3,155 matches
-
Însemnări geografice: regiune de colină. Dealul: Chițcanului, pârâul: Răut. Clădiri: - locuite 350, - nelocuite 14,- menajuri 245. Locuitori: bărbați- 586, femei -616, total- 1202. Însemnări economice: o grădină de zarzavat. Însemnări administrative: școală primară mixtă, biserică ortodoxă, poștă rurală, primărie, trei cîrciumi. Distanța: Chișinău - 80 km, Rogojeni - 30 km, Negureni -1 km."
Chițcanii Vechi, Telenești () [Corola-website/Science/305117_a_306446]
-
din [[1527]] - [[1528]], semnat de [[Radu de la Afumați]], prin care voievodul reconfirma aceleiași mânăstiri dealul cu viile de la "Poiana" (în Valea Călugărească ) și "Valea Călugărilor" a patra parte, cât ține ocina până în apa [[Râul Teleajăn|Teleajenului]], cu vinăriciul (impozitul pe cârciumi - n.n) și perperii (impozitul pe buțile de vin și putinele cu struguri), partea domnească și un vad de moară în "Cârciumari" pe Cricov. Întocmirea hrisovului se făcuse pe baza cercetării făcute la fața locului de Stoica din Cozleci însoțit
Urlați () [Corola-website/Science/297058_a_298387]
-
lunii mai a anului 1944, în timpul celui de-al doilea război mondial, comerciantul Iancu Gore, "„om de încredere și de viitor”" care venise de la Pitești la București pentru obținerea unei autorizații de export din partea Ministerului de Finanțe, intră într-o cârciumă. El îl caută pe Păunescu, un funcționar ministerial care locuia într-o casă de pe strada Frumoasei nr. 14, aflată în apropierea cârciumei. Gore îl mituise anterior cu trei milioane de lei pentru a obține un permis de liberă trecere peste
Douăsprezece mii de capete de vite () [Corola-website/Science/327013_a_328342]
-
venise de la Pitești la București pentru obținerea unei autorizații de export din partea Ministerului de Finanțe, intră într-o cârciumă. El îl caută pe Păunescu, un funcționar ministerial care locuia într-o casă de pe strada Frumoasei nr. 14, aflată în apropierea cârciumei. Gore îl mituise anterior cu trei milioane de lei pentru a obține un permis de liberă trecere peste graniță pentru 6.000 de capete de vită. Cârciumarul îi spune lui Gore că funcționarul se mutase imediat după bombardamentul din 4
Douăsprezece mii de capete de vite () [Corola-website/Science/327013_a_328342]
-
Gore că funcționarul se mutase imediat după bombardamentul din 4 aprilie 1944, casa în care locuise fiind în prezent pustie. Trecând de ora 12, după care nu mai aveau loc de obicei bombardamente aeriene asupra capitalei, Iancu Gore iese din cârciumă și merge pe strada Frumoasei. El se duce la casa lui Păunescu și sună la sonerie, zadarnic și fără oprire. La un moment dat aude o sirenă ce anunța apropierea unor avioane de război inamice și pornește în fugă în susul
Douăsprezece mii de capete de vite () [Corola-website/Science/327013_a_328342]
-
pe nume Elisaveta și un chiriaș bătrân, judecătorul Protopopescu) par să îl ignore și continuă să discute între ei, ca și cum el n-ar fi acolo. După ce sună sirena de încetare a bombardamentului, Gore iese din adăpost și se întoarce la cârciuma pe care o părăsise cu o oră în urmă. El îi povestește cârciumarului de cei trei oameni pe care îi întâlnise în adăpost, dar află consternat că aceștia muriseră de fapt în timpul bombardamentului aerian din 4 aprilie 1944, adică cu
Douăsprezece mii de capete de vite () [Corola-website/Science/327013_a_328342]
-
și invers se face fără traversarea vreunei granițe între Real și Ireal. Astfel, personajul este convins că a întâlnit într-un adăpost antiaerian pe madam Popovici, cu servitoarea Elisaveta și chiriașul Protopopescu. Fantasticul devine evident odată cu reîntoarcea lui Gore la cârciumă, când cârciumarul și muncitorii neagă existența vreunei alarme antiaeriene. Existența întâmplării relatate de comerciant este contestată, fiind pusă pe seama consumului de alcool sau a unei halucinații. Ca și în „Nopți la Serampore” (1940), personajele pot fi astfel împărțite în două
Douăsprezece mii de capete de vite () [Corola-website/Science/327013_a_328342]
-
110 cai. O mare cotitură în veața sătenilor a fost împroprietărirea lor în 1922, cu pământ fără răscumpărare. În 1923 satul Hlinaia avea 520 de case cu 1488 de locuitori. Satul are deja o moară de aburi, școală primară, 3 cârciumi, post de jandarmi și primărie. În 1940 satul a ajuns la 1897 de locuitori, fiind aproape în totalitate de moldoveni (98,4%), dar în vara anului viitor numără 525 de case, deja cu 2102 locuitori. Recensămînturile din 1979 și 1989
Hlinaia, Edineț () [Corola-website/Science/305166_a_306495]
-
îi cereau bani în fiecare lună pentru ca micuța fetiță să fie o servitoare și să mănânce resturile de mâncare de pe jos. Primarul, înduioșat de starea Fantinei, care era pe moarte, hotărăște să plece la Montfermeil, satul în care se afla cârciuma lui Thenardier, pentru a o înapoia pe Cosette. Madeleine este prins de Javert, care îl urmărea de foarte mult timp. Fantine moare, reușind să obțină promisiunea primarului că va avea grijă de fetița sa. Jean Valjean scapă din închisoare de
Mizerabilii () [Corola-website/Science/299393_a_300722]
-
bani celor milostivi. Noile lor victime sunt chiar persoanele atât de dragi lui Marius, care poate urmări întâlnirea printr-o gaură ce face legătură între camera sa și cea a familiei Jondrette. Aceasta este de fapt familia Thenardier, a cărei cârciumă dăduse faliment. Recunoscându-l pe Jean Valjean, stăpânul casei plănuiește asasinarea lui, angajând niște criminali din banda Patron-Minette. Îi dă întâlnire în acea seară iar victima vine, vrând să ajute un sărac să-și plătească chiria. Marius anunța poliția si
Mizerabilii () [Corola-website/Science/299393_a_300722]
-
-i adresa sa pentru ca mai târziu să-l poată aresta. Între timp, minunații tineri, membri ai grupului A.B.C. sunt omorâți unul câte unul. Această regulă nu îi ocolește nici pe ceilalți răsculați. Aceștia hotărăsc să se adăpostească într-o cârciumă din apropiere. Enjolras ajută la adăpostirea celor rămași în viață stând cu pușca lui în mână în fața unui întreg regiment. Până la urmă în viață nu rămân decât Jean Valjean și Marius, care rămăseseră în spatele cârciumii, curajosul Enjolras, privind moartea mândru
Mizerabilii () [Corola-website/Science/299393_a_300722]
-
să se adăpostească într-o cârciumă din apropiere. Enjolras ajută la adăpostirea celor rămași în viață stând cu pușca lui în mână în fața unui întreg regiment. Până la urmă în viață nu rămân decât Jean Valjean și Marius, care rămăseseră în spatele cârciumii, curajosul Enjolras, privind moartea mândru și dârz și Grantaire, care adormise în timpul luptei din cauza beției. Acest băiat, mai tot timpul beat și ușuratic, ce fusese primit din milă de Enjolras în grupul condus de el, se trezește și are onoarea
Mizerabilii () [Corola-website/Science/299393_a_300722]
-
Bill o vâna de câțiva ani. Tom îi scrie Vraciului, apoi el și Bill pornesc să o vâneze. După ce vorbesc cu un pustnic care pretindea că are posibilitatea să găsească pe oricine, cei doi își iau o cameră la o cârciumă, mănâncă - Bill se îmbată - și se culcă pentru câteva ore. La trezire Tom descoperă că Bill este grav bolnav și pleacă împreună cu Gheară. La întoarcere descoperă că Bill lipsește, toiagul lui e rupt în bucăți, o gheată plutește afară și
Greșeala Vraciului () [Corola-website/Science/312743_a_314072]
-
din 1902 au fost înregistrate 27.800 persoane, printre care 12.000 români, 8.700 evrei, 7.100 ruteni, ruși și armeni. La începutul secolului XX principala îndeletnicire a locuitorilor era cojocăria, se dezvoltă industria tutunului, comerțul cuprinde 561 prăvălii, cârciume ș.a. O nouă înflorire a orașului are loc în perioada interbelică, când Soroca devine unul dintre cele mai vestite centre culturale din România, dar în 1932 o inundație puternică distruge partea de jos a așezării. Populația rusească, ucraineană și evreiască
Soroca () [Corola-website/Science/297399_a_298728]
-
până la Ploiești, pentru a vizita Casa Memoriala Nichita Stănescu. Îmi amintesc cu mare plăcere acea călătorie În orașul lui Cebei. Nu mai țin minte cine mi-a povestit că Cebei era un cârciumar vestit În Ploieștiul de odinioară, plin cu cârciumi. De aici și gluma cu orașul lui « ce bei ? ». Am avut surpriza de a găsi un oraș curat și frumos, cu respect pentru marele fiu al său, poetul Nichita Stănescu. Casa Memorială În care a copilărit poetul este bine Întreținută
Editura Destine Literare by Alexandru Cetățeanu () [Corola-journal/Science/76_a_348]
-
tîrziu - școală laică de alfabetizare. În 1901 își deschide ușile bibliotecă publică. În 1923 la Olișcani sînt înregistrate 900 de gospodării și circa 6000 de locuitori, o gospodărie boiereasca, cooperativa agricolă, școala primară, două biserici, post de jandarmi, primărie, 5 cîrciumi. Olișcani este un sat și comuna din raionul Soldănești(1). Satul este situat la 47.800107 - latitudine nordică și 28.709804 - longitudine estică, avand o suprafață de aproximativ 3.77 kilometri pătrați, cu un perimetru de 11.00 km(2
Olișcani, Șoldănești () [Corola-website/Science/305214_a_306543]
-
au dezertat echipajele și au plecat în căutare de aur. Sute de vase au fost abandonate, iar portul San Francisco a devenit o pădure de catarge. Localnicii întreprinzători au preluat aceste nave abandonate și le-au transformat în depozite, magazine, cârciumi, hoteluri, și pe unul în închisoare. Multe dintre ele au fost distruse și folosite pentru întărirea solului pentru a crea mai mult spațiu construibil în orașul care se extindea cu repeziciune. În câțiva ani, a mai existat un aflux de
Goana după aur din California () [Corola-website/Science/306155_a_307484]
-
Herghelia din Rădăuți și a dat ordin ca evreii să fie alungați din localitate. Ordinul nu a fost pus însă în aplicare, iar numărul evreilor de aici a continuat să crească. În anul 1821, s-a deschis în localitate o cârciumă pentru evrei. În 1830 s-a deschis prima sinagogă, ulterior achiziționându-se și spațiu pentru un cimitir. Rădăuțiul a fost ridicat la rang de oraș în anul 1852, iar prin Constituția Imperiului Austro-Ungar din 1867 li s-a acordat evreilor
Sinagoga de pe str. Topliței nr. 10 (Rădăuți) () [Corola-website/Science/320570_a_321899]
-
Herghelia din Rădăuți și a dat ordin ca evreii să fie alungați din localitate. Ordinul nu a fost pus însă în aplicare, iar numărul evreilor de aici a continuat să crească. În anul 1821, s-a deschis în localitate o cârciumă pentru evrei. În 1830 s-a deschis prima sinagogă, ulterior achiziționându-se și spațiu pentru un cimitir. Rădăuțiul a fost ridicat la rang de oraș în anul 1852, iar prin Constituția Imperiului Austro-Ungar din 1867 li s-a acordat evreilor
Templul Mare din Rădăuți () [Corola-website/Science/316574_a_317903]
-
învățătoare: Cijevschi Domnica și Zetel Olga. Proprietarul moșiei de 700 de fălci (adică de 1000 de hectare) era boierul Barbu Artur. Majoritatea locuitorilor erau agricultori, cei câțiva meseriași (cizmari, croitori sau comercianți) erau nemți, evrei sau polonezi. Erau și două cârciumi, proprietatea evreilor Abraham Isac și Fuchs Abraham, și o bancă. Conform recensământului efectuat în 1930, populația satului Baineț se ridica la 1625 locuitori. Majoritatea locuitorilor erau români (40,8%), cu o minoritate de germani (30,55%), una de polonezi (20
Baineț, Suceava () [Corola-website/Science/301927_a_303256]
-
Oborul de-o parte și Dudeștii nu chiar departe, melting pot etnic (armeni, greci, evrei, țigani, bulgari, machedoni, albanezi, fiecare cu ticurile, comerțul, șiretlicurile și micile sale monopoluri), Curte a Miracolelor, junglă interlopă, răscruce de bordeluri, chițimii, prăvălii ploșnițoase și cârciumi ucigător duhnitoare, adulmecate de tânărul Niculae cu nări exersate parcă în lumea lui Panait Istrati. O lume și-o istorie privite când prin ochii Penei Corcodușa ori prin holbările grobiene ale lui Gorică Pirgu, când cu un soi de îngăduință
Niculae Gheran () [Corola-website/Science/315585_a_316914]
-
băiatului că se vor duce la bunica lui, care locuia la Székelypatak și era grav bolnavă. Cei doi se îndreaptă spre Miercurea Iadului și înnoptează acolo, fiind găzduiți în șura unui gospodar localnic. În timp ce copilul doarme, femeia se duce la cârciuma din sat și îl găsește acolo pe Gergely, care nu o recunoaște. Ea îl seduce, dansând cu el în jurul focului și merge cu el la o casă părăsită, unde îl înjunghie mortal în timp ce făceau dragoste. Înainte de a muri, Gergely îi
Katalin Varga (film din 2009) () [Corola-website/Science/323741_a_325070]
-
și chinuit: cea a lui Panait Istrati”". Scriitorul român se născuse la Brăila, ca fiu nelegitim al contrabandistului grec Gherasim Valsamis și al spălătoresei Joița Istrate, și primise la naștere numele Gherasim Istrate. A avut mai multe ocupații, lucrând în cârciumi, în brutării și pe vapoare și hoinărind prin diferite orașe: București, Istanbul, Alexandria, Cairo, Napoli, Paris și Lausanne. A citit cu pasiune și a debutat ca publicist în noiembrie 1906 în săptămânalul social-democrat "România muncitoare". Cei doi scriitori au fost
Zorba Grecul (roman) () [Corola-website/Science/336724_a_338053]
-
a lui Indiana. Indiana îi oferă pentru el trei mii de dolari, plus încă două mii mai mult atunci când se întorc în Statele Unite. Hanul lui Marion este brusc atacat de un grup de asasini comandat de un agent nazist, Maiorul Toht. Cârciuma este arsă în lupta ce urmează, iar Toht își arde palma în timp ce încearcă să ia medalionul din foc. Indiana și Marion fug cu medalionul, în timp ce Marion îi spune lui Indiana că-l va însoți în căutarea chivotului pierdus, astfel încât Indiana
Indiana Jones și căutătorii arcei pierdute () [Corola-website/Science/325198_a_326527]
-
al Basarabiei conform căruia în 1923 în Briceni locuiau 7496 de suflete în 1610 case. Orășelul avea o fabrică de ulei, două de săpun, 2 școli primare, un medic de plasă, o moașă, 6 dentiști, un agent veterinar, 46 de cârciumi, un spital, 2 incubatoare, o sinagogă, un post de jandarmi. La 1 august 1949 în Briceni rămăseseră doar 4949 de locuitori, inclusiv 186 moldoveni, 568 ruși, 3205 ucraineni și 913 reprezentanți ai altor naționalități. Bricenii mult timp au continuat să
Briceni () [Corola-website/Science/305585_a_306914]