vizitez eu,“ spunea Kinsman, „știi bine la ce se gândește lumea.“ Pe măsură ce bătrânul înainta din ce în ce mai mult pe calea morții, li s-a permis să intre doar câtorva oaspeți, iar acel klatch guvernat de tonul lui grav și zeflemitor a luat sfârșit. Acum Dingbat era mai tot timpul cu el, și n-avea nevoie să fie rugat de Einhorn să lase sala de biliard ca să aibă grijă de taică-său, căci era foarte afectat; fusese ultimul care să accepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Cele aflate de la Vlad l-au neliniștit, sporindu-i furia împotriva inginerului Stanciu, cu care nu s-a înțeles niciodată de cînd lucrează împreună la montajul acestei secții: ori e morocănos și nu afli a vorbă de la el, ori e zeflemitor și-și ia subalternii peste picior. Povestea cu sudorul i se pare deplasată, dar, oricum, consideră de datoria lui să-l întrebe pe Stanciu. Mai înainte însă vrea să-i tragă de limbă pe ceilalți mecanici, aflați în atelier, poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
comentă Tom. — După ultima mea experiență cu găsirea unui cadavru, am răspuns, dă-mi, te rog, voie să am dubii În privința anchetei polițiștilor. — Deci, toate astea sunt În numele justiției, nu de dragul ochilor mari și căprui ai domnului Mușchi? Întrebă el zeflemitor. Sau, poate altceva e mare... — Cuvintele obscene nu sunt același lucru cu vorbele de duh, Tom. Să nu uiți asta. Mi-am isprăvit și ultima felie de pizza. — La ce filme ne uităm? — Build my gallows high și Gilda. — O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
piept și să-și rezeme lăbuțele din față pe umerii lui. Oricât de neașteptat și-ar fi înălțat capul, nu-l putea surprinde pe Zet privind în altă parte decât fix în ochii lui, cu caracteristica-i expresie provocătoare și zeflemitoare. Când se plictisiră și de acest joc, Adam începu să se târască prin iarba înaltă, evitând să strivească melcii pe care ploaia îi scosese la suprafață și a căror greutate încovoia firele de iarbă. Se strecură pe sub niște rugi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Ar trebui să te bărbierești. Tom alergă în baie, se bărbieri cu grijă și își pieptănă pletele, — Și pune-ți o cravată. Emma îl urmărea prin ușa deschisă a sălii de baie și Tom îi vedea vechea, familiara expresie ironică, zeflemitoare. Se întoarse și veni la el, punându-i brațele pe după gât. — Emma, bine, dacă nu vrei să vorbim, n-o să vorbim, dar ceva tot s-a întâmplat, Dumnezeu știe ce. Vreau să știi că nu-mi fac griji și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
fâstâceală și iritare, apoi de extremă panică. Cei care nu se tem de dezaprobarea publică pot fi în schimb speriați, în mod abject, de ridicol. Combinația dintre brațul lui Hattie întins cu bravură de-a curmezișul ferestrei și corul puternic, zeflemitor, de afară, era mult prea mult. Se întoarse și dispăru din cameră. Străbătu holul, descuie ușa din spate și o împinse cu umărul pe Pearl, care bătea cu disperare, de afară. Pearl intră și încuie ușa. Hattie trase din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o scenă filosofică reală, și nu trucată, ar recuza maniheismul, ar respinge dualismul reducționist și ar revendica pentru sine această opțiune a unei terțe vieți. El n-ar lăsa să i se fure ideea uitându-se cum o șterge șmecherul zeflemitor și flecar: ar angaja niște discuții asupra părților ce ar trebui lăsate plăcerii într-o viață de reflecție și viceversa; ar diserta despre plăcerile care împiedică reflecția, despre cele care se nasc din conversație, din cercetare și din efortul inteligenței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
comunismul abolit În România? Iată ce mai spune fluxul memoriei. Erai un aiurit cu capul plin ochi cu Depeche Mode și cu Cabaret Voltaire și cu The Clash și The Stranglers - o listă lungă. Și aveai o dispoziție nepăsătoare și zeflemitoare permanentă față de orice Însemna ziua de mîine. Erai complet imun În fața oricărei tentative de clădire a unui viitor personal, chiar și așa, de om al muncii (cui Îi folosește Încă unul, nu-s destui? era replica cu care te apărai
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]