786 matches
-
la decăderea cultului oficial și la consecința acestuia: regresul spiritului războinic al soldaților era privit ca un semn al moleșelii provocate de doctrina pacifistă a creștinismului. Ba mai mult chiar, apariția unor cazuri de dezertare în Africa romană, unde refuzurile înrolării lui Maximilian și Marcellus nu puteau fi considerate situații izolate, ori secundare din punct de vedere social, confirmau aceste suspiciuni. Antimilitarismul revoluționar al obiectorilor de conștiință a constituit o problemă gravă pentru situația Bisericii, care a trebuit să suporte consecințele
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de deschidere de locuri de cult și de a fi considerată ca o asociație și o religie licită în mod tacit. Creștinii se simțeau asemenea celorlalți cetățeni și, asemenea acestora, nu refuzau să se pună în serviciul statului roman prin înrolarea în armată fie datorită soldei, fie posibilității de carieră, care nu excludea sacrificiile și privațiunile, absența din familie pe durate nedeterminate și chiar moartea în luptă. Nu erau umiliți în practicarea religiei lor și nu aveau motive să ia în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
nu putea să accepte nici cea mai mică nesupunere din partea provincialilor însetați de independență. Maximilianus, fiul temoniarius Fabius Victor, recrutat pentru serviciul militar este prezentat ca învinuit în fața proconsulului Dio pentru audiența judiciară. În timpul înfățișării sale precedente în fața consiliului de înrolare tânărul și-a exprimat refuzul de a se înrola și de a presta sacramentum militiae. Asemănarea procedurii audienței judiciare celei desfășurate în timpul operațiunii de recrutare ne spune că anumite gesturi de tip juridico-sacral, refuzate de Maximilianus pe durata precedentului consiliu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cererea împăratului, au fost episcopii, îndemnând credincioșii să revină la îndeplinirea îndatoririlor militare, fapt sancționat prin canonul 3 al conciliului din Arelate (Arles, Gallia, 314), care-i lovea cu excomunicarea pe toți cei care renunțau la serviciul militar ori refuzau înrolarea în rândurile oștirii romane. Intervenției religioase i-a urmat după patru ani și cea politică. Pentru a opri, prin autoritatea și severitatea legilor, ardoarea acestor idei pacifiste, care se răspândeau oriunde printre supușii săi, împăratul Constantin a dat un decret
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
barbară în armata lui Theodosius I este mărturisită de izvoare; elementul barbar nu era totdeauna și creștin când începea să slujească în armata romană. Dacă momentul convertirii vizigoților s-a petrecut între 382-395 când s-au stabilit în Moesia, la înrolarea lor armata theodosiană erau cel puțin parțial păgâni. În secolul V soldații barbari se converteau pe durata serviciului și se întorceau acasă creștini. Această nouă situație schimbă complet datele problemei care apăreau în perioada dioclețiano-constantiniană (284-363). Pentru a doua jumătate
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
este depășită de Biserica primară care propune tuturor celor botezați, indiferent de națiune sau condiție socială, cetățenia cerească superioară celei pământești. Unele acte sigure ale martirilor (Maximilian, Tipasius, Marcellus) din Africa sfârșitului de secol III ne mărturisesc despre prezența sau înrolarea după caz a elementelor creștine, în armata africană a Imperiului roman. Sunt evocate niște cazuri izolate, care nu ne spun nimic decisiv despre adevărata dimensiune a prezenței creștine din armată. În realitate, atât raționamentele cât și calculele numerice sunt destinate
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
mai mare parte la zonele orientale ale Imperiului mult mai profund creștinate ori la cele ale Africii de nord, nu sunt nicidecum întâmplătoare. Cazul legiunii a XII-a înrolată la Capadocia ne indică prezența cetățenilor creștini ori deveniți astfel după înrolare. O situație cvasiidentică întâlnim și în cazul legio III Augusta. Am putea crede că soldații creștini din trupele auxiliare erau superiori numeric celor din legiuni? Nu știm. E foarte posibil ca spre jumătatea secolului III să fi existat creștini la
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
auxiliare erau superiori numeric celor din legiuni? Nu știm. E foarte posibil ca spre jumătatea secolului III să fi existat creștini la Dura Europos (aici a fost descoperită și prima biserică creștină) în efectivele militare ale cohors III Palmyrenorum. Întrucât înrolările pentru trupele legionare și cele auxiliare se efectuau adesea în medii diferite celor în care se răspândise creștinismul, ar explica lenta extindere numerică a fenomenului și limitata incidență a problemei serviciului militar asupra conștiinței religioase a maselor creștine direct interesate
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a vizat diferite categorii militare. Expresia de martirii militari, în bună parte orientali, dependentă de marea persecuție din anul 303, începe să capete o importanță covârșitoare pentru mentalitatea populară creștină și cea militară. Armata occidentală a lui Constantin, dependentă de înrolările din această parte a Imperiului, la început era păgână și ca atare fost declarată și de izvoare. Pentru secolul III și începutul secolului IV nu putem vorbi despre armata romană, cu anumite excepții, ca despre instrumentul efectiv al propagării susținute
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
prin propria lor existență ca "protectori" agresivi, creează amenințări în exterior și cer compensații pentru insecuritatea pe care o aduc populației "protejate" din "interior". În numele protecției, statele cer sacrificiul cetățenilor, inclusiv pe cel al soldaților în majoritatea cazurilor bărbați prin înrolare militară, iar mamelor li se cere să-și dedice viața socializării acestor cetățeni în spiritul datoriei față de statul suveran (Elshtain 1992; Goldstein 2001). Spike Peterson (1992a : 53) se întreabă "prin ce fel de identități genizate ne căutăm securitatea?" Ca și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
preciza să nu aibă loc procese și nedreptăți. La fel, când se purifica o colonie, când generalul purifica armata iar cenzorul, poporul, erau alese de către conducătorul ceremoniei persoane cu nume de bun augur, pentru a aduce sacrificiile. Tot așa la înrolări, consulii aveau grijă ca primul soldat să aibă un nume norocos"68. Aceasta poate fi considerată doar o formă derivată a divinației cledono-mantice, ceva mai vulgarizată, semănând foarte mult cu practica augurală. Important nu mai este caracterul instinctiv și deci
by Cristina Gavriluţă [Corola-publishinghouse/Science/1065_a_2573]
-
șef al clinicii și dr. Vasiliu, ca director al Spitalului, să asigure buna funcționalitate a acestei unități sanitare într-un fel noua - ca profil, morbiditate, angajament și uzura profesională. S-a făcut apel la toate cadrele spitalului. Se cerea desigur înrolarea într-o specialitate - pentru unii relativ nouă. Mulți dintre medicii respectivi nu erau cu norma plină la noi, lucrau numai în sistem de gardă. Ei nu preferau să se angajeze în chirurgia de urgență a mâinii sau a arșilor. Au
Asistența urgențelor chirurgcale din București by Mircea Beuran () [Corola-publishinghouse/Science/91916_a_92411]
-
din Moldova, 1835 / 86 Tabel 5. Situația școlilor urbane din Țara Românească și Moldova / 88 Tabel 6. Evoluția numărului de învățători și a elevilor din școlile sătești din Țara Românească / 89 Tabel 7. Data introducerii învățământului primar obligatoriu și rata înrolării în 1870 / 143 Tabel 8. Evoluția ratei de înregimentare a populației școlare în învățământul primar în context internațional, 1870-1940 / 145 Tabel 9. Evoluția ratei de înregimentare a populației școlare în funcție de regiuni, 1870-1940 / 146 Tabel 10. Învățământul primar rural în perioada
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
După cum se va vedea în cele ce urmează, autoritățile noului stat român înființat în 1859 nu fac excepție de la acest tipar, reacțiile acestora cu privire la educație respectând, în mare, aceeași secvențialitate tetradică. Tabel 7. Data introducerii învățământului primar obligatoriu și rata înrolării în 1870 Țara Anul introducerii educației obligatorii Rata înrolării în școlile primare în 1870 (%) Prusia 1763 67 Danemarca 1814 58 Grecia 1834 20 Spania 1838 42 Suedia 1842 71 Portugalia 1844 13 Norvegia 1848 61 Austria 1864 40 România 1864
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
noului stat român înființat în 1859 nu fac excepție de la acest tipar, reacțiile acestora cu privire la educație respectând, în mare, aceeași secvențialitate tetradică. Tabel 7. Data introducerii învățământului primar obligatoriu și rata înrolării în 1870 Țara Anul introducerii educației obligatorii Rata înrolării în școlile primare în 1870 (%) Prusia 1763 67 Danemarca 1814 58 Grecia 1834 20 Spania 1838 42 Suedia 1842 71 Portugalia 1844 13 Norvegia 1848 61 Austria 1864 40 România 1864 7 Ungaria 1868 40 Elveția 1874 74 Italia 1877
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Sursa: cf. Y.N. Soysal și D. Strang (1989, p. 278) În același timp, Y.N. Soysal și D. Strang (1989) atrag atenția asupra decalajului deschis între i) construirea formală a sistemului educațional public de masă prin legislație și ii) înrolarea efectivă a populației de copii. Sub aspect strict legislativ, România se află pe o poziție meritorie într-un clasament al națiunilor europene care au introdus obligativitatea educației primare. Cu toate însă că România a legiferat formal obligativitatea educației publice primare
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
strict legislativ, România se află pe o poziție meritorie într-un clasament al națiunilor europene care au introdus obligativitatea educației primare. Cu toate însă că România a legiferat formal obligativitatea educației publice primare înaintea Ungariei, spre exemplu, rata efectivă de înrolare a populației de școli în 1870 era ridicol de mică, atingând doar 7 procente, comparativ cu cele 40 de procente reușite de autoritățile maghiare. Examinând raportul cele două elemente - anul legiferării educației obligatorii și rata efectivă a înrolării populației școlare
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
efectivă de înrolare a populației de școli în 1870 era ridicol de mică, atingând doar 7 procente, comparativ cu cele 40 de procente reușite de autoritățile maghiare. Examinând raportul cele două elemente - anul legiferării educației obligatorii și rata efectivă a înrolării populației școlare în sistemul de învățământ public primar -, autorii indică trei căi urmate de statele Europei occidentale în construirea sistemelor de învățământ public de masă în decursul secolului al XIX-lea: a) construirea etatistă a educației, cale urmată în acele
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
populațional angrenat în circuitul sistemului de învățământ public primar în 1870, România se încadrează, neîndoielnic, în grupul statelor constructoare retoric a educației. Luând aminte de discrepanța majoră dintre forma juridică (Legea instrucțiunii publice adoptată la 1864) și fondul efectiv (rata înrolării de 6,9 la sută în 1870), devine cu atât mai inteligibilă lamentația maioresciană exprimată sub chipul "formelor fără fond" ca teorie sociologică a modernității românești. Dincolo de acest start fals, retoric, în durata lungă a procesului de construire a statului-națiune
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
supunem unei legi pe care am putea-o asemăna cu legea marțială pe care o acceptă cei care se încorporează în viața militară. Nu ne putem plânge de rezultate, ci, dimpotrivă, trebuie să ne ducem la îndeplinire datoriile. În rânduielile înrolării noastre e scris: în momentul de față încă nu suntem persoane, ci dobândim acest statut, acceptând constrângerile vieții pe care am ales-o, constrângeri ce probabil ne fac să suferim, însă care nu ne fac nicio nedreptate. Nu trebuie să
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
comedia aceasta? Până când panglicăria de principii, până când schimbările la față de pe-o zi pe alta? Ce suntem, comedianți, saltimbanci de uliță, să ne schimbăm opiniile ca [și] cămeșile și partidul ca cizmele?"221. Independența de gândire a gazetarului și refuzul înrolării ideologice determină înlăturarea sa de la conducerea Timpului, la sfârșitul lui decembrie 1881. "Opoziția coalizată", alcătuită din gruparea junimistă și liberali, speră să câștige alegerile din 1883 și preia conducerea Timpului, numindu-l redactor șef pe Gr.G. Păucescu. Acesta se dezice
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
privește cu mefiență oamenii politici, din cauza intereselor personale cărora le slujesc. Un spațiu întins dedică gazetarul prezentării luptelor dintre partidele politice, iar critica lui se îndreaptă deopotrivă împotriva Partidului Liberal și a Partidului Conservator, dovedind independența de gândire și refuzul înrolării într-o grupare politică sau alta. Ambele ideologii sunt alcătuite din vorbe goale, iar atunci când interesele personale o cer, politicienii nu pregetă a trece dintr-un partid în altul: "Conservatorism și liberalism reprezentau pentru Eminescu abstracțiuni sortite dispariției într-o
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
prețurilor și salariilor. Dar este nevoie și de victorie. Și aceasta va veni, dar nu fără dificultate. Armata, făcută din voluntari și din foști combatanți conduși de șefi înflăcărați (s-a ajuns pînă la a ghilotina generali învinși), crește prin înrolarea a 300.000 de oameni în martie 1793 și prin "înrolarea în masă" din septembrie, care va determina o nemulțumire populară periculoasă. Dar dușmanul este pretutindeni, în exterior ca și în interior. În exterior, prusacii, respinși la Valmy la 20
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
va veni, dar nu fără dificultate. Armata, făcută din voluntari și din foști combatanți conduși de șefi înflăcărați (s-a ajuns pînă la a ghilotina generali învinși), crește prin înrolarea a 300.000 de oameni în martie 1793 și prin "înrolarea în masă" din septembrie, care va determina o nemulțumire populară periculoasă. Dar dușmanul este pretutindeni, în exterior ca și în interior. În exterior, prusacii, respinși la Valmy la 20 septembrie 1792, și austriecii primesc, după moartea lui Ludovic al XVI
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
moartea lui Ludovic al XVI-lea, sprijinul englezilor, spaniolilor și olandezilor. Și va trebui așteptată toamna 1793 pentru ca redresarea să se opereze și victoria de la Fleurus, la 26 iunie 1794, pentru ca ofensiva să fie reluată. În satele din vestul Franței, înrolarea celor 300.000 de oameni și mai mult încă măsurile antireligioase provoacă în martie 1793 răscoale reprimate repede, cu excepția a ceea ce membrii Convenției vor numi "Vendée7" (de fapt, în afară de acest departament, o parte a Loarei Inferioare, a departamentului Maine-et-Loire și
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]