4,325 matches
-
a fost astăzi ,,a mea”. A fost rece. Tăioasă. Pusă pe harță. Cu mine? Cu lumea din jur? Cu șuvoaiele de ploaie din el? Avea grindină în el și a uitat să-și deschidă umbrela. Și eu, deasupra mea, auzeam țipătul pescărușului zdrobindu-se de stânci. Mă ascund în spatele unui zâmbet și plec. Zâmbet reflex. Aș vrea să plâng (...) Mi-e frig...”; ,, Tu,Dorul meu, să nu fugi în povestea altcuiva!” Doctor (nu numai în științe - chimie analitică, dar și în
Cristina Mihaela BARBU sau… TAINA tainelor tăinuite în Poveste by http://uzp.org.ro/cristina-mihaela-barbu-sau-taina-tainelor-tainuite-in-poveste/ [Corola-blog/BlogPost/93938_a_95230]
-
nu mai suntem copii, abia atunci ne realizăm cu adevărat, vârsta. „Vine salvarea, mama este pusă pe targă, ne ducem la spital. Pe drum, asistentul de pe salvare îmi spune că nenumăratele fracturi cauzate de traumatismul suferit, îi pot pereclita viața. Țipetele ei de durere mă înfricoșează. Simt, în aceste momente, cât de neputincioși suntem uneori, noi oamenii, de a dărui îngrijire, dragoste și speranță, celor pe care îi iubim atât de mult... Ajungem la spital, mama este dusă cu targa la
AMINTIRI CU PARFUM DE ALTĂDATĂ, ÎNTR-UN POEM ÎN PROZĂ SEMNAT VAVILA POPOVICI de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 245 din 02 septembrie 2011 by http://confluente.ro/_cartea_mamei_amintiri_cu_parfum_de_altadata_intr_un_poem_in_proza_semnat_vavila_popovici.html [Corola-blog/BlogPost/359286_a_360615]
-
să vadă unde este bărbatul, nerăbdătoare să sune acasă. Era deja la poartă și gesticula. Când a văzut pentru o clipă omul cu care vorbea și pe care l a bătut pe umăr, Iuliana nu a putut să și rețină țipătul și lacrimile de bucurie. Nu și putea imagina cât de amare ar fi fost aceste lacrimi dacă ar fi putut auzi doar câteva frânturi din dialogul ce l purtau cei doi bărbați la poartă... - Hai să trăiești, băiatule! Bine că
CHEMAREA DESTINULUI (3) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 281 din 08 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Chemarea_destinului_3_.html [Corola-blog/BlogPost/355566_a_356895]
-
cuvinte, Zâmbet ștrengar și-un licăr din privirea mea... Tu cheama-ma, iubite! Și-ți fac din raze, scut, Petalele umbrițe S-or adapă c-un strop din dorul meu tăcut... Tu cheama-ma, iubite! Eu, uneori te strig Cu țipete șoptite, Si te-nvelesc cu ele, daca ti-e-n gânduri, frig... Tu cheama-ma, iubite! Vor picura că mierea Secundele topite Și-n șoaptele pierdute între noi, vom răsturna tăcerea... Referință Bibliografica: Tu cheama-ma, iubite! / Corina Negrea : Confluente Literare, ISSN
TU CHEAMA-MA, IUBITE! de CORINA NEGREA în ediţia nr. 2016 din 08 iulie 2016 by http://confluente.ro/corina_negrea_1467997331.html [Corola-blog/BlogPost/341033_a_342362]
-
să doarmă și nu vroia nici pipi, vroia să se joace și să se zbenguie. Ieși din dormitor ca o zvârluga, scoase de sub canapea o mașinuță teleghidată, o puse în funcțiune și-i urmărea deplasarea cu un entuziasm indescriptibil. Scotea țipete drăgălașe ori de câte ori vehiculul se ciocnea de ceva tare și se răsturna. - Tu cine ești? întrebă la un moment dat puștiul. - Un vagabond. Știi ce e un vagabond? Copilul îl privea curios și aștepta explicația. Unul care hoinărește de la un loc
LORDUL VAGABOND de HARRY ROSS în ediţia nr. 1433 din 03 decembrie 2014 by http://confluente.ro/harry_ross_1417635014.html [Corola-blog/BlogPost/362283_a_363612]
-
se lăsase peste urechi și ochi. Deodată, ridicând privirea, l-a zărit în oglindă. - Am venit să văd dacă ai cu ce te șterge aici, i-a vorbit el imediat, arătând cu mâna locul în care atârnau două prosoape, anulând țipătul ce stătea pe buzele ei strânse de frică. Văd că bluza este udă ... Vezi că în sacul acela ai bluze de la soră-mea. Te îmbraci și vii, că te aștept la masă. Mișu nu s-a mai uitat la ea
de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 377 din 12 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Urme_de_dragoste_cap_i_3_marian_malciu_1326391641.html [Corola-blog/BlogPost/361827_a_363156]
-
Vântul Mișcă Fereastra. Doar vântul”. (Dor) În acest univers liric și conceptual, timpul se scurge pe dimensiunea așteptării, eventual a îndoielii, a ezitării, a împăcării, mai rar, poate, a panicii (este, așadar, interiorizat, este pe de-a-ntregul subiectiv, ca și „țipătul” - „Aud/ Țipătul,/ Numai/ Eu/ Îl aud” - Deplinătate): „Sub Soarele Încă Nerăsărit, Mă privesc În Nenăscutele Umbre”. (În așteptare) Iar spațiul, subiectiv și el, este esențializat, fie pe orizontalitatea drumului spre tăcerea eternă și spre negură: „Un pas. Încă Un pas
EUGEN DORCESCU, ALBASTRELE SEMNE de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 2000 din 22 iunie 2016 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1466600625.html [Corola-blog/BlogPost/382011_a_383340]
-
Fereastra. Doar vântul”. (Dor) În acest univers liric și conceptual, timpul se scurge pe dimensiunea așteptării, eventual a îndoielii, a ezitării, a împăcării, mai rar, poate, a panicii (este, așadar, interiorizat, este pe de-a-ntregul subiectiv, ca și „țipătul” - „Aud/ Țipătul,/ Numai/ Eu/ Îl aud” - Deplinătate): „Sub Soarele Încă Nerăsărit, Mă privesc În Nenăscutele Umbre”. (În așteptare) Iar spațiul, subiectiv și el, este esențializat, fie pe orizontalitatea drumului spre tăcerea eternă și spre negură: „Un pas. Încă Un pas Și ceața
EUGEN DORCESCU, ALBASTRELE SEMNE de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 2000 din 22 iunie 2016 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1466600625.html [Corola-blog/BlogPost/382011_a_383340]
-
te știu senină! Dacă-ai fi Marea Egee Te - aș sorbi în curcubee! Mare Neagră,dar albastră, Te admir de la fereastră, Te mângâi de la fereastră, Te iubesc Mare Albastră! Ești cochilie-n nisip, Ești iubita fără chip, Ești catargul peste timp! Țipăt ești- de pescăruș- Ești Coloana lui Brâncuși! Referință Bibliografică: Cântecul mării / Elisabeta Silvia Gângu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1696, Anul V, 23 august 2015. Drepturi de Autor: Copyright © 2015 Elisabeta Silvia Gângu : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau
CÂNTECUL MĂRII de ELISABETA SILVIA GÂNGU în ediţia nr. 1696 din 23 august 2015 by http://confluente.ro/elisabeta_silvia_gangu_1440346791.html [Corola-blog/BlogPost/373799_a_375128]
-
aur” pe înălțimile dealurilor, ascunse în albiile râurilor sau sădite cu fiecare brad care formează frumosul lanț al Pădurii Negre.Structura și culoarea unică a brazilor iți încântă privirile prin frumusețea lor uimitoare. Fiecare foșnet de frunze, susurul izvoarelor sau țipătul păsărilor care brăzdează văzduhul îți încântă auzul, sufletul și privirile cu frumusețea lor divină. Pentru cel obosit și întristat, liniștea și susurul apelor lin curgătoare sunt o adevărată mană cerească venită din cerul divin. O astfel de istorisire îmbibată de-
TROSSINGEN – LOCUL UNDE MUZICA SE ÎMBINĂ CU NATURA de LIGIA GABRIELA JANIK în ediţia nr. 921 din 09 iulie 2013 by http://confluente.ro/Ligia_gabriela_janik_trossin_ligia_gabriela_janik_1373398144.html [Corola-blog/BlogPost/343478_a_344807]
-
tac, din larg o dulce briz-adie Și amurgește-n freamătul din valuri Vrăjită, marea-ngân-o simfonie A dragostei ce-a-ncremenit pe maluri. Dar Dalia nu dorea ca dragostea ce-i bătea la poarta inimii, să încremenească la țărmul Mării Negre, în țipăt de disperare al pescărușilor purtați de vânturile tăioase, abătute peste întinderea de apă, uneori albastră, alteori întunecată, trezindu-ți în suflet clipe de melancolie, sau de spaimă, că nava ta imaginară, nu va mai atinge malul. La poarta inimii sale
ROMAN PREMIAT DE LIGA SCRIITORILOR de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1190 din 04 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Stan_virgil_1396625939.html [Corola-blog/BlogPost/347442_a_348771]
-
Cât cuprinde! Majoritatea dintre cei zece colegi care ne îmbarcasem, aveam pe fețe cele mai stranii nuanțe de verde. După șutul în fund - adică plecarea din avion și deschiderea voalurii - s-a făcut o liniște... mormântală. Din când în când țipete de lăstuni și câte un strigăt de bucurie a coechipierilor mei îmi spărgeau timpanele. Am aterizat - nu fără emoții - chiar lângă zebră. Și astfel am desenat pe cer cea mai grea figură aviatică de la începuturile mele. Am simțit că a
PARTEA A III-A de CORNELIA VÎJU în ediţia nr. 763 din 01 februarie 2013 by http://confluente.ro/Interviu_cu_un_aviator_parte_cornelia_viju_1359787409.html [Corola-blog/BlogPost/341363_a_342692]
-
din punct de vedere al accesului. Dar pentru majoritatea, în „zborul”către înălțimi, este preferată telecabina. Turistul rămâne impresionat de zborul spre marele înălțimi al „cutiei” ce alunecă pe cablu. Din când în când câte unei tinere îi scapă un țipăt ușor de teamă că se vor lovi de stâncile ce ies ca niște țepușe de pe Valea Jepilor Mici. De sus, de lângă Monumentul Eroilor, se desfășoară o priveliște minunată cu abruptul Caraiman și orașul Bușteni. Părăsind orașul, privirea urmărește pădurea de
BULEVARDUL DIN CARPAŢI de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 870 din 19 mai 2013 by http://confluente.ro/Bulevardul_din_carpati_ion_nalbitoru_1368947806.html [Corola-blog/BlogPost/350397_a_351726]
-
LER, CÂT TE IUBESC Autor: Lilia Manole Publicat în: Ediția nr. 1466 din 05 ianuarie 2015 Toate Articolele Autorului Nemilos mai sună timpul Din arcușu-i prețios, Eu te văd, venind din nimburi, Lerui ler, de sus în jos. Și în țipătul zăpezii, Ce-n vioară se destramă, Eu te văd un rege-al iernii, Vii, parcă, purtându-ți pana. Arcușu-n scris se împreună Cu un strigăt diafan, Vioarele din stâncă se adună, În zăpezi se pierd cu-alean. Numai tu, chemând ferice
LERUI LER, CÂT TE IUBESC de LILIA MANOLE în ediţia nr. 1466 din 05 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/lilia_manole_1420441491.html [Corola-blog/BlogPost/352231_a_353560]
-
Acasa > Strofe > Timp > INTRE ZIDURI Autor: Ion Untaru Publicat în: Ediția nr. 537 din 20 iunie 2012 Toate Articolele Autorului Goarnă, goarnă ce răstoarnă Țipete ca niște ciori Și la ora cinci le toarnă Din soldați în închisori Fugiți vise, bidineaua Mătură cu decibeli Uite ziua cum e neaua Și iar mor aristoteli Unde ești mamă și tată Ochii plâng pe-o uniformă Dintr-o
INTRE ZIDURI de ION UNTARU în ediţia nr. 537 din 20 iunie 2012 by http://confluente.ro/Intre_ziduri_ion_untaru_1340178748.html [Corola-blog/BlogPost/357666_a_358995]
-
suntem noi și voi Cine pe cine desparte Că visez numai strigoi Care scriu și citesc carte? Nu mai plângeți tată, mamă Nopți de veghe fără rost Chiar când lumea se destramă, Gardienii sunt la post! Goarnă, goarnă ce răstoarnă Țipete ca niște ciori Și la ora cinci le toarnă Din soldați în închisori! Referință Bibliografică: Intre ziduri / Ion Untaru : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 537, Anul II, 20 iunie 2012. Drepturi de Autor: Copyright © 2012 Ion Untaru : Toate Drepturile
INTRE ZIDURI de ION UNTARU în ediţia nr. 537 din 20 iunie 2012 by http://confluente.ro/Intre_ziduri_ion_untaru_1340178748.html [Corola-blog/BlogPost/357666_a_358995]
-
moartea s-a hotărât, demult.../ să mor mai mult decât trăiesc!”. Lacrimile și moartea au în poemele Danielei Voiculescu culoarea unui vis roșu. La malul mării ei, “cerul nu se vede.../ și răstignirea se face pe scena/ unei vrăjitoare cu țipăt/ de mandragoră.../ totul e o sfâșiere de suflet,/ o halucinație de dor...” (În orezărie). În aceste condiții, devin cât se poate de firești întrebarea și mirarea din același poem mai sus amintit: ”ce haz mai au aceste lacrimi?/ sau această
POEZII DE DANIELA VOICULESCU de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 166 din 15 iunie 2011 by http://confluente.ro/_la_malul_marii_imbrium_exista_un_singur_anotimp_poezii_de_daniela_voiculescu.html [Corola-blog/BlogPost/344456_a_345785]
-
Crâmpeie de viață” (2005), “Gând purtat de dor” (2006), “Prin sita vremii”(2007) , “Oglindiri” (2009). În toate am pus “fășii de suflet” atunci când le-am dat viață. Dar “Gând purtat de dor”, monografia sentimentală a comunei în care am scos țipătul dintâi, acel moment unic al ivirii mele pe pământ, darul vieții venit din Ceruri, Țigănești-Teleorman, mi-e mai aproape de suflet, mai drag, ca însăși copilăria. Această carte, ca și multe alte scrieri ale mele, exprimă liantul dintre memoria anilor petrecuți
INTERVIU CU PROZATOAREA ELENA BUICĂ de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 116 din 26 aprilie 2011 by http://confluente.ro/Atunci_cand_a_scrie_devine_un_mod_de_a_exista_interviu_cu_prozatoarea_elena_buica.html [Corola-blog/BlogPost/350813_a_352142]
-
prăvălit când zboară, Gât frânt de pietrele de moară Și, cea mai groaznică, trezirea... Tu știi cum sfarmă neiubirea? Ca valul scoicile, sideful Țesând cu alge pe ghergheful Adâncului, nemărginirea... Tu știi cum plânge neiubirea? Ca trilul stins de ciocârlie, Țipăt de vultur în tărie, Tăceri însângerând privirea ... *** Referință Bibliografică: Din doruri, dorul doar rămâne ... Ovidiu Oana Pârâu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1726, Anul V, 22 septembrie 2015. Drepturi de Autor: Copyright © 2015 Ovidiu Oana Pârâu : Toate Drepturile Rezervate
DIN DORURI, DORUL DOAR RĂMÂNE ... de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 1726 din 22 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1442921859.html [Corola-blog/BlogPost/381869_a_383198]
-
dematerializare a ființelor, un schimb de afecte sub formă de peliculă cu fantome". După ce Juste la fin du monde al răsfățatului canadian Xavier Dolan a fost socotit de majoritatea comentatorilor drept cel mai isteric film al festivalului, traversat de urletele, țipetele unor indivizi ai aceleiași familii. îl regăsim câștigător al Marelu premiu (le Grand Prix), spre bucuria autorului care declara: "prefer nebunia pasiunilor înțelepciunii indiferenței" Frumos spus, numai că, pe această temă; așteptau la rând filme mult mai bune, Loving, al
Cannes 2016. Un palmares dezamăgitor prin inegalitate by Magda Mihăilescu () [Corola-website/Journalistic/101129_a_102421]
-
ieșire cu prietenii când simți că lumea e a ta. Am vrut să-ți aștern la picioare fericirea pe care o simte cuceritorul, așa cum se întâmpla pe vremea Regelui Soare. Numai că de fiecare dată eram prea obosit de atâtea țipete și mă duceam să mă culc. Astăzi însă vreau s-o fac pentru a simți acea plăcere încă străină ție, acea plăcere de a trece de la prietenie la iubire, de la putere la tandrețe. În seara aceasta, te iubesc într-un
Jean-Paul Sartre către Simone de Beauvoir: “Tu ești pentru mine relația necesară. Toți ceilalți sunt întâmplători” - File de istorie () [Corola-website/Journalistic/102162_a_103454]
-
ce mă va conduce din umbră am ajuns în neant ostenit de drumul lung intru mă întind la scris tot scriu sunt înca viu. De ziua ta, tara mea, România For your birthday, my country, România GHEORGHE ȘERBĂNESCU - Milioane de țipete Milioane de țipete ecou din suflete pierdute în nopți fără sfârșit o urmă o rană în Creație crucea despicată de chin lasă sângele să curgă plânge Duhul cel Sfânt milioane de semeni și voi sunteți români! Million of screams Million
ANTOLOGIE de GHEORGHE ŞERBĂNESCU în ediţia nr. 758 din 27 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/_mandria_de_a_fi_roman_gheorghe_serbanescu_1359274644.html [Corola-blog/BlogPost/364876_a_366205]
-
conduce din umbră am ajuns în neant ostenit de drumul lung intru mă întind la scris tot scriu sunt înca viu. De ziua ta, tara mea, România For your birthday, my country, România GHEORGHE ȘERBĂNESCU - Milioane de țipete Milioane de țipete ecou din suflete pierdute în nopți fără sfârșit o urmă o rană în Creație crucea despicată de chin lasă sângele să curgă plânge Duhul cel Sfânt milioane de semeni și voi sunteți români! Million of screams Million of screams echo
ANTOLOGIE de GHEORGHE ŞERBĂNESCU în ediţia nr. 758 din 27 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/_mandria_de_a_fi_roman_gheorghe_serbanescu_1359274644.html [Corola-blog/BlogPost/364876_a_366205]
-
micile cataracte ale cursului de apă se ridicau pânze de ceață. Pe stânci atârnau, asemenea tuburilor de orgă, țurțuri sticloși, înalți unii de câțiva metri. Crengile de brad își risipeau la cea mai mică adiere a vântului povara argintie, stârnind țipetele și râsetele celor ce se pomeneau pe neașteptate acoperiți sub o perdea de omăt. Ne întinseserăm pe o distanță apreciabilă, eu preferam să merg mult în urmă, cei din față se manifestau peste măsură de zgomotos și luau mereu la
POVESTE DE IARNĂ de DAN FLORIŢA SERACIN în ediţia nr. 2255 din 04 martie 2017 by http://confluente.ro/dan_florita_seracin_1488635534.html [Corola-blog/BlogPost/383142_a_384471]
-
în: Ediția nr. 282 din 09 octombrie 2011 Toate Articolele Autorului Freamătă-n cădere, Frunza de arțar, Blestemând cu-asprime Asprul vânt hoinar. Mână-n mână, tăcuți Pășim pe-al frunzelor covor, Hipnotizați De idealul din noi. Căderea frunzei, E țipătul mut, Al trăirilor noastre Dincolo de barierele Timpului și al spațiului. Freamătă frunzele, se scutură, Spălate de lacrimile ploii. Strigătul lor din urmă, Inimile ne străpunge. Ne plimbăm, Amețiți de visul din noi- Căutarea sufletului-pereche. Chemarea inimii A străpuns Întreg Universul
SUFLET-PERECHE de FLOAREA CĂRBUNE în ediţia nr. 282 din 09 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Suflet_pereche.html [Corola-blog/BlogPost/356902_a_358231]