1,318 matches
-
vreme răcoroasă, în miezul verii, datorată vîntului "rece" ce bătea dinspre mare cu regularitate, făcînd să danseze bărcile de-a lungul cheiului, iar lumea să se adăpostească pe terasele cafenelelor brusc, ca la un semn făcut de un magician malefic, briza înceta lăsînd loc unei călduri umede, un aer greu, încărcat de mirosuri dubioase provenind de la resturile din port. Apoi începea dansul țînțarilor văl de muselină bîzîind la urechi și lipindu-se de fața transpirată pentru ciupituri zdravene, căci delta Vardarului
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
vile construite pe același bulevard și proprietăți ale Sultanului. Cu fațade asemănătoare, acoperite cu glicine și iederă, aceste case arborau, duminicile și în zilele de sărbătoare, la catargul înalt ridicat în grădină, drapelul național și alte drapele ce fluturau în briza mării. Era un spectacol vesel care totuși suscita reflecții mai puțin plăcute cînd te gîndeai că se înfruntau într-o nesfîrșită luptă cu masacre care nu mai conteneau și a căror cruzime depășea cea mai sadică imaginație. Printr-o dispoziție
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
pentru alungarea spiritelor aciuate la suprafața apei, dar și pentru definitivarea efectului taumaturgic al descântecului. Principiul magic catalizator stă în puterea interioară, aerul expirat bucal este încărcat cu energia spiritului și acționează direct asupra lumii. Suflarea păsării măiestre aduce o briză din nucleul sacru și induce „aromire” prin introducerea firii în starea crisalidei. În baladă, singurul care rezistă acestui morb este Ardiu, înarmat, ca și frații săi, cu energia învingătoare a tatălui său, figurată de haine și arme, și situat la
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
metafizic, pe rigoarea severă a formelor și simbolismul cromatic. Ca scriitor, G. își face apariția, cu proză și însemnări despre artă, în presa ieșeană. Din 1960 numele lui poate fi întâlnit în „Iașul literar”, „Cronica”, „Convorbiri literare” (unde susține rubrica „Brize”), dar și în „Arta”, „România literară” ș.a., din afara urbei. Textele lui, omogene, cu o marcă stilistică distinctă, se cereau strânse între tartajele unei cărți, ceea ce se și întâmplă începând cu Arlechin în iarbă (1972), după care vor urma Viața în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287238_a_288567]
-
renunțat reverențios la frunzele de grozamă, altele și-au odihnit copitele pe pietrele de pavaj, încetând să mai tropăie, iar cele somnoroase s-au dezmorțit după siesta de după-amiază. Orice mișcare a înghețat. Numai blana lor aurie tremura ușor în briza de la apus de soare. Oare ce-o fi fost în capul lor în momentul acela? La ce se uitau? Toate priveau în aceeași direcție, încremenite. Au ascultat și n-au clipit până nu s-a stins, în lumina amurgului, ultimul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
tu locuiești în direcția opusă. — Dar vreau să te conduc. Sunt prea agitat ca să pot dormi dacă mă duc direct acasă. Am trecut podul vechi și am luat-o amândoi spre sud. Sălciile de pe malul râului se legănau în bătaia brizei reci de primăvară. Lumina lunii cădea vertical, făcând să sclipească pietrele de pavaj de la picioarele noastre. Aerul era umed și atmosfera părea apăsătoare. Părul ei era prins într-o coadă pe care o adusese în față și o vârâse în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
amprenta. Singurii care au reușit s-o înfrunte au fost copacii uriași care-și înălțau crengile spre cerul înnorat. După ce-am intrat în pădure, ni s-a părut că auzim niște sunete ciudate. Semănau cu cele produse de o briză puternică, dar nici urmă de așa ceva în jur. În plus, erau monotone. Sunetele se întețeau pe măsură ce înaintam în pădure, dar nu ne-am dat nici unul seama despre ce putea fi vorba. Și bibliotecara venea prima oară la centrala electrică. Dincolo de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
piciorul deasupra sculpturii în relief. Am întins mâna dreaptă și am pipăit toate părțile colțuroase ale stâncii. M-am săltat și am privit deasupra. Am văzut deschizătura mult căutată. N-am distins-o clar din pricina întunericului, dar am simțit o briză ușoară pătrunzând pe acolo. Mirosul nu era tocmai plăcut, dar cu siguranță exista un tunel. Mi-am sprijinit coatele de o ieșitură în stâncă, am pus un picior într-o scobitură și m-am ridicat deasupra. — Am găsit-o! Vocea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
portbagaj, apoi spre geamul din spate, însăși mașina păru să detecteze acest lucru - de parcă ea luase decizia și nu șoferul - și dispăru din colțul străzii Elsinore cu Bedford. Eram amețit. Mă simțeam hăituit, după care a început să adie o briză caldă și să se-audă în surdină bâzâitul a ceva ce putea fi o sculă electrică, și m-au trecut toate apele. Pulsul mi s-a accelarat, apoi, inexplicabil, am simțit o mâhnire profundă. Luna era gigantică în noaptea aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
scheunând. Privea în direcția pădurii. - Gura, am zis eu, obosit. Mai ține-ți gura. Mi-a aruncat o privire îngrijorată și s-a lungit, scoțând un fel de scâncet. Am încercat să mă destind, pielea mea înfiorându-se în bătaia brizei călduțe, însă atenția mi-a fost atrasă de ceva ce se afla lângă jacuzzi, care scotea bulbuci - cineva dăduse drumul la jeturile din cadă - și aburii se împleteau deasupra apei calde. Mi-am lăsat paharul pe grătar și am înaintat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
nimic și se întoarse de la fereastră. Aparatul panoramă în jurul casei oferind acum priveliștea unei grădini mici și elegant aranjate, urmându-l pe tata care ieșise pentru a se îndrepta în direcția în care bolborosea jacuzzi-ul, aburul fiind împrăștiat de briza care unduia peste grădină. Luna atârna deasupra acestui peisaj și era într-atât de albă încât răzbătea printre nori și ilumina iedera de bougainvillea acoperind porțiunea de zid care delimita acest spațiu. Tatăl meu înaintă împleticit spre jacuzzi cu paharul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
hrană pentru că nu mâncasem nimic în afara unui biscuit cu brânză, iar când am ieșit de la registratură m-am pomenit uitându-mă pierdut spre Commons - zona plată, centrală a campusului. Fusese zăpușeală toată dimineața, aerul cald și stătut, dar acum o briză ușoară răscolea stratul de frunze ruginii, dezvelind gazonul verde ascuns dedesubt. Erau prea multe întrebări (și prea bizare) pentru a le contempla rațional și sistematic. Se întâmpla într-o marți - era singurul dat. Nu mai puteam rămâne pe treptele care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
arc galben ce pornea din trupul negru și se revărsa pe pavaj. Scriitorul mă îndemnă să observ ciorile aliniate pe firele telefonice de deasupra mea, iar eu am azvârlit păpușa pe câmp, unde a aterizat imobilă. Frunzele moarte săltau în briza care vălurea câmpul. Auzeam ropotul unui râu, sau erau valurile care se zdrobeau de țărm? Terby se pomeni imediat învăluit de un nor de muște. În depărtare păștea un cal - poate la treizeci de metri de unde stăteam - iar în momentul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
cu inocență în metaforă, dar în acest moment scriitorul mă descuraja în mod activ. Existau acum două strategii contrare vizavi de situația curentă. Însă scriitorul era pe cale să câștige, pentru că, după ce m-am ghemuit din nou în Porsche am detectat briza sărată a mării, care bătea în direcția mea. 2 0 k e n t u c k y p e t e Am rămas cu privirea pierdută la linia orizontului. Cerul se întuneca tot mai mult, iar norii care fierbeau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Janeta care i-a dat din nou telefon prietenei solicitând-o s-o caute ea a doua zi. Lăsând pânzele jos ale căutării ne-am dus să facem plajă. Suntem de câteva zile aici și nu ne-am bucurat de briza mării până acum. Dacă umblăm după adrese, după cumpărături. Să nu mă întâlnesc cu prietena mea pe care n-am văzut-o de aproape 30 de ani? ─ Ai drepate, dar când intri prin magazine, nu te mai pot scoate. Am
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
Să nu mă întâlnesc cu prietena mea pe care n-am văzut-o de aproape 30 de ani? ─ Ai drepate, dar când intri prin magazine, nu te mai pot scoate. Am stat pe plajă până către ora șapte seara. Simțeam briza mării care ne înviora după atâta mers și frământare. Soarele după amiezii ne încălzea încă puternic. Apa mării prin valurile ei când mai accentuate, când mai domoale parcă ne mustra: „Pe unde umblați nebunelor? Ați uitat că ați făcut atâta
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
la aceeași convingere și la aceeași poveste cu Vlad Țepeș ca la Skiatos. Am lăsat restul lucrurilor pe plajă ca să nu le mai cărăm cu noi. După masă ne-am întors și am continuat să beneficiem de soare, apă și briza mării. Trebuie să ne facem bagajele că mâine plecăm, am atenționat-o pe Janeta. ─ Of! nu-mi mai spune până plecăm de pe plajă, că- mi strici toată buna dispoziție. Am mai stat un timp, apoi ne-am dus să ne
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
ar fi văzut prima oară. Cât de maiestuos pare! De mâine nu-l vom mai vedea. Hai, în mare să ne mai răcorim, ca să ne piară melancolia. Este ultima zi când ne mai putem scălda în ea. De mâine nici briza n-o vom mai simți. Să fim mulțumite că, deși am stat doar șapte zile, ne-am putut bucura de tot ce-a fost frumos în acest colț de lume. După vreo două ore, că timpul nu ne permitea să
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
numai Musca Monei a făcut poliție politică din plăcere, ca o adevărată vedetă de coastă! Dacă recunoașterea colaborării se oprește la obraz și nu afectează buzunarul, nu-i nici o sfârâială, pe îngerii capitalului nu-i atinge nici aripa morții, nicidecum briza mângâietoare a opiniei publice. 26 august 2006 Vae victis ! Diktatul de la Viena, 30 august 1940 (I și II) Motto: „Nu pot iubi decât o Românie în delir” (Emil Cioran, Schimbarea la față a României) Când Emil Cioran afirma despre români
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
a băgat în cap că aperi România, dacă te lupți cu talibanii și te plimbi prin lanurile înflorite de mac. Or, eu îți spun că ai fost mințit, nu de aburul din brazda Bărăganului, nici de înălțimile Carpaților, nici de briza Mării, ci de hașișul banilor. Pentru acest hașiș poți fi erou? Eu zic că nu, dar domnul Băsescu decide că da. Atât domnul președinte Băsescu, cât și preaînsetatul ministru al apărării, Oprea, au trăit destul în timpul regimului dictatorial comunist, dar
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
plină și orologiul arăta o oră aiurea, ca de dincolo de timp, ceasul rău. Suferea de boala lui Pott soțul meu. Tocmai de-asta ne-am stabilit la Bugaz, aproape de sanatoriu." La etaj, oblonul unei ferestre deschise se balansează în voia brizei matinale. Brusc, reflexul unor plete de foc izbește geamul. Acum e sigur, nu visează. E dimineață, e treaz, a băut deja o cafea foarte tare și stă de vorbă cu doamna Segal. De fapt, ea nu mai e aici, a
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
în derivă, cu ochii închiși, ca să se odihnească. Când a ajuns la mal, se lăsa noaptea. Înfășurat în prosop, văzu aprinzându-se luminile de la sanatoriu. Cineva mergea pe marginea apei. Nastia. Tot în rochia cu bretele, cu sandalele în mână. Briza îi lipea fusta de coapse, lăsând să i se vadă ritmul calm al trupului. Veni să se așeze alături de el, surâzând tăcută. "Hai să faci o baie, o invită locotenentul, apa e foarte bună." " Nu mi-am adus costumul." Făcând
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
i-ar mătura, la intervale mai mult sau mai puțin lungi, memoria ca s-o conducă până la punctul extrem al conștiinței. În cele din urmă, reuși să-l transforme pe primul: Era o oază de liniște și salcâmi. Când înfloreau, briza marină împrăștia o mireasmă dulceagă, din care rămânea doar o părere, instilând fermecător aerul. Noutățile le aducea trenul, la viteza medie a epocii, cincizeci sau șaizeci pe oră, și numai când era vreme bună. Gerurile întrerupeau circulația, iarna, și inundațiile
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
veac de atunci. O găsi pe tânăra femeie zăcând sub dună, cu pieptul despicat, trupul gol și contorsionat, acoperit puțin de nisip. Sângele închegat îi sudase coama magnifică într-o masă vâscoasă. Doar, pe frunte, o șuviță, fluturată ușor de briză și parcă aparținând altei realități, amintea de fosta splendoare. De jur împrejur, nisipul călcat în picioare arăta că victima încercase să se apere. Îngenunche lângă moartă și, cu fața în mâini, izbucni în plâns. Ar fi trebuit să cheme poliția
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
impresiile acumulate și să rebobinez rapid secvențele unei zile petrecute pe drum, începând cu ora 6 dimineața, odată cu îmbarcarea în avionul de Budapesta, dar vă rog să le considerați nu mai puțin autentice.) Căldura de peste zi s-a retras în fața brizei marine. Ne recuperăm bagajele și avansăm spre sala de sosire, acolo unde dăm peste o mulțime electrizată de așteptarea celor dragi. O doamnă blondă ținând în mâini o pancartă pe care scrie „Literatur Express Europa 2000”, cu numele noastre inscripționate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]